Gjatë një takimi të komitetit të armëpushimit, zyrtarët izraelitë mohuan çdo shkelje dhe argumentuan se nuk kishte një afat 60 ditor për tërheqjen e trupave të tyre. Zyrtarët e SHBA-së që morën pjesë nuk vepruan – por ata mund të detyrohen të veprojnë shpejt: Hezbollah ka kërcënuar me “resistencë” kundër shkeljeve pasi të skadojë armëpushimi. Nën mbikëqyrjen e dërguarit të posaçëm të SHBA-së dhe ish-ushtarit izraelit Amos Hochstein, Beiruti dhe Tel Avivi arritën një marrëveshje armëpushimi më 27 nëntor, pas gati 14 muajsh luftë të përgjakshme, në kuadër të luftës për Gazën.
Ushtarakët izraelitë u angazhuan të tërhiqen nga territori libanez brenda 60 ditëve nga zbarkimi i marrëveshjes. Për të siguruar zbatimin, u krijua një komitet mbikëqyrës nën udhëheqjen e gjeneralit amerikan Jasper Jeffers, i fokusuar në ndalimin e armiqësive dhe zbatimin e plotë të Rezolutës 1701 të Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara.
Shkelje të shumta izraelite
Por Izraeli e ka minuar menjëherë armëpushimin, duke kryer gati 1,000 shkelje vetëm në muajin e parë – një nga shumë rastet e mosrespektimit të marrëveshjeve ndërkombëtare nga shteti i okupimit.
Për më tepër, forcat e okupimit kanë penguar vazhdimisht dislokimin e ushtrisë libaneze në pika kyçe të Libanit jugor dhe kanë rrjedhur informacione e plane që Tel Avivi ka ndërmend të mbajë kontrollin mbi zona strategjike në vend. Raportet sugjerojnë se po bëhet një përpjekje izraelite për të krijuar një zonë tampon sigurie që shtrihet nga Abbad në fshatrat e Odaisseh dhe Kfar Kila.
Ndërkohë, që nga fillimi i armëpushimit, Hezbollah siguroi qeverinë libaneze se nuk do të hakmerret gjatë periudhës 60-ditore të armëpushimit, duke u mbajtur strikt pas kushteve të marrëveshjes dhe duke i lejuar qeverinë dhe ushtrinë të merren me provokimet e përditshme të Izraelit.
Marrëveshja e armëpushimit pasoi presionin të brendshëm dhe ndërkombëtar mbi lëvizjen e rezistencës për të ndalur betejën me Izraelin, sidomos pasi ky i fundit filloi të zgjeronte ndjeshëm objektivat e tij të bombardimit në të gjithë vendin. Ndërkohë, izraelitët – pasi nuk arritën të realizonin objektivat e tyre të luftës dhe duke pësuar humbje të përditshme trupash nga invazioni i tyre tokësor – këmbëngulën fort për një armëpushim, duke cituar nevojën për të parandaluar një eskalim që mund të zgjaste deri në Beirut, duke rrezikuar viktima masive civile.
Kjo marrëveshje mund të mos jetë ideale për asnjërën palë, por është e mundshme për t’u zbatuar. Izraeli arriti disa suksese konkrete, por dështoi të shkatërronte Hezbollah-un ose ta eliminonte atë si organizatë. Për Hezbollah, prioriteti ishte përfundimi i luftës për të ndaluar shkatërrimin, pavarësisht dëmeve që kishte pësuar.
Si rezultat, të dyja palët arritën një marrëveshje që Hezbollah e përshkroi si një ripërsëritje të Rezolutës 1701. Nuk ishte një marrëveshje e poshtërimit apo humbjes, kundër së cilës janë të prirë ta paraqesin kundërshtarët e grupit.
Shkeljet izraelite dhe pasojat
Shkeljet izraelite të armëpushimit nuk janë të kufizuara vetëm në qytetet kufitare. Shkeljet përfshijnë përdorimin e dërgimin e dronëve ushtarakë mbi Beirutin dhe paraqitjen e tyre në periferi jugore, si dhe sulme të mëdha ushtarake në fshatra nëpër të gjithë Luginën e Bekaa-së lindore.
SHBA-të mbyllin sytë nga situata
Komiteti i monitorimit të armëpushimit, i udhëhequr nga aleatët më të fortë të Tel Avivit, ka hasur në sfida të mëdha, kryesisht për shkak të refuzimit të Izraelit për të përmbushur kushtet e marrëveshjes së armëpushimit.
Burime të cilat i kanë thënë “The Cradle”-it, zbulojnë se deri tani janë mbajtur dy takime në selinë e Forcës Ndihmëse të Kombeve të Bashkuara në Liban (UNIFIL) në Naqoura, në jug të Libanit, ku ishin të pranishëm oficerë izraelitë, dhe një takim i tretë ku mori pjesë kryeministri libanez Najib Mikati – pa pjesëmarrjen e izraelitëve.
Burimet shtuan se takimi i parë zgjati vetëm 40 minuta dhe u kufizua në diskutime hyrëse mbi temat kryesore. Sesioni i dytë, megjithatë, u shoqërua me mosmarrëveshje, pasi pala izraelite nuk arriti të zbatojë kushtet që ishin vendosur më parë.
