Nga: Tahir Mahmoud
Duke përdorur pandeminë si mbulesë, India ka futur kthetrat e saj edhe më thellë në mishin tashmë të plagosur të popullit të Kashmirit. Me vëmendjen e botës të përqendruar në cështjen e përhapjes së COVID-19, regjimi i Modi është duke përdorur bllokimin në shtetin e kontestuar ndërkombëtarisht për të shtypur më tej njerëzit e tij. Duke bllokuar hyrjen në internet të 4G (vetëm 2G jashtëzakonisht i ngadaltë është i lejuar), mjekët dhe profesionistët e tjerë të stafit mjekësorë nuk janë në gjendje të përdorin informacionin jetik për të përballuar pandeminë. Regjimi agresiv dhe i dhunshëm etno-nacionalist në Indi është i etur për të lejuar që pandemia të shkatërrojë popullsinë e Kashmirit dhe t’i shpëtojë fajit.
Në një kthesë tjetër, forcat indiane të pushtimit, nga frika e infektimit me COVID-19, kryesisht qëndrojnë larg rrugëve dhe, përkundrazi, kanë rekrutuar budallenj vendas për të zbatuar bllokimin. Në të njëjtën kohë, pengesa konkrete janë ngritur në çdo lokalitet në dukje për të parandaluar njerëzit të dalin, por në realitet, duke e kthyer secilin lokalitet në burg.
Regjimet e njëpasnjëshme në Indi kanë ndjekur një politikë gjenocidi ndaj popullit të Kashmirit. Ajo Filloi me masakrën e parë të kryer në tetor 1947 kur Delhi dërgoi forcat e saj pushtuese në këtë shtet. Ka pasur protesta të shpeshta kundër pushtimit të paligjshëm të Indisë, e fundit është kjo që filloi në fillim të vitit 1989 dhe që vazhdon akoma ndërsa ka shkaktuar 95.515 viktima.
Më 31 Mars, India futi një ligj të ri të paligjshëm të vendbanimit. Me këtë ligj, India po hap sistematikisht rrugën për kolonializmin vendosës në Jammu & Kashmir, përmes ndryshimit të detyruar demografik, hapjes së vendeve të punës për jo-vendasit, vendosjes së një sistemi të sundimit mbi popullsitë autoktone dhe duke shmangur ushtrimin nga njerëzittë të drejtave të tyre për vetveten, percaktimi i garantuar nga Kombet e Bashkuara sipas SCR 91 (30 Mars 1951), 96 (10 Nentor 1951), 98 (23 Dhjetor 1952) 122 (24 Janar 1957) & 126 (2 Dhjetor 1957).
Deri më tani, jo-vendasve u ndalohej të vendosnin ose të fitonin pronë në Kashmir sipas nenit 35A të Kushtetutës Indiane. Regjimi i Modi shfuqizoi në mënyrë të njëanshme, së bashku me nenin 370, marrëdhëniet kushtetuese të bazuara në traktat midis Delhi dhe shtetit Jammu dhe Kashmir, në 5 gusht 2019. Neni 35A kishte ekzistuar që nga viti 1927, duke i paraprirë shfaqjes së Indisë si një shtet i pavarur nga 20 vjet. Qëllimi i tij specifik ishte të parandalonte hollimin e shumicës muslimane nga një fluks i jo-vendasve nga India.
Ligji vendas është një shkelje e qartë e ligjit ndërkombëtar dhe të drejtave të njeriut. Ndryshimet e synuara demografike mund të argumentohen për të përmbushur përkufizimin e gjenocidit sipas Konventës së KB për Parandalimin dhe Ndëshkimin e Krimit të Gjenocidit, Rezolutën 260 të Asamblesë së Përgjithshme të KB, si veprime të kryera “me qëllim të shkatërrimit, tërësisht ose pjesërisht, një grup kombëtar, etnik, racor ose fetar, si i tillë ”. Genoc Watch tashmë e ka vendosur Kashmirin në Alarm nga Genocidi.
Sipas parimeve të Deklaratës së KB për të drejtat e popujve indigjenë më 2007, kjo zgjatje e propozuar e të drejtave të banimit për qytetarët indiane është pikërisht lloji i veprimit që synon të privojë popujt e Jammu & Kashmir nga integriteti i tyre si popuj të veçantë, dhe vlerat e tyre kulturore ose identitetet etnike. Tashmë ka pasur debate për ndryshimin e gjuhëve zyrtare dhe shtetërore.
Për më tepër, ligji i ri vendas kërcënon ekologjinë e brishtë dhe burimet e rajonit. India është duke shkelur ligjet e mbrojtjes së burimeve natyrore siç parashikohet në nenin 1 të ICCPR dhe ICESCR; Karta e Kombeve të Bashkuara, si dhe rezoluta e Asamblesë së Përgjithshme mbi sovranitetin e përhershëm mbi burimet natyrore 1962. Meqenëse u bënë ndryshime në statusin e Jammu dhe Kashmir, ekonomia e shtetit është shkatërruar plotësisht ndërsa India kryen politikat e saj të dizajnuara mirë të nxjerrjes ekonomike, rrëmbimit të tokës dhe shpyllëzimit.
Sa i përket Deklaratës Universale të të Drejtave të Njeriut, të gjithë njerëzit kanë të drejtë të flasin për çështje që prekin jetën e tyre, një e drejtë që banorëv të Kashmirit i’u është mohuar në mënyrë të vazhdueshme me intensitet të shtuar që nga 5 gusht 2019. Populli i Kashmirit u mbajt nën izolim për t’i parandaluar ata që të shprehin lirshëm kundërshtimin e tyre ndaj statusit të ndryshuar të rajonit. Mijëra u burgosën, u torturuan dhe qindra të tjerë mbeten në paraburgim.
Thirrjet për lirimin e këtyre të burgosurve politikë, të mbajtur në kushte të tmerrshme në burgje të mbingarkuara indiane, kanë rënë në vesh të shurdhër. Të burgosurit përfshijnë aktivistë politikë dhe socialë, avokatë për të drejtat e njeriut, studentë dhe gazetarë, lista e të cilëve u lëshua nga Seksioni i Kërkimeve të Shërbimit të Mediave Kashmir (KMS) më 16 Prill.
Transferimi i tyre në burgjet në Indi është një shkelje e qartë e ligjit ndërkombëtar pasi një fuqi pushtuese është e ndaluar të transferojë njerëz në juridiksione të tjera, shumë më pak duke i mbajtur ata të burgosur, nën Konventën e Katërt të Gjenevës.
Për dekada të tëra, brutalitetet dhe shkeljet e të drejtave të kryera mbi popullin e Kashmirit nga forcat e shtetit dhe institucionet përmes konfliktit të zgjatur kanë përfshirë zbatimin e ligjeve të pandëshkueshmërisë, dhunën e seksualizuar, torturën, zhdukjet e detyruara, kriminalizimin e rezistencës lokale për vetëvendosje, ekzekutimet pagjyq dhe varrosja e civilëve në varre të panjohura dhe masive.
Larg aderimit të parimeve të së drejtës ndërkombëtare, regjimi Indian ka intensifikuar armiqësitë në Vijën e Kontrollit (kufiri de fakto) midis Indisë dhe Pakistanit.
Megjithë thirrjet e Sekretarit të Përgjithshëm të KB që u bën thirrje palëve të pushonin të gjitha armiqësitë dhe të përqëndroheshin në pandeminë, regjimi Indian ka zgjedhur të përfshihet në lojëra lufte në Linjën e Kontrollit (LoC). Një numër civilësh janë vrarë nga zjarri artilierive indiane përfshirë një djalë gjashtë vjeçar në anën indiane dhe një katër vjeçar në anën pakistaneze. Duke shkuar një hap më tej, ushtria indiane ka vendosur artilerinë e saj në zona civile, duke i bërë banorët e fshatrave afër LoC të prekshëm nga sulmet hakmarrëse. Ushtria në thelb po përdor banorët si mbrojtës njerëzorë dhe dëmtim të mundshëm kolateral.
Duke pasur parasysh pandeminë, banorët e të dy anëve të LK nuk kanë ku të shkojnë. Ata nuk mund të kërkojnë strehim me të afërmit dhe miqtë larg zonës, as nuk mund të mbajnë distancën sociale kur kërkojnë strehim në magazinat të mbushura me bomba. Armiqësitë në rritje dhe shtrirja e paparë e frontit të betejës në bashkësi civile duhet të shihet si pjesë e taktikave të aneksimit armiqësor të Indisë. /Gazetaimpakt/crescent.icit-digital.org/
