Laiciti Francez dhe beteja kundër grave myslimane

Nga: Nadine Sayegh

Sekularizmi francez që ka margjinalizuar shumë në komunitetin hebre tani është duke punuar jashtë orarit për të bërë të njëjtën gjë me myslimanët francezë.

“A lejohet feja në Francë?”

Ky është një nga termat e parë që sugjeron Google kur bëni  një kërkim dhe vendosni fjalët Francë dhe fe në të njëjtën fjali. Ajo shërben si një prezantim i mirë i sferës konfuze dhe shpesh kontradiktore të politikës shoqërore franceze dhe vendit që zë feja në këtë vend.

E fundit, në një sërë ndalimesh që synonin, konkretisht gratë myslimane, senati francez votoi për të ndaluar nënat e mbuluara të shoqërojnë fëmijët e tyre në udhëtimet e shkollave publike, një shtyllë qendrore e sistemit shkollor publik (udhëtimet ndodhin çdo muaj).

Shumë qytetarë francezë me të cilët bisedova e cilësuan ndalimin absurd, dhe disa sollën kujtime të bukura të nënave myslimane që merrnin pjesë rregullisht në jetën e tyre ose të fëmijëve të tyre. Një ish mësues i shkollës nga një fshat afër Toulouse tha se në shumë raste, nënat myslimane dukeshin më të angazhuar me aktivitetet e shkollës në edukimin dhe përparimin e fëmijëve të tyre.

Kjo zhurmë  filloi gjatë një incidenti që përfshinte një politikan dhe një nënë me shami, e quajtur Fatima E, e cila shoqëroi djalin e saj dhe fëmijët e tjerë në një udhëtim shkollor në një takim rajonal politik.

Gjatë takimit, Julien Odul udhëheqësi i partisë politike në rajonin Bourgogne-Franche-Comte të Francës kërkoi që ajo të heq “veshjen islame” të saj në emër të parimeve laike të kombit.

Raportet dhe videoja tregojnë se “gruaja po ndiqte takimin me një grup nxënësish duke përfshirë djalin e saj, i cili, si përgjigje e fjalëve të Odoul, filloi të qajë.”

Ajo tha, “Ata kanë shkatërruar të gjithë punën që unë po bëja indirekt me këtë klasë, ku fëmijët me prejardhje  emigrantësh shpesh kishin një qëndrim të të menduarit se Franca ishte kundër tyre.”

Disa pjesmarrës në takim i erdhën në mbrojtje asaj ndërsa të tjerët filluan të brohorisnin “sekularizëm”.

Dy javë pas kësaj ngjarje, senati i vendit miratoi një projekt-ligj që ndalonte nënat e mbuluara të ndjekin udhëtimet në shkollë. Ky projekt-ligj do të transferohet në asamblenë kombëtare dhe duhet të miratohet përpara se të zbatohet.

Laiciti i përkthyer fjalë për fjalë do të thotë sekularizëm dhe është një shtyllë politike në Francë dhe mund fillon rreth vitit 1905 kur shteti dhe kisha u ndanë zyrtarisht. Por politikanët dhe ligjvënësit sot duket se kanë harruar nenin e parë të këtij ligji i cili siguron shprehje të lirë të përkatësisë fetare në publik. Ai gjithashtu deklaron një financim zyrtar të të gjitha institucioneve fetare.

Në artikullin e dytë thuhet se buxheti nga të financuarit e fesë do të shpërndahet në shërbimet shtetërore, edhe një herë për të siguruar shprehjen e lirë të fesë së një personi.

Në fund të fundit, nuk është një neveri ndaj fesë, por financimi publik i saj. Më e rëndësishmja është se kjo ishte bërë për t’i dhënë fund kontrollit që kishin institucionet fetare të krishtera mbi qeverinë.

Pavarësisht nga ndarja zyrtare e kombit nga kisha, Franca u bë disi shtëpia e popullsisë më të madhe hebreje jashtë Shteteve të Bashkuara dhe Izraelit, si dhe shtëpi e popullatës më të madhe myslimane në Evropën Perëndimore.

Historikisht, Franca ishte (dhe është akoma) një vend me shumicë të krishterë me përfshirje të sekteve të ndryshme të këtyre feve.

Në fakt, sidoqoftë, laiciteti është shtrembëruar për të gëdhendur në fenë.

Komuniteti hebre në Francë ka kohë që është përballur me diskriminim. Aq shumë, saqë shumë prej tyre kanë lënë sistemin e shkollave publike dhe janë zhvendosur në shkolla vetëm me hebrenjtë që shpesh përmbajnë kurrikula të parregulluara.

Ky fenomen tani po përsëritet edhe me shkollat islame. Komuniteti hebre është ndjerë i përjashtuar nga jeta publike, dhe së bashku me një rritje të sulmeve të rrezikshme antisemitike, komuniteti është shtyrë drejt një qoshe.

Një raport nga JTA citon, “Teksa 30 vjet më parë shumica e hebrenjve francezë regjistruan fëmijët e tyre në shkolla publike, tani vetëm një e treta e tyre e bëjnë këtë. Dy të tretat e mbetura janë të ndarë në mënyrë të barabartë midis shkollave hebraike dhe shkollave private që nuk janë hebraike, përfshirë institucionet katolike dhe protestante, sipas Francis Kalifat, presidenti i sapozgjedhur i grupit të shoqatave të komuniteteve hebreje franceze, CRIF. Ndryshimi ka qenë veçanërisht dramatik në zonën e Parisit, e cila është shtëpia e rreth 350,000 hebrenjve, ose rreth 65 përqind e hebrenjëve francezë”.

Sidoqoftë, duhet të theksohet se megjithëse ekziston diskriminim i përgjithshëm kundër gjithë fesë, ekzistojnë disa kontradikta.

Për shembull, shikoni me kujdes pozicionin e vendosur të qeverisë kundër burkës në ambientet publike të notit.

Politikanët shfrytëzuan retorikën fetare dhe pritën me tallje kërkesat e grave për orë qëndrimi në këto ambiente publike. Realiteti është se tashmë ka pishina komunale që e lehtësojnë këtë për komunitetin fetar hebre, duke shtruar pyetjen, pse ky zemërimi atëherë?

Në vend që të flasin për copëzat e vogla të ofruara nga qeveria, pakicat duhet të jenë të bashkuara në përpjekjen e tyre për të nxitur sekularizmin i cili mbështet lirinë e shprehjes fetare.

Në fund të fundit, thelbi i sekularizmit u takon parimeve të mosdiskriminimit, jo të përjashtimit. Këto politika po zhvendosin jo vetëm demografinë në shkallë kombëtare, por duke ndikuar në një sistem shkollor që funksionon i parregulluar nga qeveria. Kjo do të izolojë segmentet e popullatës nga publiku i gjerë.

Shpesh diskriminimi fetar, veçanërisht në Francë, duket se bie, në mënyrë të drejtpërdrejtë, mbi gratë. Duke i shtyrë fëmijët hebrenj dhe prindërit e tyre, larg nga pjesëmarrja në jetën publike, duket se tani ka një fushatë të ripërtërirë për të dëbuar gjithashtu edhe familjet muslimane./Gazetaimpakt/ trtworld/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne