Franca në mes të histerisë: Nga islamofobia tek armiqësia shoqërore

Orkun ELMACIGIL

Me projeksionin e karikaturave që fyen Profetin Muhamed në bashkitë e qyteteve Montpellier dhe Toulouse, Franca ka deklaruar edhe një herë simbolikisht se nuk do të bëjë kompromis me muslimanët brenda vendit dhe do t’i trajtojë ata si qytetarë vetëm nëse ata refuzojnë identitetin e tyre. Koncepte të tilla si sundimi i ligjit, të drejtat themelore dhe liria si dhe prezumimi i pafajësisë janë bërë të papërfillshme kur bëhet fjalë për muslimanët, shkruan Anadolu Agency (AA).

Çdo ditë, është duke u bërë e pamundur që intelektualisht të merreni me Islamofobinë në Francë dhe të mendoni se çfarë duhet bërë për të mbrojtur të drejtat dhe liritë themelore. Vrasja e mësuesit të shkollës së mesme Samuel Paty pasi ai tregoi në klasë karikaturat duke fyer Profetin Muhamed, të cilin Charlie Hebdo kishte njoftuar se do ta ribotojë, i dha një mundësi politikës franceze, e cila dëshiron të përkeqësojë çdo krizë dhe konflikt dhe të kthehet në një rrugë qorre. Shteti francez, duke përhapur mënyrën e kryerjes së vrasjes dhe mesazhin që shpërndau vrasësi gjeti një terren të ligjshëm brenda sferës sociale për të gjitha vendimet që do të marrë për të trajtuar “separatizmin islamik”, subjekti më famëkeq të projektit të tij “Islami Francez”.

Diskurset e presidentit francez, Emmanuel Macron dhe drejtuesve të tjerë të lartë të shtetit se ka rajone brenda Francës kundër strukturës sociale franceze dhe se komunitetet po ndajnë republikën, u provuan nga dora e parë për publikun përmes një rasti simbolik. Qeveria franceze njoftoi gjithashtu se masat e reja që pezullojnë shtetin e ligjit janë në rrugë e sipër.

Ministri i Brendshëm francez, Gerald Darmanin në mesazhet në llogarinë e tij në rrjetet sociale tha se do të ketë operacione policore në shumë institucione dhe persona që nuk kanë lidhje me vrasjen e mësuesit, duke shtuar se ky do të jetë një “mesazh”. Përmes këtij mesazhi, Franca deklaroi zyrtarisht se do të veprojë kundër sundimit të ligjit dhe ka një “armik” të cilit i duhet t’i japë një mesazh.

Kjo luftë e re kundër një armiku të padukshëm është një histeri që i bën të gjithë muslimanët, në fakt të dukshëm, në sferën publike të bëhen shënjestra. Koncepti i Islamofobisë, për të cilin bëhen përpjekje për ta përcaktuar për vite me radhë ndërsa kuadri ligjor i të cilit bëhet përpjekje të hartohet, nuk është i mjaftueshëm për të shpjeguar këtë situatë të re krize në të cilën shteti në përgjithësi përballet me besimin e tij. Muslimanët nuk janë më subjekt i politikave sociale, shërbimeve të qytetarisë, lirisë së besimit, por objekt i sigurisë së shtetit dhe politikave paranojake anti-islame.

Viktima e parë e këtij qëndrimi të ri politik armiqësor ishte Kolektivi Kundër Islamofobisë në Francë (CCIF), i cili çdo vit publikon një raport për islamofobinë në Francë duke ngritur një rrjet solidariteti dhe këshillimi ligjor me njerëzit që janë të ekspozuar ndaj diskriminimit dhe dhunës Islamofobe. Kjo organizatë, e cila u tregua si një lëvizje separatiste në raportet e shtetit, synonte të ishte zëri i viktimave duke qëndruar plotësisht brenda ligjeve.

Mbyllja e organizatës, e cila kërkon vetëm të drejtat dhe nuk ka asnjë pozicion politik, në fakt, tregon se ku mund të çojnë planet e shtetit francez. Në sferën shoqërore, fjala Islamofobi është zhvlerësuar intelektualisht dhe ata që përdorin termin janë në listën e zezë me akuza për separatizëm. Edhe të flasësh për lirinë e besimit është bërë një utopi në këtë ligjërim në të cilin viktimizimi është i barabartë me të qënit kriminel dhe ku muslimanët stigmatizohen për shkak të shamive, mjekrrave, emrave ose etnisë së tyre.

Në këtë atmosferë urrejtjeje, sulmet ndaj xhamive dhe muslimanëve vështirë se gjejnë vend në media, siç është ajo e 18 tetorit, kur dy gra me mbulesë u sulmuan me thikë afër Kullës Eifel duke u fyer si “arabë të ndyrë”. Gjithashtu, një ditë më parë, dy gra turke u ekspozuan ndaj brutalitetit të policisë në trafik ndërsa në Bordeaux dhe Beziers ndodhën sulmet ndaj xhamive.

Larg nga mundësia për të dëgjuar zëra liberalë në opinionin francez që i jep përparësi mbrojtjes së të drejtave dhe lirive themelore të muslimanëve, kushdo që kritikon politikën ekstremiste të urrejtjes qeveritare madje deri në një farë mase, margjinalizohet. Nicolas Cadene, kryetari i Komitetit zyrtar që mbështet parimin e sekularizmit në Francë, “Observatoire de Laicite” (Observatori i Laicizmit), komentoi mbi zhvillimet e fundit, duke thënë se ka ardhur në një pikë ku muslimanët po stigmatizohen në vend se të ruajnë sekularizmin. Pas deklaratave të tij, Cadene iu nënshtrua një linçimi shoqëror dhe u bënë thirrje për shkarkimin e tij.

Në këtë situatë të re, ku e keqja është bërë e zakonshme, vendi i muslimanëve në shoqërinë franceze dhe qëndrimet me të cilat janë ekspozuar kanë ngjashmëri me praktikat antisemitike që hebrenjtë filluan të përjetonin në Evropë në vitet 1930. Në një situatë kur Islamofobia maskohet si “liri e mendimit dhe shprehjes”, muslimanët humbin subjektivitetin e tyre dhe shndërrohen në subjekte krimi vetëm me ekzistencën e tyre. Ndërsa diskutimet mbi problemet socio-ekonomike të politikës së imigracionit të shtetit francez janë pështjelluar ndërsa muslimanët janë shndërruar në “të tjerët” të cilët vazhdimisht duhet të dëshmohen para shoqërisë dhe shtetit.