Strategjia e sigurisë së Turqisë në Libi

Nga: Hilal Kaplan

Në prill të vitit të kaluar, general pucist Khalifa Haftar, i cili dikur ishte një vegël e CIA-s, kundërshtoi Marrëveshjen e Skhirat të ndërmjetësuar nga Kombet e Bashkuara, duke deklaruar se ai ishte vendosur në krye të vendit.

Duke pohuar se ai do të merrte nën kontroll të gjithë vendin me forcat e armatosura në dispozicion të tij, Haftar kishte provuar edhe më parë grusht shteti, duke deklaruar se ai “mori përsipër” administrimin.

Kështu, Haftar dhe banda e tij, e mbështetur nga shumë fuqi ndërkombëtare, filluan një kryengritje të armatosur kundër Qeverisë së Akordit Kombëtar (GNA). Ai kreu krime të ndryshme lufte, nga torturat deri në bombardimin e vendbanimeve civile, përfshirë shkollat. Ndërkohë, pavarësisht se ishte e vetmja strukturë legjitime e njohur nga U.N., GNA e gjeti veten të bllokuar në arenën globale, domethënë, deri sa erdhën turqit.

Turqia filloi të mbështesë GNA në maj 2019. Turqia dhe Libia nënshkruan gjithashtu një marrëveshje për kufizimin e juridiksioneve detare në nëntor 2019, si dhe marrëveshje të tjera në fushat e ushtrisë dhe sigurisë.

Kryeministri i GNA-së Fayez al-Sarraj më pas ftoi Forcat e Armatosura Turke (TSK) të mbështesin Libinë. Megjithë Emiratet e Bashkuara Arabe (Emiratet e Bashkuara Arabe), Egjipti, Italia, Greqia, Franca dhe Italia që mbështesin Haftar, GNA, e cila u konsiderua e sigurt se do të binte, ka mbijetuar falë Turqisë.

Siç ndodhi së fundmi në bazën ajrore al-Watiya, forcat e Haftarit janë larguar nga bazat ushtarake pa mundësi kthimi. Mjetet Ajrore të Armatosur Turke pa pilot (UAVs) janë duke ndjekur me mjeshtëri Pantsirs aktive, sistemet e mbrojtjes ajrore të prodhuara nga Rusia që Emiratet e Bashkuara Arabe i blenë dhe i dorëzuan Haftar. Tetë Pantsirs, secila me vlerë 15 milion dollarë, ishin të paaftë nga UAV-të turke. Rusia dërgoi gjithashtu avionë luftarakë në mbështetje të Haftarit, njoftoi New York Times.

Nëse forcat e GNA, të cilat po përparojnë pa marrë parasysh thirrjet për armëpushim, do të marrin përsipër qytetin Tarhuna në periudhën e ardhshme, banda Haftar do të jetonte ditët e fundit të saj.

Kështu, Turqia jo vetëm që siguroi mbijetesën e qeverisë së vetme të njohur nga U.N. përkundër mbështetjes shumëkombëshe të huaj, por gjithashtu vërtetoi se nuk do të lejonte që dikush të shfrytëzonte të drejtat e tij të sovranitetit në Mesdhe.

Një nga arsyet e rënies së Perandorisë Osmane ishte humbja e saj e pushtetit në dete të larta, ndërsa një nga arsyet e rritjes së Turqisë ndërkombëtarisht do të jenë fitimet që ka bërë falë marrëveshjes me Libinë dhe vullnetit këmbëngulës të Presidentit Recep Tayip Erdogan. Eshtë bërë e qartë se miqtë e Libisë nuk do të ishin përkrahësit e Haftar, të cilët sollën luftë civile dhe masakra civile në vend, por ata që mbështesin qeverinë legjitime që premton paqe dhe stabilitet. Për më tepër, Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, Jens Stoltenberg tregoi se NATO ishte e gatshme të mbështesë qeverinë e Tripolit.

Nëse fuqitë perëndimore përpiqen përsëri të barazojnë ndikimin e Turqisë në Libi në këtë ekuacion, ata do të dëmtojnë jo vetëm popullin libian, por edhe interesat e tyre në rajon./Gazetaimpakt/ dailysabah/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne