Nga: Yusuf Kaplan
Shtetet e mëdha zhvillojnë strategji dhe përparojnë me këto strategji. Ndërsa pjesa tjetër, nga ana tjetër, mund të bëjë vetëm manovra; as mentaliteti i tyre dhe as mjetet e tyre nuk janë të mjaftueshme për të bërë përparime strategjike.
HAPA HISTORIKE, SHPRNDARJE STRATEGJIKE
Turqia filloi të ndërmarrë hapa kritikë strategjikë veçanërisht pasi zmbrapsi pushtimin dhe përpjekjen e grushtit të shtetit më 15 korrik 2016 me një rezistencë legjendare; ai zhvilloi me sukses operacione të rëndësishme ushtarake radhazi në Siri dhe Irak dhe zhvendosi ekuilibrat në rajon në favor të Turqisë.
Një nga hapat më të rëndësishëm strategjikë pas këtyre operacioneve ushtarake ishte procesi i Astana, ndërsa një tjetër ishte nënshkrimi i Marrëveshjes Ekskluzive të Zonës Ekonomike me qeverinë e Fayez al-Sarraj të Libisë të njohur të KB në përgjigje të thirrjes së shtetit libian.
Operacioni Mburoja e Eufratit, rikthimi i Turqisë dhe sfidimi i imperialistëve duke thënë: “Unë nuk do t’ju lejoj të formësoni të ardhmen e rajonit duke më përjashtuar mua”, u bë një moment historik dhe hyri në histori.
Turqia i dha një goditje të madhe Daesh-it, kukullës së imperialistëve, me një seri ndërhyrjesh ushtarake që filloi me operacionin e Mburojës së Eufratit. Ajo prishi politikat ekspansioniste të Iranit në Siri dhe Irak dhe bëri të njëjtën gjë në Jemen duke u vendosur në Katar. Marrëveshjet e bashkëpunimit që arritën me Rusinë i mundësuan asaj të ndërmarrë hapa strategjikë për të ekuilibruar SH.B.A. si dhe Sionistët.
Lëvizja e fundit e madhe strategjike ishte thirrja e shtetit libian që fton Turqinë në Libi. Për herë të parë në historinë tonë dy-shekullore të rënies, një shtet ftoi Turqinë si “shpëtimtarin” e saj. Përparimet strategjike që bëmë, njëra pas tjetrës, në Libi, në arkipelag, (Osmanët e quajtën atë “arkipelag”, jo “Deti Egje”!), Dhe Mesdheun Lindor brenda kontekstit të konceptit “Atdheut Blu”, ishte një hap i shkëlqyeshëm, historik!
Gjermanët armatosën ishujt; së pari provokuan grekët kundër Turqisë, pastaj francezët! Ne u kthyem nga pragu i luftës, edhe në shkallë të vogël, me Greqinë dhe Francën! Këtë herë inteligjenca jonë diplomatike ishte në lojë!
E gjithë ajo që bëmë dhe arritëm që nga Mburoja e Eufratit ishin hapa strategjikë, iniciativa dhe përparime që kishim dëshiruar gjatë historisë tonë të rënies dy-shekullore!
Të kënaqshme, premtuese, qetësuese.
Turqia po fiton forcë në shumë aspekte. Po realizon një përparim që nuk e përjetuam në historinë tonë të rënies dy-shekullore. Në fakt, ne i detyrohemi të gjithë këtyre hapave strategjikë përpara përparimeve që kemi bërë, veçanërisht në industrinë e mbrojtjes, dhe ekskluzivisht përpjekjeve të Selçuk Bayraktar (inxhinier turk dhe arkitekt kryesor i UAV-së së parë kombëtare, Forcës operacionale të Turqisë) për dashurinë ndaj vendit të tij, kulturën dhe njerëzit.
Sulmi ndaj Azerbajxhanit është një sulm ndaj Turqisë!
Së fundmi, Armenia u bë gati për të sulmuar Azerbajxhanin. Sulmi armenian që ndodhi menjëherë pas takimit një për një pesë ditë më parë midis Presidentit rus Vladimir Putin dhe Presidentit francez Emmanuel Macron është domethënës; kjo duhet nënvizuar!
Një gjë është e sigurt: Një sulm ndaj Azerbajxhanit është një sulm ndaj Turqisë!
Ata duan të kërcënojnë Turqinë!
Ata duan të shohin se çfarë jemi të aftë të bëjmë; ata duan të na provojnë!
Turqia duhet t’i sigurojë Azerbajxhanit të gjitha llojet e mbështetjes! Çdo mbështetje të mundëshme!
NESE MENDONI MARRDHNIET ME EGJIPTIN, DO TE JETE ME E LEHT TE SHKATERRONI RRETHIMIN!
Më në fund, le të shkojmë te problemi i Egjiptit. Turqia po rrethohet nga lindja, perëndimi, veriu dhe jugu! Në këtë pikë, ne duhet të rregullojmë marrëdhëniet tona me Egjiptin me kalimin e kohës. Unë thashë që në fillim që ishte e gabuar të ndërpritej lidhjet me Egjiptin. Me siguri do të qëndrojmë kundër puçistëve dhe pushtueve. Qëndrimi i Turqisë në Egjipt është i admirueshëm. Sidoqoftë, rezultati është kundër interesave tona, si dhe atyre të vëllezërve tanë Egjiptianë!
Si trashëgimtar i Perandorisë Osmane, shteti turk ka nevojë të krijojë marrëdhënie me të gjitha fraksionet në Egjipt. Kjo është qasja më e mirë si në mbrojtjen e Egjiptit ashtu edhe në mirëqenien tonë.
Mos të harrojmë se ai që kontrollon Egjiptin kontrollon botën. Ky ishte shembulli në të kaluarën dhe është kryesisht shembulli edhe sot. Nga Aleksandri te Cezari, nga Sulltan Javuzi deri te Napoleoni, ai që mbretëroi mbi Egjiptin mbretëroi në të gjithë botën.
Qëllimi ynë nuk është dhe nuk mund të jetë të mbretërojmë mbi Egjiptin. Unë thjesht doja të tërhiqja vëmendjen për pozicionin strategjik dhe historik të Egjiptit.
Nëse një vend ndërpret lidhjet me Egjiptin, ata rrezikojnë të dëmtojnë marrëdhëniet e tyre edhe me të gjitha vendet e tjera në rajon. Ndërtimi i marrëdhënieve të forta me Egjiptin rrit edhe mundësinë për të ndërhyrë si një vend motër në çdo gabim që do të bëhet brenda vendit, dhe mundësinë për të përcaktuar fatin e rajonit në bashkëpunim.
Ka edhe më shumë: Nëse Turqia fillon të zhvillojë marrëdhëniet me Egjiptin në nivele të ndryshme, kjo do të ndihmojë gjithashtu në periudhën afatmesme dhe të shkurtër për të thyer rrethimin mbi Turqinë.
Turqia është fizikisht më e fortë se kurrë. Ne jemi shumë më të fortë se sa një shekull më parë; kjo është shumë e qartë.
Sidoqoftë, është akoma e dobishme të ruash vigjilencën. Ne u futëm (u bëmë të bashkoheshim) në Luftën e Parë Botërore me një komplot, një arritje të kryer.
Turqia duhet të qëndrojë gjatë por duhet të vazhdojë të mbetet vigjilente.
Mos të harrojmë se jemi ballë për ballë me një rrethim të madh. /Gazetaimpakt/yenisafak/
