Muslimanët ishin kureshtarë të shihnin se si Presidenti i SHBA-së, Donald Trump do të menaxhonte muajin e shenjtë të Ramazanit. Ende sot, pyetja në brendësi të mendjes muslimane është nëse Trumpi është apo jo armiqësor ndaj Islamit. Aktivistët muslimanë në SHBA argumentojnë se largimi i tij nga tradita e Shtëpisë së Bardhë për mbajtjen e një iftari është një manifestim i besimeve të tij thelbësore, të cilat janë krejtësisht jorespektuese ndaj Islamit – për të mos thënë më shumë.
Që nga fillimi i Ramazanit, kolegët e mi amerikanë kanë qenë të etur për të parë nëse do të ndodhte ndonjëherë një iftar me Trumpin. Në fund të fundit, historia e mëparshme e presidentit për një qëndrim të fortë anti-musliman gjatë fushatës zgjedhore mbetet po aty. Ai kishte premtuar të dëbonte të gjithë refugjatët sirianë nga vendi, kishte nënkuptuar se do të merrte parasysh mbylljen e xhamive dhe kishte thënë gjëra të tilla si: “Unë mendoj se Islami na urren. Ne duhet të zbulojmë të vërtetën e kësaj.”
Megjithëse ai e zbuti pak tonin pasi mori detyrën në janar, ambicia e tij për një ndalim udhëtimi për gjashtë shtete muslimane (më parë shtatë) vazhdon ende, pavarësisht bllokimit nga disa gjykata federale. Ai vazhdon të përdorë termin “terrorizëm radikal islamik”, pa marrë parasysh disa këshilltarë kryesorë rreth tij që e këshillojnë fort që të mos e përdorë.
Trumpi lëshoi një deklaratë për të pranuar Ramazanin, ndonëse përmbajtja e deklaratës shfaqte një tendencë të mprehtë ndryshe nga mesazhet e Ramazanit të Barak Obamës dhe madje edhe të Xhorxh Bushit. Mesazhi i fundit i Obamas në Ramazan kishte tinguj ndjeshmërie për refugjatët muslimanë të cilët nuk mundën ta shijonin muajin e shenjtë nga komoditeti i shtëpive të tyre. Bushi në mesazhin e tij të parë të Ramazanit pas 9 shtatorit nuk e përmendi fare terrorizmin dhe u përqëndrua në diversitetin e komunitetit musliman amerikan, i cili sot ka një popullsi prej 3.3 milionë banorë.
Ndryshe nga ndonjë prej paraardhësve të tij, Trumpi në mesazhin e tij të Ramazanit mori një rrugë të rrezikshme dhe bëri diferencën mes muslimanëve të mirë dhe muslimanëve të këqij. Duke iu referuar bombardimeve vetëvrasëse në Arena të Manchesterit, ai tha se veprime të tilla vetëm sa do të theksonin vendosmërinë e tyre për të mposhtur terroristët dhe ideologjinë e tyre të çoroditur. Për më tepër, ai theksoi se Amerika gjithmonë do të qëndrojë me partnerët e saj kundër terrorizmit dhe ideologjinë që e furnizon, duke cituar vizitën e tij në Arabinë Saudite.
Deri në ditët e sotme, Shtëpia e Bardhë nuk ka thënë asnjë fjalë për mbajtjen ose mos mbajtjen e një iftari këtë vit, pavarësisht pyetjeve të vazhdueshme nga media. Por meqenëse jemi vetëm dy ditë larg nga fundi i Ramazanit, është e drejtë të thuhet se Trumpi shkatërroi traditën e iftareve të Shtëpisë së Bardhë, e cila zyrtarisht ka ekzistuar që kur Hillary Clinton mbajti një iftar në vitin 1996 kur ajo ishte zonja e parë. Për disa historianë amerikanë, tradita e iftareve daton në vitin 1805, kur presidenti Thomas Jefferson e përshtati darkën në Shtëpinë e Bardhë për të strehuar mysafirin e tij – një ambasador të epokës osmane nga Tunizia – për të çelur agjërimin e tij.
Sekretari i Shtetit Rex Tillerson u bashkua me presidentin e tij duke refuzuar të shtrojë një iftar, ndërsa Pentagoni mbajti iftarin e tij tradicional për të nderuar amerikanët muslimanë që shërbejnë në forcat e armatosura dhe familjet e tyre, gjë që ishte edhe një shenjë e rënies së fuqisë së butë të SHBA-së.
Krahas këtij modaliteti të ri të Shtëpisë së Bardhë në Ramazan, tendenca e Trumpit për të zgjedhur “muslimanët e mirë” të tij për të zgjeruar kampin e tij për luftimin e “terroristëve radikalë islamikë” arriti kulmin me krizën e fundit midis Katarit dhe shteteve të tjera muslimane në rajon nën patronazhin e Sauditëve.
Ne duhet ta konsiderojmë këtë sfond ndërsa përpiqemi të analizojmë vërejtjet e Tillersonit në kongres javën e kaluar, ku ai tha se elementët e Vëllazërisë Muslimane janë bërë pjesë e qeverive në Turqi dhe Bahrejn. Megjithëse Tillerson ka avokuar kundër listimit të Vëllazërisë Muslimane në tërësinë e saj si një grup terrorist për hir të marrëdhënieve me qeveritë e huaja, përpjekjet e mundshme të së ardhmes së Trumpit janë një hamendje e egër për këdo.
Për më tepër, supozimi i Tillersonit për një lidhje midis Vëllazërisë Muslimane dhe Partisë për Drejtësi dhe Zhvillim të Turqisë (AKP) nuk mund të trajtohet si një gabim i vogël. Këto fjalë përfaqësojnë një gabim frojdian – nëse jo më shumë – pasojat e të cilit mund të pasqyrohen në politika. Në të vërtetë, ky Ramazan ka qenë plot me përkujtues të mprehtë të ndjenjave reale të administratës Trump ndaj muslimanëve.
CANSU ÇAMLIBEL
/ © Gazeta Impakt
