Nga Masoud Pezeshkian
Mes luftës dhe turbulencave në rajonin tonë, sistemi politik i Iranit demonstroi një stabilitet të jashtëzakonshëm duke i zhvilluar zgjedhjet në një mënyrë konkurruese, paqësore dhe të rregullt, duke hedhur poshtë insinuatat e bëra nga disa “ekspertë iranianë” në disa qeveri. Ky stabilitet dhe mënyra dinjitoze në të cilën u zhvilluan zgjedhjet, nënvizojnë mprehtësinë e liderit tonë suprem, Ajatollah Khamenei, dhe përkushtimin e popullit tonë për tranzicionin demokratik të pushtetit edhe përballë vështirësive.
Kam kandiduar për postin në një platformë reformash, duke nxitur unitetin kombëtar dhe angazhimin konstruktiv me botën, duke fituar në fund besimin e bashkatdhetarëve të mi në kutinë e votimit, duke përfshirë ato të reja dhe të rinj të pakënaqur me gjendjen e përgjithshme të punëve. Unë e vlerësoj thellësisht besimin e tyre dhe jam plotësisht i përkushtuar për të kultivuar konsensus, si brenda dhe jashtë vendit, për të mbajtur premtimet që kam bërë gjatë fushatës sime.
Dëshiroj të theksoj se administrata ime do të udhëhiqet nga përkushtimi për të ruajtur dinjitetin kombëtar dhe statusin ndërkombëtar të Iranit në të gjitha rrethanat. Politika e jashtme e Iranit bazohet në parimet e “dinjitetit, mençurisë dhe maturisë”, ku formulimi dhe ekzekutimi i kësaj politike shtetërore është përgjegjësi e presidentit dhe qeverisë. Unë synoj të shfrytëzoj të gjithë autoritetin e dhënë në zyrën time për të ndjekur këtë objektiv gjithëpërfshirës.
Me këtë në mendje, administrata ime do të ndjekë një politikë të drejtuar nga mundësitë, duke krijuar ekuilibër në marrëdhëniet me të gjitha vendet, në përputhje me interesat tona kombëtare, zhvillimin ekonomik dhe kërkesat e paqes dhe sigurisë rajonale dhe globale. Prandaj, ne do të mirëpresim përpjekjet e sinqerta për të zbutur tensionet dhe do t’ia kthejmë mirëbesimin me mirëbesim.
Nën administratën time, ne do të kemi prioritet forcimin e marrëdhënieve me fqinjët tanë. Ne do të mbrojmë krijimin e një “rajoni të fortë” në vend të një vendi ku një vend i vetëm ndjek hegjemoninë dhe dominimin mbi të tjerët. Unë besoj me vendosmëri se kombet fqinje dhe vëllazërore nuk duhet të harxhojnë burimet e tyre të vlefshme në gara gërryese, gara armatimi ose frenim të pajustifikuar të njëri-tjetrit. Në vend të kësaj, ne do të synojmë të krijojmë një mjedis ku burimet tona mund t’i kushtohen përparimit dhe zhvillimit të rajonit për të mirën e të gjithëve.
Ne presim të bashkëpunojmë me Turqinë, Arabinë Saudite, Omanin, Irakun, Bahreinin, Katarin, Kuvajtin, Emiratet e Bashkuara Arabe dhe organizatat rajonale për të thelluar lidhjet tona ekonomike, për të forcuar marrëdhëniet tregtare, për të promovuar investimet e përbashkëta, për të trajtuar sfidat e përbashkëta dhe lëvizja drejt krijimit të një kuadri rajonal për dialogun, ndërtimin e besimit dhe zhvillimin. Rajoni ynë ka qenë i rrënuar për një kohë të gjatë nga lufta, konfliktet sektare, terrorizmi dhe ekstremizmi, trafiku i drogës, mungesa e ujit, krizat e refugjatëve, degradimi i mjedisit dhe ndërhyrjet e huaja. Është koha për të trajtuar këto sfida të përbashkëta për të mirën e brezave të ardhshëm. Bashkëpunimi për zhvillimin dhe prosperitetin rajonal do të jetë parimi udhëheqës i politikës sonë të jashtme.
Si kombe të pajisura me burime të bollshme dhe tradita të përbashkëta të rrënjosura në mësimet paqësore islame, ne duhet të bashkohemi dhe të mbështetemi në fuqinë e logjikës dhe jo në logjikën e pushtetit. Duke shfrytëzuar ndikimin tonë normativ, ne mund të luajmë një rol vendimtar në rendin global postpolar në zhvillim duke promovuar paqen, duke krijuar një mjedis të qetë të favorshëm për zhvillimin e qëndrueshëm, duke nxitur dialogun dhe duke shpërndarë islamofobinë. Irani është i përgatitur të luajë pjesën e tij të drejtë në këtë drejtim.
Në vitin 1979, pas Revolucionit, Republika Islamike e sapokrijuar e Iranit, e motivuar nga respektimi i ligjit ndërkombëtar dhe të drejtave themelore të njeriut, ndërpreu lidhjet me dy regjimet e aparteidit, Izraelin dhe Afrikën e Jugut. Izraeli mbetet një regjim aparteidi edhe sot e kësaj dite, duke shtuar tani “gjenocidin” në një rekord tashmë të dëmtuar nga okupimi, krimet e luftës, spastrimi etnik, ndërtimi i vendbanimeve, posedimi i armëve bërthamore, aneksimi i paligjshëm dhe agresioni kundër fqinjëve të tij.
Si masë e parë, administrata ime do të nxisë vendet tona fqinje arabe që të bashkëpunojnë dhe të përdorin të gjitha levat politike dhe diplomatike për t’i dhënë përparësi arritjes së një armëpushimi të përhershëm në Gaza, me qëllim ndalimin e masakrës dhe parandalimin e zgjerimit të konfliktit. Atëherë ne duhet të punojmë me zell për t’i dhënë fund pushtimit të zgjatur që ka shkatërruar jetën e katër brezave të palestinezëve. Në këtë kontekst, dua të theksoj se të gjitha shtetet kanë një detyrë të detyrueshme në bazë të Konventës së Gjenocidit të vitit 1948 për të marrë masa për të parandaluar gjenocidin; të mos e shpërblejë nëpërmjet normalizimit të marrëdhënieve me autorët.
Sot, duket se shumë të rinj në vendet perëndimore e kanë njohur vlefshmërinë e qëndrimit tonë prej dekadash ndaj regjimit izraelit. Do të doja të përfitoj nga ky rast për t’i thënë këtij brezi të guximshëm se ne i konsiderojmë akuzat e antisemitizmit kundër Iranit për qëndrimin e tij parimor për çështjen palestineze si jo vetëm haptazi të rreme, por edhe si një fyerje për kulturën, besimet dhe vlerat tona thelbësore. Të jeni të sigurt se këto akuza janë po aq absurde sa edhe pretendimet e padrejta të antisemitizmit të drejtuara ndaj jush ndërsa protestoni në kampuset universitare për të mbrojtur të drejtën e palestinezëve për jetë.
Kina dhe Rusia kanë qëndruar vazhdimisht pranë nesh gjatë kohërave sfiduese. Ne e vlerësojmë thellësisht këtë miqësi. Udhërrëfyesi ynë 25-vjeçar me Kinën përfaqëson një moment historik të rëndësishëm drejt krijimit të një “partneriteti strategjik gjithëpërfshirës” reciprokisht të dobishëm dhe ne presim të bashkëpunojmë më gjerësisht me Pekinin ndërsa përparojmë drejt një rendi të ri global. Në vitin 2023, Kina luajti një rol kryesor në lehtësimin e normalizimit të marrëdhënieve tona me Arabinë Saudite, duke shfaqur vizionin e saj konstruktiv dhe qasjen e të menduarit përpara për çështjet ndërkombëtare.
Rusia është një aleat i çmuar strategjik dhe fqinj i Iranit dhe administrata ime do të mbetet e përkushtuar për të zgjeruar dhe përmirësuar bashkëpunimin tonë. Ne përpiqemi për paqen për popullin e Rusisë dhe Ukrainës, dhe qeveria ime do të jetë e përgatitur për të mbështetur në mënyrë aktive nismat që synojnë arritjen e këtij objektivi. Unë do të vazhdoj të jap prioritet bashkëpunimin dypalësh dhe shumëpalësh me Rusinë, veçanërisht brenda kornizave të tilla si BRICS, Organizata e Bashkëpunimit të Shangait dhe Bashkimi Ekonomik i Euroazisë.
Duke pranuar se peizazhi global ka evoluar përtej dinamikave tradicionale, administrata ime është e përkushtuar për të nxitur marrëdhënie reciproke të dobishme me lojtarët ndërkombëtarë në zhvillim në Jugun Global, veçanërisht me vendet afrikane. Ne do të përpiqemi të rrisim përpjekjet tona bashkëpunuese dhe të forcojmë partneritetet tona për përfitim reciprok të të gjithë të përfshirëve.
Marrëdhëniet e Iranit me Amerikën Latine janë të vendosura mirë dhe do të mbahen nga afër dhe do të thellohen për të nxitur zhvillimin, dialogun dhe bashkëpunimin në të gjitha fushat. Ka shumë më shumë potencial për bashkëpunim midis Iranit dhe vendeve të Amerikës Latine sesa ajo që po realizohet aktualisht, dhe ne presim të forcojmë më tej lidhjet tona.
Marrëdhëniet e Iranit me Evropën kanë njohur uljet dhe ngritjet e veta. Pas tërheqjes së Shteteve të Bashkuara nga JCPOA (Plani i Përbashkët Gjithëpërfshirës i Veprimit) në maj 2018, vendet evropiane morën njëmbëdhjetë angazhime ndaj Iranit në përpjekje për të shpëtuar marrëveshjen dhe për të zbutur ndikimin e sanksioneve të paligjshme dhe të njëanshme të Shteteve të Bashkuara në ekonominë tonë. Këto angazhime përfshinin sigurimin e transaksioneve bankare efektive, mbrojtjen efektive të kompanive nga sanksionet e SHBA-së dhe nxitjen e investimeve në Iran. Vendet evropiane kanë refuzuar të gjitha këto angazhime, por në mënyrë të paarsyeshme presin që Irani të përmbushë në mënyrë të njëanshme të gjitha detyrimet e tij sipas JCPOA.
Pavarësisht këtyre gabimeve, pres me padurim angazhimin në dialog konstruktiv me vendet evropiane për t’i vendosur marrëdhëniet tona në rrugën e duhur, bazuar në parimet e respektit të ndërsjellë dhe të pozitës së barabartë. Vendet evropiane duhet të kuptojnë se iranianët janë një popull krenar, të drejtat dhe dinjiteti i të cilëve nuk mund të anashkalohen më. Ka fusha të shumta bashkëpunimi që Irani dhe Evropa mund t’i eksplorojnë pasi fuqitë evropiane të pajtohen me këtë realitet dhe të lënë mënjanë supremacinë morale të vetëvlerësuar së bashku me krizat e prodhuara që kanë pllakosur marrëdhëniet tona për kaq shumë kohë. Mundësitë për bashkëpunim përfshijnë bashkëpunimin ekonomik dhe teknologjik, sigurinë e energjisë, rrugët e tranzitit, mjedisin, si dhe luftimin e terrorizmit dhe trafikut të drogës, krizat e refugjatëve dhe fusha të tjera, të cilat të gjitha mund të ndiqen në të mirë të kombeve tona.
Shtetet e Bashkuara gjithashtu duhet të njohin realitetin dhe të kuptojnë, një herë e përgjithmonë, se Irani nuk i përgjigjet dhe nuk do t’i përgjigjet presionit. Ne hymë në JCPOA në 2015 me mirëbesim dhe përmbushëm plotësisht detyrimet tona. Por Shtetet e Bashkuara u tërhoqën në mënyrë të paligjshme nga marrëveshja e motivuar nga grindjet dhe hakmarrja thjesht e brendshme, duke shkaktuar qindra miliarda dollarë dëme në ekonominë tonë dhe duke shkaktuar vuajtje, vdekje dhe shkatërrime të panumërta mbi popullin iranian – veçanërisht gjatë pandemisë Covid – përmes vendosja e sanksioneve të njëanshme ekstraterritoriale. Shtetet e Bashkuara zgjodhën qëllimisht të përshkallëzojnë armiqësitë duke zhvilluar jo vetëm një luftë ekonomike kundër Iranit, por edhe duke u përfshirë në terrorizmin shtetëror duke vrarë gjeneralin Qassem Soleimani, një hero global i antiterrorizmit i njohur për suksesin e tij në shpëtimin e popullit të rajonit tonë nga fatkeqësia e ISIS. dhe grupe të tjera të egër terroriste. Sot, bota është dëshmitare e pasojave të dëmshme të kësaj zgjedhjeje.
SHBA dhe aleatët e saj perëndimorë, jo vetëm që humbën një mundësi historike për të reduktuar dhe menaxhuar tensionet në rajon dhe botë, por gjithashtu minuan seriozisht Traktatin e Mospërhapjes (NPT) duke treguar se kostot e respektimit të parimeve të jo – regjimi i përhapjes mund të tejkalojë përfitimet që mund të ofrojë. Në të vërtetë, SHBA-të dhe aleatët e saj perëndimorë kanë abuzuar me regjimin e mospërhapjes për të fabrikuar një krizë në lidhje me programin paqësor bërthamor të Iranit – duke kundërshtuar haptazi vlerësimin e tyre të inteligjencës – dhe e përdorin atë për të mbajtur presion të vazhdueshëm mbi popullin tonë, ndërkohë që ata kanë kontribuar aktivisht në dhe vazhdojnë të mbështesin armët bërthamore të Izraelit, një regjim aparteidi, një agresor kompulsiv dhe një anëtar jo-NPT dhe një zotërues të njohur të arsenalit të paligjshëm bërthamor.
Dëshiroj të theksoj se doktrina mbrojtëse e Iranit nuk përfshin armët bërthamore dhe t’i nxis Shtetet e Bashkuara të mësojnë nga llogaritjet e gabuara të së kaluarës dhe të rregullojnë politikën e tyre në përputhje me rrethanat. Vendimmarrësit në Uashington duhet të pranojnë se një politikë që konsiston në vendosjen e vendeve të rajonit kundër njëri-tjetrit nuk ka pasur sukses dhe nuk do të ketë sukses në të ardhmen. Ata duhet të pajtohen me këtë realitet dhe të shmangin përkeqësimin e tensioneve aktuale.
Populli iranian më ka besuar mandatin për të ndjekur me forcë angazhimin konstruktiv në skenën ndërkombëtare duke insistuar në të drejtat tona, dinjitetin tonë dhe rolin tonë të merituar në rajon dhe në botë. Unë u bëj një ftesë të hapur atyre që dëshirojnë të bashkohen me ne në këtë përpjekje historike./ en.mehrnews/gazetaimpakt
