Nga: Manlio Dinucci
Megjithëse ishin të bllokuar në një luftë të ndërlikuar në lidhje me fajësimin e Presidentit Trump, republikanët dhe demokratët në Senat hodhën armët për të votuar, në mënyrë të njëanshme, për vendosjen e sanksioneve të rënda për kompanitë që marrin pjesë në ndërtimin e North Stream 2, dyfishimi i gazsjellësit që dërgon gazin rus drejt Gjermanisë përtej detit Baltik. Viktimat kryesore ishin ndërmarrjet evropiane që kishin ndihmuar në financimin e projektit 11 miliardë dollarë me kompaninë ruse Gazprom.
Tani projekti ka përfunduar në 80%. Ndërmarrja austriake Omy, britanike / holandeze Royal Dutch Shell, France Engie, kompani gjermane Uniper dhe Wintershall, Saipem Italian dhe Allseas Swiss gjithashtu po marrin pjesë në shtrimin e tubacionit.
Dyfishimi i rrjedhës së veriut rrit varësinë e evropës nga gazi rus, paralajmërojnë Shtetet e Bashkuara. Mbi të gjitha, ata janë të shqetësuar nga fakti se tubacioni i gazit, duke kapërcyer Balltikun në ujërat që i përkasin Rusisë, Finlandës, Suedisë dhe Gjermanisë, në këtë mënyrë shmang vendet e Vishegradit (Republika Czecheke, Sllovakia, Polonia dhe Hungaria), shtetet e Balltikut dhe Ukrainë. Me fjalë të tjera, vendet evropiane që kanë lidhjet më të ngushta me Uashingtonin përmes NATO-s (të cilave duhet t’i shtojmë Italinë).
Në vend që të jetë ekonomik, qëllimi për Sh.B.A është strategjik. Kjo konfirmohet me faktin se sanksionet mbi Rrjedhën e Veriut 2 përfshihen në Aktin e Autorizimit të Mbrojtjes Kombëtare, akti legjislativ, i cili për vitin fiskal 2020, i dorëzon Pentagonit shumën kolosale prej 738 miliardë dollarësh për luftëra të reja dhe armë të reja (përfshirë armë hapësinore), të cilave duhet t’i shtohen poste të tjera, të cilat sjellin shpenzimet ushtarake amerikane në afërsisht 1,000 miliardë dollarë. Sanksionet ekonomike mbi Rrjedhën e Veriut 2 janë pjesë e një përshkallëzimi politiko-ushtarak kundër Rusisë.
Një konfirmim i mëvoshëm mund të gjendet në faktin se Kongresi amerikan ka vendosur sanksione jo vetëm kundër North Stream 2, por edhe kundër Turk-Stream, i cili, në fazën e tij të fundit të realizimit, do të sjellë gazin rus përtej Detit të Zi në Lindje Thrakia, zona e vogël evropiane e Turqisë. Nga atje, me një tubacion tjetër, gazi rus duhet të dërgohet në Bullgari, Serbi dhe vendet e tjera të Evropës. Ky është kundërshtimi rus në aksionin amerikan, i cili arriti të bllokojë tubacionin South Stream në vitin 2014. South Stream kishte për qëllim të lidhte Rusinë me Italinë përtej Detit të Zi dhe përmes tokës me Tarvisio (Udine). Prandaj, Italia do të ishte bërë një platformë kalimi për gazin në BE, me përparësi të dukshme ekonomike. Administrata e Obamës ishte në gjendje të ndryshonte projektin, me bashkëpunimin e Bashkimit Evropian.
Ndërmarrja Saipem (Italian Eni Group), e prekur edhe një herë nga sanksionet e SHBA kundër North Stream 2, u godit rëndë nga bllokimi i South Stream në vitin 2014, ajo humbi kontratat në vlerën e 2.4 miliardë eurove, për të cilat kontrata të tjera do tëishin shtuar nëse projekti do të kishte vazhduar. Por në atë kohë, askush në Itali apo në BE nuk protestoi kundër varrosjes së projektit që po organizohej nga SH.B.A. Tani interesat gjermane janë në lojë, dhe zërat kritikë janë ngritur në Gjermani dhe në BE kundër sanksioneve amerikane kundër North Stream 2.
Asgjë nuk është thënë për faktin se Bashkimi Evropian ka rënë dakord të importojë gaz natyror të lëngshëm (LNG) nga SH.B.A., një ekstrakt nga argjila bituminoze nga teknika shkatërruese e frakturimit hidraulik (fracking). Për të dëmtuar Rusinë, Uashingtoni është duke u përpjekur të zvogëlojë eksportet e tij të gazit në BE, duke i detyruar konsumatorët evropianë që të paguajnë faturën.
Meqenëse Presidenti Donald Trump dhe Presidenti i Komisionit Evropian, Jean-Claude Juncker, nënshkruan në Uashington në korrik 2018 Deklaratën e Përbashkët të 25 Korrikut: Bashkimi Evropian importet e gazit natyror të lëngshëm të SHBA (LNG), BE ka dyfishuar importimin e saj të LNG nga SH.B.A., bashkëfinancues i infrastrukturës përmes një shpenzimi fillestar prej 656 milion Euro. Sidoqoftë, kjo nuk i shpëtoi kompanitë evropiane nga sanksionet amerikane./Gazetaimpakt/globalresearch/
