Nga: Ozan Ceyhun
Kur siguria e një gazetari kërcënohet kudo në botë, BE nuk mbetet indiferente. Ata qëndrojnë kundër vendit ku gazetarët vriten gjatë kryerjes së punës dhe kërkojnë që përgjegjësit të vihen para përgjegjësisë. Ky qëndrim është jashtëzakonisht i drejtë, për të cilin ne japim mbështetjen tonë të plotë. BE nuk duhet të komprometojë ndjeshmërinë e saj ndaj mbrojtjes së gazetarëve.
Kjo ndjeshmëri duhet të zbatohet për çdo gazetar dhe pa dyshim siguria e jetës së gazetarëve brenda BE duhet gjithashtu të merret parasysh. Gjatë vitit të kaluar, tre gazetarë u vranë në tre vende të BE. Autorët e të tre vrasjeve ende nuk janë identifikuar. Edhe më keq, ata u vranë, sepse i shqetësuan disa grupe të dyshimta gjatë hetimit të akuzave për korrupsion në vendet përkatëse të BE.
Nëse këto vrasje ndodhën në Rusi ose në një vend afrikano-amerikan, si Komisioni Europian dhe Parlamenti Europian do të shfaqnin ndjeshmëri dhe do të miratonin një qëndrim të ashpër kundër vendeve ku gazetarët u vranë. Por kur gazetarët e vrarë janë nga Malta, Sllovakia apo Bullgaria, ne nuk shohim ndonjë protestë të konsiderueshme. A është jeta e gazetarëve të vrarë jashtë BE-së më shumë se jeta e gazetarëve të vrarë gjatë hetimit të marrëdhënieve shtet-mafioze dhe akuzave për korrupsion në vendet e BE-së?
Me fjalë të tjera, a ka BE, i cili mbështet gazetarët që hetojnë rastet e korrupsionit anembanë botës, apo preferojnë të heshtin për vrasjen e gazetarëve në BE, sepse ata kanë frikë nga mundësia e zbulimit të skandaleve të korrupsionit? Tre vrasjet e paidentifikuara gjatë vitit të kaluar përbëjnë një pasqyrë të rëndë për BE. Të tre gazetarët u vranë ndërsa po punonin për akuzat për korrupsion. Viktima e fundit, një gazetare 30-vjeçare bullgare, u vra të shtunën në Ruse të Bullgarisë.
Në shkurt të këtij viti, gazetari sllovak Jan Kuciak u vra duke hetuar lidhjet e politikanëve sllovake me mafian. Në tetor 2017, gazetari Daphne Caruana Galizia u vra në Maltë me një bombë të vendosur në makinën e saj. Siç kam shprehur në kolonën time disa herë, autorët janë akoma të lirë. Gazetari maltez po zhvillonte gjithashtu kërkime mbi akuzat për korrupsion dhe pastrim parash. Ajo u vra menjëherë pasi ajo shprehu akuzat e saj kundër qeverisë malteze.
Vrasjet e paidentifikuara të këtyre tre gazetarëve janë alarmuese për gazetarët që punojnë në BE. Ndërsa një rast korrupsioni që nuk përfshin BE është mbështetur nga BE, a janë gazetarë profesionistë që duhet të kenë frikë të punojnë në një rast korrupsioni në një vend të BE? Kjo nuk duhet të jetë kështu.
Javën e kaluar, gjatë takimit të Forumit Botëror të TRT, në të cilin morën pjesë Ministri i Jashtëm Mevlüt Çavuşoğlu dhe homologu i tij holandez Stef Blok, Çavuşoğlu u pyet nëse ai ka frikë nga komentet në lidhje me prapambetjen e BE-së, mbi të cilën ai tha: “Është nuk është arsye për frikë, por shqetësim, shumica e politikave të BE-së kanë dështuar deri më tani.Zgjerimi, fqinjësia dhe politikat e sigurisë dhe proceset integruese kanë dështuar, prandaj BE duhet t’i nënshtrohet një sërë reformash. ”
Ai me siguri ka një pikë. Reformat janë të nevojshme veçanërisht në politikat e brendshme të BE-së për të përfshirë përpjekjet kundër korrupsionit.
BE duhet të ndërmarrë me urgjencë reformat për të siguruar praktikën e vlerave dhe parimeve të veta. Shumë raste që ndodhin në BE na bëjnë pyetje se si disa nga këto vende mund të vazhdojnë të jenë anëtare të BE.
BE duhet të marrë masat e nevojshme për të mundësuar luftën kundër korrupsionit dhe mbrojtjen e atyre që marrin këtë luftë brenda BE. Është e qartë se sanksionet e Brukselit mbi këtë temë nuk janë të mjaftueshme. Brukseli duhet të zbatojë menjëherë reformat e nevojshme dhe të mbajë parasysh vendet që nuk sigurojnë mbrojtje për gazetarët në BE.
Burimi: Daily Sabah/ Gazeta impakt