Gjatë atij takimi, u bë e qartë për të gjithë se, ndërsa ushtria libaneze kishte përfunduar dhe miratuar një plan dislokimi për akset perëndimore, qendrore dhe lindore, izraelitët refuzuan të paraqisnin një strategji të tërheqjes. Përkundrazi, ata hodhën fajin mbi ushtrinë libaneze për atë që ata e quajtën “dislokim të ngadaltë”, duke sugjeruar më tej se afati i armëpushimit prej 60 ditësh ishte thjesht simbolik dhe nuk ishte detyrues për tërheqjen e forcave izraelite, dhe se ai synonte vetëm tërheqjen e trupave të Hezbollahut nga jugu i lumit Litani.
Përfaqësuesit izraelitë shkuan edhe më tej, duke pretenduar pa asnjë bazë se ushtria libaneze nuk kishte asnjë qëllim për të zbatuar dispozitat e marrëveshjes për të tërhequr Hezbollahun nga jugu i Litani.
Gjatë diskutimeve, thuhet se gjenerali libanez Edgar Lowndes është larguar i zemëruar nga takimi pas përplasjeve të ashpra me palën izraelite, e cila minimizoi sulmet e tij të përsëritura në Liban si të parëndësishme dhe refuzoi t’i klasifikonte ato si shkelje të marrëveshjes. Delegacioni izraelit argumentoi posaçërisht se përdorimi i dronëve të tij në hapësirën ajrore libaneze nuk ishte një shkelje e armëpushimit, duke sugjeruar se shkeljet ajrore do të vazhdonin pa u kontrolluar.
Zyrtari kryesor amerikan – një gjeneral – e ktheu Lowndes në takim dhe u përpoq të mbante procedurat më formale nga ai moment. Pas seancës, u zhvilluan kontakte të nivelit të lartë midis anëtarëve të komitetit, me kryeministrin kujdestar libanez Najib Mikati duke mbledhur oficerë francezë dhe amerikanë dhe Komandantin e UNIFIL-it për të theksuar nevojën që Izraeli të respektonte marrëveshjen e nënshkruar që ushtria izraelite do të tërhiqej nga territori libanez brenda afatit të përcaktuar.
Në këtë kontekst, gjenerali amerikan konfirmoi se i dërguari Hochstein do të marrë pjesë në takimin e ardhshëm të komitetit më 6 janar për të sqaruar çështjet e paqarta dhe ra dakord me kolegët e tij libanezë që Izraeli po shkel armëpushimin përmes veprimeve të tij.
Durim përballë provokimeve
Ndërkohë që Hezbollah ka ushtruar vetëpërmbajtje dhe ka shmangur çdo përgjigje të rëndësishme përveç një hakmarrjeje të vetme në “sitën e Ruwaisat al-Alam që i përket ushtrisë izraelite në kodrat e Kfar Shuba të Libanit të okupuar”, provokimet izraelite kanë vazhduar të testojnë kufijtë e armëpushimit çdo ditë. Siç informon një burim afër Hezbollah-ut për “The Cradle”:
“Ne do të jemi të durueshëm deri në përfundimin e periudhës 60-ditore dhe derisa mundësitë diplomatike të shterohen, dhe pas kësaj nuk ka asnjë zgjidhje tjetër veçse rezistenca.”
Përkthyesit ndërkombëtarë tani përballen me një presion të rritur për të zbatuar marrëveshjen, me Kryetarin e Parlamentit libanez Nabih Berri që thekson rëndësinë e përfshirjes së Francës në procesin e monitorimit, duke pasur parasysh pjesërisht të angazhuarit të SHBA-së për Izraelin.
Ministria e Jashtme e Libanit ka dorëzuar një ankesë formale në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, duke përmendur 816 shkelje mes 27 nëntorit dhe 22 dhjetorit. Kryeministri Mikati ka kërkuar implementimin të shpejtë dhe të plotë të Rezolutës 1701, duke paralajmëruar se vonesat mund të destabilizojnë më tej rajonin.
Beiruti gjithashtu ka kërkuar “mbështetje të përforcuar për UNIFIL dhe ushtrinë libaneze për të garantuar mbrojtjen e sovranitetit të saj dhe për të krijuar kushtet e nevojshme për sigurinë për të rivendosur stabilitetin dhe normalitetin në jug të vendit.”
Është e qartë se Izraeli po shfrytëzon avantazhin e tij të perceptuar për të manipuluar marrëveshjen e armëpushimit, duke interpretuar kushtet e saj në përputhje me objektivat e tij strategjikë. Duke vepruar sikur balanca e pushtetit është ndryshuar në favorin e tij, shteti i okupimit jo vetëm që sfidon anën libaneze, por shkel hapur marrëveshjen me veprime si shkeljet ajrore, të justifikuara nën maskën e vetëmbrojtjes.
Këto provokime, së bashku me kërcënimet për të rivendosur armiqësitë dhe për të dëbuar me forcë Hezbollah-un, zbulojnë një përpjekje të kalkuluar për të krijuar fakte të reja në terren që nuk ishin pjesë e marrëveshjes origjinale./TheCradle/GazetaImpakt
