Resorti zviceran Chateaux-d’Oex është i njohur për balonat me ajër të nxehtë. Resorti zviceran i Davosit është i famshëm për atmosferën e nxehtë. Në një vit më e pakta mblidhen llafazanët më të mëdhenj nga e gjithe bota për të diskutuar çështje të rëndësishme.
Këtë vit, gjëja më e bukur dhe më trendi për të shprehur shqetësimet në Forumin Ekonomik Botëror është ‘pabarazia’. OK, ya? Të gjithë duken se pajtohen për të bërë diçka për të ngushtuar hendekun e madh mes të pasurve dhe të varfërve, frazë e përdorur shpesh nga kryeministri Justin Trudeau, personaliteti i çorapeve me rosak, me ngjyrë të verdhë dhe vjollcë.
Presidenti francez Emmanuel Macron, i cili thuhet se u përshëndet si një “yll roku”, deklaroi: “Në procesin global, kapitalizmi është bërë kapitalizëm i superstarëve, përhapja e vlerës (për tek ata që janë më poshtë në shkallë) nuk është më e paanshme. ”
Por zgjidhjet që në të vërtetë do të reduktonin pabarazinë, ishin më pak të arritshme. Ajo më kujtoi shqetësimet e përvitshme për rritjet e inflacionit në tarifat e trenave në Britani, vendi me tarifat më të larta në Evropë. Politikanët mbështetës të qeverisë thonë se “kjo është zhgënjyese”, dhe merreni me mend se vitin e ardhshëm çmimet do rriten perseri. Askush nuk dëshiron të citohet se ata janë në favor që 82 përqind e pasurisë të shkoje tek një 1 përqindëshi, dhe në të njëjtën kohë nuk janë të gatshëm të ndërmarrin hapa që do ta bënin atë një pamundësi.
Ja një pjesë e shkëputur nga fjalimi i Kryeministres britanike Theresa May: “Ne duhet të bëjmë më shumë për të ndihmuar njerëzit në ekonominë globale në ndryshim, për të rindërtuar besimin e tyre tek teknologjia si një nxitës i progresit dhe për të siguruar që askush nuk ka mbetur prapa ndërsa ne marrim hapin e ardhshëm përpara … Ne duhet të kujtojmë se rreziqet dhe sfidat me të cilat përballemi nuk i tejkalojnë mundësitë. Dhe në përpjekjen për të rifreskuar rregullat për të përmbushur sfidat e sotme, nuk duhet të humbasim çmimin për nesër. ”
A e kuptoi dikush atë që deshi të thotë Teresa Maj? Pati mjaft fjalë në fjalimin e saj, por zgjidhje praktike a pati?
Është gjëja më e lehtë në botë të thuhet se “ne duhet të sigurohemi që askush të mos mbetet prapa, ndërsa marrim hapin e ardhshëm përpara,” por tjetër gjë është ta zbatosh atë.
Në njëfarë mënyre, Davosi e bën dikë nostalgjik për kohen e Thatcerit ku se paku kishte ndershmëri në lidhje me atë që shpresonin të arrinin. Tani ne kemi Thaceristët që maskohen si “centristë” në një resort Alpin ku kostoja e një hamburgeri arrin 59 dollarë amerikanë dhe një dhomë hoteli mbi 500 dollarë nata.
Ata që janë në pushtet shprehin shqetësimin e tyre për pabarazinë, ndërkohë ndjekin politika kapitaliste, neoliberale, pro-globalizuese të cilat janë të dizajnuara për të pasuruar 1 përqindeshin e lidhur me qeverinë. Mos harroni se Emmanuel Macron, njeriu që kritikoi “kapitalizmin e superstarëve”, i dha super të pasurve në Francë një shkurtim të madh të taksave në tetor.
Derisa të ketë një ndërprerje të pastër nga modeli i tanishëm ekonomik dhe të bëhet një kthim tek sistemi demokratik që dominonte në vitet e menjëhershme të pasluftës, të gjitha bisedat për luftimin e pabarazizë janë thjesht sinjalizim i virtytit. Ashtu si është bërë neoliberalizmi hegjemonik, mund të shihet edhe fakti se edhe organizatat bamirëse dhe OJQ-të që sulmojnë pabarazinë, siç është Oxfam, raporti vjetor i tij i pabarazisë globale që përkon me Davosin çdo vit, kanë CEO-të dhe drejtuesit më të lartë që fitojnë shuma tepër të mëdha. Bamirësia, si çdo gjë tjetër, është bërë biznes i madh, me strukturën piramidale normën. Pak më shumë se 70 për qind e njerëzve në këtë planet posedojnë vetëm 2.7 për qind të totalit të pasurisë; 0.7 përqind e popullsisë kontrollojnë 45.9 përqind të pasurisë globale të ekonomisë familjare.
Nuk është e thënë të jeni Che Guevara që të pranoni se kjo është krejtësisht e turpshme dhe moralisht e pajustifikueshme.
Libri që na tregon një rrugëdalje quhet ‘Rendi i Ri Botëror’ i filozofit politik grek dhe ekonomistit Takis Fotopoulos. Fotopoulos shpjegon se si politikat e kursimit, të cilat kanë rritur në masë të madhe pabarazitë, nuk janë thjesht një zgjedhje “e keqe” e bërë nga politikanët e ‘keq’, por në fakt jane një tipar kyç i globalizimit neoliberal. Shtrëngesa ndihmoet nga elitat e fuqishme botërore financiare dhe korporatat ekonomike që jane pergjegjese. Fotopoulos bën thirrje për formimin e “fronteve çlirimtare kombëtare dhe sociale” për të bërë një front të pastër me globalizimin neoliberal dhe institucionet e tij.
Personi që e bëri këtë ishte John McDonnell. Kancelari në hije i laburistëve, social demokrati kokëfortë tha se po shkonte në Forumin Ekonomik Botëror për herë të parë me “një paralajmërim për elitën globale”. “Ashtu sic mund te përballet Davosi këtë javë me rrezikun e një orteku, rritja për disa rrezikon një ortek politik dhe shoqëror nëse nuk ka ndryshime thelbësore në sistemin tonë ekonomik të manipuluar”, deklaroi ai.
Natyrisht, kjo çoi në një sulm ndaj tij nga mbrojtësit e status quo-së. Zëvendëskryetari i Partisë Konservatore James Cleverly u citua në City A.M. tek thoshte: “Jo shumë kohë më parë, John McDonnell po lavdëronte Venezuelën si një model ekonomik. Idetë e tij kanë dështuar vazhdimisht, duke i dënuar njerëzit me varfëri dhe vështirësi. ”
Këtë javë mësuam se më shumë se 4,000 njerëz kanë fjetur jashtë nëpër rrugët e Anglisë, një rritje prej 16 përqind nga viti i kaluar. Në përgjithësi, numri i familjeve të pastreha është rritur me më shumë se 60 për qind që nga viti 2010/11. Varfëria po rritet ndjeshëm.
Ndërsa në shtator u raportua se familjet në Mbretërinë e Bashkuar ishin në nje pikë të veshtire pasi pagat reale ishin në ulje.
Pabarazia në rritje është karakteristika përcaktuese e epokës së globalizimit neoliberal. Luftërat kulturore dhe politikat e identitetit janë promovuar nga elitat korporative / financiare për të devijuar vëmendjen tonë. Do të ketë ndryshim vetëm nëse ata që janë rrëmbyer nga sistemi aktual i padrejtë (dhe kjo është pjesa më e madhe e popullsisë së botës) fillojnë të kërkojnë pjesën e tyre të drejtë që u takon nga torta. Vlen të përmendet se përparimet e mëdha shoqërore dhe ekonomike të shekullit të 20-të u fituan për shkak se organizimi i orëve të punës u organizua dhe ekzistonte një model ekonomik alternativ, komunizmi, frika nga i cili i bindi klasat sunduese për të bërë lëshime. Përvojat e kohës së luftës dhe besimet e thella fetare gjithashtu çuan shumë konservatorë si Harold Macmillan nga Anglia dhe Charles de Gaulle nga Franca për të mbështetur politikat që vënë në përparësi interesat e shumicës.
Kjo ishte për shkak të sindikatave të forta, partive politike që përfaqësonin klasën punëtore dhe ekzistencës së sistemeve ekonomike konkurruese. Pabarazia në shumicën e vendeve përfshirë edhe SHBA-në, kishte rënë në nivele historikisht të ulëta deri tek mesi i viteve 70. A mund t’i kthehemi kësaj periudhe perseri? Po, por vetëm nëse ‘njeriu i ‘Davosit’ i globalizimit neoliberal dhe virtytit të lidhur me elitën, sinjalizon dhe reflekton për ‘pabarazinë’ dhe refuzon hamburgerin 59 dollaresh.
Neil Clark është gazetar, shkrimtar, transmetues dhe bloger. Ai ka shkruar për shumë gazeta dhe revista si The Guardian, Morning Star, Daily dhe Sunday Express, Mail Sunday, Daily Mail, Daily Telegraph, New Statesman, The Spectator, The Week dhe The American Conservative. Ai është një ekspert i rregullt në RT dhe gjithashtu është shfaqur në BBC TV, Sky News, Press TV dhe Zëri i Rusisë. Ai është bashkë-themelues i fushatës për pronësi publike @PublicOwnership./rt/Gazeta Impakt
