A po provokon Uashingtoni një Luftë midis Indisë dhe Kinës?

Nga: William Engdahl

Sekretari i Shtetit Amerikan Mike Pompeo në një video-konferencë të kohëve të fundit sugjeroi që SH.B.A.-ja mund të lëvizë disa prej trupave të saj nga Gjermania në rajonin përreth Indisë, duke përmendur shqetësimet në rritje të sigurisë së SHBA në rajonin e Azisë. Nisur nga rritja dramatike e tensioneve midis Indisë dhe Kinës për kufijtë e diskutueshëm në rajonin e Nepalit dhe Bhutan ku disa ushtarë nga të dy palët raportohet se vdiqën në luftime ballë për ballë, pyetja është nëse Uashingtoni po përpiqet me dashje të admirojë zjarret e luftës midis dy fuqitë gjigande aziatike. Sado e vështirë të jetë kjo për momentin, kjo tregon se sa e paqëndrueshme po bëhet bota jonë në mesin e “depresionit ekonomik të koronavirusit” dhe vakumit të perceptuar të fuqisë së një SH.B.A. në tërheqje.

Duke folur në një forum virtual të Fondit Marshall të Gjermanisë në Bruksel më 25 qershor, Sekretari i Shtetit Pompeo u pyet për deklaratat e fundit që ushtria amerikane planifikonte tërheqjen e një kontigjenti të forcave të saj nga Gjermania. Ai u përgjigj se kërcënimi kinez për Indinë dhe vendet e Azisë Juglindore ishte një nga arsyet që Amerika ishte pro zvogëlimit të pranisë së trupave të saj në Evropë dhe vendosja e tyre në vende të tjera. Ai përmendi veprimet e papërcaktuara kineze si “kërcënime ndaj Indisë, kërcënime ndaj Vietnamit, kërcënime ndaj Malajzisë, Indonezisë dhe sfidës së Detit të Kinës së Jugut”, duke shtuar, “Ne do të sigurohemi që ushtria amerikane është e pozicionuar në mënyrë të duhur për të përmbushur sfidat”.

Linja Radcliffe

Kufijtë midis Kinës dhe Indisë dhe Pakistanit janë një nga rajonet më komplekse dhe me siguri më të ndjeshme për konflikt të mundshëm që në vitin 1947. Mëkëmbësi britanik Lord Mountbatten ndau Perandorinë Indiane Britanike në një Pakistan me shumicë myslimane dhe një Indi kryesisht Hindu, por laike.

Kjo ndarje u kundërshtua nga Gandhi dhe udhëheqës të tjerë politikë në Indi, të cilët argumentuan përkundrazi për një Indi federale të unifikuar me shtetet me shumicë muslimane ose shtetet hindu që ruanin një autonomi të konsiderueshme brenda një Indie të unifikuar. Mountbatten në vend të kësaj zbuloi kufijtë e tërhequr në mënyrë të fshehtë të një Pakistani dhe Indie të re në një mënyrë që ushqeu një masakër shkatërruese midis popullsisëHindu dhe Muslimanëve pasi 14 milion njerëz u shpërngulën papritmas bazuar në të ashtuquajturën Radcliffe Line që në mënyrë arbitrare ndau provincat Punjab dhe Bengal të India Britanike midis Pakistanit të ri dhe Indisë. Në të njëjtën kohë, kur Mountbatten u kthye në Angli, ai qëllimisht la statusin e Jammu dhe Kashmir të pazgjidhura. Kjo siguroi një tension të përhershëm dhe një shkas të mundshëm të luftës midis dy ish pjesëve të Indisë Britanike. Radcliffe, i cili nuk kishte qenë kurrë më parë në Indi, për shërbimin e tij u bë një kalorës i Madh i Rendit i Urdhrit të Perandorisë Britanike në 1948.

Tani ne kthehemi sot në rajonin e pazgjidhur i cili ka qenë një pikë e vazhdueshme e fërkimit që nga ndarja britanike, përkatësisht Kashmir.

Jammu, Kashmir dhe Ladakh

Në 1972 të dy vendet, India dhe Pakistani, ranë dakord për një kontroll të përkohshëm kontrolli në Kashmir që i dha administratës indiane Jammu dhe Kashmir dhe Ladakh, dhe Zonat Veriore në Pakistan. Që nga Lufta e Sino-Indisë në vitin 1962, Kina ka pretenduar pjesën verilindore të Ladakh. Këtu mund të kemi kryqëzimin e Kinës, Brezit kryesor të Kinës, partnerit të Nismës Rrugore Pakistanit dhe Indisë, e cila ka mbetur e palëkundur jashtë projektit BRI. Të tre janë gjithashtu fuqi bërthamore.

Deri në vitin 2019, Ladakh ishte një rajon i shtetit të Jammu dhe Kashmir. Pastaj në gusht 2019, Parlamenti i Indisë miratoi një akt me të cilin Ladakh u bë një territor bashkimi i Indisë më 31 tetor 2019. Kjo nuk u mirëprit me duartrokitje në Pekin. Për shkak se Ladakh është pjesë e rajonit strategjik Kashmir, Ushtria Indiane mban një prani të fortë atje.

Kina akuzoi Indinë për ndërtimin e paligjshëm të objekteve të mbrojtjes përtej kufirit në territorin kinez në rajonin e luginës Galwan të Ladakh. PLA u përgjigj duke ndërtuar praninë e saj në rajon. Pekini pohoi se India gjithashtu po planifikonte një bazë ajrore në Ladakh, diçka që konsiderohet si një kërcënim strategjik, pasi India ka një marrëveshje ushtarake me SHBA, e cila mund të lejojë hyrjen e SH.B.A-së në atë bazë ajrore në një situatë lufte. Në atë moment që raportohet, Kina filloi lëvizjet për të bllokuar planet indiane në Ladakh.

Përkundër faktit që Modi dhe Xi Jinping i Kinës ranë dakord për të biseduar për të dekurajuar çështjet, më 13 qershor situata në Ladakh shpërtheu në përleshje vdekjeprurëse midis ushtarëve indiane dhe kinezë të PLA me shumë të vdekur nga të dy palët në luftimet ballë për ballë. Ky ishte konteksti në të cilin Pompeo deklaroi, “PLA (Ushtria Liblirimtare e Popullit) ka përshkallëzuar tensionet kufitare me Indinë, demokracinë më të populluar në botë. Kjo është duke e militarizuar Detin e Kinës së Jugut dhe duke pretenduar ilegalisht më shumë territor atje, duke kërcënuar korsi jetësore të detit”. Në të njëjtën kohë kur tensionet midis Pekinit dhe Uashingtonit përshkallëzohen, tre grupe sulmesh ajrore të aeroplanëve amerikanë janë vendosur në zonën Indo-Paqësore, dhe ka plane për vendosjen e raketave amerikane në Azi, përfshirë Indinë, pasi Uashingtoni kërkon të krijojë më shumë baza në rajoni Indo-Paqësor.

Gazetarët indiane thonë se projekti i infrastrukturës rrugore Darbuk-Shyok – DBO të Indisë në Ladakh është parë nga kinezët si një mjet nga India për të kompensuar Korridorin Ekonomik Kinë-Pakistan të BRI. Ata pretendojnë se Kina u përpoq të kapte Luginën e Galvanit si një masë parakushtuese për të ngecur këtë projekt të infrastrukturës Rrugore DBO në Ladakh. Sipas këtij raporti, “Kina dëshiron të ndalë ndërtimin e rrugës dredha-dredha 255 km Darbuk-Shyok-Daulat Beg Oldie që do t’i jepte ushtrisë indiane qasje të lehtë në postin e fundit ushtarak në jug të Karakoramit mbizotërues. Sidoqoftë, pala indiane është e vendosur të përfundojë ndërtimin e tërë shtrirjes deri në këtë verë, duke përfshirë edhe urën prej 60 metrash përgjatë vijës Galwan ose nallah afër pikës së ndërthurjes së saj me lumin Shyok”. Trashëgimia e ndarjes britanike e 1947 sot është e ashpër.

India “Qafa e pulës”

Ndërsa përleshjet në Ladakh midis Kinës dhe Indisë ishin ende të freskëta, raportimet dolën se ishte duke u zhvilluar ndërtimi kinez i objekteve kryesore brenda territorit të diskutueshëm të Arunchal Pradesh, i pretenduar nga India, në veri të Indisë që kufizohet me Kinën. Sipas një anëtari të BJP të Parlamentit Indian, Tapir Gao nga Arunchal East, punëtorët kinezë nga PLA po ndërtonin ura të betonit, projekte hidro-elektrike, helipada rreth 12 kilometra brenda anës indiane të Linjës së demarkuar McMahon të Arunachal Pradesh në një zonë dikur e okupuar nga Ushtria Indiane.

Në vitet e fundit India ka akuzuar gjithashtu Kinën për bërjen e shkeljeve të paligjshme në perimetrin e saj në Butan dhe Nepal, duke tensionuar më tej marrëdhëniet. Nepal, historikisht një vend mbizotërues Hindu midis Kinës Perandorake dhe Indisë Britanike, pësoi një luftë të përgjakshme dhjetë vjeçare të udhëhequr nga Partia Komuniste-Maoiste e Nepalit. Në vitin 2007 monarkia e Nepalit përfundoi zyrtarisht dhe u krijua një republikë laike në 2008.

Vitet e fundit Kina ka iniciuar një numër projektesh ekonomike në Nepal. Gjatë një vizite të vitit 2018 në Pekin, Kryeministri i Nepalit PK Sharma Oli, nga Partia Komuniste-Maoist, nënshkroi një Memorandum Mirëkuptimi për ndërtimin e një hekurudhe që lidh Shigatse në Tibet me Kathmandu. Oli gjithashtu u nënshkrua në Nismën për Rrugën e Brezit të Pekinit. Kjo shënoi një largim të madh për Nepalin, i cili më parë konsiderohej nga Kina si sfera e ndikimit të Indisë, e ndarë nga Kina nga barriera e lartë malore. Në të njëjtin vit Kina gjithashtu ra dakord të lejojë përdorimin e Nepalit nga katër porte kineze për t’i dhënë fund varësisë tregtare të vendit nga India. Nën kryeministrin PK Sharma Oli, marrëdhëniet me Indinë janë përkeqësuar pasi lidhjet e Oli me Pekinin janë forcuar.

Bhutan është një shtet tjetër strategjik midis Indisë dhe Kinës. Në 2017 India dhe Ushtria Mbretërore e Bhutane akuzuan Kinën për ndërtimin e një rruge në territorin e diskutueshëm drejt rrafshnaltës Doklam. India ndërhyri atëherë, duke mbështetur qëndrimin e Butanit dhe i kërkoi Kinës të ndalte punën e saj të ndërtimit. Siç e përshkruan një analist indian, “Lugina ka një rëndësi strategjike për Indinë, Kinën, si dhe Butanin. India e sheh atë si një kamë të drejtuar drejt sektorit të të ashtuquajturës “qafë të pulës” në Verilindje dhe ndërtimi i shpejtë i rrugëve kineze në Tibet mund t’i vështirësojë gjërat për Indinë”.

Siç shihet nga Nju Delhi, veprimet e kombinuara të Kinës rreth perimetrit të saj që kufizohen me Tibetin në Kinë në mënyrë të urryer u kujton atyre deklaratën e vitit 1950 nga Mao që e konsideron Tibetin si pëllëmbën e dorës së djathtë të Kinës, me pesë gishtërinj në periferinë e tij: Ladakh, Nepal, Sikkim, etj. Bhutan, dhe Arunachal Pradesh, dhe se është përgjegjësia e Kinës të “çlirojë” këto rajone. Kjo, e njohur si Politika e Fingerave të Gishtave të Tibetit, e cila asnjëherë nuk figuron si duhet, po shkakton tension të konsiderueshëm në qarqet strategjike indiane.

Shikuar nga Pekini, pasi marrëdhëniet me Uashingtonin bëhen më armiqësore vitet e fundit dhe ndërsa India dhe SH.B.A. duket se po afrohen së bashku, veprimet kineze përgjatë perimetrit të Indisë nga Kashmir në Arunachal Pradesh duket se janë hapa të kujdesshëm për të siguruar kufijtë kinezë, si dhe Korridori strategjik BRI i Kinës në Pakistan nga çdo kërcënim i ardhshëm indian. Në këtë fushë të minuar bërthamore tani, Sekretari i Shtetit i SHBA ka lënë të kuptohet se rritja e mbështetjes ushtarake për Indinë, vështirë se është një veprim i paqes. Në të kundërt, Rusia, e cila gëzon marrëdhënie konstruktive si me Kinën, ashtu edhe me Indinë, ka ofruar të ndërmjetësojë. Kriza në nën-kontinentin Indian duket se ka përparësi të vazhdojë./Gazetaimpakt//globalresearch/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne