Dhjetë tregimet kryesore të paraportuara të vitit 2017

Kemi arritur gjysmën e dytë të këtij viti shumë të rëndësishëm. Le të zbulojmë krahasimin mes historive që kanë bërë titujt në mediat perëndimore në gjashtë muajt e parë të vitit 2017, me ato që nuk e kanë bërë.

Ka pasur mbulim të madh të ndërhyrjes së dyshuar ruse në zgjedhjet presidenciale amerikane – dhe “hakerimeve” të shtetit rus në përgjithësi – edhe pse ende nuk ka dalë asnjë dëshmi e vështirë e këtyre aktiviteteve.

“Kërcënimi” i paraqitur për të gjithë ne nga “shteti mashtrues” i Koresë së Veriut ka qenë gjithashtu një titull kryesor i rregullt.

Ndërsa në prill, “tregimi i madh” ishte i një sulm me armë kimike në Siri – i cili iu vendos shumë shpejt qeverisë siriane, edhe pse fajësia e saj ishte e panjohur.

Përkundrazi, këto tregime shumë të rëndësishme më poshtë nuk gjëtën askund të njëjtën sasi mbulimi që duhet të kishin.

Kriza më e madhe humanitare në botë që nga Lufta e Dytë Botërore

Jo, nuk është në Siri, por në Jemen. Në mars, OKB-ja paralajmëroi se deri në 20 milionë njerëz ishin në rrezik të vdekjes nga uria në Jemen, Somali, Sudanin e Jugut dhe Nigeri – me dy të tretat e popullsisë së Jemenit që kishin nevojë për ndihmë. Në qershor, Organizata Botërore e Shëndetësisë tha se 1,310 njerëz kishin vdekur në një epidemi të kolerës në Jemen, dhe paralajmëroi se 300,000 njerëz mund të infektohen deri në fund të gushtit.

A man center, holds house destroyed by a Saudi-led airstrikes in outskirts of Sanaa, Yemen, Thursday, Feb. 16, 2017.
Jemeni është bombarduar për dy vitet e fundit nga Arabia Saudite, me SHBA-në dhe Britaninë e Madhe  që kanë duke ofruar jo vetëm armatime, por edhe mbështetje logjistike. Ndërkohë, “ndërhyrësit humanitarë” në mediat perëndimore rrinë në heshtje totale. Duket se “përgjegjësia për të mbrojtur” nuk vlen për civilët në Jemen.

Afganistani “çlirohet” nën flakë

Kur vendi u “çlirua” nga koalicioni i udhëhequr nga SHBA-ja në vitin 2001, pati një mbulim jashtëzakonisht të madh. Por gjashtëmbëdhjetë vjet më pas, lufta jo vetëm që vazhdon, por është intensifikuar.

Talebanët, humbja e së cilëve u njoftua gjashtëmbëdhjetë vjet më parë, tani kontrollojnë 30-50% të vendit. Daesh gjithashtu ka një prani në rritje.

Ka pasur një goditje të madhe të sulmeve terroriste në vitin 2017, me 90 të vrarë në një incident në Kabul në maj – dhe mbi pesëdhjetë të vrarë në sulme të ndara në të gjithë vendin një javë më parë.

Afghan policemen inspect at the site of a blast in Kabul, Afghanistan May 31, 2017
Por ky nuk është një lajm, ose të paktën jo një lajm i madh, në të njëjtin nivel me “piraterinë ruse”. “Çliruesit” e Afganistanit janë shumë të zënë duke u përpjekur të “çlirojnë” Sirinë.

Pothuajse gjysma e refugjatëve në shtëpitë e tyre në Siri

Po, e drejtë, refugjatët po kthehen në Siri. UNHCR thotë se pothuajse 500,000 janë kthyer në shtëpitë e tyre deri më tani në vitin 2017. Por ata po kthehen në zona të cilat janë nën kontrollin e qeverisë ose që po çlirohen nga “rebelët” antiqeveritarë, gjë që shkon përkundër tregimit zyrtar se se ata ishin duke ikur nga qeveria siriane, apo jo?


Pra, në fjalët legjendare të Leslie Nielsen në Naked Gun, ky është rasti për të thënë:

“Mirë, nuk ka asgjë për të parë këtu, ju lutem shpërndahuni!”

Sulmet ajrore të Izraelit mbi forcat Siriane që luftojnë al-Kaedën / Daeshin / al-Nusran

Izraeli ka bombarduar Sirinë shumë më tepër në vitin 2017. Por ai nuk ka shënjestruar ISIS / Daesh apo al-Kaedën, llojin e grupeve që kryenin apo frymëzonin sulmet terroriste kundër civilëve evropianë në Evropë vitin e kaluar, por forcat që luftonin ISIS / Daeshin dhe bashkëpunëtorët e al-Kaedës.

Sulmet janë raportuar gjerësisht në mediat izraelite, por roli i Izraelit në forcimin efektiv të pozitës së Daeshit / al-Kaedës në Siri, nuk ka marrë mbulim të vërtetë në vendet perëndimore.

https://i0.wp.com/cdn5.img.sputniknews.com/images/105304/91/1053049101.jpg?w=1200&ssl=1
Përsëri, Leslie Nielsen dhe ajo skenë e famshme e Naked Gun më vjen në mendje.

2017 Ka të ngjarë të jetë viti i katërt më i nxehtë në histori

Marrëveshja klimaterike e Trumpit në Paris bëri tituj, por përveç kësaj nuk ka pasur mjaft mbulim të faktit se planeti vazhdon të ngrohet – dhe të rreziqeve që kjo i paraqet jetës në tokë.

Në mars, Organizata Botërore Meteorologjike paralajmëroi se po hyjmë në një “territor me të vërtetë të paeksploruar”.


Vetëm pak ditë më parë, temperaturat në qytetin iranian të Ahvazit arritën një shkallë të lartë prej 54 gradë Celsius – temperatura më e nxehtë e regjistruar ndonjëherë në qershor në Azinë kontinentale.

Ndërkohë, maji i vitit 2017, ishte i dyti më i nxehti që nga fillimi i regjistrimeve.

Por hej, le të përqendrohemi në vendimin e udhëheqësit të Laburistëve në Mbretërinë e Bashkuar Jeremy Corbyn me disa njerëz nga Sinn Fein tridhjetë vjet më parë, apo jo? Kjo është shumë më e rëndësishme.

Bashkëveprimi i Mbretërisë së Bashkuar me xhihadistët radikalë islamikë

Sulmet terroriste në Britani të Madhe në pranverën e vitit 2017 sigurisht bënë tituj, por ajo që nuk u diskutua ishte roli që qeveria britanike dhe MI5/6 kishin luajtur në kultivimin dhe bashkpunimin me grupet ekstremiste – si LIFG (libian Islamic Fighting Group), i cili lidhej me bombarduesin e Manchester Arena, Salman Abedi.

“Pyetjet kritike – të tilla si pse shërbimi i sigurimit MI5 mbajti asetet terroriste në Mançester dhe pse qeveria nuk e paralajmëronte publikun për kërcënimin në mes tyre – mbeten pa përgjigje”, shkruan John Pilger.

“Prova e pakundërshtueshme inkriminuese është se kur Tereza Mej ishte sekretare e brendshme, xhihadistët e LIFG-së u lejuan të udhëtonin pa pengesa në të gjithë Evropën, dhe inkurajoheshin të përfshiheshin në ‘betejë’: së pari të largonin Muamar Gadafin në Libi, pastaj të bashkoheshin me grupet e lidhura me al-Kaedën në Siri.”

Kjo ishte një provë inkriminuese, që mediat kryesore të lajmeve perëndimore vendosën të mos e vinin në dukje.

Sulmet e shumta terroriste në Pakistan

Ashtu si Afganistani fqinj, Pakistani ka parë një goditje të madhe të terrorizmit në vitin 2017 – dhe si Afganistani – kjo nuk ka bërë tituj.

Në janar, 25 vetë u vranë kur një treg perimesh u bombardua në Parachinar.

Në shkurt, të paktën 88 vetë u vranë në një sulm vetëvrasës me bombë në një vend të shenjtë në Sehëan.

Javën e kaluar (në fund të qershorit) 75 persona humbën jetën në shpërthimet e tregut në Parachinar.

Sulmet kanë marrë mbulim të vogël. Dhe – merreni me mend se çfarë – dritat e Kullës Eiffel nuk u fikën, dhe ngjyrat e saj nuk ndryshuan si flamuri i Pakistanit, në solidaritet.

Viktimat pakistaneze të terrorizmit, ashtu si sirianët, nuk janë njerëz për mediat perëndimore “humanitare”.

Konflikti dhe kaosi në Libinë “e çliruar”

Ka pasur beteja të rënda në Tripoli, ndërsa grupet rivale luftojnë për kontrollin e kryeqytetit libian.

Ndërkohë, tregjet e skllevërve janë rikthyer në vendin që kishte Indeksin më të Lartë të Zhvillimit Njerëzor në Afrikë vetëm tetë vjet më parë.

Libia është një shtet i dështuar – i transformuar nga NATO në një park me temë xhihadiste. Por le ta injorojmë vrimën e ferrit në Afrikën e Veriut, dhe ta përdorim rastin për një “ndërhyrje liberale” të mëtejshme perëndimore kundër shteteve me qeveritë “e gabuara”.

Daeshi sulmon Iranin

Po, ashtu është. Irani, vendi që na thuhet se është “sponsori më i madh në botë i terrorizmit”, u godit nga sulmet terroriste vdekjeprurëse në Parlamentin e tij dhe në tempullin e Ajatollah Khomeinit.

Police officers control the scene, around of shrine of late Iranian revolutionary founder Ayatollah Khomeini, after an assault of several attackers in Tehran, just outside Tehran, Iran, Wednesday, June 7, 2017
ISIS / Daesh – i njëjti grup që synonte civilët në Evropë – mori përgjegjësinë për sulmin, por nëse do theksohej se grupi më i keq terrorist në botë dhe Irani janë armiq, kjo do ishte në kundërshtim me narrativën zyrtare rreth Iranit, apo jo?

Pra, le të shkojmë sa më shpejt në një tjetër histori.

Rritje e shpejtë e dhunës në Kongo

Mijëra njerëz janë vrarë në muajt e fundit në shtetin afrikan, dhe më shumë se një milion janë zhvendosur gjatë vitit të kaluar. Por, ashtu si lufta në vitet 1998-2003, e cila mendohet të ketë kushtuar jetën e mbi 5 milionë njerëzve, nuk ka pasur askund nivel të njëjtë raportimi si konflikti në Siri.

“Nuk mund të them se ne kongolezët e kemi nën kontroll fatin tonë. Jo, sepse ata që përfitojnë nga mineralet tona nuk janë popullsia lokale, por vendet perëndimore janë ata që po marrin gjithçka, Ndërsa ne po bëhemi sa vjen e më të varfër”, tha një kongolez, Bernard Kalume Buleri, për një dokumentar të RT.

A do të dëgjonim më shumë për gjendjen e dëshpëruar të njerëzve në Kongo, nëse vendet perëndimore nuk do “merrnin gjithçka”?

Unë do t’ju lë t’i nxirrni vetë konkluzionet.

Neil Clark

/ © Gazeta Impakt

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne