Politika e jashtme humanitare e Turqisë dhe zonja e parë Emine Erdoğan

Nga: Saadet Oruc

Në një botë ku nevojat dhe vuajtjet e “të tjerëve” nuk janë çështje shqetësuese për shumicën e vendimmarrësve globalë, Turqia shërben si një shembull i politikës së jashtme humanitare. Përveç përpjekjeve të Presidentit Rexhep Tajip Erdogan dhe zyrtarëve të lartë qeveritarë, zonja e parë Emine Erdogan është bërë e njohur për shërbimet e saj humanitare, duke rritur shpresën për njerëzit e shtypur në të gjithë botën.

Këtë javë, zonja e parë mori një çmim në një forum ndërkombëtar në Londër, në njohjen e shërbimeve të saj humanitare.

“Kombi turk është një komb filantropik me një histori të rrënjosur thellë të fondacioneve bamirëse”, tha ajo, në fjalimin e saj të pranimit pasi mori Çmimin e Njohjes së Shërbimit Humanitar në Forumin e Donatorëve Globalë. Zonja e parë deklaroi se “Turqia është donatori më i madh i ndihmës humanitare në botë në raport me të ardhurat e saj bruto kombëtare”.

“Unë marr Çmimin e Njohjes së Shërbimit Humanitar në emër të një kombi të tillë fisnik që përfaqëson ndërgjegjen e njerëzimit”, shprehu zonja e parë. Ndihma e saj e fundit për myslimanët Rohingya në rajonin e Arakanit krijoi vetëdijen për mizoritë që atavuanin. Duke kthyer rreth 4 milionë refugjatëve sirianë dhe irakenë dhe duke shpenzuar 32 miliardë dollarë për neojat e tyre, Turqia është e informuar mirë për zgjidhjet e nevojshme për të ulur krizën e refugjatëve . Ndërsa Bashkimi Evropian përballet me një nga krizat më të mëdha për shkak të refugjatëve në kufirin e saj dhe refuzimin e saj për strehimin e njerëzve që kanë nevojë për gjëra themelore, Turqia edhe një herë shërben si një shembull.

Po, është një fakt. Shoqëritë perëndimore e kundërshtojnë çdo pajtim me identitetet e tjera, si refugjatët muslimanë dhe të huajt. Mijëra njerëz kanë humbur jetën në anijet e refugjatëve gjatë kalimit të tyre nëpërmjet Detit Mesdhe nga Afrika e Veriut apo Lindja e Mesme në Evropë.

Ndërsa vendimmarrësit evropianë preferojnë t’i mbajnë refugjatët jashtë kufijve të tyre, numri i anijeve të refugjatëve rritet, gjë që ngre çështjen nëse janë duke u ndërmarrë hapa për të parandaluar rrjedhën e refugjatëve pa marrë parasysh viktimat njerëzore.

Kur bëhet fjalë për Palestinën, Gazën, Somalinë ose çdo vend afrikan, Ankaraja është në gjendje të paraqesë një vizion të ndryshëm në politikën e jashtme që merr në konsideratë vuajtjet e njerëzve. Turqia ndjek një vizion të ndryshëm mbi Afrikën, e cila vuajti me shekuj politikat kolonialiste të shteteve perëndimore. Ky vizion varet nga interesat reciproke, rindërtimi i vendeve të shtypura dhe rinovimi i plotë. Qasja e Turqisë hedh poshtë traditën e vjetër që “kur elefantët luftojnë, kjo është bari që vuan”.
Tani, argumentet e Turqisë po mbështeten nga aktorët kryesorë në organet ndërkombëtare, përfshirë Kombet e Bashkuara. Kur padrejtësia është bërë një parim i botës “moderne”, politika e jashtme e Turqisë ruan nderin e njerëzimit.

Burimi: DailySabah/ Gazeta impakt

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne