“Kriza goditi aq shumë Greqinë…saqë nuk shihen njerëz nëpër kazanë”

Stavros Manikas, i cili ka jetuar në një nga rrethinat më të varfra të Pireut për më shumë se 35 vjet, tallet kur e pyet nëse kriza dhjetëvjeçare e Greqisë është e gjatë.

Një 53-vjeçar i dobët, me flokë gri të gjata, shofer autobusi dhe aktivist, është ulur në shtratin e tij dhe rrotullon me kujdes një cigare.

“Kriza goditi zonën aq shumë saqë askush nuk e hedh më ushqimin,” i thotë Al Jazeera. “Kjo është arsyeja pse ju nuk shihni njerëzi më që gërmojnë në kazanë këtu.”

I pyetur se si kriza ndikoi në jetën e tij, Manikas vështron dhe thotë me ashpërsi: “Gjithçka ndryshoi”.

Megjithëse Drapetsona ka qenë prej kohësh një zonë e varfër dhe e privuar nga institucionalizmi, kriza goditi banorëtsesa lagjet e mesme në Athinë dhe Pire.

Duke folur së bashku me kryeministrin e krahut të majtë Alexis Tsipras në prill, Presidenti i Komisionit Europian Jean-Claude Juncker deklaroi se Greqia do të ishte “një vend normal” deri në fund të verës.

Në rrugët e ngushta dhe të trazuara të Drapetsonës, pak njerëz shohin arsye për shpresë, pasi Bashkimi Evropian dhe qeveria greke premtojnë se vendi është vetëm disa muaj larg daljes nga kriza e zgjatur ekonomike.

Fabrikat e braktisura dhe bizneset e vogla të mbyllura janë dëshmi për punët e mbetura në mes. Dritaret dhe dyert e shumë shtëpive janë kyçur.

Ndërkohë, mungesa e strehimit, përdorimi i drogës dhe prostitucioni janë rritur gjithnjë e më shumë, thotë Manikas.

Me një djalë në universitet dhe një tjetër duke përfunduar shërbimin e detyrueshëm ushtarak, Manikas dhe gruaja e tij kanë luftuar për të arritur qëllimet. Që nga viti 2010, ai ka parë pagën e tij të ulet me gati 55 për qind.

Nga ballkoni i tij me portin e Pireut, ai mund të shohë anije që mbajnë turistë ndërkombëtarë dhe grekë të pasur duke shkuar në ishuj si Kreta dhe Mykonos.

Manikas dhe gruaja e tij nuk mund të përballojnë një natë atje dhe ata mund të grumbullojnë para të mjaftueshme për të përdorur makinën e tyre vetëm dy javë në muaj.

Kriza

Që kur kriza financiare globale goditi Greqinë në vitin 2009, grekët kanë vuajtur nga zvogëlimi i pagave, rritja e papunësisë dhe masat shtrënguese gjithnjë e më të ashpra.

Parlamenti kaloi paketën e parë të kursimit në shkurt 2010, duke lejuar një ngrirje të pagave të punonjësve qeveritarë, duke shkurtuar bonuse dhe duke kufizuar punën jashtë orarit.

Në janar të vitit 2015, partia e krahut të majtë Syriza bëri histori kur fitoi zgjedhjet parlamentare dhe krijoi një koalicion me Grekët e Pavarur (ANEL), një parti e krahut të djathtë.

Syriza bëri fushatë me premtimet për braktisjen e programeve të shpëtimit dhe për të negociuar një marrëveshje të re me kreditorët e Greqisë.

Gjatë tre viteve të fundit, Syriza ka mbikëqyrur një sërë masash të reja shtrënguese, duke përfshirë rritjen e taksave, kontrollet e kapitalit, kontributet në rritje të sigurimeve dhe zgjerimin e privatizimit, etj.

Paaftësia e Syriza për të mbajtur premtimet e saj ka qenë burimi i zhgënjimit për grekët e klasës punëtore dhe të varfrit. Grevat dhe protestat janë bërë pjesë e jetës në vendin e Mesdheut.

“Kapitullimi i Syriza ishte një lloj humbjeje e lëvizjeve masive,” tha Panajotis Sotiris, akademik dhe anëtar i partisë së bashkuar popullore të krahut të majtë.

“Kjo do të thotë se një alternativë mund të vijë vetëm nga rrymat politike që kundërshtojnë këtë program dhe janë në favor të thyerjes nga eurozona”.

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne