nga İbrahim Karagül.
Duket se lufta siriane filloi që të hapë më vonë “frontin e Turqisë”.
Me sa duket, partnerët tanë strategjikë, aleatët e NATO-s po përgatiteshin për këtë qëllim. Ata e dinin se sapo Siria dhe Iraku të shkatërroheshin, Turqia nuk do të mund të qëndronte e fortë, në tërësi. Duket se kjo ishte arsyeja pse ata e lanë Turqinë vetë pas fillimit të çështjes së Sirisë, prandaj ata bashkëpunuan me organizatat terroriste kundër Turqisë.
Kjo është ajo që ata po planifikonin, kështu filluan procesin. Duket se ata deshin që Turqia të përplasej me Rusinë dhe Iranin, ta dobësonin atë dhe pastaj ta ndanin mes tyre. Rezultoi se të gjitha këto skenarë ishin planifikuar për të hapur këtë front të madh; objektivi i madh ishte Turqia.
Këtë e kemi kuptuar më 15 korrik, e kemi kuptuar me “korridorin e terrorit”
Ne arritëm ta kuptojmë këtë në sulmin e 15 korrikut. Ne pamë atë që kur ata dëshën që ta rrënojnë Turqinë nga brenda me anë të Organizatës Terroriste Gyleniste (FETÖ), që kur dëshën të bëjnë një luftë të hapur kundër këtij vendi, që kur dëshën të aktivizojnë planin e ndarjes, i kemi kuptuar qëllimet e tyre.
Atë ditë, atë natë, vendi ynë, kombi ynë, Parlamenti ynë, vlerat tona, historia jonë, ëndrrat tona, planet tona të ardhshme u ballafaquan me sulme shumë të rënda. Ne luftuam një luftë pavarësie atë natë; kemi fituar një luftë kombëtare, kemi parandaluar një pushtim shumëkombësh. E kemi kuptuar këtë plan për ta mbyllur Turqinë, për ta rrethuar atë nga Siria veriore përmes degës siriane të Partisë së Punëtorëve të Kurdistanit (PKK), dhe aktivizimit të Partisë së Bashkimit Demokratik (PYD).
Ne e pamë dhe e kuptuam se kush i kontrollon luftërat, se kush po krijon një vijë të frontit përgjatë kufirit me qindra kilometra përgjatë PKK-së. Ne pamë dhe kuptuam se ata që kontrollojnë tentativën për “pushtim” në juglindje dhe ata që planifikojnë dhe kontrollojnë këtë vijë të frontit janë të njëjtat forca. Sulmet terroriste masive të kryera në Turqi përmes Daesh-it dhe PKK-së janë gjithashtu të organizuara dhe të udhëzuara nga të njëjtat fuqi, të njëjtat grupe.
Mijëra kamionë të mbushur me armë në rrugë e sipër drejt “luftës së Turqisë”
Kur përpjekja e grushtit të shtetit të 15 korrikut dështoi, ata u përpoqën të hapnin një front nga jugu, nga Siria. Ne pamë dhe e kuptuam se po formojnë një zonë terroriste, duke hartuar një hartë garnizonesh të huaja, duke mbledhur mijëra kamionë armësh në këtë rajon, duke krijuar baza ushtarake, duke trajnuar terroristët në përgatitje për sulmin ndaj Turqisë.
Ne e kuptuam këtë pasi e pamë duke e bërë këtë përmes Daeshit. Ne pamë se si ata e bashkërenduan Daeshin dhe PKK-në si një forcë të përbashkët, se si këto organizata u përdorën kundër Turqisë ndërkohë që ndanin Sirinë nëpërmjet të njëjtëve organizata. Ndërsa luftonim Daeshin gjatë operacionit të Mburojës së Eufratit, pamë se ne ishim në të vërtetë duke luftuar kundër Amerikës. Ndërsa po luftonim kundër “korridorit terrorist” në Sirinë veriore, pamë se ne po luftonim SHBA-në. Ne gjithashtu panë se në luftrat mbrojtëse ne ishim në të vërtetë duke luftuar një tentativë për pushtim nga të huajt, jo terrorizmin.
Këto janë të gjitha ndërhyrje nga boshti i Atlantikut
Ne pamë se PKK, PYD, Daesh dhe FETÖ janë të gjithë vrasësa, organizata nënkontraktuese të përgatitura nga SHBA dhe aleatët e saj për të goditur Turqinë. Bota e pa partneritetin PKK-Daesh në performancën e tyre në Raka, por pamë se të gjitha këto organizata u krijuan dhe kontrolloheshin, aktivizoheshin dhe udhëzoheshin për të sulmuar vendin tonë nga inteligjenca amerikane për të ndarë si rajonin edhe Turqinë.
Rëzimi e aeroplanit rus ishte një operacion Atlantik-FETÖ. Daesh ishte një operacion nga Atlantik-FETÖ. Ndërhyrja e 17 dhjetorit ishte një operacion Atlantik-FETÖ. 15 korriku ishte një operacion Atlantik-FETÖ. Plani dhe nisja e luftës siriane ishte një operacion i Atlantikut, dhe ne e pamë dhe e kuptuam se Turqia ishte mashtruar duke përdorur mendjen e FETÖ-s.
Kjo ndërhyrje vazhdon ende sot në të njëjtën mënyrë
Pamë se si u formua një opinion publik në Turqi nëpërmjet organizatave në fjalë, si janë promovuar planet në të cilat përfshihet Turqia dhe rajoni në këtë kontekst. Ne pamë dhe kuptuam se si mendimi i publikut turk u helmua, u mor peng për hartën që ata dëshirojnë të formojnë në Siri dhe në Irakun verior. Ne pamë se nacionalizmi kurd dhe projektet e Atlantikut u paraqitën nën maskën e islamizmit.
Ne pamë që referendumi i mbajtur në Irakun e veriut ishte një lindje e parakohshme dhe se ajo ekspozoi një lojë të madhe. E pamë dhe e kuptuam se iniciativa e Turqisë, Irakut dhe Iranit hodhi poshtë një plan shumëkombësh. Ne pamë dhe kuptuan se e njëjta gjë mund të bëhet edhe në Siri. Ne pamë dhe kuptuam se ata që nuk arritën të realizonin përpjekjet e grushtit të shtetit të 17 dhjetorit dhe 25 korrikut në Turqi po përpiqen me të njëjtin skenar nga SHBA, se periudha e ndërhyrjes është në vazhdim.
Duhet të ndërmerret një hap, kjo luftë duhet të përfundojë
Lufta siriane, e cila tani është shndërruar në një përballje shumëkombëshe, e cila nuk është më lufta e popullit sirian por është e sigurtë se ishte plani për të hapur “frontin e Turqisë”, duhet të përfundojë. Një luftë që mund të ishte ndalur që nga fillimi, prej Turqise dhe nismës së Iranit, i erdhi momenti sot me shpresën dhe me iniciativën e trios, Turqi-Iran-Rusi.
Një vendim historik në këtë drejtim mund të dalë nga samiti që mbahet në Soçi. Të tre vendet mund të marrin një hap historik për t’i dhënë fund luftës, për të shpëtuar rajonin. Mund të merren hapa për të ndaluar të gjitha zgjerimet e SHBA-së dhe Izraelit në Siri, si dhe planet e tyre për të ndarë Sirinë.
Ndjeshmëria e Turqisë kurrë nuk duhet të keqpërdoret
Çështja nuk është vetëm regjimi sirian, por edhe populli sirian. Çështja nuk është Bashar Assadi, por integriteti territorial i Sirisë. Çështja nuk është as edhe Siria, por është pushtimi perëndimor që synon rajonin. Çështja është garnizoni i huaj, harta që ata duan të formojnë në veri të Sirisë dhe Irakut. Është kjo hartë e mbushur me baza ndërhyrjesh për të gjithë rajonin, përfshirë Turqinë.
Çdo organizatë terroriste në rajon është një aparat i përpjekjes për invazion të huaj. Secili prej tyre është një kërcënim i huaj. Rajoni është përballur me kërcënime më të mëdha se çështja e Asadit dhe çështja e Sirisë.
Prandaj, ndjeshmëria e Turqisë nuk duhet të keqpërdoret. Vendosmeria e saj veçanërisht në lidhje me PKK-në / PYD-në duhet të merret seriozisht. Nëse bëhet kjo, lufta siriane merr fund.
Një vendim i përbashkët do të regjistrohet në histori si një triumf
Nuk duhet harruar se ky samit përfshin mundësinë për të parandaluar të gjitha ndërhyrjet e huaja që kanë synim Sirinë dhe rajonin. Nëse merret një vendim radikal, SHBA-ja nuk do të jetë në gjendje të mbijetojë në veri të Sirisë; PKK / PYD nuk do të jetë më në gjendje të lëvizin në këtë rajon.
Presidenti Rexhep Tajip Erdoan, Presidenti rus Vladimir Putin dhe Presidenti iranian Hassan Rouhani në Soçi mund të ndalojnë vdekjen e qindra mijëra njerëzve, mund të parandalojnë kthimin e një vendi në gërmadha dhe t’i japin fund planeve të vendeve perëndimore për të ndarë të gjithë rajonin.
Kjo do të jetë një fitore e madhe për rajonin tonë.
Kjo do të neutralizojë në masë të madhe kërcënimet që synojnë Turqinë./ Gazeta Impakt
burimi:yenisafak
