Nga Seyyed Mohammad Javad Hasheminejad
Në shtator të vitit 2012, një shqetësim u ngrit gjatë zhvendosjes së organizatës Muxhahedin-e Khalq (e njohur edhe si MEK, MKO, PMOI). Më parë të vendosur në një bazë ushtarake të dhënë nga Saddam Hussein, MEK ishte në lëvizje drejt një lokacioni të ri pranë Bagdadit. Një agjenci lajmesh irakiane, Agjencia e Lajmeve të Pavarura të Irakut, pretendoi se qeveria italiane, duke vepruar sipas një plani të ministrisë së jashtme, kishte pranuar disa anëtarë të kësaj grupi kontrovers në territorin italian, me plane për të pranuar më shumë në vijim.
Verifikimi i këtij pretendimi doli i vështirë. Nuk ishte e mundur të arriheshin raportet origjinale nga mediat italiane në atë kohë. Megjithatë, pati një zhvillim përkatës nëntë muaj më parë. Në fund të dhjetorit 2011, Giulio Terzi, Ministri i Jashtëm i Italisë, shprehu mbështetje për një marrëveshje të ndërmjetësuar nga OKB, e nënshkruar me Irakun më 26 dhjetor. Kjo marrëveshje adresonte çështjen e Kampit Ashraf, vendqëndrimi i gjatë i MEK nën sundimin e Saddam-it, dhe transferimin e tyre në një kamp të përkohshëm brenda Irakut.
Megjithatë, një njoftim për shtyp në faqen e Ministrisë së Jashtme të Italisë më 4 mars 2014, zbuloi një përfshirje më të thellë sesa thjesht mbështetjen e marrëveshjes së OKB për zhvendosjen e MEK. Në bashkëpunim me ministrinë, shtatë anëtarë të grupit u transferuan nga Baza Al-Hurriya në Bagdad drejt Italisë. Ministria konfirmoi se pesëmbëdhjetë anëtarë tani kishin hyrë në Itali, dhe Ambasada Italiane në Bagdad po shqyrtonte mundësinë e pranimit të më shumë të tillëve.
Tani, le të kthehemi në prill të vitit 2004. Kjo ndodhi vetëm një vit pas rrëzimit të regjimit të Saddam Hussein, mbështetësit kryesor të MEK. Në atë pikë, grupi ndodhej në një situatë të vështirë. Fiset irakiane, që i konsideronin ata si një mbetje të dhunshme dhe të vjetëruar nga koha e Saddam-it, po ushtronin presion mbi qeverinë për dëbimin e tyre. Ata argumentonin se MEK kishte ndihmuar në shtypjen e kryengritjes irakiane të vitit 1991 kundër Saddam-it. Qeveria e re irakiane gjithashtu nuk shihte ndonjë përfitim nga prania e MEK brenda kufijve të saj. Grupi përdorte mediat e tij për të kritikuar udhëheqjen e re dhe mblidhte kundërshtarët në bazën e tyre (një dhuratë nga Saddam-i), ndërsa mbante fjalime të ashpra kundër qeverive të Iranit dhe Irakut.
Në këto rrethana, Shtetet e Bashkuara dhe Kombet e Bashkuara ndërmorën një përpjekje të rëndësishme për të gjetur një vend që ishte i gatshëm të ofronte strehë për MEK. Në fund, Shqipëria u shfaq si vendi pritës, duke pranuar zhvendosjen e anëtarëve të grupit në vitin 2013. Raportet e lajmeve sugjeruan se Shtetet e Bashkuara ofruan stimuj, përfshirë 20 milionë dollarë, për të lehtësuar këtë marrëveshje.
Ndërkohë, në prill të vitit 2004, një media e njohur për qëndrimin e saj kritik ndaj qeverisë iraniane raportoi, bazuar në burime të pretenduara zyrtare italiane, se Prokuroria e Romës po shqyrtonte dokumente të marra gjatë një hetimi të zyrës së Këshillit Kombëtar të Rezistencës, e cila kishte lidhje me MEK. Në atë kohë, figura të njohura si Raul Mantovani, i cili shërbente si kreu i politikës ndërkombëtare për Partinë e Rifondimit Komunist dhe mbante një vend në Komisionin për Çështjet e Jashtme të Parlamentit Italian, së bashku me Sergio D’Elia, themelues i shoqatës “Hands Off Cain”, të dy shprehën kundërshtimin e tyre ndaj veprimeve të ndërmarra nga qeveria italiane dhe Prokuroria e Romës, duke treguar solidaritet me MEK.
Disa raporte sugjerojnë se disa politikanë italianë mund të kenë qenë ndër të parët që publikisht shprehën mbështetje për MEK në vitin 2004. Kjo ndodhi pas një periudhe kur grupi përballej me izolim ndërkombëtar për shkak të bashkëpunimit të tij me regjimin e Saddam Hussein-it. Hetimi i programit të OKB-së “Naftë për Ushqim” zbuloi se MEK, së bashku me të tjerë, dyshohet se kishin marrë fonde nga Iraku. Këto fonde mund të jenë përdorur për përpjekje të marrëdhënieve me publikun për të përmirësuar imazhin e grupit. Dokumentari i Dr. Majid Tafreshi, “Iran Aid”, përmendet si një burim që sugjeron ndikim të tillë financiar në mbështetjen politike.
Pavarësisht se MEK ishte shpallur si organizatë terroriste nga SHBA dhe BE (deri në vitet 2012 dhe 2009 respektivisht), ka pasur ndërveprime të dokumentuara midis grupit dhe politikanëve italianë të paktën në tre raste midis viteve 2002 dhe 2008. Një rast i rëndësishëm ndodhi më 26 korrik 2008, kur Maryam Rajavi, udhëheqësja e grupit, u takua me kryetarin e Bashkisë së Romës, Gianni Alemanno, në bashki. Carlo Ciccioli dhe Barbara Saltamartini, të dy parlamentarë italianë, raportohet se ishin gjithashtu të pranishëm. Pas takimit, Rajavi shprehu mirënjohje për mbështetjen e kryetarit të bashkisë.
Më 22 tetor të atij viti, Maryam Rajavi mbërriti në Romë për të marrë pjesë në një seancë në Parlamentin Italian, ku disa senatorë italianë kishin planifikuar të lexonin një deklaratë mbështetjeje për të. Më pak se një javë më vonë, anëtarët e Partisë së Gjelbër të Italisë në Toskanë lëshuan një deklaratë mbështetëse për MEK.
Nga shtatori i vitit 2013, një emër i njohur filloi të shfaqej në marrëdhëniet e jashtme dhe të fshehta të MEK: Giulio Terzi, i cili shërbeu si Ministër i Jashtëm i Italisë nga nëntori 2011 deri në mars 2013. Duke ndjekur një model të zakonshëm ku politikanët shmangin mbështetjen e hapur për grupe kontroverse si MEK për shkak të pasojave ligjore, Terzi filloi të angazhohej me grupin menjëherë pas përfundimit të mandatit të tij. Pjesëmarrja e tij në një takim të MEK më 20 shtator 2013 në Gjenevë, ku politikanë të tjerë nga vende të ndryshme shprehën mbështetje, shënoi mbështetjen e tij të parë publike.
Që atëherë, Terzi është bërë shpejt mbështetësi kryesor i grupit në Itali. Përmes fjalimeve, intervistave, njoftimeve për shtyp dhe përpjekjeve për lobim, ai ka punuar pa u lodhur për të avokuar për grupin në Itali dhe mes politikanëve italianë. Shumë takime janë mbajtur në Parlamentin ose Senatin Italian për të mbështetur dhe promovuar MEK, me Terzin që ka qenë një prani e vazhdueshme dhe shpesh organizatori kryesor.
Kjo listë përfshin mbështetjen publike të senatorit Giulio Terzi për Maryam Rajavi, udhëheqësen e MEK. Ajo përfshin takime, intervista, programe dhe veprime parlamentare:
1. 28 nëntor 2016, Senati: Terzi foli në mbështetje të Rajavi së bashku me senatorët Lucio Malan, Anna Cinzia Bonfrisco dhe Elisabetta Zamparutti nga shoqata “Hands Off Cain”.
2. Fundi i majit 2018, Zyra e Partisë Radikale Italiane: Terzi iu bashkua senatorëve dhe përfaqësuesve, përfshirë Lucio Malan, Luigi Compagna, Roberto Rampi, Cinzia Bonfrisco, Giuseppe Bazzini dhe Elisabetta Zamparutti, duke mbajtur fjalime mbështetëse për MEK.
3. 28 gusht 2021, Takim Online: Terzi mori pjesë së bashku me Franco Frattini (ish-Ministër i Jashtëm) dhe Maryam Rajavi.
4. 4 nëntor 2021, Event Virtual: Terzi mbajti fjalime së bashku me senatorin Prozino, deputetin Pezzopane, senatorin Lucio Malan, senatorin Enrico Aimi, senatorin Lucidi dhe senatoren Maria Virginia Tiraboschi, me Rajavi që mori pjesë virtualisht.
5. 17 nëntor 2021, Intervistë në Televizionin Saudit Al-Hadath: Terzi mbështeti Rajavi dhe kritikoi sistemin politik iranian.
6. 27 dhjetor 2022, Intervistë në Radio Radikale Italiane: Terzi shprehu mbështetje për Rajavi dhe sulmoi Republikën Islamike.
7. 29 dhjetor 2022, Artikull në “Formiche”: Terzi botoi një artikull duke mbështetur Rajavi dhe kritikuar Republikën Islamike.
8. 12 shkurt 2023, Artikull në “Formiche”: Terzi shkroi një tjetër artikull duke mbështetur Rajavi dhe dënuar Republikën Islamike.
9. 2 mars 2023, Baza e MEK në Shqipëri: Terzi drejtoi një delegacion të parlamentarëve italianë (Stefania Ascari dhe Emanuele Pozzolo) për të takuar Rajavi në bazën e saj në Shqipëri dhe mbajti një fjalim mbështetës për MEK.
10. 22 mars 2023, Senati Italian: Terzi paraqiti një rezolutë nga partia Vëllezërit e Italisë duke mbështetur Rajavi dhe kundërshtuar Republikën Islamike, pas vizitës së tij në selinë e MEK në Shqipëri.
11. 12 prill 2023, Salla “La Stampa”, Parlamenti Italian: Terzi foli në mbështetje të Rajavi, së bashku me senatorin Scoria, përfaqësuesin Emanuele Pozzolo, Andrea Di Giuseppe, Stefania Ascari, Antonio Tasso dhe Elisabetta Gardini.
12. 25 prill 2023, Artikull në “Formiche”: Terzi botoi një artikull duke mbështetur Rajavi dhe duke i përafruar pikëpamjet e saj me vlerat demokratike.
13. Më 20 maj 2023, Komiteti Parlamentar Italian: Terzi, si kryetar, lëshoi një deklaratë në mbështetje të Rajavi-t.
14. Më 21 maj 2023, Artikull në “Global News”: Terzi shkroi në mbështetje të Rajavi-t dhe kritikoi sistemin politik iranian.
15. Më 21 qershor 2023, Komiteti Parlamentar Italian: Terzi lëshoi një deklaratë duke mbështetur MEK gjatë një bastisjeje nga policia shqiptare në bazën e tyre në Tiranë.
16. Më 1 korrik 2023, Takimi në Paris: Terzi dhe Pozzolo mbajtën fjalime mbështetëse për MEK.
17. Më 12 korrik 2023, Vizitë në Itali: Terzi mirëpriti Rajavi-n dhe mori pjesë në një takim me anëtarë të Komitetit për Çështje të Jashtme, ku ai dhe të tjerë, përfshirë Ciancia Como Calvini, Maria Scuola dhe Raffaele Speranzon, mbajtën fjalime. Rajavi gjithashtu foli në Fondacionin Luigi Einaudi, drejtuar nga Giorgio Rutelli.
18. Më 1 gusht 2023, Artikull në “Town Hall”: Terzi lavdëroi Rajavi-n dhe MEK-un, duke i paraqitur ata si një alternativë ndaj qeverisë iraniane.
19. Takim Virtual: Terzi u falënderua nga Rajavi gjatë fjalimit të saj virtual për disa anëtarë të Parlamentit Italian, përfshirë Naike Gruppioni.
20. Më 21 maj 2024, Twitter: Terzi ripostoi qëndrimin e Rajavi-t kundër Seyyed Ebrahim Raisi-t, duke iu referuar asaj si “Presidentja e zgjedhur”, duke përdorur gjuhën e MEK-ut.
Kjo listë e gjerë ilustron lidhjet dhe mbështetjen e senatorit Giulio Terzi për organizatën famëkeqe Mojahedin-e Khalq (MEK) dhe udhëheqësen e saj. Ka shumë lidhje të tjera midis Terzi-t dhe bashkëpunëtorëve të tij në Senat dhe Dhomën e Përfaqësuesve, përfshirë Emanuele Pozzolo-n, me MEK-un, të cilat do të ishin tepër të lodhshme për t’u përshkruar të gjitha. Është e qartë se numri i këtyre lidhjeve dhe rasteve të mbështetjes është rritur ndjeshëm dhe intervalet midis tyre janë zvogëluar teksa afrohemi me ditët e sotme. Ky nivel i mbështetjes për një grup të njohur iranian nga një senator italian dhe disa kolegë të tij është shumë i dyshimtë dhe ngre pyetje.
Ndërsa ka pasur edhe raste të tjera të mbështetjes për MEK-un nga politikanë italianë, siç është pjesëmarrja e ish-Kryeministrit Italian Matteo Renzi në mbledhjen vjetore të MEK-ut në Francë më 30 qershor 2024, ku ai lavdëroi qelizat rebele të grupit në Iran dhe shpalli detyrën e tij morale për t’i mbështetur, duket se senatori Terzi ka qenë forca lëvizëse pas tyre. Për shembull, është e rëndësishme të theksohet se senatori Terzi ishte një nga folësit në një event të MEK-ut të mbajtur në Bruksel në shtator 2023.
Marrëdhëniet e Mojahedin-e Khalq në Itali shkojnë përtej tërheqjes së politikanëve italianë. Ky grup ka krijuar disa shoqata dhe organizata të mbuluara në Itali për të kryer aktivitete propagandistike dhe mashtruese. Kjo nuk është një strategji e re. Krijimi i organizatave të mbuluara në Evropë dhe Amerikën e Veriut ka qenë një nga taktikat mashtruese të MEK-ut për të paktën tre dekadat e fundit, e përmendur nga shumë dezertorë të grupit, me shumë dokumente dhe intervista të publikuara për këtë çështje. Këto shoqata janë ngarkuar me promovimin e grupit në takime dhe fjalime, duke marrë pozicion kundër qeverisë iraniane, duke u paraqitur si përfaqësuese të një segmenti të shoqërisë iraniane dhe duke ofruar mbështetje logjistike për programet e grupit në vendet evropiane pa përmendur emrin e MEK-ut. Menaxherët e këtyre shoqatave janë zakonisht simpatizantë të MEK-ut ose të afërm dhe bashkëpunëtorë të ngushtë të anëtarëve të tij, të caktuar nga grupi për të drejtuar këto organizata. Në Itali, aktualisht janë aktive të paktën nëntë shoqata të mbuluara të Mojahedin-e Khalq.
Shoqata Italiane për të Drejtat e Njeriut në Iran, drejtuar nga Jahangir Karim Rahimi
Shoqata e Refugjatëve, drejtuar nga Davood Karimi
Shoqata e Mjekëve dhe Farmacistëve Demokratikë Iranianë me Banesë në Itali, drejtuar nga Khosro Nikzad
Shoqata e Specialistëve dhe të Diplomuarve Iranianë me Banesë në Itali, drejtuar nga Ali Afshar
Shoqata Italiane e Rinisë, drejtuar nga Ghazal Afshar
Shoqata e Grave Demokratike Iraniane me Banesë në Itali, drejtuar nga Shahrzad Sholeh
Shoqata e Mbështetësve të Mojahedinëve në Urbino, drejtuar nga Behzad Bahrebar
Shoqata për një Iran të Lirë dhe Demokratik, drejtuar nga Yousef Lasani
Shoqata e Mjekëve Iranianë me Banesë në Itali – Bergamo, drejtuar nga Dr. Mahmoud Rahmati
Përfundimi
Është e pamundur që qeveria dhe organet rregullatore italiane të mos jenë të vetëdijshme për natyrën dhe lidhjet e këtyre shoqatave dhe organizatave. Aktualisht, Italia është një nga qendrat kryesore për aktivitetet e MEK-ut, me disa anëtarë të parlamentit dhe senatorë që shërbejnë si mbështetës kryesorë. Gjatë kohës që Mojahedin-e Khalq vepronte në Iran, ata ishin përgjegjës për vrasjen e disa mijëra qytetarëve iranianë, përfshirë zyrtarë të lartë dhe anëtarë të parlamentit, veçanërisht gjatë viteve 1980. Këto ngjarje traumatike janë thellësisht të ngulitura në kujtesën kolektive të iranianëve. Dokumente të shumta të publikuara në vendet perëndimore vërtetojnë këto masakra. Për më tepër, dhjetëra ish-anëtarë të MEK-ut, të cilët kanë kërkuar azil në vende të ndryshme gjatë dy dekadave të fundit, kanë raportuar vazhdimisht për vrasjet e grupit në Iran dhe praktikat e tij të dhunshme e sektare kundër anëtarëve të vet përmes intervistave, librave dhe artikujve. Së fundmi, familjet e viktimave të akteve terroriste të MEK-ut ose të mbijetuarit në Iran janë mbledhur për të ngritur një padi kundër grupit, duke synuar t’i sjellin ata para drejtësisë. Për pasojë, që nga viti i kaluar, një gjykatë në Teheran po shqyrton akuzat kundër 104 anëtarëve të këtij grupi në mungesë për torturim dhe vrasje të iranianëve.
Kjo është vetëm një anë e historisë. Gjatë bashkëpunimit të tyre me Saddam Hussein-in në Irak, MEK kreu masakra të shumta kundër shiitëve në jug dhe kundër kurdëve dhe turkmenëve në veri. Edhe pas rënies së Saddam-it, ata ndërhynë në sistemin e ri politik të Irakut, duke mbështetur hapur kundërshtarët politikë dhe duke vazhduar rolin e tyre shkatërrues./gazetaimpakt/geopolitika.ru
