Veprimet e fundit armiqësore nga qeveria gjermane, pas vdekjes së një udhëheqësi të njohur terrorist përgjegjës për vrasjen e shumë civilëve në Iran, theksojnë politikën e kahershme të Berlinit për të mbështetur grupet terroriste kundër Iranit. Të enjten, Gjermania njoftoi mbylljen e tre konsullatave iraniane në Frankfurt am Main, Mynih dhe Hamburg, duke përmendur ekzekutimin e “një shtetasi gjerman” në Iran. Personi në fjalë, Jamshid Sharmahd, një iranian i lindur dhe i dënuar si terrorist, ishte lideri i grupit terrorist Tondar dhe organizatori kryesor i sulmit terrorist të vitit 2008 në një xhami në Shiraz, ku humbën jetën 14 civilë dhe u plagosën 215 të tjerë.
Politikanët dhe mediat gjermane kanë kundërshtuar unanimisht fajësinë e tij, duke përdorur terma të gabuar si “aktivist,” “gazetar,” “disident,” dhe “mbrojtës i të drejtave të njeriut,” dhe duke pohuar se ai dha një “rrëfim të detyruar” në një “gjyq të rremë.” Me fjalë të tjera, ata nënkuptojnë se vendimi kundër këtij organizatori terrorist është pa prova, edhe pse faqja e internetit e Sharmahd-it, e cila mund të gjendet në arkivat online, dokumenton hapur rolin e tij direkt në aktet terroriste kundër Iranit, duke përqeshur viktimat dhe kërcënuar me sulme të ardhshme.
Në një deklaratë të postuar në faqen e internetit, Sharmahd pranon hapur përgjegjësinë për sulmet brenda Iranit. Menaxhimi i tij i faqes zyrtare të Tondar-it, tondar.org, është qartë i dukshëm nga seksioni “na kontaktoni”, i nënshkruar si Jamshid në gjermanisht, si dhe nga biografia e tij në faqen e re, të “pastruar” tondar.info.
Analizat e web-it tregojnë gjithashtu se faqja e mëparshme zyrtare ishte regjistruar në Gjermani, në qytetin Sakson të Falkenstein-it, nën emrin e hostit jamshid.tondar.org. Edhe pse vetëm lavdërimi i sulmeve terroriste ndëshkohet në të gjitha vendet dhe shpesh përfshihet gjerësisht nga media, Sharmahd jo vetëm që ka marrë përsipër këto sulme, por i ka lavdëruar dhe kërcënuar publikisht për vite me radhë, pa ndonjë reagim nga autoritetet gjermane ose amerikane.
Rasti i tij është një nga shumë të tjerë që ilustrojnë mbështetjen e hapur dhe publike të Gjermanisë për terroristët anti-iranianë, duke u ofruar strehim, burime, si dhe mbrojtje politike dhe ligjore. Sharmahd ishte dënuar me burgim të përjetshëm, por vdiq në qeli javën e kaluar, sipas zëdhënësit të gjyqësorit iranian në një konferencë për shtyp në Teheran, të martën.
Gjermania si strehë e sigurt për terroristët anti-iranianë
Krah Francës dhe Shqipërisë, Gjermania është një bazë kryesore për Organizatën Muxhahedin-e-Khalq (MKO), një kult terrorist që ka ndikim të konsiderueshëm mbi politikën, gjyqësorin dhe mediat në Gjermani.
Në fund të vitit 2021, gazeta javore gjermane Die Zeit publikoi hetime mbi anëtarët e kultit MKO, qarqet e tyre lobuese dhe aktivitetet kriminale vendase e ndërkombëtare, për të cilat MKO dështoi të ngrinte një padi kundër tyre. Faqja e internetit e Press TV raportoi në shkurt 2023 për betejën ligjore të gazetares së Die Zeit, Luisa Hommerich, kundër kultit terrorist MKO pasi gjykata e rrethit në Hamburg hodhi poshtë një padi të ngritur nga dega gjermane e grupit terrorist me mbështetje perëndimore.
Raporti, i botuar fillimisht në Zeit Magazin më 27 tetor 2021, u përqendrua te Golmaryami, i cili erdhi në Gjermani si një fëmijë refugjat në fillim të viteve 1980. Në moshën e njomë 15 vjeç, ai dhe shumë të rinj të tjerë iranianë refugjatë në Këln u dërguan me forcë në Irak për t’u stërvitur si “ushtarë fëmijë” kundër Republikës Islamike. Ndërsa viktima të tjera zgjodhën të mos tregonin për përvojat traumatike nën kapjen e kultit terrorist MKO për arsye sigurie, Golmaryami vendosi të thyejë heshtjen.
Hetimi zbuloi se të paktën 40 fëmijë dhe të rinj, që kishin ardhur si refugjatë në Këln pa prindërit e tyre, ishin dërguar fshehurazi në Irak në mesin e viteve 1990. Ky kult terrorist vepron në Gjermani nën emrin e “larë” Këshilli Kombëtar i Rezistencës së Iranit, dhe selia e tij ndodhet në një vilë në lagjen e pasur Wilmersdorf të Berlinit. Anëtarët e kultit jetojnë aty nën masa të rrepta sigurie. Ata mbërritën në Gjermani pasi humbën bazat e tyre në Irak dhe u zhvendosën në Shqipëri dhe në të gjithë Evropën me mbështetjen amerikane.
Sipas hulumtimeve të artikujve të përmendur, një rol kyç në transferimin e tyre nga kampi Ashraf në Berlin e luajti ish-presidentja e Bundestagut, Rita Süssmuth. Dega e MKO-së në Gjermani gëzon mbështetje nga “Komiteti Gjerman i Solidaritetit për një Iran të Lirë” (DSFI), një grup lobimi i përbërë nga politikanë gjermanë, të cilët marrin sponsorizime nga MKO në vlera prej dhjetëra ose qindra mijëra eurosh çdo vit.
Përveç Süssmuth-it, që është pjesë e bordit këshillues, disa nga anëtarët e tjerë përfshijnë politikanët Thomas Erndl, Lukas Köhler, Bernhard Daldrup, Norbert Lammert, Hermann-Josef Scharf, Otto Bernhardt, Gerhart Baum, Horst Teltschik dhe Leo Dautzenberg.
Ata, së bashku me anëtarët, drejtuesit dhe mbështetësit e MKO-së, shpesh organizojnë konferenca në Berlin dhe në të gjithë Gjermaninë, ku bëjnë thirrje të hapura për përmbysjen e qeverisë iraniane. Aktivitetet e përditshme të anëtarëve që jetojnë në vilën e Berlinit, të cilët sipas tyre “monitorohen rreptësisht mendërisht, emocionalisht, shoqërisht dhe financiarisht,” përfshijnë nxitjen online, propagandën dhe përpjekjet për rekrutimin e anëtarëve të rinj. Kritika publike ndaj kultit terrorist MKO është e rrezikshme për shkak të proceseve të shumta gjyqësore, të cilat deri tani kanë detyruar Frankfurter Allgemeine Zeitung dhe Der Spiegel të heqin artikuj për krimet e tyre.
Roli i Gjermanisë në veprimtaritë armiqësore brenda Iranit
Në shtator 2022, në mes të trazirave të dhunshme të mbështetura nga Perëndimi në Iran, shërbimet e sigurisë iraniane identifikuan katër vende evropiane dhe një aziatike si pjesëmarrës të drejtpërdrejtë në organizimin, financimin dhe nxitjen e trazirave, ku Gjermania ishte cilësuar si fajtori kryesor. Ambasada gjermane në Teheran ka shërbyer tradicionalisht si një qendër koordinuese për ambasadat e tjera evropiane në kryeqytetin iranian të përfshira në këto përpjekje destabilizuese.
Punonjësit e ambasadës gjermane shpesh kanë zhvilluar kontakte sekrete me figura publike të caktuara dhe nxitës të dhunës, si dhe me familjet e viktimave të trazirave, duke i nxitur ata të akuzojnë policinë dhe qeverinë për sjellje të ashpër. Disa nga këto elementë kundër interesave kombëtare, të ndjekur penalisht nga autoritetet iraniane për krime të ndryshme, janë siguruar për mbrojtje, financim dhe madje edhe shtetësi gjermane. Në mes të trazirave në Iran, kryeqyteti gjerman Berlin, sipas mediave perëndimore, organizoi “mitingun më të madh” të diasporës iraniane kundër qeverisë, i cili u shoqërua me propagandë të gjerë dhe përshkallëzim të retorikës nga zyrtarët gjermanë kundër Republikës Islamike.
Ky veprim rezultoi në një protestë nga veteranët e luftës iranianë jashtë ambasadës gjermane në Teheran, duke kritikuar ndërhyrjet e tyre në punët e brendshme të vendit. Që prej atëherë, autoritetet gjermane kanë qenë në krye të shtytjes për sanksione të njëanshme dhe europiane kundër Iranit mbi pretekste të rreme dhe të pabaza.
Kancelari gjerman Olaf Scholz deklaroi se objektivi i tyre ishte udhëheqja politike dhe Trupat e Gardës Revolucionare Islamike (IRGC), ndërsa Ministrja e Jashtme Annalena Baerbock tha se marrëdhëniet dypalëshe nuk mund të jenë përparësi për shkak të ashtuquajturit “shqetësim për jetët.” Zyrtarët e tyre refuzuan qëllimisht të bënin dallim mes protestuesve dhe trazirëbërësve, dhe Scholz deklaroi se vendi i tij qëndron “krah për krah” me ta, duke theksuar se ata “luftojnë për liri dhe drejtësi.”
Presidenti gjerman Frank-Walter Steinmeier gjithashtu mbështeti hapur trazirëbërësit dhe në Berlin priti ngrohtësisht disa nga nxitësit më të njohur të dhunës në rrjetet sociale. Mediat gjermane luajtën një rol veçanërisht dashakeq në mbulimin e gjyqeve të të akuzuarve për vrasje gjatë trazirave në Iran, duke i quajtur ata “aktivistë politikë” dhe “disidentë,” si në rastin e Sharmahd-it. Gjermania ishte një nga vendet e para që dënoi ekzekutimin e një burri iranian, i cili ishte akuzuar për përhapjen e terrorit në rrugët e Teheranit, duke sulmuar dhe vrarë forcat e sigurisë.
Veprimet kundër qendrave islamike të lidhura me Iranin në Gjermani
Në këtë kohë, presioni mbi Qendrën Islamike të Hamburgut (IZH), e lidhur me Iranin dhe që zotëron 53 prona në mbarë vendin, u intensifikua, duke e shpallur si një organizatë “ekstremiste.” Në korrik të këtij viti, nën presionin e lobit zionist, Gjermania ndaloi qendrën më të vjetër dhe më të njohur të myslimanëve shiitë dhe organizatat e lidhura me të, veprim që u përshkrua nga shumë si islamofobik.
Pas një bastisjeje policore në Xhaminë e Imam Aliut, një qendër fetare e njohur e vendosur në një zonë të njohur përgjatë brigjeve të Liqenit të Jashtëm Alster të Hamburgut verior, ministrja e Brendshme e Gjermanisë, Nancy Faeser, deklaroi se IZH do të ndalohej për “ndjekjen e objektivave radikale islamiste dhe kundërkushtetuese,” pa sqaruar më tej se çfarë nënkuptonte. Megjithatë, nuk ishte hera e parë që qendra përballej me sulme nga autoritetet gjermane.
Gjatë 70 viteve të saj të ekzistencës, IZH është përballur me fushata të shumta presioni, ndjekje, sulme dhe vandalizëm, si dhe me ngacmime nga individë, grupe dhe vetë qeveria. Thirrjet më të zëshme për mbylljen e saj erdhën nga Këshilli Qendror i Hebrenjve në Gjermani, organizata kryesore hebraike në vend, ambasada izraelite në Berlin dhe lobi zionist me grupet e tij të lidhura.
Partitë politike gjermane, si Alternativa për Gjermaninë (AfD), Partia Socialdemokrate (SPD), Unioni Kristian Demokrat (CDU), Partia Demokratike e Lirë (FDP) dhe të Gjelbrit, gjithashtu ushtruan presion mbi qytetin e Hamburgut për të ndërprerë marrëveshjen e bashkëpunimit me IZH-në. Megjithatë, lobisti më aktiv për mbylljen e saj ishte kulti terrorist anti-iranian MKO, i cili promovoi me agresivitet teorinë konspirative të pa bazuar se IZH ishte një “qendër spiunazhi iraniane.” Në përgjigje të mbylljes së qendrës, Ministria e Jashtme e Iranit thirri të ngarkuarin me punë të Gjermanisë dhe e dënoi këtë veprim, duke e përshkruar si një shembull të qartë të nxitjes së urrejtjes, dhunës dhe ekstremizmit./presstv.ir/gazetaimpakt
