Nënkuptimi islamofob i Macron: Politika e jashtme franceze shfaqet e nxitur nga një frikë se Evropa rrezikon të përfshihet nga Islami

Nga Bruno Maçaes

Çfarë është saktësisht drejtimi i politikës së jashtme të Presidentit Francez Emmanuel Macron?

Ai thotë se dëshiron një Evropë më shumë gjeopolitike, e aftë të përballojë një botë gjithnjë e më të rrezikshme. Atëherë është e vështirë të shpjegohet vendimi i tij për të bllokuar bisedimet e pranimit me Maqedoninë e Veriut dhe Shqipërinë, duke ia dorëzuar Ballkanin Perëndimor Rusisë dhe Kinës në një pjatë argjendi.

Gjatë fushatës së tij për president, Macron u prezantua si një lider duke kërkuar një kthim në vlerat themelore, liberale, demokratike të Evropës. Sot, ai mburret nga miqësia e tij e gjetur kohët e fundit me të fortin hungarez Viktor Orban.

Ishte pikërisht një kohë kur presidenti francez insistoi që Moska të përfaqësonte një botëkuptim në kokat e shkrimeve me atë të Bashkimit Evropian. Tani ai thotë se dëshiron të afrohet drejt Rusisë dhe të ndërtojë një arkitekturë të re të sigurisë në përputhje me interesat e Kremlinit.

Nëse jeni konfuz, nuk jeni të vetmit. Mund të jeni njëri prej nesh që vëzhgojnë Macron nuk po arrijnë të kuptojnë hollësitë e politikës së jashtme, veçanërisht kur praktikohet si një virtuoz i artit. Ndoshta të gjitha këto pjesë do të përshtaten në fund, si në atë episodin e famshëm të fundit të shfaqjes televizive “Humbur”.

“Macron nuk është një islamofob vulgar por ai duket gjithnjë e më i bindur se Evropa është në rrezik të përfshihet nga Islami”.

Disa herë unë kam folur për të larguar një teori alternative, dhe po aq ekstreme: Presidenti francez thjesht po e krahason atë. Ai largon vëmendjen e mediave që merren me secilin qëndrim të papritur dhe nuk i intereson shumë nëse kundërshtari i tij i ardhshëm është në kundërshtim të drejtpërdrejtë me ato që thanë më parë.

Teoria ime personale është se: ” Është më e lehtë të thuash se nuk ka asnjë logjikë për politikën e jashtme të Macron sesa të pranosh që forca e saj lëvizëse është diçka që nuk na pëlqen”.

Po fillon të duket sikur po formohet një model. Pse Franca i hutoi bisedimet me Ballkanin Perëndimor? Macron ka pohuar se procesi i pranimit duhet të reformohet, por ai nuk ka bërë asnjë propozim se si ta reformojë atë.

Kjo ka lënë shumë njerëz në të dy vendet të ndajnë një përfundim të përbashkët: Arsyeja e vërtetë për kundërshtimin e Macron është se Shqipëria është një vend me shumicë myslimane dhe Maqedonia e Veriut ka një pakicë myslimane shumë të madhe dhe aktive politik.

Ata nuk mund të jenë duke gabuar. Shikoni me kujdes, dhe nuk është e vështirë të vëreni një nënkuptim të islamofobisë në shumë prej vendimeve të fundit të politikës së jashtme të Macron.

Në një intervistë me “The Economist” javën e kaluar, në të cilën ai e deklaroi NATO-n “tru të vdekur”, Macron ishte shumë më pak i interesuar të diskutonte mbi Trump sesa Turqinë. I pyetur nëse ai ende besonte në nenin 5, se nëse Franca ka një detyrim ligjor të mbrojë vendet e tjera të NATO-s nga ndonjë sulm ai u përgjigj se ai nuk e dinte.

Pse jo? Sepse ai mund të detyrohet të mbrojë Turqinë, një mundësi që ai dukej se e konsideronte pak a shumë absurde.

Në të njëjtën intervistë, ai papritmas sugjeroi që problemi i tij i vërtetë në Ballkan nuk ishte Shqipëria dhe Maqedonia e Veriut, por Bosnje-Hercegovina, ku konkretisht tha se ajo është “bombë me sahat” nga kthimi i xhihadistëve.

Mos harroni asnjëherë se Bosnja-Hercegovina ka dërguar gjashtë ose shtatë herë më pak “luftëtarë të huaj” në Siri sesa Franca dhe se shumica e tyre ishin gra dhe fëmijë. Bosnje-Hercegovina, një nga lulet e civilizimit islam në Evropë, është parë me kujdes. Milorad Dodik, aktualisht duke shërbyer si anëtar serb i presidencës së vendit, shprehu mbështetjen e tij të fortë. Pak befasi: Ai ka thënë të njëjtën gjë për një kohë të gjatë.

Më në fund, po për Rusinë? Ku është lidhja e përzemërt midis Evropës dhe Rusisë që ai vazhdon të harrojë? Duke pasur parasysh mosrespektimin e presidentit rus Vladimir Putin për të drejtat e njeriut dhe të mprehtë për konflikt të armatosur, kjo është mjaft e vështirë për tu gjetur për momentin. Mbase Macron po mendon në terma madhështorë civilizues? Në mendjen e tij: një botë e gjerë e krishterë që shtrihet nga Lisbona në Vladivostok përballë civilizimeve konkurruese të përfaqësuara nga Kina, India dhe, më afër vendit, Islami.

Ndoshta Franca tani është aq e prirur drejt së djathtës për çështjen e Islamit saqë Macron të ndihet i tunduar ose i detyruar për të luajtur së bashku.

Macron nuk është një islamofob vulgar, ka shumë në Francë që janë, por ai duket gjithnjë e më i bindur se Evropa është në rrezik të përvetësohet nga Islami dhe kështu ai duhet të mbyll derën për Turqinë, “të rrezikshmen” Bosnje-Hercegovinë, Shqipërinë dhe Maqedoninë e Veriut dhe të ndihet komod deri në Rusinë e krishterë. Ai sigurisht që duket se nuk dëshiron të pranojë një zë musliman dhe një veto ekskluzive myslimane në dhomat të Këshillit Evropian.

Ndoshta Macron nuk beson më se Islami mund të asimilohet dhe perspektiva e një komuniteti të madh musliman të pa-asimiluar e frikëson atë më shumë se gjithçka. Sigurisht kjo është një mundësi. Kohët e fundit ai dha një intervistë për një revistë të ekstremit të djathtë, në të cilën përmendi rastin e një gruaje të mbuluar me shami të poshtëruar në publik nga një politikan nacionalist dhe nuk arriti të tregojë ndonjë simpati.

Ndoshta ose Macron po nxitet nga politika e brendshme përpara një raundi tjetër të zgjedhjeve lokale vitin e ardhshëm ose Franca tani është aq e prirur në të djathtë për çështjen e Islamit sa që Macron ndihet i tunduar ose i detyruar të luajë së bashku.

Mjerisht, Islamofobia, pa marrë parasysh sa filozofik, i kulturuar apo strategjik, është vetëm islamofobi.

Bruno Maçaes, një ish-ministër i Evropës për Portugalinë, është një këshilltar i vjetër në Flint Global në Londër dhe një bashkëpunëtor i vjetër joresident në Institutin Hudson në Uashington. Libri i tij “Agimi i Eurasia” u botua nga Penguin vitin e kaluar./gazetaimpakt/politico

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne