“Lobi”, stili anglez

nga Philip Giraldi.

Një muaj më parë, nisa një diskutim për rolin e hebrenjve amerikanë në hartimin e politikës së jashtme të Shteteve të Bashkuara. Kam vërejtur se një grupazh politikisht i fuqishëm dhe i financuar mirë nga individë dhe organizata hebraike ka qenë i efektshem në angazhimin e SHBA në një seri luftërash në Lindjen e Mesme dhe Afrikën e Veriut ku aty po përfiton vetëm Izraeli dhe në të vërtetë po demtohen interesat amerikane. Ky keqdrejtim i politikës nuk ka ndodhur për shkak të disa besimeve të gabuara se interesat e sigurisë kombëtare të Izraelit dhe të Shteteve të Bashkuara janë identike, gjë që është një ekzagjerim që shpesh del në mediat kryesore. Përkundrazi, është një program i paramenduar që shtrembëron faktet në terren në lidhje me Izraelin dhe fqinjët e tij dhe krijon provokim që përfshin Shtetet e Bashkuara edhe kur nuk ekziston asnjë kërcënim për interesat vitale amerikane. Dënon kritikët duke dëmtuar karrierën dhe reputacionin e tyre, ndërsa manipulimi cinik i mediave dhe korrupsioni i brëndshëm i procesit politik kombëtar tashmë kanë prodhuar luftën katastrofale kundër Irakut, shkatërrimin e Libisë dhe kaosin e vazhdueshëm në Siri. Tani ajo kërcënon të nisë një luftë katastrofike me Iranin.

Për të qenë të sigurtë, vëzhgimet e mia nuk janë as të reja as të veçanta. Ish-kongresmeni Paul Findley akuzoi përpilimin e kujdesshëm të një raporti pro-Izraelit nga hebrenjtë amerikanë në librin e tij kryesor. Ata dëshirojnë të flasin hapur: Njerëzit dhe institucionet po konfrontohen me lobin e Izraelit, e shkruar në vitin 1989. Profesorët John Mearsheimer dhe libri novator i Stephen Walt, ‘Lobi i Izraelit dhe politika e jashtme amerikane’ thanë të njëjtën gjë nëntë vjet më parë. Diskutimet mbi fuqinë cifute shfaqen herë pas here, madje edhe në mediat kryesore. Në mediat cifute fuqia e tyre diskutohet hapur dhe përgjithësisht është aprovuar si një shpërblim i merituar i dhuruar nga Zoti dhe njerëzimi për shkak të arritjeve të rëndësishme që i atribohen cifutëve përgjatë historisë.

Ska dyshim që egziston një rrjet i ndërlikuar i marrëdhënieve dhe rrjeteve që përcaktojnë miqtë e Izraelit. Shprehja “Lobi i Izraelit” ka një vlerë të konsiderueshme, aq sa shprehja “Lobi” është përdorur gjerësisht dhe është kuptuar si grupimi përfaqësues më i fuqishëm i mbrojtjes të politikës së jashtme në Uashington pa qenë nevoja të përfshihet pjesa e “Izraelit”. Monstruozi Benjamin Netanyahu merr 26 ovacione nga Kongresi dhe Izraeli i pasur ka të ardhura të garantuara nga thesari amerikan, që rrjedhin direkt nga paratë grupeve të njohura dhe oligarkëve si Paul Singer, Sheldon Adelson, Bernard Marcus, Haim Saban – i cili nga ana e tij financon shume fondacione dhe institute, funksioni kryesor i të cilëve është mbajtja e parave dhe mbështetja politike që rrjedh në drejtimin e Izraelit. Asnjë interes kombëtar amerikan, përveç kundërshtimit krejtësisht të rremë se Izraeli është një lloj aleati i vlefshëm, do të justifikonte bujarine e taksapaguesve. Në realitet, Izraeli është borxhli ndaj Shteteve të Bashkuara dhe gjithmonë ka qenë i tillë.

Unë e kuptoj se në të njëjtën kohë një shumicë e qartë e cifutëve amerikanë, mbështetur fuqimisht në anën liberale të spektrit politik, janë mbështetës të marrëveshjes bërthamore me Iranin dhe nuk favorizojnë një luftë të re të Lindjes së Mesme që përfshin atë vend. Unë gjithashtu besoj se shumë hebrenj amerikanë mund të jenë të tronditur nga sjellja e Izraelit, por për fat të keq ka një tendencë nga ana e tyre që të shohin rrugën e kundërt dhe as të protestojnë kundër veprimeve të tilla dhe të mbështesin grupe si Jewish Voice for Peace që vetë janë kundër Izraelit. Kjo de facto i jep Izraelit një kalim të lirë dhe vërteton pohimin e tij se ai përfaqëson të gjithë hebrenjtë, pasi që asnjë i rëndësishëm në komunitetin e diasporës, përveç grupeve minoritare që mund të injorohet në mënyrë të sigurt, shtyhem kundër pretendimit.

Kështu që shumë grupe dhe individë të pozicionuar mirë punojnë krah për krah me qeverinë izraelite për të avancuar interesat e Izraelit nuk mund të jenë në mosmarrëveshje pas gjithë këtyre viteve në veprim. Disa zyrtarë hebrenj të nivelit të lartë, përfshirë Richard Perle, i lidhur me Pentagonin e Xhorxh W. Bushit, kishin marrëdhënie të diskutueshme me zyrtarët e ambasadës izraelite dhe ishin vetëm në gjendje të merrnin certifikata sigurie pas presionit politik qe u ushtrua ndaj kumbarit, për miratime ndaj tyre. Ish-kongresmeni Tom Lantos dhe senatori Frank Lautenberg u referuan respekivisht si kongresmenet dhe senatoret e Izraelit, ndërkohë që udhëheqësi i tanishëm i pakicës në senat, Chuck Schumer e ka përshkruar veten si “shomer” ose kujdestar i Izraelit në Senatin e SHBA.

Një vendim rregullator i kohëve të fundit nga Mbretëria e Bashkuar lidhet me një pjesë të gazetarisë hulumtuese që kërkonte të tregonte saktësisht se si funksionon mbështetja e Izraelit nga disa hebrenj të diasporës, përfshirë këtu se si goditen kritikët si dhe atë që bëhet për të shkatërruar karrierën dhe reputacion e tyre.

Vitin e kaluar, Al-Jazeera përdori një gazetar të maskuar për ta infiltruar tek disa grupe pro-Izraelite në Britaniqë punonin ngushtë me ambasadën izraelite për të kundërshtuar kritikat që vinin nga qytetarët britanikë lidhur me trajtimin e palestinezëve. Në veçanti, ambasada dhe miqtë e saj po përpiqeshin të kundërshtonin lëvizjen në rritje pro ‘bojkotimit, shpronësimit dhe sanksionimit (BDS)’, e cila është bërë gjithnjë e më efektive në Evropë. Dokumentari me katër pjesë i publikuar në fund të vitit 2016, që prodhoi el-Jazeera, vlen të shikohet, pasi përbëhet kryesisht nga takimet dhe diskutimet e filmuara fshehurazi.

Dokumentari zbulon se grupet cifute vendase, veçanërisht në universitete dhe brenda partive politike, me të vërtetë punojnë ngushtë me ambasadën izraelite për të promovuar politikat e mbështetura nga qeveria e kryeministrit Benjamin Netanjahu. Ai gjithashtu konfirmon se etiketimi i dikujt si një antisemit është bërë arma kryesore ofenduese e përdorur për të frenuar çdo diskutim, veçanërisht në një vend si Britania e cila i ka perqafuar konceptet si kriminalizimi i “gjuhës së urrejtjes”. Në një pikë, dy hebrenj britanikë diskutuan se pyetjet e njerëzve se veprimet e Israelit kundër palestinezëve jane veprime anti- semite i bënte ata të mos ndiheshin rehat”, sipas tyre ishte e vërtetë.

Dokumentari gjithashtu përshkruan se si ambasada dhe grupet lokale që punonin së bashku kishin në shënjestër zyrtarët qeveritarë jo miqësorë me Izraelin duke i ulur në detyrë, larguar nga puna apo ndryshe edhe i diskreditonin. Në veçanti një zyrtar qeveritar që duhej sulmuar ishte Ministri i Punëve të Jashtme Sër Alan Duncan.

Britania, ndryshe nga SHBA, ka një agjenci të fuqishme rregullatore të quajtur Ofcom e cila mbikëqyr komunikimet, përfshirë edhe mediat. Kur u transmetua dokumentari i al-Jazeeras, oficeri politik i ambasadës izraelite Shai Masot, i cili thuhet se ishte një zyrtar i ministrisë së punëve strategjike që punonte i maskuar, u detyrua të japë dorëheqjen dhe ambasadori izraelit ofroi shfajësim. Masot u filmua duke diskutuar per politikanët britanikë që duhet të “shkarkoheshin” para se të bisedonte me një zyrtar qeveritar i cili komplotonte një “skandal të vogël” për të realizuar rrëzimin e Duncan. Kreu i Partisë Laburiste Jeremy Corbyn, i cili është lideri i parë i një partie politike në Britani me pikëpamjet te shprehura pro-palestineze, bëri thirrje për një hetim ndaj Masot pasi u zbulua kërkesa për shkarkim në lidhje me Duncan. Shumë grupe cifute (lëvizja puntore cifute, unioni studentor hebre dhe ne besojmë tek Izraeli) u hodhen ne kundersulm duke u ankuar se dokumentari kishte shkelur rregullat britanike të transmetimit dhe akuzuan se hetimi i fshehtë kishte natyrë antisemite.

Në datën 9 tetor, Ofcom mbeshteti al-Jazeeran, duke deklaruar se hetimi nuk kishte bërë asgjë të papërshtatshme, por duke theksuar se mediat duhej të kalonin nëpër shumë etapa për të arritur në përfundimin e suksesshëm. Ai duhej fillimisht tia dorëzonte të gjitha pamjet dhe komunikimet hetuesve, sic një burim e përshkroi si një “kolonoskopi editoriale”. Duhej provuar se dokumentari ishte faktikisht i saktë dhe se nuk kishte redaktime të padrejta ose me paragjykime ne përgatitjen e saj. Një nga paditësit, e cila kishte thene se kritikët e Izraelit duhej të “vdisnin në një gropë” dhe që kishte marrë përsipër personalisht që të shkarkonte një zyrtar të Partisë Laburiste, reagoi me hidhërim. Ajo tha se gjykimi i Ofcom do të shërbejë si një “precedent për shkeljen e privatësisë së çdo personi hebre të përfshirë në jetën publike”.

Shtetet e Bashkuara nuk kanë akoma një agjenci qeveritare për të rregulluar lajmet, megjithese mund ta ketë më vonë për arye të ngjarjes interesante angleze. Al-Jazeera gjithashtu kishte një gazetar të dytë të maskuar që ishte futur në lobin izrael në Shtetet e Bashkuara, me sa duket një puntor vullnetar britanik i quajtur James Anthony Kleinfeld, i cili kishte ofruar vullnetarisht shërbimet e tij në projektin e Izraelit, i cili përfshinte promovimin e imazhit Izraelit në botë. Ai gjithashtu kishte kontakt me të paktën dhjetë organizata të tjera hebraike si dhe me zyrtarë në ambasadën izraelite,

Tani që llogaria britanike e “Lobit” ka pastruar një pengesë rregullatore, versioni amerikan thuhet se së shpejti do të publikohet. Kreu i lajmeve investigative të Al Jazeera, Clayton Swisher, komentoi: “Me këtë vendim të Mbretërisë së Bashkuar i cili na shfajësoi, së shpejti mund të publikojmë se si lobi i Izraelit në Amerikë punon në shikimin e një gazetari të maskuar. Kam dëgjuar se SHBA këto ditë ka pasur probleme me ndërhyrjet e huaja, prandaj nuk shoh asnjë arsye që institucionet amerikane ti marrin gjetjet tona në Amerikë aq seriozisht sa britanikët, së paku nëse Izraeli është disi jashtë limiteve të atij debati “.

Amerikanët që ndjekin çështje të tilla tashmë e dinë që grupet si komiteti amerikan i Izraelit për marrëdhëniet me publikun (AIPAC) gëlon mbi Kapitol Hill dhe ka bashkëpunëtorë në pothuajse çdo media. Te kthehemi në vitet 2005- 2006 kur zyrtarët e AIPAC, Steve Rosen dhe Keith Weissman u përpoqën me të vërtetë nën aktin e spiunazhit të vitit 1918 në një rast që lidhej me marrjen e materialeve të klasifikuara të inteligjencës nga zyrtari Lawrence Franklin për tia kaluar ato ambasadës të Izraelit. Roseni mburrje dikur se duke përfaqësuar AIPAC dhe Izraelin, ai mund të merrte nënshkrimet e 70 senatorëve në një pecetë, duke rënë dakord në çdo gjë që ai kërkoi të bënte. Akuzat kundër të dy personave, për fat të keq u rrëzuan përfundimisht “sepse vendimet gjyqësore e bënë rastin të pamundur dhe gjykimi do të zbulonte informacione të klasifikuara”.

Ndërhyrja izraelite në qeverinë e SHBA dhe në zgjedhjet është e zakonshme. Mbështetja e Mitt Romney në zgjedhjet presidenciale të 2012 nga qeveria e Netanyahut ishte pak a shumë e qarte. Pyesni kongresmenët si Paul Findley, Pete McCloskey, William Fulbright, Charles Percy dhe Cynthia McKinney se çfarë ndodh me karrierën kur ju jeni kritik ndaj Izraelit. Por çështja është se ndërsa Izraeli i vendos gjerat sipas aspektit që ai dëshiron, është një grupazh i diasporës cifute amerikanë të cilët në të vërtetë e tërheqin kemzën. Duke pasur në mendje keto mendoj se do të jetë shumë interesante të shikosh dokumentarin al-Jazeera mbi Lobin në Amerikë./ Gazeta Impakt

burimi:unz

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne