Gazetari shqiptar Gjergji Thanasi: Unë e dua vendin tim dhe e konsideroj MEK si një kërcënim për sigurinë kombëtare

Gazetari investigativ Gjergji Thanasi në një intervistë ekskluzive në Ballkan Post thotë se: “Unë e dua vendin tim dhe e konsideroj MEK si një kërcënim të sigurisë për vendin tim”.

“Unë kam zgjedhur të bëj detyrën time për vendin tim në lidhje me kërcënimin e MEK për Shqipërinë dhe shqiptarët”, tha Gjergji, i cili jeton në qarkun e Durrësit pranë kampit të MEK. “Jam krenar për veten time pasi ajo që vazhdoj të bëj nuk është thjesht gazetari. Ajo është edhe patriotizm! ”

Më poshtë është transkripti i plotë i intervistës:

Balkan Post: Cfarë po ndodh me MEK që nga shpërthimi i koronavirusit të ri?

Gjergji Thanasi: Epo, është e vështirë të ofroj një përgjigje të saktë. Kulti është shumë i errët. Nuk është aq e lehtë për të marrë informacion (nga këndvështrimi i gazetarisë, jo spiunazhi) për atë që po ndodh në Kampin Ashraf 3. Para shpërthimit disa prej të burgosurve të gradave dhe rreshterët lejoheshin të shkonin në Tiranë (kryeqytet disa 20-25 km larg nga kampi) për të bërë pazar, për të respektuar varret e anëtarëve të vdekur të MEK-ut, për të shkuar tek mjeku etj. Ata udhëtuan në grupe të përbërë nga minimumi 3 persona. Komandantët u lejuan të vizitojnë Tiranën dhe qytetet e tjera më lirshëm. Të burgosurit e rangut dhe rreshterëve dikur shkonin në Tiranë duke përdorur transportin publik, ndërsa komandantët përdornin makina private (një SUV të vjetër me bojë të gjelbër, një SUV me bojë të bardhë etj.). Komandantët përdorën një çift motoçikletash për të udhëtuar në qendër të qytetit të vogël të Manezit ose për të arritur në autostradën e afërt që lidh Tiranën me Durrësin (porti kryesor i Shqipërisë). Deri në fund të vitit 2017 të burgosurit nga gradat dhe rreshterëve çdo dy muaj lejoheshin të bënin një udhëtim kënaqësie gjysmë ditor me autobus (autobusë 50-55 vendësh) drejt qyteteve të ndryshme shqiptare si Durrës, Berat (Një qytet i mbrojtur nga UNESCO), për në Krujë (kryeqyteti mesjetar i Shqipërisë) etj. Të burgosurve të rangut dhe rreshterëve lejohej të merrnin një akullore, të pinin çaj në kafene e lokale, të blinin gjëra në dyqane gjatë udhëtimeve të tilla (ekskursione).

Pas shpërthimit, asnjë anëtar i rangut dhe rreshter nuk lejohet të shkojë në Tiranë, por vetëm për urgjencat mjekësore. Komandantët vazhdojnë të vizitojnë Tiranën duke përfshirë Hotelin luksoz të Tiranës në Sheshin Skënderbej.

Mund të merrni informacione rreth grupit vetëm duke vëzhguar nga jashtë kampit, duke gjurmuar pronarët shqiptarë numrat e regjistrimit të automjeteve të ndryshme që hyjnë në kamp ose duke bërë pyetje për shqiptarët e punësuar për të punuar brenda në kamp. Numri i shqiptarëve të punësuar për të bërë punë të ndryshme në kamp është zvogëluar ndjeshëm. Në përgjithësi, ato nuk janë aspak të lidhura me bisedat. Ata janë shumë të gatshëm të flasin për përvojën e tyre në lidhje me punën e tyre në kamp. Për të marrë një bisedë me ta, duhet t’u ofroni atyre një birrë, një filxhan çaj ose kafe, duke vazhduar me kujdes me pyetjet në lidhje me punën e tyre brenda kampit. Ata për ju ofrojnë përgjigje shumë të shkurtra në pyetjet tuaja dhe gjithmonë duke shtuar fraza të përcaktuara si: iranianët e kampit janë njerëz të bukur. Ata janë persona shumë të mirë. Ata na paguajnë mirë (1.000 lekë në ditë rreth 8,3 euro). Gjatë shpërthimit, popullsia e kampit merr furnizime ushqimore rregullisht. Plehrat e prodhuara nga të burgosurit e kampit transportohet me kamionë plehrash si gjithmonë. Ata mbajtën një festë mjaft të vogël, atë që në Shqipëri ne e quajmë Sulltan Novruzi (Dita e Sulltan Novrus), në krahasim me një vit më parë. Sigurisht, çdo festë, çdo veprimtari fetare (Pashkëve Katolike dhe Ortodokse e Pashkëve, Muaji i Ramazanit) janë zyrtarisht të ndaluara në Shqipëri, por rregullat, rregulloret dhe ligji shqiptar pushojnë së funksionuari sapo hyn në portën kryesore të kampit. Shkalla e ekstraterritorialitetit që kampi gëzon përballë shtetit ligjor shqiptar është afërërisht e ngjashme me atë të Kampit përballë ligjit Kuban në Gjirin e Guantanamos.

BP: Si po merret qeveria shqiptare me MEK në kohën e koronavirusit?

Gjergji Thanasi: Të mos merresh fare. Qeveria shqiptare, ose kam thënë më mirë policia jonë, e urdhëruar nga kryeministri Rama sekuestron biçikleta dhe makina, lëshon gjoba të rënda për individët që shkelin urdhërat dhe rregullat e bllokimit (disa prej tyre jashtëzakonisht të paligjshme), por ajo që vlen për shqiptarët është e pavlefshme për iranianët e Kampit Ashraf 3. Ministria e Shëndetësisë ose drejtoritë e saj në Durrës nuk kanë asnjë lidhje me kampin. Unë kundërshtoj Ministrinë e Shëndetësisë për të bërë publike madje një dokument të lëshuar gjatë shpërthimit nga ministria ose drejtoritë e saj lokale në lidhje me Kampin Ashraf 3. Ky kamp me mbi 2.000 të burgosur, thjesht nuk ekziston për Ministrinë tonë të Shëndetësisë. Unë e kundërshtoj ministrinë të prodhojë një copë letër për të dëshmuar se mjekët shqiptarë kanë inspektuar kampin qoftë edhe një herë!

Bashkia e Durrësit dezinfektoi çdo shkollë, kopsht fëmijësh, institucion shëndetësor, ushtarak, polici apo strukturë të inteligjencës në Durrës përfshirë zyrat postare, Portin e Durrësit dhe terminalin e pasagjerëve të saj, etj. Personeli i Bashkisë së Durrësit ofroi dezinfektimin e Kampit Ashrtaf 3 siç kërkohet nga udhëzimet e fundit të qeverisë Rama. Ata u falënderuan nga përfaqësuesit e MEK dhe në një mënyrë shumë të sjellshme oferta e tyre u hodh poshtë. Më poshtë mund të shihni fotot e fushatës së dezinfektimit në Njësinë Administrative Manez. Kampi Ashraf 3 është në zonën e Njësisë Administrative Manez, por ende asnjë punë për dezinfektimin e tij nuk është bërë nga Bashkia Durrës në kamp (siç kërkohet nga ligji shqiptar). Shkurt, Ministria e Shëndetësisë ose Bashkia Durrës nuk kanë thënë asnjë fjalë dhe bërë asnjë punë për zbatimin e masave kundër shpërthimit në Kampin Ashraf 3. Kampi është thjesht jashtë kufijve për këto autoritete qendrore ose lokale shqiptare.

BP: Ju keni thënë: “MEK ka mjekët e tyre, infermierët dhe dentistët e tyre. Kur kanë pacientë të sëmurë rëndë, ata punësojnë ambulanca private për t’i transportuar në një spital publik në Tiranë. ” A mund të na tregoni më shumë detaje nga brenda grupit të kultit?

Gjergji Thanasi: Eshtë shumë e vështirë të ofrosh më shumë detaje. Ata po përjetojnë vështirësi në pagimin e furnizimit të shërbimeve komunale. Ndonjëherë ata janë në prapavijë për disa muaj në pagimin e kompanive publike që i furnizojnë me ujë (gjithashtu trajtimin e ujërave të zeza) ose energji elektrike. Në fund të gushtit ata u ankuan te Valbona Sako (Kryetarja e Bashkisë së Durrësit në atë kohë) për çmimin e lartë të energjisë elektrike me të cilën furnizoheshin. Në përgjithësi, ata blejnë karburant me shumicë për automjetet e tyre, duke preferuar të paguajnë para, megjithëse teknikisht kjo është në kundërshtim me ligjin shqiptar të pastrimit të parave.

Kohët e fundit, ata kanë forcuar kontrollin mbi anëtarët e rangut dhe rreshterët. Për shembull, ata lejuan një mik (edhe ai ishte anëtar i MEK) i një anëtari të ndjerë të MEK-ut, një gruaje, e varrosur në varrezat lokale të Manez për të vizituar dhe respektuar varrin e mikut të saj vetëm për disa minuta i shoqëruar nga dy anëtare të tjera MEK. Varreza e qytetit të vogël të Manez është më pak se 300 metra larg nga porta e dalëse e Kampit Ashraf 3 !!!! Në fillim të shpërthimit ne po përjetonim një mungesë të maskave të fytyrës, alkoolit dhe dezinfektuesve të tjerë në Shqipëri. Askush nuk e di nëse drejtuesit e kampit Ashraf 3 blenë ose ata prodhuan në kamp mijëra e mijëra maska, apo ata thjesht morën një numër shumë të kufizuar maskash për një personel të zgjedhur për disa anëtarë të MEK, duke shkelur kështu urdhrin (dekretin e kryeministrit për përdorimin e detyrueshëm të maska ​​në rast të tubimeve publike, në dyqane, farmaci, fabrika që prodhojnë produkte ushqimore, polici ose personel mjekësor, etj). Askush nuk e di nëse kanë dezinfektuar ndonjëherë ndërtesat, rrugët dhe sheshet në kampin e tyre apo jo. Askush nuk e di (dhe autoritetet shqiptare nuk shqetësohen kurrë për tu informuar) cili është burimi i fluksit të parave që mbulon pagesën për ushqim, shërbime, internet, karburant, roje private të armatosura shqiptare të kampit Ashraf 3. Askush nuk e di se çfarë lloj kalimesh (cilin autoritet lëshoi ​​kalime të tilla) që Komandantët e MEK përdorin për të udhëtuar jashtë kampit edhe gjatë orëve të shtetrrethimit. Kurdoherë që komandantët udhëtojnë nga kampi i tyre për në Tiranë, ushtria dhe policia që drejtojnë postblloqet në të paktën dy pika në autostradë kontrollojnë kalimet e tyre dhe i lejojnë ata të udhëtojnë edhe gjatë orëve të shtetrrethimit, kur shumica e shqiptarëve ndalohet rreptësisht edhe për të dalë jashtë shtëpive të tyre.

 

BP: Ju jeni sulmuar kohët e fundit nga MEK, e cila ju përshkroi si një “agjent iranian”. Cila është përgjigjja juaj?

Gjergji Thanasi: Deri në pranverën e vitit 2018, unë u etiketova si lolo i regjimit të Iranit nga media e MEK. Në vjeshtën e vitit 2018, unë u përmirësova në një spiun iranian. Në prill 2019, sipas mediave të MEK isha: Gjergji Thanasi është i përfshirë në spiunazh dhe aktivitete të ndyra kundër anëtarëve të PMOI në Shqipëri (Link: https://www.ncr-iran.org/en/news/the-letter-of- pmoi-s-ligjore-këshilltar-to-editor-e-shefi-i-Shqip-DN /).

Në fillim të qershorit, Behzad Saffari, një komandant i MEK, i shkroi një letër kryeredaktorit të gazetës Norvegjeze DB, duke më akuzuar mua si një spiun famëkeq të regjimit të Mullait dhe një bashkëpunëtor i Ambasadës së Iranit në Tiranë. Më vonë një letër iu dërgua ministrit të drejtësisë së Mbretërisë së Norvegjisë, duke më akuzuar si një spiun famëkeq iranian (duke cituar letrën e Behzad Safari). Në fund të gushtit 2019, unë padita Behzad Safarin për shpifje (historinë si spiunë iranian) në gjykatën lokale Durrës. Deri në mbylljen nga COVID-19, kemi pasur 9 seanca dëgjimore, më të gjatat vetëm 5 minuta. Gjykatësi i parë dha dorëheqjen nga çështja ime dhe nga shërbimi si gjyqtar për të ndjekur një karrierë në sektorin privat si këshilltar juridik.

Në shkurt të vitit 2020, MEK jo vetëm që më akuzoi si spiun iranian, por gjithashtu kërkoi nga autoritetet shqiptare që të më ndiqnin penalisht (Komiteti i NCRI për Siguri dhe Kundërvajtje përsëri nënvizon përfshirjen e Thanasit në spiunazh dhe vepra terroriste dhe bën thirrje për ndjekjen dhe dënimin e tij nga gjykatat kompetente shqiptare.) Lidhja: https://www.ncr-iran.org/en/ncri-statements/notorious-agent-of-mois-tehran-embassy-in-albania-in-hotel-evin-in / -iran

Eshtë shumë fyese për krenarinë time personale të një atdhetari shqiptar që qeveria shqiptare të marrë urdhëra nga një bandë njerëzish, të cilët erdhën në Shqipëri duke kërkuar strehim si persona që kanë nevojë për mbrojtje. Tani këta persona pa shtet (kombë dhe shtet) urdhërojnë organet e drejtësisë të vendit tim sikur të jenë një forcë pushtuese që merret me sistemin e drejtësisë të një vendi të pushtuar.

Unë kam paditur MEK (personalisht komandant Behzad Saffari). Unë vazhdoj të hetoj MEK dhe aktivitetet e saj në Shqipëri. Unë vazhdoj të bashkëpunoj me gazetarë të huaj që punojnë me ta në cilësinë e ndërmjetësit dhe përkthyesit kur gazetarët dhe kameramanët e tyre vijnë në Shqipëri. Vazhdoj të shkruaj për MEK dhe segmentet tradhëtare në radhët e qeverisë shqiptare si dhe opozitën shqiptare. Unë e dua vendin tim dhe e konsideroj MEK si një kërcënim të sigurisë për vendin tim. Unë kam zgjedhur të bëj detyrën time për vendin tim në lidhje me kërcënimin e MEK për Shqipërinë dhe shqiptarët. Jam krenar për veten time pasi ajo që vazhdoj të bëj nuk është thjesht gazetari. Por gjithashtu edhe patriotizëm!/Gazetaimpakt/ balkanspost/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne