Mendja e prapambetur është e padrejtë, por mund të them të vërtetën. Së pari, Donald Trump shpall Jeruzalemin si kryeqytetin e Izraelit, duke i privuar palestinezët nga kryeqyteti i tyre.
Palestinezët janë të tmerruar. Mahmoud Abbas thotë se nuk do të flasë më me Shtetet e Bashkuara. Pra, Trump zemërohet se mendon që “ne paguajmë palestinezët me qindra miliona dollarë në vit dhe nuk marrim vlerësim apo respekt”. Kjo ishte vetëm një fali po ai do të thotë “Ato mosbesimtarë palestinezë!” Ai uli 300 milionë dollarë nga ndihma e Amerikës ndaj refugjatëve, duke u dhënë palestinezëve të shtypur, të rrethuar dhe të dëbuar vetëm 60 milionë dollarë.
Agjencia e Ndihmës dhe Punës së Kombeve të Bashkuara, e cilësuar si ndihmëse ndërkombëtare për 5.3 milionë refugjatë palestinezë, tashmë duhet të heqë qafe të punësuarit e saj, ku 113 prej tyre ishin vetëm në Gaza javën e kaluar. UNRËA është kujdesur për palestinezët që nga viti 1949 dhe tashmë ka një deficit aktual prej 49 milion dollarë. 30.000 mjekët, infermierët, mësuesit dhe personeli tjetër palestinez përballen me papunësi. Prandaj, uria e kërcënon këtë masë të varfër të Gazës. Një babai 53-vjeçar sapo i është thënë se nuk ka punë pas 32 vjetësh që punonte për UNËRA.
Por prit. A nuk ishte Jared Kushner, dhëndëri i Trump-it të lartpërmendur, ai që bëri një “marrëveshje të shekullit” ndaj palestinezëve dhe izraelitëve, dha premtimin për një jetë më të mirë për anën humbëse?
Ai e bëri me të vërtetë. Vetëm një muaj më parë. Më lejoni të citoj: “Unë besoj se njerëzit palestinezë janë më pak të investuar në pikëpamjet e politikanëve se ata po shohin se si një marrëveshje do t’u japë atyre dhe gjeneratave të tyre të ardhshme mundësi të reja, të paguajnë vende pune dhe perspektiva për një jetë më të mirë”.
Unë kam vërejtur më parë se këto janë para për paqen në vend të tokës për paqe, dollarë në vend të një kryeqyteti palestinez në Jeruzalem, fundi i kolonizimit hebre, një “e drejtë e kthimit” e kështu me radhë. Një zgjidhje me të vërtetë e Trumpit.
Por rishikimi i ngjarjeve kronologjike e bën “marrëveshjen” edhe më cinike. Së pari Trump u jep Jeruzalemin izraelitëve. Pastaj, kur palestinezët guxojnë të ankohen, ai ul ndihmën e tyre humanitare dhe i shton atyre dëshpërimin. Pastaj, me mirësjelljen e të riut Jared, Trump kërkon t’i fusë ata me para në “marrëveshjen përfundimtare” vetëm nëse ata do të ndalojnë me këto kërkesa të tepruara, irracionale, antisemite, naziste dhe raciste për shtetësi, dinjitet dhe fund të kolonizimit .
Zemrat e tyre mund të jenë të zbrazëta, por stomaku i tyre do të mbushet. Shpresat e tyre mund të jenë të vdekura, por llogaritë e tyre bankare do të jenë në zi. Në vend të të gjithë errësirës dhe dhunës së nxitur nga udhëheqësit e tyre të korruptuar politikë, të cilët nuk mund të paguajnë e as të ushqejnë popullin e tyre, palestinezët mund të ecin gjatë me “mundësi të reja … punë më të mira paguese dhe perspektiva për një jetë më të mirë”.
Dhe me atë lulëzim nuk do të ketë nevojë për UNËRA, sepse nuk do të ketë më refugjatë të varfër. Refugjatët do të jenë mirë, nëse jo të pasur. Mirupafshim të gjitha kërcënimet e Izraelit. Dhe meqenëse i njëjti shpëtim financiar do të jetë në dispozicion të palestinezëve në Bregun Perëndimor, pse banorët e saj duhet të kujdesen më shumë për fushatën e vjedhjes së Izraelit që i mbulon ato? Vetëm mos harroni varfërinë e qenve të verës së vitit 2018, kur edhe UNËRA nuk mund ta lehtësonte shtypjen e tyre.
Ekuacioni është i pamundur të fshihet. Kur palestinezët kundërshtuan shkatërrimin e aspiratave të tyre politike dhe refuzuan të “flisnin për paqe” në semantikën e ndyrë të amerikanëve dhe izraelitëve Trump tha, “Me palestinezët që nuk janë më të gatshëm të flasin paqe, pse duhet të bëjmë ndonjë nga këto pagesa masive për ta?”
Më shumë se gjysma e popullsisë prej 2 milionë banorëve të Gazës, me një normë papunësie prej 44 përqind, varen nga UNËRA. Prandaj, paqja do të jetë ekonomike dhe jo politike.
Sauditët, emiratët dhe egjiptianët po nxiten për të ndarë Levantin.
Në disa mënyra, është kthyer në fantazinë e vjetër të një Dubai në Bregun Perëndimor, një Singapor në Gaza, të cilin Shimon Peres e përdori dhe që sugjeroi edhe John Kerry. Për kë po kujton tani “planin e Palestinës” 4 miliardë dollarë të sekretarit të shtetit , që i propozoi në Forumin Ekonomik Botëror më shumë se pesë vjet më parë?
I njëjti Abbas i vjetër ishte atëherë, gjithashtu, duke iu thënë se “duhet” të rifillojë negociatat me Izraelin, pasi Kerry u përpoq për një “plan fillestar për të zhvilluar një ekonomi palestineze të shëndetshme, të qëndrueshme dhe të udhëhequr nga sektori privat”. Por, të paktën Kerri po ofronte një shtet palestinez në këmbim të pajtimit të Abbas.
“Marrëveshja e shekullit” e Trump nuk ka zgjidhur asgjë përveç thyerjes së vazhdueshme të terrenit deh vendbanimet e reja hebraike duhet t’i quajmë ende Kodrat e Bregut Perëndimor. Por mendoj se nëse ata janë më pak të uritur, më mirë të ushqyer, kane prespektiva për të ardhmen dhe nuk kanë UNËRA-n mbi krye do të kishin shtetin e tyre, kufijtë, sigurinë, Jeruzalemin lindor dhe asnjë koloni të Izraelit në tokën e okupuar palestineze.
Burimi: Counterpunch/ Gazeta impakt
