Nga Sheida Sabzehvari
Zemra e njeriut ka nevojë për familjen. Ajo është thelbësore për mirëqenien tonë, duke na ofruar ngrohtësi, siguri dhe një ndjenjë përkatësie. Por për një grup terrorist që ka izoluar mbi 2000 persona në një komunitet të mbyllur në zemër të Europës, lidhjet familjare nuk përbëjnë forcë, por një kërcënim për bindjen.
Brenda kampit Ashraf në Shqipëri, e vetmja gjë që ka rëndësi është se si anëtarët i shërbejnë udhëheqjes së Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (MEK). Familja konsiderohet një shpërqendrim nga urdhrat e drejtuesve. Ky grup e rrënjosi këtë bindje në zemrat dhe mendjet e anëtarëve të tij gjatë viteve 1990 dhe 2000 duke detyruar të gjitha çiftet në kampin origjinal Ashraf në Irak të divorcoheshin dhe më pas duke larguar fëmijët e tyre. Të paktën 800 fëmijë u ndanë nga prindërit dhe u zhvendosën në Evropë, pa ndonjë ribashkim të mëvonshëm.
MEK-u ka punuar gjithashtu në mënyrë aktive për të penguar kontaktin e familjarëve të mbetur në Iran me ata brenda kampit. Anëtarët e MEK-ut nuk kanë akses në telefona, internet apo asnjë mjet tjetër që do t’u mundësonte lidhjen me të afërmit e tyre në Iran. Kur u lejohet të përdorin telefona apo pajisje të tjera, kjo ndodh gjithmonë nën mbikëqyrjen e një anëtari me gradë më të lartë, sipas Ebrahim Khodabandeh, një ish-anëtar i MEK-ut dhe aktualisht drejtor i Shoqatës Nejat, një organizatë me qendër në Teheran që ndihmon familjet që kërkojnë të kontaktojnë të afërmit e tyre në MEK, me zyra në Iran dhe në Europë.
“Si një ish-anëtar i këtij grupi terrorist, e di që është e pamundur për ata në kampin Ashraf të kontaktojnë të afërmit e tyre,” shpjegoi ai. “Kjo, nëse kanë arritur të çlirohen nga trushpëlarja e organizatës, e cila i bind se familjet e tyre i urrejnë dhe do t’i dorëzonin menjëherë forcave iraniane.” Ai shtoi: “Por kjo nuk mund të jetë më larg së vërtetës. Familjet në gjithë Iranin kërkojnë me dëshpërim të lidhen me të dashurit e tyre në kampin Ashraf. Prej dy dekadash, marr çdo ditë telefonata nga njerëz që qajnë dhe më luten t’i ndihmoj të gjejnë një motër, vëlla, baba, nënë, djalë apo vajzë që nuk kanë dëgjuar prej vitesh.”
Khodabandeh shpjegoi se shpresat e këtyre familjeve ishin të thjeshta; shumica donin vetëm të dinin nëse personi që i kishte lënë vite më parë ishte ende gjallë. “Komiteti Ndërkombëtar i Kryqit të Kuq (ICRC) duhet të ishte organizata që e bënte këtë të mundur,” deklaroi ai. “Me keqardhje të madhe duhet të them se ata kanë dështuar të ofrojnë ndihmën e duhur në këtë drejtim.”
Kryqi i Kuq ka një mandat dhe një histori të gjatë në ndihmën për familjet që kërkojnë të dashurit e tyre, veçanërisht në situata konfliktesh të armatosura, dhune, katastrofash natyrore dhe migrimi. Kjo punë është pjesë thelbësore e misionit të tyre humanitar dhe njihet si “Rikthimi i Lidhjeve Familjare” (Restoring Family Links – RFL).
Në komentet e tij për Tehran Times, Ebrahim Khodabandeh theksoi se ishte në dijeni të rasteve kur Kryqi i Kuq kishte dorëzuar letra nga anëtarë të Al-Kaedës te familjet e tyre në Arabinë Saudite, çka e bën edhe më tronditës dështimin e tyre për të ndihmuar familjet e anëtarëve të MEK-ut.
“Nuk i mbaj më mend sa herë kam folur me zyrtarë të ICRC-së në Iran, në Shqipëri dhe në Gjenevë, ku ndodhet selia e tyre,” deklaroi ai. “Gjithashtu, çdo vit më 8 maj, Ditën Botërore të Kryqit të Kuq dhe Gjysmëhënës së Kuqe, i shkruaj atyre. E megjithatë, nuk kam marrë kurrë një shpjegim të kënaqshëm përse nuk kemi arritur të lidhim këta njerëz me familjarët e tyre në kampin Ashraf. Vitet e fundit kanë ndaluar fare së më përgjigjuri.”
Kampi Ashraf në Shqipëri funksionon si një shtet brenda shtetit. Më parë, punonjës të ndihmës që përpiqeshin të dorëzonin letra nga familjarët në Iran ose vende të tjera, janë kthyer nga porta dhe nuk u është lejuar kontakti me anëtarët e MEK-ut. “ICRC më tha se organizata [MEK] i kishte informuar se personat që ne përpiqeshim të kontaktonim nuk i donin letrat,” tregoi Khodabandeh. “Kur i shtyva të më shpjegonin si mund të justifikohej një pretekst kaq i dobët, nuk patën asgjë për të më thënë.”
Trajtimi që MEK-u i bën anëtarëve të vet jo vetëm që shkel standardet ligjore ndërkombëtare, përfshirë ato të OKB-së dhe të drejtës humanitare, por bie ndesh edhe me Kushtetutën e Shqipërisë. Praktikat e këtij grupi brenda kampit Ashraf shkelin veçanërisht nenet 16, 17, 18, 19 dhe 21, të cilat garantojnë të drejta si liria dhe siguria personale, paprekshmëria e banesës, liria e shprehjes, e shoqërimit dhe e aksesit në informacion.
“ICRC-ja duhet të kontaktojë qeverinë shqiptare dhe të lehtësojë kontaktin përmes autoriteteve këtu. Nuk e kuptoj pse nuk na ndihmojnë. Gjithçka që di është se, sipas mandatit të tyre, kjo është përgjegjësia e tyre,” deklaroi drejtori i Shoqatës Nejat. “Edhe këtë vit do t’u shkruaj më 8 maj. Shpresoj të më kthejnë përgjigje dhe të paktën të më shpjegojnë pse nuk po e përmbushin mandatin e tyre.”
Një tjetër institucion që duket se po dështon në përmbushjen e përgjegjësive të veta në lidhje me situatën alarmante në kampin Ashraf është Komisioneri i Lartë për Refugjatët i Kombeve të Bashkuara (UNHCR). Ky institucion e ka njohur më parë statusin e refugjatit për anëtarët e MEK-ut kur ata ndodheshin në Irak, gjë që e detyron UNHCR-në të takojë personalisht këta individë në Shqipëri dhe të sigurojë që ata të gëzojnë të drejtat themelore të njeriut, përfshirë të drejtën për jetë, liri dhe siguri personale; lirinë e lëvizjes; lirinë e fesë; lirinë e shprehjes dhe të drejtën për arsim.
Tehran Times raporton se qëndrimet e shteteve europiane ndaj terrorizmit kanë ndikuar organizata si ICRC dhe UNHCR. Perëndimi tenton të ndajë grupet terroriste në “të këqij” dhe “të mirë”. Për shkak të veprimtarisë së MEK-ut kundër Iranit, ky grup konsiderohet nga Perëndimi si një “organizatë terroriste e mirë”, sipas informacioneve të siguruara nga Tehran Times. Si pasojë, organizatat humanitare janë shpesh më pak të prira të mbrojnë të drejtat e individëve të lidhur me MEK-un apo të hetojnë shkeljet e të drejtave të njeriut nga ky grup./gazetaimpakt
