Thierry Meyssan
Prania e organizuar nga shteti e neo-nazistëve brenda ushtrisë ukrainase nuk është anekdotike, edhe nëse nuk është e mundur të matet në një mënyrë të caktuar. Nga ana tjetër, është e lehtë të numërosh viktimat e tyre. Në indiferencë të përgjithshme, ata kanë vrarë 14,000 ukrainas në tetë vjet. Kjo situatë është një nga shkaqet e ndërhyrjes ushtarake ruse në Ukrainë. Izraeli është përballur për herë të parë me atë që nuk mund ta imagjinonte kurrë: mbështetjen e mbrojtësit të tij amerikan ndaj armikut të tij historik, nazizmit.
Izraeli përballet me një problem të papritur në krizën ukrainase: a është e vërtetë, siç pretendon Moska, që vendi është në duart e një “bande neo-nazistësh” të financuar nga hebrenjtë ukrainas dhe amerikanë? Nëse po, është një detyrë morale për Tel Avivin të qartësojë pozicionin e tij ndaj hebrenjve që mbështesin nazistët, pavarësisht nga çdo qëndrim për krizën ukrainase.
Pyetja është edhe më mizore sepse ata pak hebrenj amerikanë që mbështesin ose instrumentalizojnë grupet naziste ukrainase janë një grup i vogël prej disa qindra vetësh, Straussianët, të cilët tani janë në pushtet në rrethin e ngushtë të Presidentit Joe Biden.
ÇFARË PËRFAQËSOJNË NEONAZISTËT UKRAINAS ?
Në shkurt 2014, “Revolucioni i Dinjitetit”, i njohur gjithashtu si “EuroMaidan”, ishte një regime change i sponsorizuar nga Straussiania Victoria Nuland, asistente e Sekretares të Shtetit Hilary Clinton dhe John Kerry. Në këtë kuadër, një grup mbështetësish huliganë të klubit të futbollit të Kharkiv, “Sekti 82”, pushtuan ambientet e provincës së rajonit dhe rrahën punonjësit e regjimit të mëparshëm.
Sapo u bë Ministër i Brendshëm, Arsen Avakov, i cili kishte qenë guvernator i Kharkivit gjatë regjimit të mëparshëm dhe një nga organizatorët e Euro 2012, autorizoi formimin e një force paraushtarake prej 12,000 burrash, rreth huliganëve të “Sektit 82” për të mbrojtur “revolucionin”. Më 5 maj 2014, “Batalioni Azov” ose “Korpusi Lindor” u formua zyrtarisht nën komandën e Andriy Biletsky.
Ky i fundit, i njohur si “Fyhreri i Bardhë”, është një teoricien i nazizmit. Ai kishte qenë udhëheqësi i “Patriotëve të Ukrainës”, një grup neo-nazist që mbështeste Ukrainën e Madhe dhe ishte dhunshëm antikomunist.
Andriy Biletsky dhe Dmitro Yarosh themeluan së bashku “Sektori i Djathtë” i cili luajti rolin kryesor në sheshin Maidan në 2014. Kjo strukturë haptazi antisemite, homofobike u financua nga kumbari i mafies ukrainase, miliarderi hebre Ihor Kolomoysky. Ndërkombëtarisht, “Sektori i Djathtë” kundërshton dhunshëm Bashkimin Evropian dhe synon të krijojë një aleancë të shteteve të Evropës Qendrore dhe Balltike, Intermarium. Ky është edhe projekti i Straussianëve, të cilët që nga raporti Wolfowitz i vitit 1992, e konsiderojnë Bashkimin Evropian si një rival më të rrezikshëm për Shtetet e Bashkuara se Rusia. Ju kujtohet biseda telefonike e përgjuar mes zonjës Nuland dhe ambasadores amerikane, në të cilën ajo thërriste: ” fuck the European Union ” (sic).
Dmitro Yarosh është një agjent i rrjeteve të NATO-s, i cili organizoi një kongres anti-rus në Ternopol në vitin 2007 me Emirin Doku Umarov, nën syrin vigjilent të Victoria Nuland, e cila ishte ambasadore e SHBA në NATO në atë kohë. Yarosh mblodhi neo-nazistët nga e gjithë Evropa dhe islamistët nga Lindja e Mesme për të bërë xhihad në Çeçeni kundër Rusisë. Më vonë, ai ishte udhëheqësi i “Stepan Bandera’s Trident” (i njohur gjithashtu si “Tryzub”), një grup i vogël që lavdëronte bashkëpunimin ukrainas me nazistët. Sipas Stepan Bandera, ukrainasit e mirëfilltë janë me origjinë skandinave ose protogjermane, për fat të keq, ata janë përzier me sllavët, rusët, të cilët duhet të luftojnë dhe dominojnë. Në fund të vitit 2013, njerëzit e Yarosh dhe të rinjtë e një grupi tjetër nazist u trajnuan për street fighting nga instruktorët e NATO-s në Poloni.
Në verën e vitit 2014, Batalioni Azov tashmë përfshinte të gjitha këto grupe neo-naziste, por jo vetëm ato. Ata u dërguan për të luftuar rebelët në Donetsk dhe Lugansk, gjë që ata e bënë me kënaqësi. Paga e tyre u rrit në më shumë se dyfishi i atyre të ushtarëve të rregullt. Batalioni mori qytetin e Marinkës nga Republika e vetëshpallur Popullore e Donestkut, ku masakruan “separatistët”.
Në shtator 2014, qeveria e përkohshme i ngarkoi Gardës Kombëtare të përfshinte Batalionin Azov dhe të largonte disa udhëheqës nazistë nga grupi.
Në zgjedhjet e tetorit 2014, dy ish-udhëheqës nazistë të Regjimentit Azov, Andriy Biletsky dhe Oleh Petrenko u zgjodhën në Rada (Asambleja Kombëtare). Ndërsa “fuhreri i bardhë” ishte ulur vetëm, Petrenko iu bashkua grupit parlamentar që mbështeste Presidentin Petro Poroshenko. Batalioni Azov më pas u bë Regjimenti Azov i Gardës Kombëtare.
Në mars të vitit 2015, Ministri i Brendshëm (ende Arsen Avakov) negocioi me Pentagonin për trajnimin ushtarak që do t’i jepej nga Forcat Speciale të SHBA Regjimentit Azov si pjesë e Operacionit Fearless Guardian. Por menjëherë Përfaqësuesit John Conyers, Jr. (Demokrat, Michigan) dhe Ted Yoho (Republikan, Florida) e denoncuan këtë si marrëzi. Ata argumentuan se armatosja e islamistëve në Afganistan kishte bërë të mundur formimin e al-Kaedës dhe përhapjen e terrorizmit. Ata i bindën kolegët e tyre se Shtetet e Bashkuara nuk mund të stërvitnin neo-nazistët pa marrë parasysh pasojat. Prandaj, kongresmenët e ndaluan Pentagonin të ndiqte dhe armatoste Regjimentin Azov me raketahedhës (MANPAD) gjatë votimit për buxhetin e mbrojtjes [2]. Megjithatë, Pentagoni iu kthye akuzës dhe ia doli që të tërhiqte amendamentin. [3], duke nxitur protesta nga Qendra Simon Wiesenthal.
Gjatë kësaj periudhe, senatori John McCain (Republikan, Arizona), një mbështetës i armiqve të Rusisë, pasi kishte mbajtur lidhje me liderët e Al-Kaedës dhe Daesh-it në Libi, Liban dhe Siri [4], vizitoi një njësi të Regjimentit Azov, Dnipro-1. Ai i uroi ngrohtësisht këta nazistë trima që sfidojnë Rusinë, siç i kishte uruar dikur këta xhihadistë trima.
Ishte në këtë kohë që Regjimenti Azov rekrutoi nga jashtë. Ata erdhën nga e gjithë perëndimi, duke përfshirë Brazilin, Kroacinë, Spanjën, Shtetet e Bashkuara, Francën, Greqinë, Italinë, Sllovakinë, Republikën Çeke, Skandinavinë, Mbretërinë e Bashkuar dhe Rusinë. Megjithatë, Marrëveshja e Minskut, e cila garantohet nga Gjermania dhe Franca, i ndalon zyrtarisht autoritetet e Kievit të punësojnë mercenarë të huaj. Regjimenti i Azov organizoi gjithashtu kampe rinore për 15,000 adoleshentë dhe shoqata për civilët, kështu që i gjithë Regjimenti përbëhej nga rreth 10,000 burra dhe të paktën dy herë më shumë “simpatizues. Andriy Biletsky mund të deklaronte se misioni historik i regjimentit ishte të bashkonte “racat e bardha të botës në një kryqëzatë të fundit për mbijetesën e tyre…një kryqëzatë kundër nënnjerëzve të udhëhequr nga hebrenjtë.
Dy raporte të Princit Zeid Raad al-Hussein, në cilësinë e Komisionerit të Lartë të OKB-së për të Drejtat e Njeriut, përmendin krimet e luftës të kryera nga Regjimenti Azov [5].
Në vitin 2017, një delegacion zyrtar i NATO-s, përfshirë oficerë nga Shtetet e Bashkuara dhe Kanadaja, u takua zyrtarisht me Regjimentin Azov.
Një numër i madh i mediave u kanë kushtuar raporte grupeve neo-naziste ukrainase. Të gjithë ata, pa përjashtim, u tmerruan nga ideologjia dhe dhuna e Regjimentit Azov. Si shembull, Huffington Post paralajmëroi kundër vetëkënaqësisë së politikanëve ukrainas në një artikull me titull: “Shënim për Ukrainën: Ndaloni zbardhjen e të dhënave politike” [6].
Në vitin 2018, FBI ra sërish në konflikt me CIA-n. Këtë herë ishte për neo-nazistët amerikanë që ishin trajnuar me Regjimentin Azov dhe ishin kthyer për të ushtruar dhunë në tokën amerikane. Armiku nga brenda, Lëvizja Rise Above (RAM), u trajnua nga CIA në Ukrainë [7].
Pas sulmeve në Christchuch (Zelanda e Re), të cilat vranë 51 persona dhe plagosën 49 në tetor 2019, 39 anëtarë të Dhomës së Përfaqësuesve të SHBA-së i shkruan Departamentit të Shtetit për të kërkuar që Regjimenti i Azov të etiketohet si “organizatë e huaj terroriste” (FTO) sepse terroristi kishte frekuentuar organizatën ukrainase.
Në vitin 2020, miliarderi Erik Prince, themeluesi i ushtrisë private Blackwater, nënshkroi kontrata të ndryshme me Ukrainën. Një nga këto kontrata i dha atij autoritetin për të mbikëqyrur Regjimentin Azov. Prince shpresonte që përfundimisht të merrte kontrollin e industrisë së armëve ukrainase të trashëguar nga Bashkimi Sovjetik [8].
Më 21 korrik 2021, Presidenti Zelensky shpalli një ligj për “popujt indigjenë”. Ai njeh gëzimin e të drejtave dhe lirive themelore të njeriut dhe qytetarit vetëm për ukrainasit me origjinë skandinave ose gjermane, por jo për ata me origjinë sllave. Ky është ligji i parë racor i miratuar në Evropë në 77 vjet.
Me sugjerimin e Victoria Nuland, më 2 nëntor 2021, Presidenti Volodymyr Zelensky emëroi Dmitro Yarosh si këshilltar të Komandantit të Përgjithshëm të Forcave të Armatosura të Ukrainës, gjeneralit Valerii Zaluzhnyi, me detyrën e përgatitjes së sulmit në Donbas dhe Krime. Është e rëndësishme të kihet parasysh se Yarosh është një nazist, ndërsa Victoria Nuland dhe Volodymyr Zelensky janë hebrenj ukrainas (fillimisht për znj. Nuland që tani është amerikane).
Në tetë vjet, nga ndryshimi i regjimit në operacionin ushtarak rus, neo-nazistët në Ukrainë kanë vrarë të paktën 14,000 ukrainas.
SFIDA MORALE E IZRAELIT
Presidenti Zelensky iu përgjigj homologut të tij rus, i cili i denoncoi si një “grumbull neo-nazistësh” në pushtet në Kiev se ishte e pamundur sepse ai ishte hebre. Duke qenë se kjo nuk mjaftoi, në ditën e gjashtë të konfliktit, ai akuzoi Rusinë se kishte bombarduar memorialin Babi Yar ku u masakruan 33,000 hebrenj nga nazistët. Jo vetëm që nuk po i përkrahte nazistët, por rusët po fshinin krimet e tyre.
Pa pritur, Memoriali Yad Vashem, institucioni izraelit që ruan kujtimin e “zgjidhjes përfundimtare të çështjes hebraike” naziste, lëshoi një deklaratë të zemëruar. Për izraelitët u dukej e egër që Rusia do të krahasonte ekstremin e djathtë ukrainas me nazistët e Shoah-ut dhe aq më tepër që do të bombardonte një vend kujtimi.
Më pas gazetarët izraelitë shkuan në vendin e krimit për të zbuluar se ajo nuk ishte bombarduar kurrë. Presidenti ukrainas kishte gënjyer. Më pas, zëdhënësi i Kremlinit, Dmitry Preskov, ftoi Memorialin Yad Vashem për të dërguar një delegacion në Ukrainë për të parë vetë, nën mbrojtjen e ushtrisë ruse, se për çfarë po fliste Presidenti Putin.
Pasoi një heshtje e madhe. Po sikur Kremlini, si Qendra Simon Wiesenthal, të thoshte të vërtetën? Po sikur hebrenjtë Straussian në Shtetet e Bashkuara, udhëheqësi hebre ukrainas Ihor Kolomoysky dhe punonjësi i tij, presidenti hebre Volodymyr Zelensky të punonin me nazistët e vërtetë?
Menjëherë, kryeministri izraelit, Naftali Bennett, shkoi në Moskë dhe priti kancelarin Scholtz në Tel Aviv, më pas i telefonoi presidentit ukrainas, besimi i keq i të cilit ishte i dukshëm për të gjithë. I paraqitur si një përpjekje tjetër për paqen, ky udhëtim në fakt kishte për qëllim vetëm të zbulonte nëse Shtetet e Bashkuara po mbështeteshin apo jo te nazistët e vërtetë. I hutuar nga gjetjet e tij, Bennett telefonoi Presidentin Putin, të cilin e kishte lënë një ditë më parë. Ai po telefononte gjithashtu krerët e ndryshëm të vendeve anëtare të NATO-s.
Do të ishte e dëshirueshme që Naftali Bennett të bënte publike atë që ka verifikuar, por nuk ka gjasa. Ai do të duhej të hapte një dosje të harruar, atë të marrëdhënieve mes disa sionistëve dhe nazistëve. Pse, atëherë, David Ben Gurion këmbënguli që Ze’ev Jabotinsky, themeluesi i Sionizmit revizionist, ishte një fashist dhe ndoshta nazist? Cilët ishin hebrenjtë që, përpara se Adolf Hitleri të vinte në pushtet, mirëpritën ngrohtësisht një delegacion zyrtar të partisë naziste, NSDAP, në Palestinë, ndërsa ajo po ushtronte masakër në Gjermani? Kush negocioi marrëveshjen e transferimit të vitit 1933 (e ashtuquajtura “Marrëveshja Haavara”) dhe mbajti një zyrë në Berlin deri në vitin 1939? Si u bë gjysmë-hebreu Vollrath von Maltzan furnizuesi i gazit Zyklon B në kampet e vdekjes? Kaq shumë pyetje që historianët zakonisht i lënë pa përgjigje. Dhe sot, a është e vërtetë, siç pretendojnë shumë dëshmitarë, që profesori Leo Strauss u mësoi studentëve të tij hebrenj se ata duhej të ndërtonin diktaturën e tyre, duke përdorur të njëjtat metoda si nazistët, për t’u mbrojtur nga një Shoah i ri?
Është e qartë se Naftali Bennett nuk pranoi narrativën Ukrainë/NATO. Ai tha se presidenti rus nuk po teorizonte një komplot, nuk ishte irracional dhe nuk vuante nga sëmundje mendore. Përkundrazi, i pyetur për mbështetjen e shtetit hebre, presidenti Zelenski u përgjigj: “Kam folur me kryeministrin e Izraelit dhe ju them sinqerisht, dhe kjo mund të tingëllojë pak fyese, por mendoj se duhet të them: marrëdhëniet tona nuk janë të këqija, aspak të këqija. Por marrëdhëniet testohen në momente si këto, në momentet më të vështira, kur nevojitet ndihmë dhe mbështetje.
Izraeli duhet të tërhiqet nga konflikti në Ukrainë. Nëse papritur ndryshon mendjen e tij për diçka tjetër dhe hyn në një grindje me Uashingtonin, do ta dini pse.
