Edhe ky 1 Maj i gjeti punëtorët shqiptarë në kushte të mjerueshme. Sikur të mos mjaftonte mungesa e punës, puna me copa, e stërmundimshme dhe e keqpaguar, punëtorët vazhdojnë vdesin në punë. Të vriten, më saktë. Të vriten nga pronarë që për një fije fitimi më shumë nuk respektojnë kushtet e sigurisë në punë. Të vriten nga një qeveri në krye të së cilës është dikush që mburret se nuk ka sindikata. Të vriten po ashtu nga mungesa e vëmendjes dhe soli
Ka edhe më keq se vrasja në punë. Është zhdukja e emrave të të rënëve. Bërja sikur ata nuk kanë jetuar kurrë. Në Shqipëri askush nuk jep informacion, lerë më llogari, për punëtorët e vrarë në punë. Kështu që nuk na mbeti gjë tjetër veçse t’i gjurmonim emrat e tyre në arkivat mediatike. Vetëm vitet e fundit na rezulton se në Shqipëri e kanë humbur jetën mbi 200 punëtorë. Për t’i nxjerrë nga heshtja politike dhe shoqërore, emrat e tyre ua kemi treguar qytetarëve mur më mur. Sot po ia tregojmë ministrisë që duhej të kujdesej për të drejtat e tyre.
Që sot ata nuk do të jenë më anonimë. Emrat e tyre kanë nisur të gdhenden në ndërgjegjen shoqërore të këtij vendi. Ata nuk janë vetëm viktimat e pronarëve dhe shtetarëve mizorë. Ata, bashkë me qindra mijëra të tjerë që ende jetojnë, janë prodhuesit e të mirave që i përdorim të gjithë ne. Ata janë heronjtë e heshtur të punës kapitaliste./ OP
