nga Israel Shamir.
Revolucionet e ngjyrave zakonisht ndodhin vetëm në vendet e bekuara me një prani diplomatike amerikane. Do ju duhet një ambasadë amerikane për të gjetur sundimtarin e perspektivës që të ngrihet nga një madhështi njerëzore dhe të vendoset direkt në fron; ju duhet një ambasadë amerikane për të sjellë para të mjaftueshme për të mbuluar shpenzimet ne kaosin e organizuar; ju duhet një diplomat amerikan për të mbrojtur revolucionarët dhe për ta urdhëruar diktatorin aktual që të japë dorëheqjen. Si i bëhet që të kete një Ambasadë Amerikane edhe në Amerikë? Revolucioni i Madh i Amerikës me Ngjyra marshon. Skenari është shumë i ngjashëm me ata që kanë përdorur jashtë Amerikes. Zakonisht ai përfshin monumente të rrënuara. Forcat pro-amerikane përmbysën monumentin e Saddam Husseinit në Bagdad, Felix Dzerzhinskyit në Moskë, Vladimir Leninit në Kiev, te ushtarit clirimtar rus në Talin dhe Varshavë. Dhe tani trendi u kthye në Amerikë si një bumerang, me rrëzimin e statujave te konfederates.
Ky nuk është vandalizëm i pakuptimtë, por një deklaratë simbolike e fitores. Ana fitimtare rrëzon monumentet e të humburit dhe i mposhturi mërmërin, por nuk mund të bëjë asgjë. Megjithatë, shikoni duart e tyre: kudo dhe çdo herë, revolucionarët e ngjyrave zgjedhin disa data të shënuara me pak rëndësi për shumicën. Ky është një ndryshim me revolucionet reale, ku simbolet aktuale të pushtetit bien.
Një revolucion i vërtetë në Francë 1789 shkatërroi Bastillen, një revolucion i vërtetë në Rusi 1917 shkatërroi statujat e Carit dhe mori Pallatin e Dimrit. Një revolucion i vërtetë në SHBA ndoshta do të marrë poshtë Rezervën Federale dhe do të rrëzojë statujat e presidentëve të kohëve të fundit. Por revolucionet e ngjyrave janë të rreme, revolucione artificiale, kështu që ata zgjedhin një objektiv të lehtë. Leninit në Kiev, ose Lee-së në Charlottesville ju ishin ulur sipër rosat. Kauza e Leninit ra në vitin 1990, një çerek shekulli më parë, ndërsa kauza për të cilën gjenerali Robert Lee luftonte kishte rënë më shumë se 150 vjet më parë. Shumë njerëz janë mjaft të mërzitur nga largimi i tyre, por shumë pak njerëz do të duan të ngrenë armët dhe ti mbrojnë ato. Ky është një veprim i PRsë (lidhjeve publike), dhe ështe shumë efektiv. Steve Saileri i mrekullueshëm shkroi: “Shteti i thellë amerikan ka rrëzuar regjime të ndryshme kundërshtare nëpërmjet mekanizmit të Revolucionit të Ngjyrave.” Ky është tamam një lexim i mirë, por jo i mjaftueshëm. Forca prapa revolucioneve të ngjyrave, duke përfshirë edhe atë amerikan, nuk është një forcë amerikane, madje as e shtetit të thellë amerikan, por është një force globale, qe i shërben elitës globaliste dhe qeverisë botërore në hije. Deri kohët e fundit, ata përdorën pushtetin amerikan për qëllimet e tyre, ndersa tani ata luftojnë me sukses Golemin, që është në rritje në Shtetet e Bashkuara, ndërsa më parë e luftuan ate shumë më të dobët në Ukrainë apo Suedi. “Golemi, e njeh mire vendin tuaj”, është magjia e përdorur nga Magjistari i Pragës, krijuesi i Golemit, i legjendës hebraike mesjetare. Kjo magji nënshtron krijesën. Njerëzit pranë pushtetit në SHBA e dinë apo ndjejnë hegjemoninë globale. Bartësit e tij janë grupet liberale hebraike, të cilët përdorin kompjuterin e tyre, armiqësinë e tyre ndaj Kishës, miratimin e tyre për fluksin gjinor me qëllim që të dëmtojnë mendjen dhe mentalitetin e një amerikani të zakonshëm, të një punëtori, të një grupi punëtoresh Goy (jo hebrenj). Ata vazhdimisht e ngacmojnë dhe e fyejnë Goy-in, me qëllim që veprimet e tij të parakohshme të rebelimit të shtypen lehtë. Që të njihnin punonjësin, ata madje vunë në aeroplanët e fundit vetëm tualete dhe jo tualete vetem per te urinuar, për ti bërë më të rehatshëm për transgjinoret e supozuar dhe për të qortuar redneksat (puntoret e thjeshte).
Globalistët e botës morën një goditje serioze kur kandidatja e tyre Hillary Clinton humbi zgjedhjet, por ata nuk humbën kohë dhe menjëherë u mobilizuan për luftë. Ata nuk heqin dorë nga dominanca. Praktikisht të gjitha mediat, sistemi gjyqësor, Kongresi, shërbimet e inteligjencës janë në duart e tyre. Charlottesvilla u tregoi redneksave se në duart e kujt mbështetet dominanca.
Hegemonistët kanë forcat e tyre luftarake – Antifa. Lëvizje ekstremiste e lindur në Gjermani. Ata ecin në rrugë në cdo përvjetor te bombardimeve të Drezdenit me flamuj izraelitë dhe këndojnë: “Vdekje Gjermanise! Rrofte Bomber Harris “(komandanti britanik i Forcave Ajrore, një tifoz i madh i bombardimeve kundër Gjermanisë). Ata arritën të terrorizonin gjermanët: nese dikush me të shpejtë i pengon, ata e quajnë kundërshtar të tyren, një nazist dhe e rrahin atë. Dhe nëse përballen me rezistencë, policia u vjen në shpëtim. Kjo është arsyeja pse në Gjermani rezistenca ndaj hyrjes në masë të emigrantëve ishte pothuajse e padukshme. Është folur për ta në kuzhina, por jo rrugëve.
Dhe tani Antifa erdhi në Amerikë. Ata kanë të njëjtën mënyrë veprimi si në Gjermani. Kushdo që është kundër tyre është një nazist, ose një “racist i bardhë”. Ata e provuan veten e tyre në Charlottesville, qyteti i bekuar me kryebashkiakun hebre që perzgjodhi policinë e qytetit. Shumë aktivistë hebrenj erdhën për të marrë pjesë, madje edhe nga Bostoni. Pas rrëmujës, gazetat i bënë jehonë te madhe ngjarjes duke thirrur: Nazistët sulmuan hebrenjtë!
Presidenti Trump dënoi të dyja palët që morën pjesë në rrahje, si nacionalistët e bardhë dhe Antifan. Pikërisht kjo ishte ajo që kundërshtarët e tij prisnin. Përpjekja e tij për të qëndruar mbi grindjen ishte e destinuar të rrëzohej: hegjemonistët liberalë menjëherë e kanë quajtur atë racist dhe neonazist. Trump u kujtoi atyre se jo të gjithë mbrojtësit e monumenteve ishin racistë të bardhë, por ky argument nuk funksionoi. Përgjigja e publikut ndaj “racistit” ishte shumë e fortë. Cifutet u përgjigjën për herë të parë. Rabbinet thane se nuk duan që Trumpi tu telefonojë dhe ti përshëndesë më, në festat e tyre më të mëdha cifute. 300 cifute, ish shokët e klasës Yale të Munihut, sekretari i thesarit, iu luten të jepte dorëheqjen. (A nuk ka aq shumë cifute në Yale? apo doni pak larmi?)
Një shkrimtar i njohur cifut, Michael Chabon i bëri thirrje Ivankës që të vriste babanë e saj, me mjete magjike dhe të mbante zi për një President akoma të gjallë. Cifutet besojnë se kjo gje e vret një njeri të gjallë tamam si me plumb. Histeria e Chabonit duhet të lexohet për t’u besuar. “Tani e moret vesh (Trumpi është) një antisemit – një simpatizues nazist, një mik i Klanit që urren hebrenjtë”, deklaroi ai. Dhe gjithnjë e më shumë hebrenj erdhën dhe benin thirrje për të fajësuar Trumpin si racist dhe anti-Semit. Megjithatë, jo-hebrenjtë e butë i ndoqën ndersa cifutet i binin violines. Industrialistët dhanë dorëheqjen nga këshilli presidencial, gjeneralët nxorën një qortim për komandantin e tyre, mijëra cifute morën pjesë në marshime dhe demonstrata kundër “racistëve të bardhë”. Shkurtimisht, cifutet luajtën si një ekip ku ata diktonin rregullat. Shumë, më pak persona ofruan një mbrojtje per Trumpin. Ata do të hiqnin dorë, nëse do të deshnin, dhe Trump dëshmoi se ai nuk do të qëndrojë me miqtë e tij. Nëse pozicioni i tij për Flynnin nuk e bëri të qartë, shkarkimi i tij që i bëri Bannonit siguroi provën e paster.
Në klimën e tanishme politike, nuk ju lejohet të flisni kundër pikëpamjes dominante. Nëse veproni, ju jeni një racist i bardhë, dmth. Mendimi juaj nuk është thjesht i refuzuar, por është shpallur si një pikepamje e paligjshme dhe e papranueshme. Kjo tregon se cfarë është dominanca: kur një pikëpamje e kundërshtuar del të jete e paligjshme. Mund të argumentohet për racizëm ( gjithsesi është më mirë se lakmia, një mëkat i vdekshëm, që është një mbrojtje natyrore e një territori fisnor), por është një mënyrë e vështirë dhe mjaft e kotë. Para Trump Racistit, a nuk ishte Trump Spiuni rus, që u parapri edhe nga Trump kapësi i zogut (Grabber Pussy). Me siguri që arsye të reja për fajësim do të gjejnë.
Është më e lehtë të kthehet arma e racizmit kundër kundërshtarit, sepse kundërshtari cifut i Trumpit është po aq racist sa çdo anëtar i KKK-së që ka gjasa të jetë, madje edhe më i keq. Javën e kaluar u bë e ditur se në Izrael, banorët cifute vendosën një shenjë në rrugë që thoshte: “Zona ku ndodheni është nën kontrollin cifut. Hyrja e arabëve është absolutisht e ndaluar dhe përbën një rrezik vdekjeprurës për ju!” Ju nuk mund të gjeni shenja të tilla në Jugun amerikan madje as edhe në ditët e Xhim krout! Por a kishte ndonjë përgjigje nga hebrenjtë amerikanë “antiracistë”? (Kjo është një pyetje retorike).
Një gazete të përditshme hebraike mund tju furnizonte me sasi të mjaftueshme informacioni të racizmit hebre të ilustruar. Këtu kemi një rabin që bën thirrje për shfarosjen e jocifuteve (si parazitë që ata janë), këtu kemi hebrenjtë që vjedhin tokën palestineze, këtu janë gjyqtarët cifute që miratojnë një vjedhje të qartë ku shtëpitë e të krishterëve kalojne në duart cifute.
A ka diçka që Trump nuk e di? Nëse ai e di pse nuk e përdor atë për mbrojtjen e tij? Kjo nuk është një pyetje retorike. Përgjigjja është se ai vendosi të bashkohet me hebrenjtë sionistë kundër hebrenjve liberalë. Kjo është metoda e provuar nga e Djathta Ekstreme në Francë, Britani, Hollandë, Suedi. Ndoshta ishte e dobishme për një kohë (për të hyrë në mediat kryesore), por si çdo pajisje imorale kjo ka një jetë të kufizuar. Sionistët janë një fond mbrojtës i popullit hebre, qe venë bast kundër modelit qeverisës. Ata nuk mund tju mbrojnë me pronarët e mediave sepse statusi i tyre në Qeverinë Botërore është në maksimum i dyshimte pasi cifutët sionistë mundin që për njëfarë kohe tju mbrojnë nga një akuzë për antisemitizem, por ata do tju bien pas shpine sa herë që është e domosdoshme. Nuk është se hebrenjtë sionistë janë të mirë për asgjë. Sionistët janë të mirë për një gjë. Ata janë të shkëlqyeshëm për zbulimin e racizmit të fshehtë hebre. Aktivistët palestinezë ku ne mesin e tyre ka edhe hebrenj, mund tua shpjegojnë këtë amerikanëve. Libri dhe faqja e Alison Weirit që quhet “Nëse amerikanët e kanë kuptuar” (If Americans Knew,), është ndërtuar fiks për një qëllim të tillë. Norman Finkelstein mund ti shtojë dicka me teper ketij, dhe kështu mund të aktivizojë mjaft çifutë me përvojë dhe ti bëjë pro-palestinezë.
Është shume e mundur të mposhtësh cifutët dhe shoqërine e tyre në lojën Blame-the-Racist (Fajëso racistin) duke sulmuar racizmin izraelit pasi në të vërtetë, kjo është metoda e vetme që funksionon, që nuk e bëjnë metodat e tjera. Bannon shpalli Zionizmin e tij, dhe përfundoi me Goy, Bye (jo cifutë, mirupafshim),. Richard Spencer tha se e donte tej mase Izraelin dhe e uli veten fare. Ne kete moment Presidenti Trump zbriti në të njëjtën gradë duke shkuar drejt humbjes dhe harresës. Nacionalistët amerikanë që mbështesnin sionizmin e humbën epërsinë e tyre morale dhe nuk marrin asgjë në këmbim. Marrja e qëndrimit kundër racizmit izraelit nuk është vetëm moral, është praktike dhe realistike. Është rruga për të zgjidhur konfliktin izraelito-palestinez. Kërkoni që Izraeli të heqë ligjet e tij të Jim Crowut. Lerini Palestinezët te kenë të drejta të barabarta, të njëjta si çifutët në Tokën e Shenjtë. Le të kenë të drejtën e votës, punësimit te barabartë, lirinë e lëvizjes në të njëjtët autobusë si çifutët. Mbase një shtet palestinez i pavarur nuk është mjaft i mirë, sidomos duke pasur parasysh se çifutët nuk kanë gjasa ta pranojnë atë, megjithatë kujtojini atyre se Drejtuesit e Lirisë Çifute nuk mbështetën një ide të Bantustanit, teritorit të veçantë vetëm për zezakët në Afriken e jugut. Ata kërkuan barazi për Zezakët dhe të Bardhët në të gjithë Shtetet e Bashkuara të Amerikës. I njëjti qëndrim duhet të zbatohet në Izrael / Palestinë. Kjo është zgjidhja e problemit.
Nëse doni ti ulni ata pak, bëni thirrje për largimin e një memoriali të një hebreu, mbikëqyrës skllevërish , David Levy Yulee, i cili u quajt “Florida Fire Eater” ( ngrenesi i zjarrit te floridas) për retorikën e tij pro-skllavëruese në Senatin amerikan. Ai dha dorëheqjen nga selia e Senatit amerikan për të mbështetur Konfederatën, por statuja e tij ende qëndron e lartë në Fernandia, Amelia Island, Florida, raporton Michael Hoffmani i cili ve në dukje se as ADL, as Qendra Ligjore e Varfërisë Jugore (SPLC) skanë bërë thirrje për ta hequr. Kjo është koha për të kërkuar nga Florida që të heqë titullarin e vet ,Yulee-in “Floridasin e Madh”. Unë do ti këshilloja Presidentit Trump të bëjë apel për anën më të mirë të natyrës njerëzore. Nëse bashkatdhetarët tuaj duan më pak racizëm, bëjini ata qe të hedhin poshtë Sionizmin. Dhe vazhdoni me axhendën tuaj. Kam parë me kënaqësi të madhe se si ju ndalet Korenë e Veriut dhe ja referuat Jeff Bezos, armikut tuaj. Megjithatë, propozimi juaj për Afganistanin është një gabim. Kjo nuk do tju japë prestigj. Do të ishte më mirë që ti përmbahemi planit origjinal, që do të thotë të zvogëlosh humbjet dhe të tërhiqesh nga Iraku, Afganistani dhe Siria përpara se Netanyahu mund të të përfshijë në një luftë jo të preferuar. Filloni të tërhiqni trupat dhe bazat. Me mirë qe iku Obama pasi sikur tha se do e mbyllte Guantanmon. Prishe Guantanamon dhe ktheje tek kubanezët, bashke me të burgosurit e mbetur. Leri ata të merren me qiramarrësit.
Sështë aspak e nevojshme të antagonizosh zezakët. Nuk ka fitim në të. Ata nuk janë kundër jush, nuk janë kundër të bardhëve, as nuk janë kundër nacionalistëve të bardhë. Ata janë pjesërisht të bardhë, si rregull, paraqitja e mbivlerësimit të kontributeve të zezakëve ndaj qytetërimit amerikan mund të jetë i bezdisshëm, veçanërisht pasi supozohet të ofrojë mbulim për shkallën jashtëzakonisht të lartë së burgosjes së tyre. Merruni me këtë cështje. Keni shumë të burgosur në Gulag të SHBA-së. Uleni numrin e tyre nën nivel, le të themi të vitit 1970. Ribëni ligjet e ashpra të Klintonit. Ju atëhere do të quheni Trump çliruesi, dhe arsyeja kryesore për ngritjen artificiale të zezakëve do të zhduket.
Një revolucion me ngjyra mund të mposhtet duke qenë i ashpër në synim. Ju jeni lojtar golfi: prandaj mbaji mirë sytë tek topi, zoti President.
burimi:/Unz
