Në katër vitet e mia si Komisioner i Lartë, kam dëgjuar shumë pohime të paarsyeshme. Kjo kërkesë është pothuajse në kategorinë e absurditetit. A nuk keni turp, zotëri, a nuk keni turp? Ne nuk jemi budallenj.
Këto ishin disa nga vërejtjet e bëra nga Komisioneri i Lartë i Kombeve të Bashkuara për të Drejtat e Njeriut, Zeid Ra’ad al-Hussein, në konferencën e tij përfundimtare në Këshillin e të Drejtave të Njeriut më 4 korrik. Ai ishte duke iu përgjigjur pretendimit të një zyrtari burmez që vendi i tij nuk ishte duke synuar Rohingya në një fushatë genocidale, por po mbron të drejtat e të gjithë qytetarëve të saj.
Qeveria e Birmanisë tani është në të njëjtin nivel me qeverinë izraelite, duke praktikuar pastrimin etnik dhe vrasjen, duke këmbëngulur se po luftojnë terrorizmin. Në të dy shtetet Tel Aviv dhe Yangon, të dy qeveritë po godasin gazetarët që guxojnë të ekspozojnë demokracitë e tyre të rreme dhe ‘luftërat mbi terrorin’.
Më 18 qershor, qeveria izraelite miratoi një projektligj që kërkon të penalizojë filmimin e ushtarëve izraelitë “për hir të turpit që po bëjnë.” Gjuha e projekt-ligjit po përpiqet të parandalojë dokumentimin e praktikave të dhunshme të ushtrisë Izraelite kundër palestinezëve. Nuk është surprizë fakti, që Izraeli është një nga furnizuesit kryesorë të armëve në Burma. Pseudo-demokracia e Izraelit është gjithashtu, në shumë mënyra, e ngjashme me atë të Birmanisë. Në Izrael, hebrenjtë janë grupi i privilegjuar; demokracia dhe të drejtat e njeriut vlejnë për ta dhe jo për palestinezët.
Pseudo-demokracia e Izraelit është gjithashtu, në shumë mënyra, e ngjashme me atë të Birmanisë. Në Izrael, hebrenjtë janë grupi i privilegjuar; demokracia dhe të drejtat e njeriut vlejnë për ta dhe jo për palestinezët. Në Burma, shumica budiste merr trajtim të posaçëm në krahasim me pakicat e vendit, sidomos Rohingya, që për vite kanë qenë viktimë e një fushate masive të udhëhequr nga qeveria e genocidit dhe spastrimit etnik. Rreth 700,000 muslimanë të Rohingya u detyruan të largoheshin nga shtëpitë e tyre në shtetin Rakhinë Veriore vetëm vitin e kaluar.
Ata janë larguar kryesisht në Bangladesh. Shumë nga këto refugjatë janë të detyruar të jetojnë në mjerim në kampet e refugjatëve të stërmbushur, midis Burmas dhe Bangladeshit. Edhe para eksodit të fundit, qindra mijëra muslimanë të Rohingyas jetonin tashmë në mërgim, pasi spastrimi etnik i ushtrisë boshnjake ndaj pakicave ka qenë një proçes që ka ekzistuar për vite me rradhë. Pavarësisht një shpërthimi kohët e fundit të mediave qeveritë perëndimore, të cilat përshëndesin qeverinë e Birmanisë në “botën demokratike” duhet të bëjnë diçka për të ndaluar genocidin ndaj muslimanëve.
Në një raport të kohëve të fundit, Medecins Sans Frontieres (MSF) transmetuan numrin e vdekjeve të muslimanëve Rohingya gjatë muajit të parë të fushatës së dhunshme të ushtrisë Izraelite vitin e kaluar. Në periudhën ndërmjet 25 gushtit dhe 24 shtatorit, të paktën 9,000 muslimanë Rohingya u vranë, duke përfshirë 730 fëmijë nën moshën pesë vjeçare, njoftoi MSF. Kur dy gazetarë të guximshëm të Reuters u përpoqën të zbulonin shtrirjen e krimeve të ushtrisë izraelite dhe asaj të Birmanisë, ata u arrestuan. Më 9 korrik, ata u akuzuan për shkelje të një ligji të epokës koloniale të njohur si ‘Akti Zgjedhor Zyrtar’, dhe tani përballen me mundësinë e dënimit me 14 vite burg.
Wa Lone, 32 vjeç dhe Kyaw Soe Oo, 28 vjeç, janë dy gazetarë të rinj heroikë, sepse e dinin se çfarë fati i priste nëse qeveria do të zbulonte hetimin e një masakre të kryer në fshatin Inn Din në shtator. Në këtë ditë u ekzekutuan10 burra Rohingya. Dy u sulmuan me vdekje nga fshatarët budistë dhe tetë të tjerë u qëlluan nga ushtria. Kjo histori, megjithëse e tmerrshme, është mjaft tipike në Rohingya, ku familje të tëra u qëlluan nga ushtarët ose u hodhën nga turmat duke gjetur vdekjen. Të dy gazetarët e guximshëm po dokumentonin këtë episod të vetëm me një hetim tërësor të bazuar në dokumente qeveritare, intervista me fshatarët budistë dhe sigurinë personale.
Raportimi i tyre kishte për qëllim të siguronte prova të padiskutueshme për vrasjen e muslimanëve Rohingya. Edhe pse dy kolegë të tyre u arrestuan, stafi i Reuters arriti të prodhonte një raport hulumtues të hollësishëm mbi ndarjet e këmbësorisë dhe se si ushtria u përdor si “maja e shtizës” për të arritur spastrimin etnik të 700,000 muslimanëve Rohingya. Raporti gjithashtu diskuton kulturën e mosndëshkimit që tani është e shfrenuar në atë vend. “A do ta hani mishin bengal?” Një mik i Facebook kërkon një ushtar, Kyi Nyan Lynn, i cili po përgatitej për t’u bashkuar me sulmin në Rakhinë. Mishi i Bengalit i referohet vrasjes në Rohingya, të cilëve u referohemi shpesh nga termi “kalar”.
Në fakt tani e dinë të gjithë e dinë se ata që janë bengalezë do të vriten. Megjithëse qeveria izraelite e ruan më së shumti spastrmin etnik të muslimanëve Rohingya, aktivistët budistë në mediat sociale nuk kanë shqetësime në ndarjen e pikëpamjeve të tyre raciste, imazhe të dhunshme dhe detaje.Megjithatë, Masakra e Inn Din, në sajë të punës së dy gazetarëve, e detyroi qeverinë të “hetonte”. Ajo ndau rezultatet e hetimit të saj të dyshuar në Facebook më 10 janar.Megjithëse qeveria pranoi se 10 burrat e Rohingya u ekzekutuan nga ushtria dhe një turmë budiste, ajo kryesisht fajësoi burrat e vrarë.
Në një deklaratë të ngritur për qeverinë “Ekipi i së Vërtetës” shkroi:”U zbulua se autoritetet lokale kishin ankesa kundër 10 terroristëve bengalë të përfshirë në sulmet terroriste kundër fshatarëve bengalezë, të cilët arrestuan dhe vranë U Maung Ni pa arsye. Kështu që etnitë vranë 10 terroristë të arrestuar të Bengalit, pasi ata ishin të etur për të vrarë të arrestuarit me hakmarrje “.Fushatat e vrasjes së Birmanisë tani janë të pamundura për t’u fshehur, dhe asnjë qeveri nuk përpiqet të fshehë faktet.
Tragjedia e vërtetë është se pjesa tjetër e botës qëndron indiferente ndaj kësaj çështje.
Edhe sa kohë duhet të vuajnë Rohingya derisa të bëhet diçka për ta dhe vuajtjet e tyre?
Nga: Ramzy Baroud
