Vështirë të gjendet ndonjë precedent me aktin e sotshëm të presidentit të Shqpërisë, Ilir Meta. Me anë të një letre drejtuar kryetarit të një shteti të huaj, ai kërkon falje për një votë të ambasadores së Shqipërisë në OKB, një organizatë kolektive në të cilën vendi ynë aderon prej dekadash.
Një letër e një institucioni, e një politikani, e një njeriu që përflitet se ka llogari me drejtësinë. Janë të gjitha cilësitë e Metës në këtë letër, janë interesat, pragmatizmi, koniunktura dhe llogaria. Të mos harrojmë se z. Meta, në muajt e vështirë të verës 2016, nisi një lobim intensiv në SHBA dhe arriti të kontaktonte me kreun e AJC-së, organizatë e madhe e hebrejve të SHBA-së, përmes të cilës synonte lobim për interesat e veta në Shtëpinë e Bardhë. Ky është një fakt që ngre peshë në raporte të kësaj natyre.
Ndaj është shumë e vështirë të besohet se Metës i qan zemra për marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe SHBA-së, sa të katandisë përfaqësimin e vendit në një komunikim postar me presidentin e një vendi tjetër të cilit i kërkon ndjesë për një votë legjitime të qeverisë.
Z. Meta pretendon shumë në këtë rast. Ai kërkon të sugjestionojë opinionin se po luan politikë të madhe dhe se ka tagër për çdo përfaqësim. Kjo është të pervertosh institucionin dhe të adminsitrosh kredencialet e shtetit për llogari personale. Opozita dhe presidenti kanë çdo mundësi të konsumojnë rrugë të tjera për të kërkuar llogari e me gjasë për ta tërhequr votën e dhënë. Në mos për të përcjellë një mesazh për SHBA me një qëndrim të revokuar.
Ilir Meta ka zgjedhur atë që di të bëjë më mirë e mesa duket që e ka bërë në mënyrë të padukshme kur ka qenë politikan i ditës. Ai ka nisur një letër për të rifaktorizuar veten si filoamerikan. Edhe sikur kjo letër të jetë e sinqertë, shumëkush mund të pyesë veten nëse a përfaqëson Ilir Meta shtetin dhe shqiptarët në këtë fletërrufe ndërkombëtare? Le ta kërkojë secili veten te letra e Ilirit që është skandal më vete dhe që rikonfirmon republikën e barsaletave në Europën Juglindore.
