Dhjetë filmat më të bukur kundër luftës që duhet ti shihni me patjetër në fundjavë

nga Neil Clark.

Këtë fundjavë duhet ta mbajmë mend ose të paktën duhet të mos e harrojmë. Me miliona njerëz janë vrarë nëpër luftëra. Asnjëherë luftënxitësit agresorë duhet të mos i arrijnë synimet e tyre për të hapur luftëra. Eshtë mirë që gjithmonë këtë kohë të vitit që ka qenë e përfshire me konflikte të armatosura ta kujtojmë.

Këtu kam listën time të dhjetë filmave më të bukur kundër luftës që duhen parë.

1. Detyra e Brigadës Light (1968)

‘Rusët!’ ‘Rusët!’ ‘Rusët!’ Puna e madhështore e Tony Richardsonit me sekuencat e tij të mrekullueshme të animuara nga Richard Williams, jep një panoramë të shkëlqyeshme të establishmentit anglez rusofob të viteve 1850, gjë që çoi në një luftë në të cilën një mase më e madhe ushtarësh britanikë sesa ajo e Luftës së Parë Botërore humbën jetën.

Richardson nuk godet vetëm ushtarakët egocentrike dhe të paaftë, por edhe shtypin, në veçanti gazetën The Times për rolin e saj në shkaktimin e etheve të luftës.

Kush do të kishte menduar se pas 50 vitesh ne do të ktheheshim përsëri në vitet 1850?

2. Të gjithë të qetë në Frontin Perëndimor (1930)

Bazuar në romanin kundër luftës të Erich Maria Remarques, ky film klasik bardh e zi tregon historinë e të rinjve gjermanë të cilët inkurajohen nga mësuesi i tyre ultranacionalist që të regjistrohen në ushtri dhe të luftojnë për “Atdheun” në Luftën e Parë Botërore. Në një nga skenat më të bukura të filmit, Paul Baumer kthehet nga fronti me përjetimet e tmerreve të luftës dhe viziton shkollën e tij të vjetër. Mësuesi i tij i quajtur Kantorek i kërkon atij që të flasë para nxënësve për jetën në llogoret e frontit, duke pritur që të dëgjojë tregime të lavdishme, por Pauli nuk do qe të thotë gënjeshtra.

“Ne luftojmë, përpiqemi që të mos na vrasim, ndonjëherë mbijetojmë. Kjo është e gjitha”, thotë Paul. Kantorek mbetet i zhgënjyer, por Pauli i kthehet. “Unë kam qenë atje, e di se çfarë është. Me miliona po vdesin për vendet e tyre dhe çfarë të mire ka këtu?” Ai pastaj kthehet nga klasa: “Ai (Kantoreku) ju thotë” Shkoni dhe vdisni “. Por nëse do të më falnit, është më e lehtë të thuhet ‘Shko dhe vdis’ sesa ta bësh atë.

3. Lufta dhe Paqja (1966-7)

Një tjetër vepër madhështore e regjisorit sovjetik Sergei Bondarchuk, një version i romanit të famshëm të Count Leo Tolstoit që flet për pushtimet e Napoleonit në Rusi, fitoi Oskarin për filmin më të mirë të huaj. Do të duhet një ditë e tërë për ta parë atë në versionin e plotë të ndarë në katër pjesë. Zgjat më shumë se shtatë orë, megjithëse ekziston edhe një version më i shkurtër që është ‘vetëm’ 373 minuta. Por cilindo që keni zgjedhur, koha juaj do të shpenzohet mirë. Ata thjesht nuk bëjnë më filma si ky.

4. Balada e një ushtari (1959)

Nëse lexoni versionin neokonservator të historisë, nuk do ta merrni vesh kurrë se deri në 27 milionë qytetarë të Bashkimit Sovjetik vdiqën në Luftën e Dytë Botërore, e njohur si Lufta e Madhe Patriotike. Ky prodhim i bukur i Mosfilmit rus, me një kolonë zanore të rrënqethshme, tregon për një ushtar të ri rus, Alyosha Skvortsovin, të cilit i ofrohen dy medalje nderi pasi ka shkatërruar i vetëm dy tanke gjermane. Në vend të kësaj ai kërkon gjashtë ditë pushim, kështu që të mund të shkojë në shtëpi për të parë nënën e tij dhe të riparojë kulmin e shtëpisë që i rrjedh.

Në udhëtimin e tij përmes Bashkimit Sovjetik të shkatërruar nga lufta, ai takon një vajzë të re në një tren dhe bie në dashuri. Aktori amerikan Michael Douglas, i cili ka origjinë ruse, e zgjodhi këtë si filmin e tij më të preferuar të të gjitha kohërave. Ai ka shije shumë të mirë. Nëse fundi i filmit nuk ju bën që të derdhni lotë, asgjë tjetër nuk do tju bëjë që të qani.

5. Das Boot (Nëndetsja) (1981)

Kjo prodhim gjigant dhe shumë realist i Gjermanisë Perëndimore (gjithashtu i bërë si një serial televiziv) në lidhje me aventurat e një ekuipazhi të nëndetseve U-Boat është një rikujtim se trimëria e madhe ishte në të gjitha anët e Luftës së Dytë Botërore. Fundi i tij është absolutisht befasues.

6. Operacioni: Agimi (1975)

Një film i nënvlerësuar i Lewis Gilbertit, tregon historinë e një komploti për të vrarë një prej nazistëve kryesorë, Reinhard Heydrich, drejtues i Rajhut për Boheminë dhe Moravinë e pushtuar. Kulmi i ngjarjeve zhvillohet në një Kishë Ortodokse Lindore në Pragë, ku vrasësit gjejnë strehim.

Filmi na kujton brutalitetin e sundimit nazist në Evropën qendrore dhe lindore të pushtuar dhe guximin e pabesueshëm të Rezistencës.

7. Nata e gjeneralëve (1967)

Ngjarjet shtrihen në Evropën e pushtuar nga Gjermania Naziste. Ky film është shfaqur shumë rrallë në rrjetet televizive. Me keqardhje mund të themi se është absolutisht i frikshëm. Omar Sharif, i cili luan rolin e një majori të inteligjencës ushtarake gjermane, niset për të gjetur vrasësin e një prostitute, për të cilën dëshmitë tregojnë se është vetëm njëri prej tre gjeneralëve gjermanë. Po cili nga ata? Në një moment ai e diskuton çështjen dhe dyshimet e tij me inspektorin Morandin në Paris. “Por vrasja është zanati i gjeneralëve”, i thotë Morandi. Majori Grau i përgjigjet: “Atëherë le të themi se ajo çfarë është e admirueshme për shkallën e lartë është monstruoze për të vegjlit. Meqë duhet t’u japim medalje vrasësve masivë, pse të mos i japim drejtësi sipërmarrësit të vogël …”.

Ajo që e bën këtë film aq të veçantë është portretizimi i bukur i administratës naziste. Kishte sadistë në pozitat më të larta, por edhe të tjerë që nuk e pëlqenin atë që po ndodhte, si dhe të tjerë që thjesht mund të përshtateshin me cilindo sistem.

8. Rebelimi Caine (1954)

Ne shumë prej fotove kryesore të filmave të sotëm, ne e kuptojmë shumë shpejt se kush janë të mirët dhe kush janë të këqinjtë dhe se si do të zhvillohet komploti. Por në Rebelimin Caine, një dramë detare amerikane, e drejtuar nga Edward Dmytryk, nuk tregon asnjë nga këto. Është një kujtesë e kohës kur Hollivudi bënte filma me një nivel të lartë të inteligjencës emocionale. Shikojeni atë dhe do ta kuptoni që ndonjëherë nuk janë vetëm armiqtë tuaj për të cilët duhet të shqetësoheni, janë edhe ata që mendoni se janë aleatët tuaj.

9. Arratisja e Madhe (1963)

Ky film i preferuar për një kohë të gjatë, flet për ushtarët aleatë që komplotojnë për të ikur nga një kamp burgu i Luftwaffes. Filmi ka një tonalitet relativisht të lehtë përgjatë pjesës më të madhe të filmit, gjë që e bën fundin e tij edhe më tërrheqës. Nëse nuk e keni parë asnjëherë atë, atëherë asnjëherë nuk keni qenë në Britani në një banket shiu.

10. Rruga për tek yjet (1945)

Shkruar nga Terence Rattigan dhe Anatole de Grunwald, dhe drejtuar nga Anthony Asquith, kjo perlë britanike e shkuar tregon historinë e një aeroporti në Luftën e Dytë Botërore dhe pilotët që punonin aty. Filmi ka një nga skenat më të mira hapëse se çdo film që mund të keni parë ndonjëherë.

Vite më vonë, Corin Redgrave, babai i të cilit Michael luajti në film, tregon se njerëzit ende vashdojne ta recitojnë poemën ‘Xhoni mbi re’. Corin vetë luajti në filmin e Tony Richardsonit, “Detyra e Brigadës Light”, e cila na risjell përsëri bukur në zgjedhjen tonë të parë.

Cila është dhjetësha jote?

burimi: sputnik/Gazeta Impakt

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne