Dhjetë Fakte të Pakundërshtueshme, Shkatërruese për 11 shtatorin

Nga: Elias Davidsson dhe Craig McKee

Ky artikull intrigues u botua fillimisht në GR në prill 2018.

Studiuesit që përpiqen të sqarojnë krimet e kryera më 11 shtator, të cilët zakonisht quhen të vërtetat e 9 shtatorit, shpesh kritikohen se mbështeten në supozime dhe spekulime për të vërtetuar pretendimet e tyre. Kritika të tilla ndonjëherë mund të justifikohen, edhe pse shpesh bëhen me keqbesim. Në të vërtetë nuk ka nevojë të përdoren argumente spekulative se llogaria zyrtare e 11 shtatorit është një mashtrim pasi ka fakte të forta që e mbështesin këtë përfundim. Këtu janë 10 fakte të padiskutueshme:

1. Autoritetet e SH.B.A.-së kanë dështuar të gjurmojnë, arrestojnë, gjykojnë (dhe ndëshkojnë) dhe të dënojnë cilindo përgjegjës për krimin kundër njerëzimit të kryer më 11 shtator.

Vrasja masive e kryer më 11 shtator 2001 përfaqëson, sipas ligjit ndërkombëtar, një krim kundër njerëzimit. Shteti ku është kryer, në këtë rast Shtetet e Bashkuara të Amerikës mbajnë detyrimin ndaj bashkësisë ndërkombëtare për të gjurmuar, arrestuar, gjykuar dhe dënuar individët përgjegjës për atë krim.
Që nga viti 2002, autoritetet e SHBA pranojnë se kanë arrestuar një numër të vogël personash në Gjirin e Guantanamos të akuzuar për ndihmën për orkestrimin e 11 shtatorit. Identitetet e tyre mbeten në dyshim; rrëfimet e tyre të dyshuara janë bërë prapa dyerve të mbyllura dhe gjykimi i tyre nga një gjykatë ushtarake nuk përmbush normat minimale ndërkombëtare të procesit të rregullt.
Autoritetet e Shteteve të Bashkuara pretendojnë se kanë dënuar Zacarias Moussaoui me burgim të përjetshëm për lidhje me përgatitjet për 11 shtatorin, një pohim që ai e mohoi. Nuk u paraqit asnjë dëshmi se ai ishte përfshirë në përgatitjet për 11 shtatorit ose kishte dijeni për këto përgatitje. Nuk u paraqit asnjë dëshmi se ai madje dinte rrëmbyesit e supozuar. Autoritetet e Shteteve të Bashkuara gjithashtu pretendojnë të mbajnë, që nga viti 2003, një burrë me emrin Khalid Sheik Mohamed (KSM) në Guantanamo, i cili pohohet se ka pranuar të ketë organizuar 11 shtatorin dhe më shumë se 30 operacione të tjera terroriste. Ai gjithashtu pretendohet se kishte planifikuar një sulm ndaj një banke në Shtetin e Uashingtonit, që nuk ekzistonte derisa ai ishte tashmë në Guantanamo. Njeriu, identiteti i të cilit mbetet i errët dhe lidhja e tij me 11 shtator është e kufizuar në atë që tha ai në rrëfimin e tij të çuditshëm, nuk është ndjekur penalisht, e lëre më dënuar. Askush nuk pret seriozisht që ai të vihet ndonjëherë në gjyq, e jo për një gjykim.

2. Kur Kombet e Bashkuara njoftuan vendimin e tyre për të sulmuar Afganistanin, autoritetet e SHBA nuk arritën të sigurojnë dëshmi se krimi i 11 shtatorit nuk ishte në asnjë mënyrë i lidhur me Afganistanin. Në fakt, prova të tilla ende nuk janë prodhuar.
Shihni letrën nga Përfaqësuesi i SHBA John Negroponte tek Presidenti i Këshillit të Sigurimit të OKB-së, 7 tetor 2001 (pasqyruar ketu).

3. Qeveria e Shteteve të Bashkuara nuk autorizoi një hetim të ngjarjeve të 11 shtatorit që mund të kishin përmbushur standardet minimale ndërkombëtare: Komisioni i 11 shtatorit nuk ishte as i pavarur as i paanshëm dhe hetimi i tij nuk ishte as i plotë dhe as transparent.
Lidhur me standardet minimale të hetimit, shih Elias Davidsson, “The Events of 11 September 2001 and the Right to the Truth”.(Shihni këtë ose këtë)

4. Pavarësisht se e dënojnë Osama bin Ladenin si një udhëheqës terrorist, autoritetet gjyqësore në Shtetet e Bashkuara kanë dështuar ta akuzojnë atë në lidhje me 11 shtatorin. Ai nuk ishte kërkuar as në lidhje me këtë krim.
FBI pranoi në qershor 2006 se nuk posedon prova konkrete që lidhin Osama bin Ladenin me 11 shtatorin. (Shih: Ed Haas, “thotë FBI, nuk ka ‘prova të forta që lidh Bin Ladenin me 11 shtatorin,” Shtëpia e Informacionit, 18 qershor 2006, pasqyrohet këtu).

5. Autoritetet në Shtetet e Bashkuara kanë dështuar të japin dëshmi të qarta dhe bindëse se 19 persona të emëruar nga FBI si rrëmbyesit e 11 shtatorit kanë hipur në avion dhe më pas e kanë rrëmbyer atë.
Për të qenë të saktë: autoritetet e SH.B.A.-së kanë dështuar të prodhojnë listat e autentifikuara të pasagjerëve që do të përfshinin emrat e rrëmbyesve të supozuar; dëshmitarët që panë këta rrëmbyes të supozuar në aeroporte hipnin në aeroplan, nuk ka video autentike të kamerave të sigurisë që vërtetojnë praninë e tyre në aeroportet e nisjes dhe identifikimin e ADN-së të mbetjeve trupore të këtyre individëve (shih analizën e detajuar në Elias Davidsson, rrëmbimi i mendjes së Amerikës në 11 shtator [Algora Publishers, New York, 2013], Kapitulli 2).

6. Autoritetet e SHBA kanë dështuar të japin dëshmi të qarta dhe bindëse se linjat ajrore të pasagjerëve u rrëzuan më 11 shtator.
FBI pranoi në një letër në Gjykatën e Rrethit Nevada të SHBA-së më 14 mars 2008, nënshkruar nga Asistentja e Prokurorit të SHBA Patrick A. Rose, që shënimet që përshkruajnë mbledhjen dhe identifikimin pozitiv të rrënojave të avionit të rrëzuar nuk ekzistojnë (Letra pasqyrohet  këtu ). Ai pranoi kështu se FBI dështoi të identifikojë zyrtarisht rrënojat e gjetura në vendet e ndryshme të rrëzimit, që i përkisnin avionit të dyshuar të rrëmbyer. Prandaj, nuk është vërtetuar se avioni i rrëmbyer gjoja u rrëzua në këto vende.

7. Autoritetet e SHBA- së nuk kanë arritur të shpjegojnë pse më shumë se 1.100 persona, të cilët ishin të pranishëm në Qendrën Tregtare Botërore më 11 shtator, u zhdukën pa lënë gjurmë.
Në Qendrën Tregtare Botërore u zhdukën 1, 100 persona, të cilëve nuk iu gjet asnjë dhëmb apo kockë që nga viti 2001 (Shih, ndër të tjera, Anemona Hartocollis, “Connecting ëith lost loved ones, if only by the tips of fingers” Neë York Times, 11 shtator 2011 [pasqyrohet këtu]). Autoritetet e SH.BA-së kurrë nuk kanë shpjeguar se çfarë mund të ketë shkaktuar zhdukjen e më shumë se 1.100 personave pa lënë gjurmë. Ata bartin detyrimin, sipas ligjit për të drejtat e njeriut, për të përcaktuar arsyen e zhdukjeve të tilla.

8. Autoritetet e SH.B.A.-së kompensuan familjet e viktimave të 11 shtatorit që ranë dakord të heqin dorë nga e drejta e tyre për veprime të mëtejshme gjyqësore. Kompensimi tejkalonte të paktën shtatë herë atë që ishte paguar për familjet e zjarrfikësve, që vdiqën në operacionet e shpëtimit më 11 shtator.
Familjet e viktimave të 11 shtatorit morën nga Fondi i Kompensimit të SHBA, i themeluar në tetor të vitit 2001, mesatarisht 2.1 milion dollarë, nëse ata ranë dakord të heqin dorë nga e drejta e tyre për t’u angazhuar në proceset civile (shih, ndër të tjera, Brian Bernbaum, “9/11 Fund Chief Faults Payments”, CBS Neës, 4.9.2003 [pasqyrohet këtu]). Që nga viti 2013, bashkëshortët e zjarrfikësve që vdesin në linjë të detyrës mund të marrin 333,605 dollarë sipas Ligjit për Përfitimet e Zyrtarëve të Sigurisë Publike (PSOB) (42 U.S.C. 3796). Shifra për vitin 2001 ishte pa dyshim më e ulët. 95 familjet, të cilët nuk kanë aplikuar në Fondin e Kompensimit dhe kanë preferuar që gjykatat të përcaktojnë të drejtat e tyre, kanë marrë mesatarisht 5.5 milion dollarë (shih, Ashby Jones, “The 9/11 Victim Settlements: A Chat With Skadden’s Sheila Birnbaum”, The Wall Street Journal, 13.3.2009 [pasqyrohet këtu]).

9. Autoritetet e SHBA kanë dështuar të shpjegojnë efektin e stërvitjeve të shumta ushtarake të kryera në mëngjesin e 11 shtatorit, duke përfshirë simulimin e rrëmbimeve të avionëve për kryerjen e vrasjeve masive.

Ushtrimet ushtarake shkaktuan konfuzion dhe habi në personelin ushtarak dhe civil përgjegjës për trafikun ajror, siç raportohet në mediat e SHBA. Për shembull, NORAD gjeneralmajor Larry Arnold tha se, “Në fund të ditës, kemi pasur njëzet e një avionë të identifikuar si të rrëmbyer.” (Shih, Eric Hehs, “Conversation ëith Major General Larry Arnold”, One Magazine, janar 2002 [pasqyruar këtu]). Koloneli Robert Marr, komandanti i betejës së NEADS, tha se atij i ishte thënë se në të gjithë vendin kishte 29 raporte të ndryshme për rrëmbime (Shih, Robert A. Baker, “Commander of 9/11 Air Defenses Retires”, Newhouse News Service, 31 mars 2005 [pasqyrohet këtu]). Autoritetet e SHBA nuk arritën të shpjegonin se si këto stërvitje prekën kryerjen e krimit, duke përfshirë dështimin e dukshëm për të kapur avionët e rrëmbyer.

10. Autoritetet e SH.BA-së promovuan zyrtarë të shumtë të cilët, sipas llogarisë zyrtare më 11 shtator, kishin dështuar të kryejnë detyrat e tyre në lidhje me 11 shtatorin. Asnjë person nuk ka mbajtur përgjegjësi për sulmet e 11 shtatorit.

Këtu janë disa shembuj: Richard Myers, i ngarkuar me Pentagonin më 11 shtator, u promovua si Kryetar i Shefave të Shtabit të Përbashkët më 1 tetor 2001; Ralph Eberhart, i ngarkuar me NORAD më 9 shtator, u promovua për të kryesuar “Komandën Veriore” një vit pas 11 shtatorit; Kapiten Charles J. Leidig, duke vepruar si drejtor i NMCC më 11 shtator, u promovua në vitin 2004 në rangun e admiralit; Gjeneral brigade Montague ëinfield, i cili më 11 shtator ishte përgjegjës i Qendrës Kombëtare të Komandës Ushtarake (NMCC), u promovua në maj të vitit 2003 në rangun e dy yjeve të gjeneralit të përgjithshëm; Marion (Spike) Boëman, i cili bllokoi hetimet e FBI-së në rrëmbyesit e dyshuar përpara 11 shtatorit, iu dha një çmim për “performancë të jashtëzakonshme” pasi një raport i Ankesës 11 Shtator të Kongresit pretendoi se njësia e tij i dha agjentëve të FBI-së në Minneapolis, “informacione të pasakta”.

Përfundimi
Faktet e mësipërme janë të mjaftueshme për të hedhur poshtë llogarinë zyrtare të 11 shtatorit dhe e konsiderojnë administratën e Presidentit Xhorxh ë. Bush si të dyshuarin kryesor për këtë krim kundër njerëzimit. Përderisa faktet nuk janë të mjaftueshme për ngritjen e akuzave penale ndaj individëve të caktuar, ato lejojnë nxjerrjen e konkluzioneve të përgjithshme lidhur me natyrën e rrezikshme të regjimit amerikan dhe pjesëmarrjen e klasës politike, mediave kryesore, akademisë dhe sistemit të drejtësisë të shteteve anëtare të NATO-s në mbulimin e krimit të 11 shtatorit dhe mbrojtjes së atyre që janë përgjegjës për atë krim.

Burimi: Global Research/ Gazeta impakt

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne