Nga Maryam Qarehgozlou

Sayyed Hassan Nasrallah, Sekretari i Përgjithshëm i lëvizjes së rezistencës libaneze Hezbollah, një udhëheqës vizionar dhe një shtyllë e Boshtit të Rezistencës, u vra në një sulm masiv izraelit në periferitë jugore të Bejrutit të premten. Sulmet ajrore izraelite në lagjen Haret Hreik, bastioni kryesor i Hezbollahut në Bejrutin jugor, rrafshuan disa ndërtesa banimi, me qindra civilë, përfshirë fëmijë, që dyshohet se kanë vdekur.

Në një deklaratë, Hezbollahu konfirmoi martirizimin e Nasrallah, duke e përshkruar atë si “një lider të shquar, të guximshëm, të mençur dhe mendjemprehtë”, i cili iu bashkua “shokëve të tij martirë të mëdhenj dhe të pavdekshëm”.

“Udhëheqja e Hezbollahut zotohet për dëshmorit më të lartë, më të shenjtë dhe më të dashur në rrugëtimin tonë të mbushur me sakrifica dhe martirë për të vazhduar luftën e tij kundër armikut, duke mbështetur Gazën dhe Palestinën dhe duke mbrojtur Libanin dhe popullin e tij të palëkundur dhe të nderuar”, thuhet në deklaratë.

Regjimi izraelit ka intensifikuar agresionin e tij kundër Libanit që nga java e kaluar, gjë që ka çuar në vrasjen e më shumë se 720 personave, duke përfshirë dhjetëra gra dhe fëmijë, që nga e hëna.

Përshkallëzimi i fundit erdhi pas gati një viti operacionesh të Hezbollahut në solidaritet me kombin palestinez dhe rezistencën palestineze pasi numri i të vdekurve në Gaza ka kaluar shifrën 41,500. Hezbollahu ka kryer operacione pothuajse të përditshme në mbështetje të palestinezëve në Gaza që nga 8 tetori 2023, vetëm një ditë pasi Izraeli nisi luftën e tij gjenocidale në territorin e rrethuar palestinez.

Angazhimi i hekurt i Nasrallah për rezistencën kundër agresionit izraelit dhe mbështetja e tij e palëkundur për çështjen palestineze e bënë atë një figurë popullore dhe të dashur në Boshtin e Rezistencës.

Një i ri me ambicie të mëdha

Sayyad Hassan Nasrallah lindi më 31 gusht 1960, në periferinë lindore të Bejrutit, në lagjen Matn. Ai u rrit në një familje të varfër shiite dhe u zhvendos në Libanin jugor gjatë fëmijërisë së tij. Pavarësisht këtyre sfidave, Nasrallah ishte një student i motivuar dhe i devotshëm i Islamit dhe në vitin 1975 ai shkoi për të studiuar teologji në Seminarin e Ayatollah Mohammad Baqir al-Sadr në Najaf, Irak, në moshën 16-vjeçare.

Al-Sadr, një dijetar i shquar islam, thuhet se i ka njohur cilësitë e Nasrallahut dhe citohet të ketë thënë: “Ndjej në ju aromën e udhëheqjes; ti je një nga ensarët [pasuesit] e Mehdiut [i fundit i Shiitëve nga Dymbëdhjetë Imamët]…”

Në vitin 1979, Nasrallah i ri iu bashkua Lëvizjes Amal, një grup politik shiit libanez. Megjithatë, për shkak të disa dallimeve, ai u largua nga grupi në vitin 1982 për t’iu bashkuar lëvizjes së sapolindur Hezbollah. Nasrallah shpejt u ngrit në radhët e lëvizjes së rezistencës popullore, duke u bërë një komandant kryesor ushtarak gjatë pushtimit izraelit të Libanit në vitet 1980.

Në vitin 1985, Nasrallah mori rolin e zëvendës kreut të rajonit brenda Hezbollahut.

Më vonë, ai u promovua në pozicionin e shefit ekzekutiv, i cili përfshinte zbatimin e vendimeve të marra nga Këshilli Shura i organizatës, organi qeverisës përgjegjës për marrjen e vendimeve strategjike dhe formulimin e politikave për grupin.

Si po shef ekzekutiv, ai ishte përgjegjës për të siguruar që vendimet e grupit të zbatoheshin në mënyrë efektive dhe për të menaxhuar operacionet e përditshme të lëvizjes.

Ai luajti një rol kyç në rezistencën kundër regjimit pushtues izraelit dhe mendjemprehtësia e tij strategjike i dha atij respektin dhe admirimin e bashkëluftëtarëve dhe komandantëve të tij. Ngritja e vazhdueshme e Nasrallah në këtë pozicion ishte një dëshmi e aftësive të tij drejtuese dhe përkushtimit të tij ndaj qëllimeve dhe vlerave të grupit.

Ai shihej si një udhëheqës i besuar dhe i aftë, i cili mund të lundronte në situata komplekse politike dhe ushtarake. Emërimi i tij si shef ekzekutiv i Hezbollahut ishte një moment historik i rëndësishëm në karrierën e tij dhe krijoi terrenin për ngritjen e tij eventuale në pozitën e Sekretarit të Përgjithshëm.

Pasardhësi i Abbas Musaviut

Në vitin 1992, Abbas al-Musawi, kleriku shiit libanez dhe bashkëthemeluesi i Hezbollahut, i cili shërbeu si Sekretar i Përgjithshëm i grupit, u vra nga regjimi izraelit. Nasrallah e pasoi atë si lider të Hezbollahut më 16 shkurt 1992, një post që e mbajti deri në martirizimin e tij të premten.

Nën udhëheqjen e tij frymëzuese dhe të aftë, Hezbollahu u rrit në një forcë të fuqishme politike dhe ushtarake në rajon, me një bazë të fortë mbështetjeje midis komuniteteve myslimane dhe jomuslimane të Libanit. Pasi u emërua udhëheqës i Hezbollahut, ai menjëherë filloi të riformësonte strategjinë dhe taktikat e organizatës në përgjigje të ndryshimit të realiteteve politike dhe ushtarake.

Nën udhëheqjen e Nasrallahut, Hezbollahu nisi një sërë operacionesh shumë efektive kundër forcave izraelite në Libanin jugor, të cilat ishin krijuar për ta bërë pushtimin e zonave jugore të paqëndrueshme për forcat izraelite dhe në fund ia dolën të arrinin qëllimin e tyre.

Në vitin 2000, pas gati dy dekadash lufte, forcat izraelite më në fund u tërhoqën nga Libani jugor, duke shënuar një fitore të madhe për Hezbollahun dhe lëvizjen më të gjerë të rezistencës në rajon.

Nasrallah luajti një rol kyç në këtë fitore, si përmes udhëheqjes së tij të operacioneve ushtarake të Hezbollahut, ashtu edhe përmes aftësive të tij politike në negociatat me qeverinë libaneze dhe aktorë të tjerë rajonalë. Në vitin 2004, Nasrallah luajti një rol kyç në negocimin e një shkëmbimi të madh të të burgosurve midis regjimit izraelit dhe Hezbollahut, i cili rezultoi në lirimin e qindra të burgosurve libanezë dhe palestinezë të mbajtur ilegalisht nga Izraeli.

Shkëmbimi i të burgosurve në vitin 2004 e forcoi më tej reputacionin e tij si një diplomat i aftë. Shkëmbimi ishte gjithashtu i rëndësishëm për Nasrallah në nivel personal, pasi rezultoi në kthimin e eshtrave të djalit të tij, i cili ishte vrarë nga forcat izraelite në 1997. Kthimi i eshtrave të djalit të tij ishte një simbol i fuqishëm i përkushtimit të Nasrallah për kauzën e rezistencës dhe gatishmërisë së tij për të bërë sakrifica personale për hir të popullit të tij.

Udhëheqja e Nasrallah gjatë Luftës 33-ditore të Libanit në 2006 e forcoi më tej reputacionin e tij si “udhëheqësi i rezistencës” si brenda Libanit ashtu edhe në mbarë botën më të gjerë arabe dhe islame. Gjatë gjithë luftës, Hezbollahu ishte në gjendje të mbante vijën kundër një sulmi masiv ushtarak izraelit dhe doli fitimtar me reputacionin e tij të rritur shumë.

Aftësia e grupit për t’i bërë ballë sulmeve ajrore izraelite dhe ofensivave tokësore, dhe për të vazhduar lëshimin e raketave dhe raketave në territoret e pushtuara nga Izraeli, tregoi aftësinë e tij të jashtëzakonshme ushtarake dhe përkushtimin e tij ndaj kauzës së rezistencës kundër pushtimit sionist.

Një njeri me aleanca të forta

Nasrallah ishte veçanërisht i rëndësishëm në ndërtimin e aleancave me aktorë të tjerë rajonalë, përfshirë Iranin dhe Sirinë, dhe në koordinimin e përpjekjeve të rezistencës kundër regjimit të Tel Avivit.

Nasrallah ishte një mbështetës i zëshëm i Sirisë, veçanërisht i qeverisë së Presidentit Bashar al-Assad, gjatë luftës civile të vendit që filloi në vitin 2011, duke kundërshtuar përpjekjet e mbështetura nga Perëndimi për të minuar qeverinë e Asadit përmes mercenarëve dhe terroristëve. Luftëtarët e Hezbollahut janë përfshirë në mënyrë aktive në vendin arab, duke luftuar së bashku me forcat qeveritare siriane kundër grupeve terroriste të mbështetura nga SHBA për të parandaluar përhapjen e grupeve ekstremiste në rajon.

Nasrallah ishte gjithashtu i njohur për elokuencën dhe karizmën e tij si folës publik.

Fjalimet e tij kanë frymëzuar miliona njerëz në të gjithë rajonin dhe mesazhi i tij i rezistencës dhe vetëvendosjes ka rezonuar me njerëzit e shtypur në mbarë botën, duke përfshirë edhe palestinezët. Pavarësisht përpjekjeve të shumta për ta vrarë dhe për të minuar udhëheqjen e tij, Nasrallah mbeti i palëkundur në angazhimin e tij për kauzën e drejtësisë dhe çlirimit.

Udhëheqja e tij ka qenë kritike në mbrojtjen e sovranitetit dhe dinjitetit të Libanit dhe në frymëzimin e një brezi të ri luftëtarësh të rezistencës. Me fillimin e luftës gjenocidale të Izraelit në Gaza vitin e kaluar në tetor, ai deklaroi hapjen e një “fronti në Libanin jugor për të mbështetur rezistencën palestineze”.

I angazhuar në mënyrë të palëkundur për këtë kauzë, ai u zotua në fjalime të shumta se ky front do të qëndrojë pa u lodhur deri në përfundimin e luftës shkatërruese në Gaza. Nasrallah ishte një hero i vërtetë i Boshtit të Rezistencës dhe trashëgimia e tij do të vazhdojë të frymëzojë dhe udhëheqë brezat e ardhshëm në luftën e tyre për drejtësi dhe çlirim./presstv/gazetaimpakt