Policia shqiptare nuk matet dot me komandantët e MEK-ut të stërvitur nga muhabaratët e Sadamit

Një dramë familjare që po shfaqet në Shqipëri ka tërhequr vëmendjen e mediave dhe opinionit publik. Por kjo nuk është një dramë e zakonshme. Është historia e çiftit iranian Mostafa dhe Mahboubeh Mohammadi, të cilët janë qytetarë kanadezë dhe prej  njëzet e një vitesh luftojnë për të shpëtuar vajzën e tyre nga një kult i rrezikshëm terrorist.

Në vitin 1997, Somayeh dhe vëllai i saj Mohammad, u rekrutuan në mënyrë mashtruese në grupin e dhunshëm ekstremist, Mojahedin-e Khalq (MEK). Somayeh ishte shtatëmbëdhjetë vjeç. Ata udhëtuan për në Irak për një vizitë dyjavore në kampin e trajnimit të MEK-ut dhe kurrë nuk u kthyen në shtëpi. Prindërit e tyre ishin përkrahës të MEK-ut dhe së pari thjesht iu drejtuan drejtuesve të grupit për kthimin e fëmijëve të tyre në familje. MEK i shpërfilli kërkesat e tyre.

Deri në rënien e regjimit të Sadamit në vitin 2003, Mostafa ishte në gjendje të udhëtojë në Irak pavarësisht nga MEK dhe të arrijë tek fëmijët e tij. Ai arriti të shpëtojë Muhammedin dhe ta çonte atë në Kanada. Por Somayeh ishte nën mbikëqyrje të vazhdueshme  nga komandantët e MEK që përdorën kontrollin shtrëngues për të ngatërruar dhe frikësuar vajzën. Ajo kishte frikë të largohej, megjithëse kishte shkruar disa herë marinës amerikane që ruanin kampin duke kërkuar ndihmë.

Somayeh dhe Mohammad Mohammadi në Kampin Ashraf, Irak

Prindërit e saj bënin përpjekje të përsëritura për t’u takuar lirshëm me Somayeh dhe për ta rikthyer atë në familjen e tyre në Kanada. MEK i mbylli të gjitha dyert dhe duke vepruar kështu, tjetërsonte një familje të tërë që kishte qenë përkrahës i zjarrtë. Mostafa madje  vullnetarisht mori pjesë në MEK-un në vitin 2003 për të protestuar kundër arrestimit në Paris të liderit MEK Maryam Rajavi. Por edhe pas kësaj sakrifice të Mostafa, MEK nuk e ktheu Somayeh në familjen e saj, por e mban mbyllur duke i shkatërruar jetën dhe duke thyer zemrat e familjarëve të saj.

Somayeh u soll në Shqipëri nga MEK pasi Iraku dëboi grupin terrorist. Që nga ardhja e tyre e parë në Tiranë në vitin 2013, anëtarët e MEK-ut i frikësuan qytetarët me  sjelljen e tyre intimidatore dhe menjëherë ata u përhapën në qytet si një murtajë .

Në vend të një programi de-radikalizimi, amerikanët përgjegjës për to i lejuan të tërhiqen prapa mureve të mbyllura të një kampi stërvitjeje të ndërtuar në një qytet rural të Durrësit, Manëz. Përkundër kësaj, më shumë se katërqind njerëz kanë arritur të shpëtojnë nga grupi dhe janë të gatshëm të përballojnë vështirësitë në vend që të vazhdojnë të lidhen me MEK. Një i arratisur i kohëve të fundit përshkroi kushtet brenda MEK si “skllavëri”.

Mostafa dhe Mahboubeh janë tani në Tiranë duke bërë një përpjekje tjetër për të takuar vajzën e tyre. Ata u janë lutur autoriteteve shqiptare për t’i ndihmuar. Ata refuzuan.

Në vend të kësaj, MEK-u është lejuar të nxisë një fushatë të propagandës dhe frikësimit që ka krijuar një krizë të vërtetë për vendin, për qytetarët e saj, qeverinë e saj, sigurinë e saj dhe shërbimet e zbatimit të ligjit.

Mediat shqiptare e paraqesin këtë si një mosmarrëveshje familjare . Por nuk ekziston ekuivalenca mes prindërve të zakonshëm nga Kanadaja dhe njerëzve që po rrethojnë Somayeh. Këta janë njerëz, prejardhja e të cilëve zbulon sa të rrezikshëm janë. Kështu që kur policia shqiptare është thirrur në një incident të çrregullimit publik, ata as nuk janë përfshirë në trajnime apo burime për t’u marrë me ekstremistët e dhunshëm të radikalizuar të trajnuar nga rojet republikane të Saddam Husseinit, shumë prej të cilëve me gjak në duart e tyre. Megjithatë, kjo është ajo që qeveria u ka imponuar atyre. Edhe shërbimet e sigurisë dhe të inteligjencës së Shqipërisë nuk janë të përgatitur në mënyrë adekuate për t’u marrë me paparashikueshmërinë dhe mosgndërgjegjshmërinë kriminale të MEK.

Komandantët dhe agjentët e MEK-ut të përfshirë në dorëzimin e versionit të MEK-ut për historinë e Somayeh janë si më poshtë:

Komandantja femër, Jila Deyhim, u rekrutua si studente në Universitetin e Manchesterit në Mbretërinë e Bashkuar në kohën e Revolucionit të Iranit në 1979. Burri i saj Ahmad Shadbakhti u vra në një përleshje të armatosur me forcat e sigurisë në Teheran. Jila la vajzën e tyre në Britani të Madhe për t’u rritur nga vëllai i saj Khosro Deyhim (aka Haji) në Neëcastle Upon Tyne ndërsa ajo shkoi të bashkohej me MEK në Irak.

Jila është kreu i Operacioneve të MEK-ut në Tiranë. Përveç faktit se dy oficerë të MEK-ut e sulmuan publikisht Mostafën në një rrugë në Tiranë, ajo organizoi për më shumë se 60 MEK që rrethonin Stacionin e Policisë 4 në Tiranë, ndërsa dy anëtarë të arrestuar të MEK-ut u pyetën nga policia. Më pas, JIla dërgoi 60 MEK për tu përhapur nëpër qytet për të ndjekur, frikësuar dhe rrahur ish-anëtarët e MEK. (Zyrtarët e policisë lokale, të përdorur për t’u marrë me krimet e zakonshme dhe kriminelët, u tronditën aq shumë nga sjellja e MEK-ut dhe ata i shkruan Ministrisë së Brendshme duke thënë se nuk janë të pajisur për t’u marrë me gjashtëdhjetë vetë sulmues vetëvrasës potencialë”.)

Historikisht, Jila shërbeu si komandante gjatë masakrave kurde, në Operacionin Morvarid (Pearl) në 1991, si dhe shumë operacione të tjera. Dëshmitarët kanë dhënë dëshmi të mëtejshme për torturimin dhe vrasjen e anëtarëve të pakënaqur në burgjet e MEK. Jila ‘u diplomua’ si një oficere e inteligjencës  e trajnuar nën shërbimin e sigurisë së Sadam Huseinit. Përveç kësaj, ajo ndërmori trainim në terren, vozitje tank, luftë bazë dhe komandë SWAT.

Jila Deyhim në Irak dhe në Shqipëri

Homayoun Deyhim, që sulmoi Mostafa Mohammadin është vëllai i Jilas. Ai studioi Inxhinieri Elektrike në Universitetin e Neëcastle në Mbretërinë e Bashkuar vetëm para Revolucionit. Gjatë Revolucionit ai shkoi në Indi për të studiuar për një MSC. Në Indi punoi për MEK, por më vonë u rekrutua nga Jila për të shkuar në Irak.

Homayoun kurrë nuk ka arritur ndonjë gradë të rëndësishme, duke punuar kryesisht në departamentet teknike dhe të riparimit. Por ai është i famshëm brenda MEK-ut për të rënë dakord të bëjë diçka për t’u promovuar. Prandaj, në shumë raste ai ishte i përfshirë në rrahjen dhe poshtërimin e anëtarëve të tjerë në Kampin Ashraf. Homayoun ndërmori trajnimin bazë ushtarak dhe trajnimin e operacioneve të rojave republikane.

Në Stacionin Policor 4 në Tiranë, pas arrestimit të tij për sulm ndaj Mostafës, Jila e udhëzoi Homayoun të pohonte se Mostafa e kishte sulmuar atë. Ata nuk e dinin në atë kohë se kishte prova video nga skena që tregon se çfarë ndodhi në të vërtetë.

Homayoun Deyhim në Irak dhe Shqipëri

Behzad Saffari nga Isfahan shkoi në Mbretërinë e Bashkuar për të studiuar stomatologji. Ai u rekrutua nga MEK dhe u dërgua në Irak pasi Rajavi u transferua atje. Ai u plagos në operacion Dritën e Përjetshme (Forough Javidan) në vitin 1988 dhe u kthye në Londër për t’u rimarr para se të kthehej në Irak. Dëshmitarët pohojnë se Behzad ishte i përfshirë në rrahje në burgjet e MEK. Behzad mashtroi familjen e tij nga kursimet e tyre të jetës, të cilën ai i dha MEK duke pretenduar në mënyrë të rreme që të kishte lënë organizatën. Babai i tij i dërgoi paratë anëtarëve të familjes në Kanada, por ajo përfundoi në llogaritë e MEK në Britani të Madhe.

Behzad ishte i përfshirë në kontakt me UNHCR-në gjatë procesit të transferimit nga Iraku në Shqipëri. Anëtarët e mëparshëm tregojnë se si UNHCR-ja i dha çdo individi 100 dollarë për udhëtimin dhe pas mbërritjes së tyre. Kur anëtarët arritën në aeroportin e Tiranës, Behzad mori 100 $ nga secili prej tyre dhe u dha atyre njëqind Lek Shqiptar si monedhë vendase (rreth një dollar amerikan).

Behzad aktualisht është i përfshirë me ekipet që kërcënojnë ish-anëtarë dhe gazetarë në Tiranë. Behzad Saffari po bashkëpunon me avokatin e MEK dhe përgjigjet ndaj Jila Deyhim.

Behzad Saffari në Irak dhe Shqipëri

Ahmad Taba (aka Akbar), ishte student në UMIST (Manchester) në kohën e Revolucionit iranian në 1979. Ai u rekrutua nga MEK për të punuar në Londër dhe më pas u transferua në Irak, pasi Massoud Rajavi shkoi atje.

Ahmedi u trajnua si një pilot helikopteri nga Ushtria Irakiane. Ai u diplomua nga rojet republikane të Sadamit, ku përfshiheshin luftërat guerile dhe taktikat SWAT. Ai gjithashtu pbëri një kurs 9-mujor me Mukhabaratin e Sadamit, nga i cili u diplomua si oficer i inteligjencës. Ai vrau shumë civilë në sulmet kurde dhe ka dëshmitarë që e lidhin atë me torturimin e të burgosurve në Kampin Ashraf.

Ahmed Taba në Shqipëri dhe Irak

Somayeh Mohammadi vetë nuk ka lënë kampet e MEK në Irak apo Shqipëri për njëzet e një vjet. Ajo nuk ka asnjë ide se çfarë po ndodh në botën e jashtme. Është e pakuptueshme që një grua që pretendon se po ndjek lirisht një luftë politike për ndryshimin e dhunshëm të regjimit kundër Iranit, është e paaftë të takohet me prindërit e saj për t’iu treguar ballë për ballë vendimin e saj. Prindërit e saj, të cilët e njohin atë aq mirë, thonë se është e qartë se ajo ka frikë dhe nuk vepron lirshëm kur flet kundër tyre. I rrethuar nga personazhet e MEK-ut të mësipërm, është e qartë se ajo është nën kontroll dhe nuk është në gjendje të flasë ose të veprojë për vete në ndonjë mënyrë kuptimplotë. Kjo nuk është një mosmarrëveshje familjare, Somayeh është një peng.

Nën presionin e kontrollit shtrëngues, ekspertët lehtë mund të njohin në Somayeh një viktimë e cila, në duart e MEK, është detyruar në buzë të një shkëmbi mbi të cilin mund të shtyhet ose të bjerë. Nëse më vonë raportohet se ajo është zhdukur, ka kryer vetëvrasje, është mbytur në një rezervuar, nuk ka dyshim se qeveria shqiptare duhet të mbajë përgjegjësi. Ajo nuk mund të shpëtojë veten nga dëmtimi, por mundësia e dëmtimit të MEK-ut është shumë e lartë. Ajo është në rrezik të madh.

Shqipëria mund të jetë një shtet i dështuar, por nuk është një shtet bandit si Iraku i Sadamit. Është një shtet me pretendime për t’u bashkuar me Bashkimin Evropian. Qeveria mundet dhe duhet të mbajë përgjegjësi për çfarëdo që ndodh me Somayeh Mohammadi. Mënyra për të parandaluar një rezultat të tillë është ndarja e saj nga MEK.

Burimi: The Iranian/ Gazeta impakt

 

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne