Nga David Miller
Grupi i njohur irlandez i hip-hop-it Kneecap është bërë shënjestër e një fushate masive anulimi nga lëvizja sioniste, si në Shtetet e Bashkuara ashtu edhe në Mbretërinë e Bashkuar.
Të gjithë aktorët e zakonshëm janë përfshirë, përfshirë letra publike nga Board of Deputies of British Jews dhe organizata me emër të rremë Campaign Against Antisemitism.
Megjithatë, ekziston edhe një grup tjetër kyç sionist që preferon të veprojë fshehurazi sa herë që është e mundur. Herë pas here ai mobilizohet hapur, siç ndodhi më 12 tetor 2023, kur bëri thirrje për mbështetje ndaj regjimit izraelit teksa ai “ndërmerrte hapat e nevojshëm për të mbrojtur qytetarët e vet.”
Në raste të tjera, ky grup ndërmerr fushata presioni dhe frikësimi duke mbështetur gjenocidin në prapaskenë.
Emisioni Palestine Declassified i kanalit Press TV siguroi një korrespondencë private dërguar Festivalit Glastonbury, ku tentohej të frikësoheshin organizatorët për të anuluar pjesëmarrjen e Kneecap. Letra, e shënuar si “Private dhe Konfidenciale”, theksonte se autorët dëshironin të “ndërgjegjësonin” Glastonbury-n mbi Kneecap. Më tej pretendohej se grupi “përhap urrejtje” dhe, për këtë arsye, nuk duhet të mbrohej në emër të “lirisë së fjalës” ndonëse vetë autorët e letrës pretendonin se e mbështesin këtë parim.
Mesazhi vazhdonte: “Heshtja e aleatëve tanë, për fat të keq, ka qenë ndonjëherë një faktor ndihmës në mënyrën se si retorika anti-Izrael është shndërruar në një zëvendësim për antisemitizmin. Në mënyrë përçmuese dhe patronizuese, mesazhi shtonte: “Mendoj se është jashtëzakonisht e rëndësishme… t’ju ndërgjegjësoj lidhur me angazhimin tuaj të grupit Kneecap.”
Më tej ankoheshin se “ndërsa të gjithë ne mbështesim lirinë e fjalës, nuk mund ta pranojmë atë kur kthehet në një nxitje të retorikës së urrejtjes që në thelb mohon të drejtën e Izraelit për të ekzistuar.”
Kjo tregon sa larg realitetit ndodhen sionistët. Fundi i entitetit sionist është kërkesa më e thjeshtë dhe më e natyrshme e kujtdo me ndërgjegje që ka parë gjenocidin të zhvillohet gjatë 20 muajve të fundit, duke marrë mbi 54,000 jetë të pafajshme — shumica gra dhe fëmijë.
Në fakt, shumica e të rinjve në Mbretërinë e Bashkuar duket se ndajnë këtë ndjeshmëri. Firmëtari i parë në një listë prej 34 figurash të industrisë që nënshkruan këtë përpjekje për anulim ishte David Levy nga agjencia e talenteve WME Agency.
Levy është gjerësisht i njohur si një racist gjenocidal, i cili — madje edhe në letrën drejtuar Glastonbury-t — kundërshton valvitjen e flamujve palestinezë dhe ka justifikuar krimet e luftës të Izraelit gjatë 600 ditëve të fundit në Gaza.
Ai është agjent i një sërë artistësh të njohur si AIR, Björk, Calvin Harris, Dua Lipa, LCD Soundsystem dhe Willow. Si shumë sionistë të tjerë, ai uzurpon hapësirën e aktivistëve të vërtetë kundër racizmit.
Kjo bëhet veçanërisht e dukshme në rastin kur u pyet: “Nëse do të kishe mundësi të ktheheshe në kohë dhe të shihje një koncert, cilin do zgjidhje dhe kur?” Përgjigjja e tij ishte: “Bob Marley në Rainbow, Londër, 1977.”
Ai ishte një ndër firmëtarët kryesorë të letrës “Izraeli nën Sulm” të publikuar më 11 tetor 2023 nga organizata Creative Community for Peace (CCfP). Kjo jep një tregues të qartë se letra kundër Kneecap është organizuar nga njerëz brenda industrisë së muzikës në bashkëpunim me CCfP, pasi David Levy është anëtar i bordit këshillues të kësaj organizate. Creative Community for Peace është një organizatë sioniste me qendër në SHBA, që vepron brenda industrisë së muzikës dhe argëtimit. Megjithatë, ajo fsheh me kujdes faktin se është, në realitet, një zgjatim i organizatës StandWithUs (SWU) — një grup lobimi i njohur pro-kolonëve izraelitë dhe anti-palestinez.
Dokumentet zyrtare të regjistrimit tregojnë se StandWithUs dhe Creative Community for Peace janë thjesht emra të ndryshëm për të njëjtin ent jofitimprurës të regjistruar në IRS: Israel Emergency Alliance. StandWithUs dihet se ka marrë fonde të drejtpërdrejta nga qeveria izraelite. Ish-zëvendësministri i Jashtëm i Izraelit, Danny Ayalon, ka deklaruar se Izraeli përdor grupe si këto për të “amplifikuar fuqinë tonë” dhe për të krijuar “levë presioni”. Me fjalë të tjera, këto organizata veprojnë si vegla të regjimit.
Një emër që bie në sy në fushatën sioniste të presionit kundër Kneecap është Paul Samuels. Thuhet se Samuels kishte dëshirë të firmoste kontratë me grupin, madje deri në vitin 2023. Por tani, ai po përpiqet fshehurazi të kontribuojë në anulimin e Kneecap, për të mbështetur më tej gjenocidin në Gaza. Kush është Paul Samuels? Ai është një drejtues me përvojë të gjatë në industrinë muzikore.
Karrierën e nisi në Atlantic Records. Thuhet se ai ndihmoi në nisjen e suksesit global të Estelle me hitin e saj “American Boy”, që ka shitur miliona kopje. Në Atlantic UK, Samuels firmosi kontrata me artistë si Craig David dhe Spiller për tregun e Amerikës së Veriut, si dhe Sinead O’Connor e Estelle për marrëveshje ndërkombëtare. Me mjaft çudi, Samuels ka pasur një prani të gjatë në lëvizjen kundër racizmit në Britani. Në fakt, ai është një nga themeluesit e fushatës Love Music Hate Racism.
Kështu e përshkruan ai rolin e tij në këtë lëvizje:
“Përshëndetje, unë jam Paul Samuels. Drejtoj Love Music Hate Racism. Punoj gjithashtu në Atlantic Records — që prej 25 vitesh. Arsyeja për rikrijimin e fushatës nga Rock Against Racism në Love Music Hate Racism kishte të bënte me dëshirën që të mos ishte e kufizuar në një zhanër muzikor. Doja një mesazh të thjeshtë e të qartë — që kushdo që do muzikën, duhet të urrejë racizmin. Sepse muzika ka kaq shumë ndikime të ndryshme, dhe nuk mund të jesh, shpresoj, një racist që vallëzon me një këngë të Stormzy.”
Por problemi i vërtetë është ky: dikush mund të besojë në ideologjinë raciste të sionizmit dhe njëkohësisht të shtiret si antiracist.
Samuels ka qenë paksa i rezervuar në publik për mbështetjen e tij ndaj veprimeve të Izraelit. Në vitin 2024, ai u ekspozua në platformën X (ish-Twitter) si figurë sioniste brenda industrisë muzikore.
Pamje nga llogaria e tij në Instagram u shpërndanë si prova — përfshirë faktin që ai ndiqte StandWithUs, pikërisht organizatën që fshihet pas letrës sekrete dërguar Glastonbury-t dhe që vetë Samuels e kishte firmosur.
Si reagim ndaj këtij zbulimi, ai e bëri menjëherë llogarinë e tij private.
Roli i sionistëve në infiltrimin e grupeve antiraciste po bëhet gjithnjë e më i dukshëm për shkak të gjenocidit të vazhdueshëm në Gaza. Në kërkime të mëparshme, është dokumentuar se një nga grupet e para antiraciste në Mbretërinë e Bashkuar — 43 Group, themeluar në vitet 1940 — u lidh në bllok me organizatën terroriste sioniste Irgun dhe dërgoi anëtarë për të marrë pjesë në Nakbën në Palestinë.
Ata që morën pjesë në këtë përfshirje, bashkë me pasardhësit e tyre, kanë vazhduar të luajnë role të rëndësishme në grupe të ndryshme “antiraciste”, që në fakt kanë qenë thellësisht të lidhura me sionizmin, deri në ditët e sotme.
Në mënyrë të veçantë, një organizatë pasuese e 43 Group — 62 Group, aktive në vitet 1960 — shërbeu si trampolinë për shumë nga këto përpjekje. Figura kyçe të 62 Group përfshijnë Gerry Gable, kreu i inteligjencës, dhe Gerald Ronson, kreu i financave (i dënuar për mashtrime financiare).
Ndër organizatat sioniste që ata ndihmuan të krijohen janë: Jewish Aid Committee of Britain, Searchlight, Community Security Trust (CST), Hope Not Hate dhe Tell Mama.
Krahas këtyre grupeve qartazi sioniste që paraqiten si “antiraciste”, janë krijuar edhe aleanca më të gjera, shumë prej të cilave janë bashkëpunuar, infiltruar ose në fund sabotuar nga ndikimi sionist.
Një shembull i tillë është Love Music Hate Racism, që doli nga një traditë lëvizjesh antiraciste të bazuara në terren, të përkushtuara për ndërtimin e unitetit të vërtetë.
Historia e këtyre lëvizjeve — që nis në vitet 1970 me Anti-Nazi League, vijon me Unite Against Fascism, Stand Up To Racism, Rock Against Racism dhe më vonë Love Music Hate Racism — ka qenë e shoqëruar që në fillim me infiltrimin e elementëve sionistë.
Ky infiltrimi ka gjithmonë një kosto. Para së gjithash, shfaqet një formë e veçantë racizmi që nuk lejohet të vihet në pikëpyetje: sionizmi. Së dyti, bëhet e pamundur të jepet mbështetje e vërtetë për palestinezët, të trajtohet realisht islamofobia ose të sfidohet në mënyrë të thellë racizmi institucional dhe shtetëror.
Në vend të kësaj, vëmendja zhvendoset qëllimisht drejt një objektivi më të përshtatshëm politikisht dhe më pak kërcënues praktikisht: “ekstremi i djathtë.” Kjo dinamikë shfaqet qartë në ndërhyrjen e Paul Samuels në fushatën për të anuluar Kneecap./gazetaimpakt/presstv
