“Po presim luftë”: Libanezët thonë që Izraeli ka shkuar shumë larg

Nga: Andre Vltchek

Pas sulmeve të fundit të Izraelit kundër Libanit, Sirisë dhe Irakut, Lindja e Mesme është gjendur në mes të një lufte të padeklaruar.

Thuajse të gjithë në Liban janë dakord. “Këtë herë Izraeli shkoi shumë larg. Vetëm në dy ditë, ajo bombardoi tre vende”, më tha një punonjës lokal i KB me qendër në Bejrut.

Në të njëjtën ditë, berberi im vendas po fliste ashtu siç i pa të gjitha, zëri i tij plot sarkazëm dhe vendosmëri:

“Kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu po përballet me zgjedhje të ashpra në shtëpi, ndërsa gruaja e tij po gjykohet për mashtrim. Ngacmimi gjatë lajmeve në mbrëmje mund ta ndihmojë dhe ti japi shanse për të rifituar vëmendjen nga elektorati i tij. Por ne këtu kemi pasur mjaft; ne jemi të gatshëm të luftojmë për vendet tona “.

Por “lufta për vendet e tyre” mund të ishte vdekjeprurëse, pasi Netanyahu kërcënoi të sulmojë Libanin në tërësi, nëse Hezbollah vendos të hakmerret.

Berberi im nuk është vetëm berber. Ai është një inxhinier sirian, i internuar në Liban. I gjithë rajoni është shpërndarë, dëbuar dhe ndërthurur, pas sulmeve, okupimeve dhe fushatave të destabilizimit të NATO-s dhe Izraelit.

Më 25 gusht, Hassan Nasrallah, kreu i Hezbollahut, e vendosi atë gjatë fjalimit të tij televiziv në Liban:

“Sulmi i vetëvrasjes në agim është akti i parë i agresionit që nga 14 gusht 2006. Dënimi i shtetit libanez për atë që ndodhi dhe referimi i çështjes në Këshillin e Sigurimit është i mirë, por këto hapa nuk e pengojnë rrjedhën e veprimit. Që nga viti 2000, ne kemi lejuar dronët izraelitë për shumë arsye, por askush nuk lëvizi. Dronët izraelitë që hyjnë në Liban nuk po mbledhin më informacion, por po kryejnë atentate. Tani e tutje, ne do të përballemi me dronët izraelitë kur ata të hyjnë në qiellin e Libanit dhe do të punojmë për t’i rrëzuar ato. Unë u them izraelitëve që Netanyahu po vrapon me gjakun tuaj “.

Presidenti i Libanit, Michel Aoun shkoi edhe më tej, duke e quajtur sulmin e dronit kundër vendit të tij një “deklaratë lufte”.

Ndërkohë, një bllok i fuqishëm në Parlamentin e Irakut – Koalicioni Fatah – insiston për mbajtjen e SHBA-së “plotësisht përgjegjëse” për sulmet izraelite, “të cilat ne i konsiderojmë si një deklaratë lufte për Irakun dhe njerëzit e saj.” Koalicioni Fatah dëshiron që të gjithë trupat amerikanë të dalin nga Iraku, sa më shpejt të jetë e mundur.

Nuk ka dyshim se z. Netanyahu, me sulmet e tij me telekomandë, e ka hedhur të gjithë rajonin në trazira të mëdha dhe të papritura.

Izraeli ka sulmuar rregullisht Sirinë dhe po bombardon Palestinën për dekada. Por Libani është një histori krejtësisht e ndryshme: vetëm hapësira e saj ajrore është shkelur në mënyrë të zakonshme nga avionët izraelitë që fluturojnë drejt caqeve Siriane. Bombardimi i Irakut është gjithashtu një përshkallëzim i strategjisë barbare të Izraelit. Një përshkallëzim i çuditshëm, duke marrë parasysh që Iraku është akoma një shtet i zënë nga aleati më i ngushtë i Izraelit – Shtetet e Bashkuara.

Gjithçka që është Shia e Iranit papritmas u bë një “objektiv legjitim” për Izraelin. Për shumë vite, Islami Shia ka qenë sinonim i rezistencës ideologjike ndaj imperializmit perëndimor në Lindjen e Mesme: vetë Irani, disa fraksione brenda Irakut, dhe Hezbollah, ndër të tjera.

Liban është thellësisht i ndarë!

Libani është një nga vendet më “strategjike” në Lindjen e Mesme dhe një nga vendet më të përçara. Ajo bazohet në një Sistemi “konfesional”. Qeveria e saj është gjithmonë e më pak e “paqëndrueshme”, por shpesh krejtësisht jofunksionale. Në krahasim me homologun e tij izraelit, forca e saj ajrore përbëhet nga avionë lodër si Cessnas të konvertuar.

Makinat e fundit Maserati dhe Ferrari kalojnë në disa prej lagjeve më të mjerueshme në Lindjen e Mesme. Restorantet dhe kafenetë shpesh janë vetëm disa metra larg lypësve të varfër. Ka qindra mijëra refugjatë në këtë vend të vogël, nga e gjithë rajoni: Palestinezët, që jetojnë në kampe të rrezikshme, të mbipopulluara dhe me shumë pak shpresë; irakianët duke ikur nga lufta dhe pushtimi i NATO-s; dhe viktimat e luftës siriane.

Qeveria Libaneze dhe elitat po përfitojnë nga krizat e refugjatëve, duke ju marrë edhe paratë e xhepit që vijnë si ndihma nga të huajt. Pothuajse nuk mbetet asgjë për shërbimet shoqërore, apo edhe për mbrojtjen, duke mos lënë më asgjë për të varfërit dhe klasën e mesme të ulët.

Përkundrazi, Hezbollah po ofron shërbime sociale duke përfshirë furnizime me ushqime, kujdes mjekësor dhe arsimim për të gjithë njerëzit që banojnë në territorin e Libanit, pavarësisht racës ose fesë. Gjithashtu ai po lufton pushtimet izraelite, duke marrë në radhët e tij të gjithë qytetarët libanezë që duan t’i bashkohen. Lufton gjithashtu terroristët në Siri dhe është e lidhur ngushtë me Iranin. E gjithë kjo, natyrisht, zemëron Shtetet e Bashkuara, Izraelin dhe Arabinë Saudite. Hezbollahu është vendosur në “listën terroriste” të Perëndimit dhe bashkëpunëtorëve të saj.

Izraeli po përdor luftën kundër Hezbollahut dhe kundër pozicioneve të aleatëve iranianë për të justifikuar bombardimin e vendeve të ndryshme të rajonit. Ai mban fshehur “zbulimin e parcelave të reja” dhe mbajtjen jashtë të grevave parandaluese me mbështetjen e plotë të administratës amerikane.

Gjatë përshkallëzimit të fundit, Izraeli raportoi se kreu tre sulme me drone në Luginën Beqaa të Libanit në një bazë që i përket grupit laik, marksist-leninist, pro-sirian, Fronti Popullor për çlirimin e Palestinës, që është një aleat i Hezbollahut.

Linja blu

Vetëm disa ditë më parë, unë arrita të shkoj në kufirin midis Libanit dhe Izraelit, dhe pastaj shkova në lindje, duke ndjekur të ashtuquajturën Linjë Blu e cila është patrulluar nga Forca e Përkohshme e Kombeve të Bashkuara në Liban (UNIFIL), për dhjetëra kilometra.

Izraelitët kanë ngritur tashmë një mur pothuajse gjatë gjithë rrugës në kufirin libanez, nga deti Mesdhe deri në Lartësitë Golan.

Më shumë se një vit më parë, qeveria e Libanit pretendoi se “ndërtimi i murit do të ishte një akt lufte.” Izraeli ngriti një strukturë të madhe konkrete pikërisht përpara Ushtrisë Libaneze, Hezbollah dhe UNIFIL.

“Në shumë raste, izraelitët në të vërtetë e kaluan kufirin, të paktën disa centimetër ose metra, teksa po ndërtonin murin”, më thanë disa fermerë vendas në fshatin Markaba. Por nuk ndodhi asgjë.

Në qytetin e Kfarchouba, i njohur si një kështjellë e Hezbollah menjëherë pranë një muri të egër të zbukuruar me vizatimet e fëmijëve, njerëzit më thanë që ata janë “gati për një konflikt; gati për të vdekur … nëse është e nevojshme. ”

Kfarshouba është aty ku izraelitët “zbuluan tunelet e Hezbollahut”, që ishte justifikimi zyrtar për ndërtimin e mureve.

“E pakuptimtë”, më thanë vendasit. “Tunelet ishin atje për dekada, dhe izraelitët dinin shumë rreth tyre. Ata për shumë vite ishin plotësisht të rrethuar dhe nuk përbënin asnjë rrezik për Izraelin.

Përpara gardhit të ri të tmerrshëm të Izraelit, valëviten tre flamuj të Palestinës, Libanit dhe Hezbollahut. Pranë tyre, janë parkuar tre automjete të blinduara të UNIFIL-it. Ushtarët indonezianë janë duke pushuar, duke bërë selfie.

“A do të merrni masa nëse Izraeli kalon vijën?”, I pyes ata.

Ata janë duke më shqetësuar. Mirëpo asnjë përgjigje nuk më jepet.

Lartësia e Golanit e pushtuar nga Izraeli, është vetëm 10 km nga kjo pikë disa fshatra dhe qytete izraelite janë menjëherë pas murit.

Me fuqinë e zjarrit që ka Hezbollah, ata mund të rreshtoheshin në tokë në vetëm një minutë.

“Inercia është si vdekja e ngadaltë për Libanin”

Për të bombarduar objektivat brenda Irakut, avionët izraelitë duhej të fluturonin ose mbi territorin e ish-aleatit të tij, Turqisë, ose mbi Arabinë Saudite. Siç është raportuar nga Al-Jazeera:

“Izraeli dhe sauditët nuk kanë marrëdhënie diplomatike zyrtare, por besohet se kanë krijuar një aleancë prapa-skenave bazuar në armiqësinë e tyre të përbashkët ndaj Iranit.”

A po përpiqet Izraeli të provokojë disa vende arabe të Lindjes së Mesme për një tjetër luftë?

A është kjo një “poshtërim” tjetër? A janë Beirut, Damask, Bagdad vetëm sa për të ngritur duart dhe nuk do të bëjnë asgjë? A do të citojnë, përsëri dhe përsëri, rezolutat e KB, ndërsa Izraeli vazhdimisht bombardon qytetet dhe fshatrat e tyre, totalisht i pandëshkuar dhe me miratimin e Perëndimit?

Ky është një vendim shumë i ashpër për t’u marrë. Nëse Libani ose Hezbollahu vendosin të hakmerren, ose thjesht mbrojnë vendin e tyre, mijëra njerëz do të vdesin. Mbase menjëherë.

Nëse ata nuk hakmerren, do të ngrihen mure të reja dhe izraelitët do të vazhdojnë fushatat e bombardimeve, me shumë mundësi edhe për shumë vite. Si rezultat, i gjithë rajoni do të vazhdojë të paralizohet.

Kolegu im vendas më tha: “Kjo gjendje është si një vdekje e ngadaltë për tërë Libanin”./gazetaimpakt/globalresearch

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne