Brutaliteti i policisë izraelite: Vrasje e pa zbuluar e Eyad Hallaq, një palestinez autik

Nga: Robert Fantina

Ndonjëherë është e vështirë të kuptosh egërsinë e shtetit policor izraelit. Mund të ketë dy arsye për këtë: 1) sepse veprimet e IDF (Forcat e Mbrojtjes izraelite) dhe kolonizuesve të paligjshëm janë aq ekstreme dhe të dhunshme sa të mashtrojnë imagjinatën, dhe 2) sepse veprimet e tyre barbare janë bërë aq të zakonshme.

Por vrasja e Eyad Hallaq, një burrë autik 32-vjeçar, që u qëllua për vdekje ndërsa qëndronte i palëvizur nga një e shtënë në këmbë, me kujdestarin e tij që lypte jetën e tij, është egërsia e fundit tronditëse në një kohë të gjatë linjë krimesh kundër njerëzimit të kryera nga izraelitët.

Hallaq jetoi me prindërit e tij që i kushtuan jetën e tyre kujdesit të tij. Ai kishte shëtitur çdo mëngjes për gjashtë vjet në një program të formimit profesional në qendrën El Quds në Jeruzalem. Policia izraelite e kishte parë atë rregullisht gjatë asaj kohe. Megjithatë, në këtë ditë fatale, 30 maj 2020, policia izraelite bërtiti ndaj tij “terroristë”, pastaj e qëlloi në këmbë. Disa momente më vonë, i tmerruar dhe i pafuqishëm, me kujdestarin e tij duke bërtitur se ishte me aftësi të kufizuara, ai u ekzekutua.

Kujdestarja, Warda Abu-Hadid, e shkatërruar dhe e tmerruar nga skena mizore që ajo sapo kishte dëshmuar dhe nuk kishte qenë në gjendje ta parandalonte, më pas u dërgua në një strukturë policie, u pyet për një armë të cilën nuk e kishte, dhe u mor në pyetje për disa orë. Dëshmitarët e vrasjes së Z. Hallaq vërtetuan dëshminë e saj se ajo u tha vrasësve izraelitë se ai ishte me aftësi të kufizuara, por ato nuk bënë dobi.

A mund të presim ndonjë drejtësi për zotin Hallaq? Bazuar në provat historike, nuk ka shumë mundësi.

Në vitin 2016, Abdul Fatah al-Shari u qëllua dhe u plagos keq nga ushtarët izraelitë. Ndërsa shtrihej në tokë, plotësisht pa lëvizur, iu afrua një ushtar tjetër, 19-vjeçari Elor Azaria, i drejtoi një armë në kokë dhe tërhoqi këmbëzën, duke e vrarë menjëherë. Ky krim i tmerrshëm u filmua në një video. Megjithatë, Azaria, i përshëndetur si hero në mesin e komunitetit izraelit, u dënua vetëm me tetëmbëdhjetë muaj burg, një dënim më vonë u ul në katërmbëdhjetë muaj; ai u pushua nga puna pas nëntë muajsh.

Në vitin 2015, Izraeli miratoi një ligj që përcakton se dënimi për hedhjen e gurëve në makina në lëvizje mund të jetë deri në njëzet vjet burg. Palestinezët që jetojnë nën pushtim në Jeruzalem dhe Bregun Perëndimor nuk kanë armë, megjithëse izraelitëve u lejohet të mbajnë çfarëdo dhe të gjitha armët që dëshirojnë. Pra, palestinezët përdorin atë që kanë për të kundërshtuar pushtimin dhe kjo është përgjithësisht gurë.

Konsideroni se një i ri palestinez mund të kalojë më shumë se njëzet vjet burg për të hedhur një gur në një makinë, ndërsa një adoleshent izraelit mund të kalojë nëntë muaj burg për vrasjen me gjakftohtësi të një palestinez, një vrasje e kapur në video dhe që shihet gjerësisht.

Ka disa njerëz që marrin një vëmendje të madhe me sugjerimin se Izraeli është një regjim aparteid. Izraeli ka rrugë në të cilat palestinezët nuk mund të drejtojnë; ekzistojnë pika kontrolli të shumta, të drejtuara në mënyrë arbitrare, të cilat Palestinezët duhet të kalojnë brenda Palestinës. Këto nuk janë pikë kontrolli që kufizojnë Palestinën dhe Izraelin: këto janë pika kontrolli që palestinezët duhet të kalojnë për të kaluar nga një pjesë e Palestinës në tjetrën. Dhe ligjet, siç është ajo e përmendur më lart, të gjitha demonstrojnë faktin e qartë se Izraeli është një regjim brutal, racist, aparteid.

Cdokush me çfarëdo shkalle ndjenje vajton për vdekjen tragjike të z. Hallaq; gjaku i tij bërtet për drejtësi, drejtësi që nuk do të vijë. Zyrtarët e qeverisë së Shteteve të Bashkuara shpallin që Izraeli është e vetmja demokraci në Lindjen e Mesme, duke përdorur pikëpamjen e tyre të ngushtë dhe të përdredhur se nëse një komb voton, është demokratik dhe se Izraeli do të hetojë çdo krim të tillë si vrasja e z. Hallaq. Kjo është e ngjashme me një besim se dhelpra mund të mbështetet për të siguruar që çdo bastisje e kotecëve do të hetohet në mënyrë të paanshme.

Presidenti i çuditshëm dhe i çrregullt i SHBA Donald Trump po bën presion për padrejtësi të mëtejshme nga Izraeli duke inkurajuar aneksimin e zonave të mëdha të Bregut Perëndimor. Kjo, me sa duket, do të kënaqë bazën e tij po aq të çuditshme ungjillore, anëtarët e së cilës duket se besojnë se Zoti është një agjent i pasurive të patundshme që e ka shitur Palestinën tek Evropianët dhe Amerikanët me prejardhje hebreje. Ky aneksim, i cili do të shkelte ligjin ndërkombëtar dhe do të dënohej edhe nga shumica e aleatëve të Izraelit, do të jetë vetëm e fundit në një seri të gjatë krimesh të kryera nga forcat pushtuese izraelite.

Familja e pikëlluar e z. Hallaq nuk mund të presë drejtësi; humbja e birit dhe vëllait të tyre të çmuar dhe vrasja e egër e tij, do të ndjehen derisa të vdesin. Zonja Abu-Hadid do ta kalojë pjesën tjetër të jetës së saj të përhumbur nga skena e një brutaliteti të papërshkrueshëm që ajo dëshmoi dhe u përpoq ta parandalonte, duke e ditur që autorët nuk do të pësojnë asnjë pasojë nga veprimet e tyre.

Vrasja e pamëshirshme e z. Hallaq në duart e të ashtuquajturit personel të zbatimit të ligjit ndodhi pesë ditë pas vrasjes së egër në SH.B.A. të George Floyd, gjithashtu nga të ashtuquajturit zyrtarë të zbatimit të ligjit. Por vdekja e zotit Floyd mbushi tituj ndërkombëtarë dhe ndezi demonstrata në të gjithë botën kundër racizmit dhe brutalitetit të policisë. A është e mundur që vdekja e tij mund të sjellë disa ndryshime në politikat e SHBA për drejtësi dhe racizëm.

Atëherë, pse mediat e injoruan në thelb vrasjen e Z. Hallaq? Dy burra të pafajshëm u vranë nga zyrtarë të qeverisë: emri i njërit njihet tani globalisht, por të mbijetuarit e tjetrit kanë mbetur vetëm të pikëlluar.

Zgjedhjet e ardhshme të Sh.B.A-së nuk mund të sjellin ndonjë ndryshim për mire dhe të rëndësishëm në politikën e SHBA ndaj Palestinës. Kandidati demokrat Joe Biden është një aleat i gjatë i Izraelit i cili ka deklaruar se ai as nuk do të lëvizë ambasadën e Sh.B.A-së në Tel Aviv, dhe as të mbajë ndonjë ndihmë të huaj amerikane për Izraelin. Dikush mund të imagjinohet se politikat izraelite do të ndryshonin brenda natës nëse SH.B.A.-ja tërhiqte 4 miliardë dollarë që i jepte këtij regjimi racist çdo vit. Por jo, lobet e fuqishme pro Izraelit që financojnë fushatat e politikanëve amerikanë nuk duhet të jenë të pakënaqur; të drejtat e njeriut dhe e drejta ndërkombëtare nuk konsiderohen kur ekziston rreziku i zvogëlimit të kontributeve në fushatë.

Ka kaluar kohë e gjatë që bashkësia globale t’i vendos të drejtat e njeriut dhe të drejtën ndërkombëtare mbi fuqinë dhe qëllimin politik. Njerëzit në të gjithë botën po protestojnë kundër racizmit dhe brutalitetit policor që janë endemikë në shoqërinë amerikane; ata duhet të zgjerojnë përpjekjet e tyre për të mbrojtur popullin e Palestinës. Cështja e Jetës së Zezë dhe organizatat palestineze kanë të njëjtin qëllim: duke bashkuar forcat në këtë kohë kritike, efektiviteti i të dyve do të rritet. Duhet të ndodhë tani; më shumë vrasje dhe shtypje duhet të parandalohen./Gazetaimpakt/globalresearch/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne