Alexey Navalny, figura e shquar në aktivizmin anti-Kremlin, e forcoi udhëheqjen e tij duke ekspozuar korrupsionin brenda qeverisë ruse përmes videove bindëse. Një nga zbulimet e tij, një ekspoze 113-minutëshe me një pallat 1.31 miliardë dollarësh që supozohet se është ndërtuar për Presidentin Vladimir Putin nga oligarkët më të pasur të Rusisë në bregun e Detit të Zi, ka grumbulluar afro 130 milionë shikime në YouTube dhe është bërë një katalizator për protestat e përhapura, duke sfiduar Putinin në pushtetin dhe imazh e tij të kultivuar me kujdes si një udhëheqës vetëmohues i përkushtuar për mirëqenien e të gjithë rusëve.
Shkathtësia hetuese e Navalny-t shfaqet në videon e krijuar me përpikëri, e kompletuar me pamjet me dron, projekte dhe imazhe që pikturojnë një pamje të gjallë të pasurisë që të kujton strehën e një zuzari të filmit James Bond. Ky publikim, i shoqëruar me shumë video të tjera nga Fondacioni Kundër Korrupsionit të Navalny-t, jo vetëm që ka mbledhur dhjetëra miliona shikime, por gjithashtu ka nxitur protesta, duke minuar narrativën e Putinit.
Megjithatë, trajektorja e Navalny në ballë të politikës opozitare mori një kthesë të papritur kur një nga videot e tij të mëparshme përcolli një mesazh jashtëzakonisht të ndryshëm. Në një video pro të drejtave për armë të vitit 2007, Navalny e identifikoi veten si një “nacionalist i certifikuar”, duke mbrojtur eliminimin e “mizave dhe buburrecave”. Videoja, e publikuar nga Lëvizja Nacional Çlirimtare Ruse, një grup nacionalist i bashkëthemeluar nga Navalny, e portretizon atë duke qëlluar një aktor të veshur me një “keffiyeh” (veshja që mbajnë muslimanët në kokë), i cili simulonte një “sulm”.
Ky qëndrim nacionalist çoi në dëbimin e Navalny nga Yabloko, partia më e vjetër liberale demokratike e Rusisë, për shkak të “pikëpamjeve të tij nacionaliste” dhe pjesëmarrjes në Marshimin Rus, një tubim vjetor i nacionalistëve të ekstremit të djathtë. Lev Ponomaryov, një avokat me përvojë të të drejtave të njeriut, ndërpreu lidhjet me Navalny për dallimet e tyre ideologjike në lidhje me të ardhmen e politikës ruse.
Fundi i viteve 2000 dëshmoi një rritje të nacionalizmit në Rusinë post-sovjetike, e nxitur nga rritja ekonomike nga çmimet e larta të naftës, por e shoqëruar nga një mungesë të madhe të fuqisë punëtore, duke çuar në rritjen e migrimit të fuqisë punëtore. Navalny, fillimisht i lidhur me ndjenjat nacionaliste, mori pjesë në marshimet ruse, duke i përshkruar ato si “ngjarje të rëndësishme politike”.
Në vitin 2013, Navalny ndryshoi fokusin e tij duke kandiduar për kryebashkiak të Moskës në një platformë anti-migrante, duke siguruar 27 për qind të votave. Më pas, ai u distancua nga marshimet ruse dhe zbuti retorikën e tij nacionaliste, duke e ridrejtuar vëmendjen e tij drejt hetimeve kundër korrupsionit dhe duke zgjeruar shtrirjen e Fondacionit të tij Kundër Korrupsionit.
Transformimi i Navalny-t në një udhëheqës të frikshëm të opozitës u shpalos përmes aftësisë së tij për të mobilizuar protestues të ndryshëm dhe rëndësishëm politikë anembanë Rusisë. Ndërsa pikëpamjet e tij evoluan, duke tërhequr mbështetje nga spektra të ndryshëm politik, polemika rreth qëndrimit të tij të kaluar nacionalist u rishfaq kur Amnesty International i hoqi atij statusin e “të burgosurit të ndërgjegjes”. Navalny denoncoi vendimin e Amnesty-së, por vëzhguesit vunë në dyshim sinqeritetin e largimit të tij nga e kaluara e tij nacionaliste, duke përmendur deklaratat e fundit që mbështesin masat anti-migrante.
Hilarious how the establishment is pretending Alexei Navalny was threatening opposition to Vladimir Putin
Alexei Navaly was a neo nazi who was despised in Russia.
Why is the west obsessed with siding with and propping up neo nazis?
— Revolutionary Blackout Network🥋 (@SocialistMMA) February 17, 2024
Tani krahasoni këtë me Julian Assange, i cili u mbyll në një burg në Britaninë e Madhe.
Julian Assange, gazetari me origjinë australiane dhe themeluesi i ËikiLeaks, ka qenë një figurë e shquar dhe e diskutueshme në botën e shpërndarjes së informacionit. wikiLeaks, i krijuar në vitin 2006, fitoi vëmendjen globale për angazhimin e tij ndaj transparencës dhe publikimit të dokumenteve të klasifikuara dhe konfidenciale.
I lindur më 3 korrik 1971, në Townsville, Australi, Julian Assange zhvilloi herët një interes për kompjuterët dhe hakerimin. Në vitet 1980 dhe 1990, ai u përfshi në komunitete të ndryshme hakerimi, duke fituar aftësi që më vonë do të luanin një rol vendimtar në formimin e WikiLeaks. Angazhimi i Assange ndaj transparencës së informacionit dhe besimi i tij në mbajtjen e institucioneve të fuqishme përgjegjëse për veprimet e tyre u bënë forcat shtytëse pas përpjekjeve të tij.
WikiLeaks u lançua zyrtarisht në vitin 2006, me misionin e ofrimit të një platforme të sigurt për sinjalizuesit që të nxjerrin në mënyrë anonime dokumente të ndjeshme që ekspozojnë sjelljen e keqe të qeverisë dhe të korporatave. Assange, së bashku me një ekip individësh të zgjuar teknologjikisht, krijuan një platformë që premtoi të mbronte burimet dhe të sfidonte sekretin mbizotërues në çështjet ndërkombëtare.
WikiLeaks fitoi vëmendjen ndërkombëtare me publikimet e tij të profilit të lartë të dokumenteve të klasifikuara, si regjistrat e luftës në Irak, Ditari i Luftës në Afganistan dhe publikimi famëkeq i kabllogrameve diplomatike të SHBA-së në vitin 2010. Këto zbulime hodhin dritë mbi të vërtetat e fshehura, ekspozuan korrupsionin dhe ndezën debate për çështje që variojnë nga sjellja ushtarake deri te marrëdhëniet diplomatike. Ndërsa disa e përshëndetën Assange si një kampion të fjalës së lirë dhe transparencës, të tjerë e kritikuan atë për rrezikimin e sigurisë kombëtare.
Metodat e Assange për marrjen dhe publikimin e informacionit të klasifikuar ngritën pyetje etike në lidhje me përgjegjësinë e gazetarëve dhe dëmin e mundshëm të shkaktuar nga publikimet e paredaktuara. Implikimet ligjore rreth WikiLeaks u intensifikuan kur Assange u përball me akuza të pabazuara për sjellje të pahijshme seksuale në Suedi, duke çuar në arrestimin e tij në Mbretërinë e Bashkuar. Këto akuza, pa asnjë provë të dorëzuar ndonjëherë, u hoqën në vitin 2019.
Në vitin 2012, Assange kërkoi azil në Ambasadën e Ekuadorit në Londër për të shmangur ekstradimin në Suedi, nga frika se kjo mund të çonte përfundimisht në ekstradimin e tij në Shtetet e Bashkuara. Qeveria e SHBA-së kishte hetuar Assange dhe WikiLeaks për rolin e tyre në publikimin e dokumenteve të klasifikuara, të cilat ngritën shqetësime për ekuilibrin midis lirisë së shtypit dhe sigurisë kombëtare.
Pasi kaloi shtatë vjet në Ambasadën Ekuadoriane, Assange u arrestua nga autoritetet britanike në prill 2019 dhe tani vuan në burgun Belmarsh. Beteja e ekstradimit që pasoi u bë një pikë qendrore e debateve rreth lirisë së shtypit, sekretit të qeverisë dhe rolit të sinjalizuesve në një shoqëri demokratike. Mbështetësit argumentuan se Assange duhet të mbrohet si gazetar, ndërsa kritikët pretenduan se veprimet e tij rrezikonin jetët dhe rrezikonin sigurinë kombëtare.
Historia e Julian Assange dhe WikiLeaks është një rrëfim kompleks që përfshin çështje të transparencës së informacionit, lirisë së shtypit, llogaridhënies së qeverisë dhe etikës personale. Veprimet e Assange kanë ndezur debate thelbësore rreth rolit të gazetarisë, kufijve të fjalës së lirë dhe vijës së hollë midis ekspozimit të së vërtetës dhe rrezikimit të jetëve. Ndërsa procedurat ligjore vazhdojnë, trashëgimia e Julian Assange dhe ËikiLeaks padyshim do të formësojë diskutimet mbi dinamikën në zhvillim të shpërndarjes së informacionit në epokën dixhitale.
Çfarë mund të konkludojmë?
Ata të guximshëm dhe mjaft të mirë në perëndim që zbulojnë korrupsionin dhe qëllimet vrasëse janë të mbyllur për të vdekur. Ata në Rusi, që janë racistë dhe zbulojnë korrupsionin, janë të mbyllur për të vdekur. Duket se mediat perëndimore janë rehat duke kritikuar këtë të fundit ndërsa praktikisht injorojnë të parën./GazetaImpakt/ dorseteye/
