Rusia do të mbrojë besimtarët ortodoksë në Ukrainë nëse mosmarrëveshjet fetare shkojnë përtej konfrontimit të ligjshëm, tha sekretari i shtypit i Vladimir Putin, Dmitri Peskov, duke shtuar se Moska do të përdorte vetëm metoda politike dhe diplomatike.
Peskov u tha gazetarëve të premten se nëse zhvillimet në Ukrainë “hynë në sferën e aktiviteteve të paligjshme” Moska do të mbrojë interesat e të krishterëve ortodoksë ashtu siç mbron interesat e rusëve etnikë dhe folësve rusë.
Ai po i përgjigjej një pyetjeje se cili do të ishte reagimi i Rusisë nëse radikalët ukrainas do të fillojnë të sulmojnë dhe të zënë vendet e adhurimit që i përkasin Kishës Ortodokse të Ukrainës (Patriarkana e Moskës).
“Rusia mbron interesat e rusëve etnikë dhe folësve rusë kudo dhe në një mënyrë të ngjashme Rusia mbron interesat e të krishterëve ortodoksë, Putini ka folur për këtë më shumë se një herë.”
Moska sheh rusë etnikë dhe folës rusë në të gjithë botën si një pjesë e rëndësishme e trashëgimisë së vet dhe shpesh i ka mbrojtur këta njerëz nga presioni politik dhe nganjëherë nga sulmet e drejtpërdrejta. Incidente të tilla ishin më të shpeshta pas rënies së Bashkimit Sovjetik kur regjimet e reja nacionaliste kërkuan popullaritet duke synuar rusët etnikë, por në disa vende ata vazhduan në vitet 2000 dhe 2010.
Në vitin 1992, ndërhyrja ruse përfundoi konfliktin ushtarak mes Moldavisë dhe Republikës së Transnistrisë, një shtet i ri dhe ende i panjohur i populluar kryesisht nga rusët dhe ukrainasit etnikë, të cilët nuk e miratuan kursin e nacionalizmit të shtetit të ri moldav.
Gjatë viteve 1990 dhe 2000, Rusia ka protestuar vazhdimisht për shkeljen e të drejtave të folësve rusë në shtetet baltike, para së gjithash në Letoni. Vendi i vogël paraqiti një status të veçantë “jo shtetësi” për njerëzit që dëshironin të qëndronin në territorin e saj, por mbajnë gjuhën dhe kulturën e tyre. Jo-qytetarët nuk mund të votojnë ose të mbajnë poste zyrtare. Në zhvillimet e mëvonshme Letonia filloi mbylljen e shkollave ruse, duke shkaktuar protestë në kryeqytet dhe duke tërhequr më shumë kritika nga Moska.
Në vitin 2008, Rusia filloi një operacion të “zbatimit të paqes” kundër Gjeorgjisë, forcat ushtarake të së cilës sulmuan Republikën e vetëshpallur të Osetisë së Jugut. Osetia Jugore u nda nga Gjeorgjia në fillim të viteve 1990, mbi politikat e nacionalistëve të hapur të qeverisë gjeorgjiane dhe shumë nga banorët e saj më pas kanë marrë shtetësinë ruse për shkak të lidhjeve të tyre të ngushta me rajonin rus të Osetisë së Veriut e cila shtrihet në të gjithë kreshtën e Kaukazit.
Megjithatë, në deklaratën e tij të premten Peskov theksoi se Moska planifikoi të përdorë vetëm metoda politike dhe diplomatike për mbrojtjen e famullisë ukrainase të Kishës Ortodokse Ruse të Patriarkanës së Moskës.
Ai gjithashtu e përshkroi pozitën e tanishme si “absolutisht të qartë dhe të bazuar”.
Më parë, trupi suprem i degës ortodokse të krishterimit, Sinodi i Patriarkanës Ekumenike të Konstandinopojës, sanksionoi krijimin e Kishës Ortodokse Autoqefale në Ukrainë duke i dhënë fund bashkimit fetar midis Moskës dhe Kievit, që zgjati pa ndërprerje që nga viti 1686.
Ky veprim u prit me ngrohtësi nga presidenti ukrainas Petro Poroshenko, i cili shpreson të krijojë një Kishë të veçantë ortodokse ukrainase dhe të gëzojë mbështetjen e saj të plotë për politikat e tij anti-ruse.
Autorizimi i autoqefalisë të Ukrainës ndodhi përkundër protestave të shumta dhe të zëshme të Kishës Ortodokse Ruse që përshkruan përpjekjet e kishës ukrainase për vetëqeverisje si të motivuara politikisht dhe duke e vënë Orthodhoksinë nën kërcënimin e një skizmi të madh.
Patriarkana ruse madje tha se vendimi mund të shkaktojë që ajo të thyejë lidhjet e bashkimit me Patriarkanën e Kostandinopojës, një veprim i ngjashëm me ndërprerjen e marrëdhënieve diplomatike ndërmjet kombeve laike. Kjo, megjithatë, ende nuk ka ndodhur.
Burimi: Rt/ Gazeta impakt
