Nga Al Mayadeen English
Zhvillimet e fundit midis Teheranit dhe Tel Avivit pasqyrojnë një ndryshim në strategjinë e mëparshme të Iranit në përballjen me Izraelin, e përfshirë në ndryshimin e asaj që zyrtarët iranianë e quajtën “durim strategjik”. Gama e gjerë e operacioneve të bazuara në raketa të nisura thellë në territoret e pushtuara tregon se Irani kërkon të vendosë parandalim kundër Izraelit dhe politikave ushtarake të aleatëve të tij perëndimorë në Lindjen e Mesme. Me këtë konsideratë, pikëpamja e Iranit bëhet e qartë: Epoka e ndryshimit ka filluar dhe e ardhmja e organizatës së sigurisë në rajon nuk do të ishte e qëndrueshme pa ruajtur interesat politike dhe ekonomike të Iranit.
Ndryshimet që pasuan më 7 tetor dhe përpjekja e Izraelit për të mposhtur Hamasin, vetëm sa përshpejtuan vendosjen e qasjes së re strategjike të sigurisë së Iranit. Forcat e Armatosura të Jemenit, me ushtrinë e tyre dhe luftëtarët e rezistencës Ansar Allah, iu bashkuan konfliktit drejtpërdrejt kundër Izraelit dhe kërcënuan interesat e tij në ngushticën Bab al-Mandab, gjë që alarmoi njëkohësisht botën.
Duket sikur Teherani, nëpërmjet marrëdhënieve strategjike me Sananë, po thotë se nuk do t’i marrë lehtë lëvizjet kundër interesave të tij në rajon. Vendet perëndimore tani e dinë mirë këtë realitet dhe për shkak të shqetësimeve të tyre në rritje në lidhje me humbjet ekonomike që rrjedhin nga rreziqet me të cilat përballet siguria e tregtisë detare, ata kanë ushtruar gjithnjë e më shumë presion mbi Izraelin gjatë javëve të fundit për të zbehur operacionet e tij ushtarake në Gaza. Qeveria përçarëse e Netanyahu pësoi dëmin më të madh, i cili mund të çojë në shkarkimin e tij në mes të luftës. Për të kapërcyer këtë krizë, Netanyahu u përpoq të gjente një hapësirë të sigurt për veten dhe u përpoq të kontrollonte opozitën duke synuar drejtpërdrejt konsullatën iraniane në Damask dhe duke zgjeruar tensionet.
Një ndryshim strategjik në ekuacionin politik
Sulmi kundër konsullatës iraniane në Damask më 1 prill çoi, nga njëra anë, në martirizimin e shtatë zyrtarëve ushtarakë iranianë, por nga ana tjetër, zyrtarë të lartë iranianë, si lideri i Revolucionit Islamik, Ajatollah Khamenei, e konsideruan atë të të jetë një sulm kundër sovranitetit dhe tokës iraniane. Me fjalë të tjera, Izraeli kapërceu linjat e kuqe të Iranit dhe bëri të nevojshme përgjigjen vendimtare iraniane për të ruajtur ekuacionin e vendosur strategjik dhe për të vendosur kufij të qartë kundër politikës agresioni të Izraelit.
Në ditët e para pas sulmit izraelit në konsullatën iraniane, ekspertët vlerësuan përgjigjen iraniane, por treguan pikëpamje kontradiktore. Disa spekuluan se do të ishte e përmbajtur, për të shmangur përshkallëzimin apo konfrontimet e drejtpërdrejta ushtarake kundër Izraelit dhe Shteteve të Bashkuara. Ndërkohë, disa zyrtarë perëndimorë arritën deri në kontakt me Teheranin për ta larguar atë nga përgjigjja ndaj Izraelit, duke përmendur paralajmërimet për pasojat. Por përgjigja iraniane më vonë do të nënkuptonte një tronditje në realitet, duke nxitur analiza të ndryshme për Iranin.
Sulmet e gjera me raketa dhe dronë të nisura kundër bazave ushtarake izraelite nga toka iraniane ishin jashtë diskutimit për analistët dhe zyrtarët anembanë globit. Praktikisht, dështimi i mbrojtjes izraelite dhe mbërritja e disa raketave iraniane në objektivat e tyre ushtarake, tërhoqi një skenë të qartë të dobësisë së mbrojtjes izraelite. Kjo vjen pavarësisht nga pretendimet e rreme izraelite për dështimin e sulmit iranian ose ndërhyrjen e disa vendeve, veçanërisht mbrojtjet amerikane, franceze dhe britanike, që kanë mbrojtur Izraelin gjatë sulmit.
Irani transformon ekonominë e tij pavarësisht sanksioneve
Mediat iraniane publikuan disa raporte që zbuluan se qeveria rriti ndjeshëm rezervat e saj në mallra gjatë muajve të fundit dhe i dha fund një pjese të konsiderueshme të varësisë së saj nga eksportet. Por karta më e fortë e vendosur në tavolinë ishte ndryshimi i rezervave të mjeteve valutore në bankën qendrore, pasi vendet e sanksionuara kërkojnë të anulojnë një numër të madh sanksionesh të vendosura ndaj tyre duke i shndërruar rezervat e tyre në ar dhe metale të çmuara pa shkaktuar krizë ekonomike në vendi.
Informacioni i ndarë nga burime të huaja të besuara deklaroi se Banka Qendrore iraniane rriti rezervat e saj të arit dhe metaleve të çmuara gjatë tre muajve të fundit, në një lëvizje të paprecedentë. Kjo tregon se Irani po punon për të gjetur një metodë të sigurt për të financuar tregtinë e jashtme, pavarësisht presionit të sanksioneve të SHBA-së, duke filluar me sektorin privat dhe atë të tregtisë jo të naftës, të cilat i lejuan tregtarët iranianë të paguajnë paratë e tyre të valutës së huaj me ar.
Në të njëjtin kontekst, stabiliteti dhe rënia e vlerës së dollarit amerikan në tregun iranian pas sulmit izraelit dhe reagimit iranian është gjithashtu një tregues i suksesit të bankës qendrore në frenimin e efekteve të veprimeve politike në treg dhe suksesit të Iranit. në rifitimin e besimit të tregtarëve të saj. Operacioni hakmarrës i 19 prillit vërtetoi se zyrtarët izraelitë u përballën me një ndryshim në idetë e tyre të mëparshme në lidhje me vendosmërinë e Iranit për t’iu përgjigjur ushtarakisht, gjë që ka tronditur qëndrimin e “Izraelit” në tabelën e shahut me Iranin./gazetaimpakt/english.almayadeen
