Gëzim Katuçi
Ëndrra izraelite ka marrë fund! Kështu erdhën fjalët hapëse të gazetës izraelite Hareetz me titullin:
“Palestinezët janë njerëzit më të mirë në botë për të mbrojtur atdheun e tyre.”
A mund të besohet se një gazetë kryesore izraelite sot pranon të vërtetën e palestinezëve, duke i përshkruar ata si një nga popujt më fisnikë të tokës që, pas shtatëdhjetë e pesë vitesh, u ngrit për të mbrojtur të drejtat e veta, sikur të ishin një trup i vetëm? Ja artikulli i hapjes në arabisht:
Një nga gjërat më të bukura në të cilat rreh një ndërgjegje e gjallë, gjërat më të bukura në të cilat lulëzon liria intelektuale, dhe gjërat më të pastra që sjellin emancipim.
Lexo çfarë ka shkruar autori:
Gjatë luftës në Gaza dhe sulmeve kundër raketave mbi ne, humbjet tona kanë qenë më shumë se 912 milionë dollarë çdo tre ditë, nga kostoja e avionëve luftarakë, raketave “Patriot” dhe makinerive të furnizimit, përveç konsumit të municioneve dhe raketave të çdo lloji. Kjo nuk përfshin mbylljen e tregtisë, rënien e bursës, paralizën e institucioneve dhe ndërtimit, rënien e bujqësisë dhe industrisë,ngirdhjen e shpendëve në fermat për miliona dollarë, disa aeroporte e trena të ndalur,, pa përmendur koston e shkatërrimit te raketave të rezistencës mbi shtëpi, dyqane, makina dhe fabrika.
Ne e filluam këtë luftë dhe i vumë zjarrin, por nuk do ta kontrollojmë dhe sigurisht nuk do ta përfundojmë. Fundi i saj nuk është në favorin tonë, sidomos pasi qytetet arabe brenda Izraelit na befasuan duke u ngritur kundër nesh, ndërkohë që mendonim se kishin humbur identitetin e tyre palestinez. Kjo është një poezi somale dhe nuk mund të përkthehet kontekstualisht.
Sa për palestinezët, ata janë pronarët e tokës. Kush tjetër e mbron atë me shpirt, para dhe fëmijë me kaq forcë, krenari dhe sfidë? Unë, hebre, sfidoj gjithë Izraelin të hyjë në këtë përkatësi të thellë dhe lidhje me tokën.
Nëse populli ynë do të ishte vërtet i lidhur me tokën e Palestinës, nuk do të kishim parë kaq shumë hebrenj që nxitonin drejt aeroporteve për të emigruar që nga fillimi i luftës. Ne kemi shijuar hidhësinë e vrasjes, të robërisë, të rrethimit dhe ndarjes, i kemi mbytur në drogë, dhe kemi kërkuar të pushtojmë mendjet e tyre me ide të prishura që i kanë larguar nga feja e tyre, si çlirimi, ateizmi, dyshimi, korrupsioni dhe anarkia. Por gjëja e pabesueshme është se gjen mes tyre një të varur nga droga që ngrihet për të mbrojtur tokën dhe pasurinë e tij, duke thirrur “Allahu Ekber” sikur të ishte një dijetar i Galilesë.
Madje, edhe pse e dinin çfarë i priste nga poshtërimi dhe arrestimi, ata kurrë nuk hezituan të shkonin në Xhaminë Al-Aksa për të falur. Ironia është se ushtritë e vendeve në fuqi të plotë nuk guxuan të bënin atë që Rezistenca palestineze arriti për disa ditë, ku ra legjenda e ushtarit të pathyeshëm izraelit, i cili u vra dhe u rrëmbye. Dhe meqë raketat e rezistencës arritën deri në Tel Aviv, më mirë është të lihet mënjanë ëndrra e madhe delirante e Izraelit. Palestinezët duhet të kenë një shtet pranë nesh me të cilin të jetojmë në paqe reciproke, gjë që vetëm ajo mund të zgjasë jetën tonë në këtë tokë edhe disa vite të tjera.
Unë besoj se edhe nëse vazhdojmë për një mijë vjet – nëse arrijmë të mbijetojmë për dhjetë vitet e ardhshme si shtet hebre – do të vijë një ditë kur do të paguajmë gjithçka. Palestinezi do të kthehet përsëri, herë pas here, dhe këtë herë do të vijë në gjurmët e Gawada drejt “Tel Avivit”…
Përhapeni sa më shumë, është një artikull i jashtëzakonshëm dhe me vlerë të madhe./fb
