Përpjekja e Kinës për të ndryshuar Kur’anin

Nga: Farid Hafez

Meqenëse Republika Popullore e Kinës rriti shtypjen e muslimanëve ujgurë në fund të vitit 2016, titujt në mediat perëndimore kanë nxjerrë në pah politikat diskriminuese të autoriteteve kineze ndaj muslimanëve kinezë në rajonin perëndimor të Xinjiang. Maya Wang nga Human Rights Watch (HRW) ka përdorur nocionin e një “Ban Kinez Mysliman” qysh në Shtator 2018, duke raportuar se autoritetet po konfiskonin sexhdet dhe kopjet e Kur’anit për të fshirë identitetin islam nga toka e Xinjiang. Wang erdhi në përfundimin se “kufizimet fetare të qeverisë tani janë aq të rrepta sa që ka nxjerrë jashtë ligjit në mënyrë të efektshme praktikën e Islamit”. Qeveria kineze ka përshtatur politikat e saj që kufizojnë lirinë e fesë si masa anti-terroriste.

Përpjekja për të “sinicizuar” Islamin

Në fillim të janarit 2019, disa media njoftuan se Kina kishte miratuar një ligj të ri që kërkonte të “sinicizonte” Islamin brenda pesë viteve të ardhshme. Sipas Global Times, gazeta kryesore në gjuhën angleze në Kinë, u zhvillua një takim midis zyrtarëve të qeverisë kineze dhe përfaqësuesve të tetë shoqatave islamike, në të cilat të dyja palët “ranë dakord që ta ‘udhëzojnë’ Islamin që të jetë në përputhje me socializmin dhe të zbatojë masa për sinicizimin e fesë”.

Pas një takimi me 16 ekspertë dhe përfaqësues të feve të ndryshme nga Komiteti Qendror i Partisë Komuniste të Kinës, i cili u zhvillua në nëntor të 2019-ës, një pjesë e lajmeve interesante që qarkulluan në mediat globale të lajmeve. Sipas Komitetit për Çështje Etnike dhe Fetare të Komitetit Kombëtar të Konferencës Konsultative Politike të Popullit Kinez, i cili mbikëqyr çështjet etnike dhe fetare në Kinë, u dha një urdhër që të rishkruanin tekste fetare për të ndërtuar “një sistem fetar me karakteristika kineze”.

Tekstet themelore të feve duhet të “pasqyrojnë vlerat socialiste” dhe duhet të rishkruhen në mënyrë që të mos përmbajnë asnjë përmbajtje që shkon kundër bindjeve të Partisë Komuniste, përfundoi komiteti. Prandaj, disa paragrafë të teksteve fetare do të ndryshoheshin ose ribotoheshin. Komiteti tha se do të ketë një “vlerësim gjithëpërfshirës të klasikëve ekzistues fetarë që synojnë përmbajtjen që nuk përputhen me përparimin e kohërave”. Ky vendim u prit nga një përgjigje e ashpër e Sekretarit të Shtetit amerikan Mike Pompeo, i cili akuzoi qeverinë kineze për shtypjen e muslimanëve dhe pakicave të tjera fetare.

Për vëzhguesit e afërt evropianë, ky ligjërim kinez ngre flamuj të kuq. Sidoqoftë, në Evropën e sotme, një përpjekje për të inxhinieruar një “Islam Evropian” në emër të ish kolonizatorëve është duke u ndërmarrë nga ministritë e brendshme me qëllim që të formësohet e ardhmja e pakicave muslimane në Evropën Perëndimore, një përpjekje që është e vjetër dhe në të njëjtën kohë bashkëkohore.

Një nga përpjekjet e fundit brenda kësaj çështje u zhvillua në prill të vitit 2018, kur manifesti “Contre le nouvel antisémitisme” – fjalë për fjalë e përkthyer si “kundër antisemitizmit të ri” u nënshkrua nga rreth 300 figura të shquara, intelektualë dhe politikanë, përfshirë ish-Presidentin Nicolas Sarkozi dhe ish-kryeministri Manuel Valls. Pjesë e argumentimit është pretendimi që Kur’ani nxit dhunë. Nënshkruesit argumentojnë “që ajetet e Kur’anit që bëjnë thirrje për vrasjen dhe ndëshkimin e hebrenjve, të krishterëve dhe jobesimtarëve do të vjetrohen nga autoritetet teologjike, siç ishin edhe pabarazitë e Biblës dhe të Anti-Semitizmit Katolik të shfuqizuar nga Vatikani, në mënyrë që asnjë besimtar të mos mund të mbështetet në një tekst të shenjtë për të kryer një krim. Ne presim që Islami i Francës të udhëheqë rrugën “.

Duke hedhur një vështrim në literaturën e lëvizjes antixhihad, një lëvizje e lirshme e përbërë nga grupe mbrojtëse ndërkombëtare që përkushtohen kundër  kundërshtimit të një “Islamizimi të pretenduar të Perëndimit”, mund të shohim se Kur’ani është një temë qendrore. Shumë blogerë, politikanë, si dhe organizata të ndryshme anti muslimane shkruajnë rregullisht dhe kundër Kur’anit, megjithëse me pak njohuri.

Më e famshme është propozimi i udhëheqësit të krahut të djathtë Geert Wilders për të ndaluar vetë Kur’anin, duke e barazuar atë me “Mein Kampf” të Adolf Hitlerit. Ish Nënkancelari dhe drejtuesi i Partisë së djathtë të Lirisë (FPÖ) Heinz-Christian Strache postoi një citat të pretenduar nga Voltaire në Facebook, duke thënë: “Kur’ani mëson frikë, urrejtje, përbuzje ndaj të tjerëve dhe vrasja si një mjet i ligjshëm për t’u përhapur dhe ruajtjen e mësimeve djallëzore. Ajo i bën keq grave, i ndan njerëzit në klasa dhe përsëri bën thirrje për gjak “. Ekstremisti i krahut të djathtë, Vlaams Blok, udhëheqësi belg Filip de Winter e quajti Kur’anin “një licencë për të vrarë jo besimtarë”.

Dhe me të vërtetë, ekziston një qasje edhe më e sofistikuar nga një prej organizatave kryesore të lëvizjes antixhihad, Shoqata Vjeneze e Akademikëve (Wiener Akademikerbund). Në vitin 2008, kjo shoqatë publikoi 15 kërkesa për muslimanët në Austri. E para ishte të argumentojë se është i nevojshëm një përkthim i vërtetuar i Kur’anit, në mënyrë që të dinë vërtet atë që besojnë muslimanët. Një kërkesë tjetër argumentoi që muslimanët që hyjnë në shërbimin publik duhet të “distancohen nga ajetet e Kur’anit, të cilat ndalojnë nënshtrimin nën direktivat e zyrtarëve ‘të ‘pabesueshëm’ dhe gjykimet e gjyqtarëve ‘të pabesueshëm’ në formë të shkruar “.

Një kërkesë tjetër argumentoi të njëjtën gjë në lidhje me edukimin fetar. Mësuesit e arsimit fetar duhet të “distancohen nga ato vargje që përhapin disavantazhin e grave, ndëshkimin trupor dhe dhunën ndaj besimtarëve të besimeve të tjera”. Këto kërkesa tregojnë qartë drejtimin dhe qëllimin përfundimtar të këtyre grupeve, të cilat bazohen në supozimin se vetë Islami është një fe mizore. Për shkak të mësimeve që gjenden në Kur’an, ata thonë se muslimanët duhet të distancohen nga burimi i tyre themelor.

Por nuk bëhet fjalë vetëm për një debat mbi shkrimin e shenjtë. Në fund të fundit, këto kërkesa do t’i lejonin burokracisë së shtetit të rregullojë jetën muslimane duke përcaktuar se si duhet të duket Islami, duke lejuar që shteti të ndërhyjë në interpretimin e Kur’anit dhe kështu të Islamit dhe të rregullojë jetën e muslimanëve duke përcaktuar rregullat e hyrjes në “jetën civile”.

Lufta ndaj kërcënimit, apo e kundërta?

Kjo është ajo ku takohen qasjet kineze dhe perëndimore anti-muslimane. Sigurisht, kornizat politike janë krejt të ndryshme. Brenda kontekstit kinez të një sistemi politik totalitar, ne kemi të bëjmë me një qeveri me grusht prej hekuri, e cila lëviz me lehtësi për të vënë në praktikë rendin e saj.

Në rastet e Evropës Perëndimore, kemi të bëjmë me nisma dhe pretendime politike nga njerëzit që po formojnë politikën e vendeve të tyre në një shkallë më të madhe ose më të vogël. Por ajo që bashkon qasjet kineze dhe evropiane perëndimore është axhenda e minimizimit të lirisë fetare të pakicave fetare bazuar në supozimin se ajo paraqet një kërcënim për kohezionin shoqëror dhe strukturat e pushtetit./Gazetaimpakt/dailysabah/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne