Per median amerikane, “regjim” etiketohet cdo qeveri qe nuk shkon mire me perandorine amerikane

Tyler Durden

Autorizuar nga Gregory Shupak nëpërmjet “Fariness & Accuracy In Reporting” (Ndërshmëria dhe Saktësia në Raportim)

Pas një përpjekjeje të vrasjes kundër presidentit të Venezuelës, Nicolas Maduro, një artikull në Miami Herald (8/5/18) raportoi se “një grup i jashtëligjshëm i formuar nga pjesëtarët ushtarakë venezuelas kundër regjimit të Nicolás Maduros. Nju Jork Times op-ed (8/10/18) pyeti, “Askush nuk e di nëse regjimi i Maduro do të zgjasë dekada apo ditë”. AFP (8/12/18) bëri të ditur se “Trumpi ka kritikuar ashpër regjimin majtist të Maduro-s”.

Fjala “regjim” nënkupton që qeveria ndaj së cilës është përdorur etiketa është jodemokratike, madje edhe tiranike, kështu që është e çuditshme që termi të përdoret në rastin e Venezuelës, duke qenë se qeveria e majtë e vendit ka fituar vazhdimisht zgjedhje të lira dhe të ndershme (Rishikimi i Librave Londër, 29/06/17).

Dikush mund të argumentojë se, duke folur në mënyrë rigoroze, “regjimi” thjesht mund të nënkuptojë një sistem dhe në disa kontekste të veccanta dhe të rralla, ai mund të jetë ashtu sicc përdoret. Por në kuptimin e gjerë fjala “regjim” sugjeron një qeveri që nuk është përfaqësuese, shtypëse, e korruptuar, agresive – pa nevojën për të ofruar ndonjë dëshmi të këtyre veçorive.

Cuditërisht vetë SHBA-ja vetë i plotëson shumë kritere për të qenë një “regjim”: ajo mund të shihet si një oligarki më tepër se një demokraci, burgos njerëzit në një shkallë më të lartë se çdo vend tjetër, ka nivele groteske të pabarazisë dhe bombardon një vend tjetër çdo 12 minuta. Megjithatë, nuk ka ndonjë prirje të përhapur për mediat e korporatave për të përshkruar shtetin amerikan si një “regjim”.

Funksioni i “regjimit” është ndërtimi i skelave ideologjike për Shtetet e Bashkuara dhe partnerët e saj për të sulmuar çdo shtet që ka një qeveri të përshkruar në këtë mënyrë.

Sipas mediave kryesore, qeveria e zgjedhur në mënyrë demokratike e Nikaraguas është një “regjim” (Washington Post, 7/11/18). Kuba gjithashtu ka një “regjim” (Washington Post, 7/25/18). Iraku dhe Libia kanë pasur “regjime” përpara se Shtetet e Bashkuara të zbatojnë “ndryshimin e regjimit”. Koreja e Veriut patjetër që ka një (New York Times, 7/26/18), ashtu si Kina (Washington Post, 8/3/18 ) dhe Rusia (Wall Street Journal, 7/15/18).

Kur për mediat një qeveri bëhet një “regjim?” Përgjigjja, në përgjithësi: Udhëheqësit politikë të një vendi mund të quhen “regjim” kur nuk ndjekin diktatin e SHBA dhe kanë më pak gjasa të kategorizohen si të tilla nëse bashkëpunojnë me perandorinë.

“Regjimet” në Amerikën Latine

Një kërkim i drejtuar nga kerkuesi i medias Factiva konstaton se në gati 20 vjet që kur Venezuela zgjodhi për herë të parë një qeveri Chaviste, New York Times, Wall Street Journal dhe Washington Post kanë përdorur shprehjen “regjimi venezuelian” 74 herë, “regjimi në Venezuelë” 30 herë, “regjimi Chavez” 68 herë, “regjimi Maduro” 168 herë dhe “regjimi në Karakas” pesë herë. Të gjitha këto qeveri janë zgjedhur në mënyrë demokratike, por kanë mëkatuar duke u përpjekur të krijojnë një rrugë të pavarur nga kontrolli i SHBA.

Duke marrë në konsideratë në kontrast, mbulimin e Hondurasit. Vendi ka mangësi në karakteristikat që lidhen me një “regjim”. Më 28 qershor 2009, një grusht shteti ushtarak i mbështetur nga SHBA përmbysi qeverinë e zgjedhur në mënyrë demokratike të Manuel Zelaya, duke e zëvendësuar atë me një administratë miqësore nga SHBA. Që atëherë, Hondurasi është bërë vendi më i rrezikshëm për gazetarët në Amerikë; udhëheqësit e punës dhe aktivistët mjedisorë gjithashtu janë vënë në shënjestër rregullisht për vrasjen.

Sipas një kërkimi të Factiva, shprehja “regjimi i Hondurasit” nuk është përmendur kurrë në Times, Journal dhe Post në vitet pas grushtit të shtetit dhe së bashku ata përdorën një herë shprehjen “regjim në Honduras”: Ai u shfaq në artikullin e Washington Post 3/31/16) për vrasjet e kryetares indigjene të Hondurasit Berta Cáceres dhe ambientalistëve të tjerë në rajon, me një citim nga një profesor kritik ndaj mbështetjes amerikane për diktaturat e Amerikës Latine.

Ndërsa tre presidentët pas grushtit të shtetit të Hondurasit kanë qeverisur një vend ku “pandëshkueshmëria për shkeljet e të drejtave të njeriut mbetet një normë”, sipas Human Rights Watch, këta udhëheqës pothuajse nuk janë përshkruar kurrë si drejtues të një “regjimi”. (05/09/09). Një artikull i botuar përfshinte pamjen e vetme të “regjimit Micheletti” në secilën nga trija dokumentetet. “Regjimi Lobo” i kishte kthyer në zero rezultatet e kërkimit. New York Times (16/02/16) ka përdorur një herë termin “regjimi Hernández”, por Factiva tregon se Post dhe Journal nuk e kanë përdorur kurrë. Kërkimet për “regjimin në Tegucigalpa” ose “regjimi i Tegucigalpas” shfaqën zero rezultate.

(Gazeta Wall Street Journal, 12/07/18)

Që nga lufta në Siri e ndezur më 15 mars 2011, “regjimi sirian” është përdorur 5,355 herë, “regjimi i Asadit” 7,853 herë, “regjimi në Siri” 836 herë dhe “regjimi në Damask” 282 herë në New York Times , Wall Street Journal dhe Ëashington Post.

Partneri ekonomik dhe ushtarak i Uashingtonit Arabia Saudite përshkruhet se ka një “regjim” shumë më rrallë se sa Siria, në krahasim veçorive të saj “regjimi”: qeveria e saj e pazgjedhur i shtyp disidentët, përfshirë avokatët për gratë dhe minoritetin shiit, dhe kryen ekzekutime të jashtëzakonshme të regjistruara, duke përfshirë edhe njerëz të akuzuar për kurorëshkelje, blasfemi dhe magji. Arabia Saudite shtypi një kryengritje në Bahrein fqinj në 2011, dhe me partnerët e saj në SHBA dhe Britani të Madhe po kryen një luftë pothuajse apokaliptike në Jemen.

Në të njëjtën periudhë të shqyrtuar në rastin sirian, shprehja “regjimi saudit” është përdorur 145 herë nga të njëjtat dokumente, ndërsa “regjimi në Arabinë Saudite” regjistron katër shënime dhe “regjimi në Riad” mund të gjendet një herë në Post (29/11/17).

Udhëheqësit sauditë mund të sigurohen se emrat e tyre nuk kanë gjasa të lidhen me drejtimin e një “regjimi”: Faktiva tregon se të tria botimet nuk përdorën kurrë shprehjen “regjimi Abdullah” në periudhën përkatëse, ndërsa “regjimi Salman” shfaqet vetëm një herë një Post editorial (03/05/15).

Revolucioni iranian kulmoi me 11 shkurt 1979, dhe klasa qeverisëse e SHBA e ka parë qeverinë e Iranit si armikun e saj kryesor që nga ajo kohë. Kërkimet e Faktivas e viteve të ndërhyrjes luhaten nga 3,201 referenca ndaj “regjimit iranian”, në Times, Journal dhe Post, si dhe 326 në “regjim në Iran”, 502 në “regjim në Teheran”, 258 në “regjimin Khomeini” 31 për “regjimin e Ahmadinexhadit” dhe pesë për “regjimin Rouhani”.

Rasti i një aleati të fuqishëm amerikan Izraelit ofron një kundërpeshë ndriçuese. Edhe pse Izraeli me dhunë sundon mbi 2,5 palestinezë në Bregun Perëndimor dhe mban 2 milionë nën rrethim në Gaza dhe edhe pse palestinezët që jetojnë si qytetarë të Izraelit përballen me diskriminim institucional, qeveria izraelite thuajse nuk është përshkruar kurrë si një “regjim” në atë mënyrë që mbartë konotacionet negative të diskutuara më sipër.

“Regjimi izraelit” i Benjamin Netanjahut dhe një pjesë shkrimi në Uashington Post (01/10/96) e përdori shprehjen në të njëjtën mënyrë.

Përndryshe, “regjimi izraelit” shfaqet në New York Times, Wall Street Journal ose Washington Post kur fraza u vishet kritikëve të Izraelit (p.sh., presidenti iranian Mahmud Ahmadinexhad duke thënë, “Ata që mendojnë se mund të ringjallin kufomën e zhurmshme, të uzurpimit dhe regjimi i rremë izraelit, duke organizuar një festë ditëlindje, gabohen seriozisht”, – New York Times, (12/05/08), ose është pjesë e një kompleksi që i referohet një vendi tjetër përveç Izraelit, si kur Egjipti përshkruhet se ka një “regjimi izraelit”, ose Siria quhet “regjim anti-izraelit”.

“Regjimi Sharon” jep katër rezultate. Nuk ka rezultate për “regjimin e Olmert”. Pasi që Netanyahu u kthye në pushtet në vitin 2009, tregon Faktiva, përdorimi i vetëm i “regjimit të Netanyahut” në cilëndo nga këto gazeta ishte një artikull në Uashington Post (01/03/15); ka tri raste të frazës në këto letra nga raundi i parë i tij (1996-99). Neë York Times i referohej Izraelit si “regjimi në Jerusalem” një herë më 1981 (02/03/81) dhe përsëri në 1994 (06/01/94). “Regjimi në Tel Aviv” shfaqet vetëm kur është pjesë e një citate nga dikush që e kritikon Izraelin.

Duke e quajtur një qeveri një “regjim” sugjeron mungesën e legjitimitetit, me implikimin që largimi i saj (me çfarëdo mjeti) do t’i shërbente qëllimeve humanitare dhe demokratike; nuk është rastësi që fraza të jetë “ndryshimi i regjimit”, jo “ndryshimi i qeverisë” ose “ndryshimi i administratës”. E kundërta është gjithashtu e vërtetë: Autoriteti i një “qeverie” është më i prirur të shihet si legjitim, me rezistencë ndaj tij ose mbrojtja kundër saj shpesh përshkruhet si kriminele apo terroriste. Kështu, mediat e korporatave ndihmojnë udhëzimin e popullsisë që armiqtë e klasës sunduese të SHBA duhet të eliminohen, ndërsa miqtë e saj meritojnë mbrojtje.

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne