Ali Huseini
MEK-u (Mojahedin-e Khalq apo muxhahedinet iraniane), një grup terrorist që për një kohë të gjatë është përfshirë në terrorizëm dhe sabotim kundër popullit dhe qeverisë iraniane, eshte përpjekur kohët e fundit të përdorë reklama mashtruese dhe konferenca të inskenuara në vende të ndryshme, përfshirë Berlinin, për të paraqitur një imazh tjetër për veten para botës. Këto konferenca, të mbushura me pretendime që bien ndesh me realitetet e brendshme të Iranit, jo vetëm që shërbejnë si platformë për përhapjen e gënjeshtrave dhe shtrembërimin e fakteve, por gjithashtu synojnë të nxisin opinionin publik dhe qeveritë perëndimore kundër Iranit duke krijuar një imazh të rremë të shoqërisë iraniane.
Një tipar i rëndësishëm i këtyre konferencave është pjesëmarrja e detyruar e anëtarëve të MEK-ut. Shumë nga këta anëtarë, të cilët kanë qenë të mbajtur nën kontroll të rreptë në kampet e grupit për vite me radhë, janë nën presion dhe të detyruar të marrin pjesë. Këta individë, shpesh pa liri apo mundësi për të vepruar vetë, përdoren vetëm si vegla nga udhëheqësit e grupit, duke krijuar një turmë artificiale në këto mbledhje. Deshmimtaret tregojnë se shumë prej tyre nuk kanë zgjedhje për të marrë pjesë dhe nuk lejohen të shprehin mendimet e tyre personale në këto ngjarje, duke nxjerrë në pah natyrën autokratike të këtij grupi, i cili pretendon rrejshëm se ndjek demokracinë dhe të drejtat e njeriut.
Për më tepër, për të përmbushur spektaklin e vet politik, MEK-u merr me qira audiencën dhe punëson njerëz nga vende të ndryshme. Këta individë, shpesh nga shtresa ekonomikisht të varfera, paguhen për të marrë pjesë dhe për të mbushur vendet në këto konferenca, pavarësisht se nuk kanë ndonjë ide mbi çështjet që diskutohen dhe shpesh nuk kuptojnë as gjuhën e folësve. Kjo praktikë bën që mbledhjet e MEK-ut të duken më të populluara sesa janë në të vërtetë.
Ndoshta aspekti më kontrovers i këtyre konferencave është përdorimi i folësve të punësuar. Këta janë shpesh figura politike të pensionuara ose analistë me lidhje të vagullta me politikën ndërkombëtare, të cilët paguhen shuma të mëdha (ndonjëherë mijëra dollarë për fjalim) për të shprehur akuza të pabaza dhe të pabesueshme kundër Iranit. Disa nga këta folës nuk kanë njohuri të vërtetë mbi çështjet në fjalë dhe janë të motivuar vetëm nga interesat financiare, duke reflektuar mungesën e besueshmërisë dhe integritetit të MEK-ut. Disa politikanë perëndimorë, pa ndonjë kuptim të vërtetë të çështjeve të brendshme të Iranit, përsërisin akuzat e MEK-ut si papagalle dhe bëjnë deklarata të padrejta dhe të pabaza.
Kjo fushatë e llogaritur e dezinformimit synon të ndikojë opinionin publik në vendet perëndimore dhe të fitojë mbështetjen e qeverive të huaja. MEK-u përdor burimet të mëdha financiare dhe promovuese, shpesh nga burime të dyshimta, për të shtrembëruar të vërtetën dhe për të krijuar ndjenjë anti-iraniane për përfitime politike.
Pyetja ngrihet: pse Gjermania po lejon këtë grup terrorist, me një histori të errët dhe të përgjakshme, të mbajë konferenca të tilla, dhe sa e ndërgjegjshme është për përgjegjësitë e saj në lidhje me terrorizmin ndërkombëtar?
Gjermania, e cila pretendon se lufton kundër terrorizmit dhe mbështet të drejtat e njeriut, po kundërshton hapur parimet e saj duke lejuar një grup terrorist si MEK të zhvillojë këto aktivitete. Në vend që të jetë mbrojtës i të drejtave të njeriut dhe drejtësisë ndërkombëtare, Gjermania po legjitimon terrorizmin ndërkombëtar dhe po bëhet një mbështetës i fshehtë i këtij grupi. Duket se Gjermania, duke injoruar realitetet dhe duke mbyllur sytë ndaj krimeve dhe veprimeve terroriste të këtij grupi, po ndjek vetëm interesa politike afatshkurtra, një qasje shqetësuese dhe e dënueshme.
Këto veprime të Gjermanisë jo vetëm që vënë në pikëpyetje besueshmërinë e saj në arenën ndërkombëtare, por gjithashtu minojnë besimin në politikat e saj kundër terrorizmit. Nëse Gjermania, si një anëtare e Bashkimit Evropian dhe një lojtar i rëndësishëm ndërkombëtar, dëshiron me të vërtetë të luftojë terrorizmin dhe të promovojë paqen dhe stabilitetin në Lindjen e Mesme, ajo duhet të rishikojë politikat e saj dhe të parandalojë grupet terroriste nga përdorimi i territorit të saj për propagandë dhe ideologji ekstremiste.
Së fundmi, ngrihet pyetja: a po pozicionohet Gjermania si mbështetëse e terrorizmit duke lejuar që kjo të vazhdojë? Kjo pyetje është shumë e rëndësishme, jo vetëm për popullin iranian, por edhe për komunitetin nderkombetar. Pritshmëria është që Gjermania dhe vendet e tjera evropiane, duke iu përmbajtur parimeve të të drejtave të njeriut dhe humanitare, do të parandalojnë hyrjen e grupeve të tilla terroriste në hapësirën e tyre publike.
