David Miller
Aksioma e përdorur shumë e Clausewitz na tregon se “lufta është vazhdimi i politikës me mjete të tjera”.
Ajo që shpesh kuptohet më pak – veçanërisht kur kemi të bëjmë me sionistët – është se diplomacia është thjesht vazhdimi i luftës me mjete të tjera. Dhe kështu është edhe me marrëveshjen e fundit të “armëpushimit” të arritur nga rezistenca palestineze në fushën e luftës diplomatike kundër armikut sionist.
Kushtet e fazës së parë
Faza e parë (dhe ndoshta e vetmja) e marrëveshjes kërkon një ndërprerje të armiqësive gjatë së cilës lëvizja e rezistencës së Hamasit do të lirojë të gjithë robërit e gjallë, si dhe kufomat e të eliminuarve (48 të gjallë dhe të vdekur gjithsej), në këmbim të dy mijë martirëve të gjallë palestinezë që do të shpëtohen nga burgjet e torturës sioniste.
Në kohën e shkrimit të këtij dokumenti, Hamasi i ka dorëzuar shtatë robër Komitetit Ndërkombëtar të Kryqit të Kuq (KNKK) në Gaza dhe pritet të lirojë 13 të tjerë, ndërsa pret lirimin e 2,000 palestinezëve të mbajtur në burgjet izraelite sipas kushteve të marrëveshjes.
Por do të duhet të pasojnë negociata më të hollësishme, pasi të paktën dy mijë palestinezë të tjerë të rrëmbyer nga pushtimi sionist mund të mbeten në robëri pas këtij armëpushimi.
Marrëveshja gjithashtu kërkon që sionistët të tërhiqen nga 47 përqind e territorit të Gazës, megjithëse zyrtarët palestinezë të rezistencës dyshojnë se ky kusht do të përmbushet.
Askush nuk ka ndonjë iluzion se sionistët do të pushojnë së zjarri. Vetëm ditën tjetër, pashë tym të ngrihej nga hiri i Qytetit të Gazës dhe Khan Younis ndërsa sionistët terrorizonin familjet palestineze nga qielli, me shumë mundësi duke përdorur helikopterët sulmues Apache AH-64 të Boeing, siç bëjnë shpesh.
Ky është i njëjti Boeing që iu dhurua së fundmi 96 miliardë dollarë nga Qatar Airways; 14.5 miliardë dollarë nga Etihad i Abu Dhabit dhe 37 miliardë dollarë nga Fondi i Investimeve Publike i Arabisë Saudite në emër të Riyadh Air.
Donald Trump sapo ka reklamuar një nënshkrim personal të marrëveshjes, ndërsa katër ekstremistët hebrenj që janë materialisht përgjegjës për detajet e marrëveshjes për sionistët – Steve Witkoff, Jared Kushner, Benjamin Netanyahu dhe këshilltari i tij kryesor Ron Dermer – i dhanë traktatit dhe gjenocidit që i ka paraprirë, bekime të plota gjatë një takimi kabineti në Tel Aviv.
Prania e Witkoff dhe Kushner në një takim kabineti sionist në al-Kudsin e pushtuar nuk lë vend për metafora. Nuk është çudi që amerikanët sot po arrijnë në kuptimin e vonuar se Perandoria e tyre është drejtuar nga dhe për interesat supremaciste hebraike për disa dekada.
Një fitore për rezistencën palestineze
Pavarësisht gjithë kësaj buje, lufta do të vazhdojë, dhe ndoshta edhe do të zgjerohet, pasi Netanyahu nuk do të jetë në gjendje të përballet me rivalët politikë të brendshëm dhe presionin e brendshëm në entitetin sionist pas një disfate kaq të plotë diplomatike, bazuar në kushtet e dakorduara nga rezistenca fitimtare palestineze në Kajro nën ndërmjetësimin e Katarit, dhe shtrëngimin egjiptian dhe turk.
Përfaqësuesit turq dhe egjiptianë e kanë shtyrë vazhdimisht rezistencën palestineze të kapitullojë, të çarmatoset dhe të përfundojë luftën e tyre kundër kolonizimit sionist që nga samiti i Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së muajin e kaluar, gjatë të cilit regjimi i Trump i detyroi shtetet me shumicë myslimane të angazhoheshin për sionizim në shtetet e tyre.
Marrëveshja është, siç kanë thënë disa palestinezë në Gaza, rezultat i “luftës dhe vendosmërisë palestineze” që mbijetuan dy vjet gjenocidi kundër të gjitha vështirësive, nën bombat dhe bashkëpunimin e të gjithë botës. Liria e martirëve të gjallë është arritja e tyre mbi të gjitha, megjithëse ka të ngjarë që sionistët do të synojnë menjëherë të burgosurit palestinezë të liruar për vrasje.
Marrëveshja është gjithashtu një sukses i madh për strategjinë e Katarit si ndërmjetës kryesor, e cila ka balancuar me delikatesë kërkesat gjenocidale të entitetit sionist dhe organo-mullitarit të tij në Shtëpinë e Bardhë nga njëra anë, dhe nga ana tjetër, nevojën urgjente për të zbutur vuajtjet e papërshkrueshme me të cilat përballet populli palestinez dhe për të liruar mijëra palestinezë të mbajtur në burgjet e torturës sioniste.
Rezistenca palestineze gjithmonë e ka vendosur lirimin e pengjeve palestinezë në këmbim të pushtuesve të kapur sionistë në krye të axhendës, dhe i ka paracaktuar të gjitha kushtet e tjera mbi këtë dhe fundin, gjë që duket se përkthehet në hebraisht si një ngadalësim i thjeshtë i gjenocidit.
Rrotat po rrotullohen të paktën për të arritur një nga këto kushte.
Rezistenca në të njëjtën faqe
Gjithashtu ka qenë gjithmonë thelbësore për rezistencën palestineze të sigurojë që pengjet e liruara nga robëria sioniste të jenë nga një gamë e gjerë lëvizjesh shoqërore palestineze, pa përjashtimin e asnjë fraksioni apo individi.
Hamasi po negocion në emër të vetë Palestinës sepse përfaqëson Palestinën – zgjedhor, ushtarakisht, diplomatikisht dhe në aspektin e përbërjes së saj shoqërore. Por nuk është vetëm në anën palestineze të tryezës.
Delegatëve të saj u janë bashkuar në këtë raund negociatash përfaqësues nga fraksione të tjera të Rezistencës, përfshirë Xhihadin Islamik Palestinez (PIJ), luftëtarët e të cilit Saraya al-Quds kanë qenë jetikë për përpjekjet luftarake palestineze për dy vjet, dhe Frontin Popullor për Çlirimin e Palestinës (PFLP), Brigadat e të cilit Abu Ali Mustafa kanë luajtur gjithashtu një rol në përballjen me zjarrin sionist.
Pasardhësi i Abu Ali Mustafës si Sekretar i Përgjithshëm i PFLP-së, Ahmad Sa’daat, i njohur gjithashtu si Abu Ghassan, është një nga palestinezët e profilit të lartë lirimin e të cilëve rezistenca po kërkon.
Ai është vlerësuar nga sionistët për hakmarrjen për martirizimin e Abu Ali Mustafës duke mbikëqyrur eliminimin e sionistit të etur për gjak dhe avokatit të spastrimit etnik palestinez, atëherë ‘ministrit të turizmit’ sionist Rehavam Ze’evi, i cili themeloi Partinë Moledet, në një operacion të famshëm në vitin 2001 në al-Quds të pushtuar.
Një tjetër nga pengjet e njohura palestinezë të mbajtura në burgjet e torturave sioniste është Ibrahim Hamed, një komandant ushtarak i Hamasit nga Bregu Perëndimor i pushtuar, i cili ka mbikëqyrur shumë operacione të rëndësishme të Brigadës Qassam për të çliruar territoret e pushtuara palestineze.
Sionistët ia atribuojnë atij eliminimin e 96 agjentëve të regjimit dhe plagosjen e 400 të tjerëve gjatë Intifadës së Dytë. Në stilin tipik, agjencitë ushtarake sioniste kanë pretenduar se Hamed nuk mund të lirohet si pjesë e kësaj marrëveshjeje sepse ai është “Yahya Sinwar i ardhshëm”.
Pra, natyrshëm, “burimet e larta” që besohet se janë në Shin Bet nuk humbën kohë duke informuar propagandistin e favorizuar sionist Nadav Eyal se Hamed është në të vërtetë “dy ose edhe tre Yahya Sinwar”.
Pa dyshim, së shpejti, ai do të fajësohet për tetëdhjetë e tetë sulme të 11 shtatorit dhe do të na thuhet se ai vlen 6 miliardë dollarë, të shoqëruara me pamje të kokrrizuara të një çante lëkure turke që thuhet se është bërë nga Hermès.
Një i burgosur i profilit të lartë që sionistët tashmë kanë refuzuar ta lirojnë – dhe të cilin zyrtari i lartë i Hamasit, Musa Abu Marzouq, thotë se partia e tij këmbëngul ta lirojë përmes kësaj marrëveshjeje – është ikona e Fateh-ut, Marwan al-Barghouti, i cili ka kaluar tre dekada i burgosur në duart e sionistëve dhe i cili është reklamuar gjerësisht si një kandidat presidencial potencialisht unifikues në të gjithë Palestinën.
Pikat e ngërçitjes
Refuzimi i sionistëve për të liruar Barghoutin, Hamedin dhe Sa’daatin shërben si një tregues i hershëm se sa e vështirë do të jetë arritja e fazës së parë të marrëveshjes, e cila është e vetmja fazë që i përshtatet rezistencës për t’u angazhuar. Fazat pasuese të “planit të paqes së Trump” të propozuar janë shumë të egra dhe fyese për t’u marrë në konsideratë, dhe përbëjnë një sionizim të plotë dhe të përjetshëm të Palestinës (dhe, si rezultat, të pjesës tjetër të botës) nën një Pax Judaica.
Supremacistët sionistë e kanë ekzagjeruar ndikimin e tyre mbi rezistencën palestineze nëse mendojnë se mund të kërkojnë kapitullim dhe çarmatim ashtu siç kanë bërë në Liban. Por ata tashmë po punojnë thellë brenda Gazës për të sionizuar palestinezët pa pëlqimin e rezistencës.
Merrni shembullin e Dr. David Hasan, një neurokirurg nga Karolina e Veriut i cili kërkon të shënjestrojë 20,000 jetimë palestinezë të uritur për shpëlarje truri me ndihmë në njërën dorë dhe një “kurrikulë miqësore me Izraelin” në tjetrën me skemën e tij të tmerrshme “Fshati i Fëmijëve të Gazës”.
Rezistenca aktualisht është e zënë me çrrënjosjen e bandave të lidhura me Daesh-in të Yasser Abu Shabab, të përdorura nga regjimi sionist si nënkontraktor për përdhunime, tortura dhe ekzekutime brenda Gazës gjatë gjenocidit, por me kalimin e kohës padyshim që do t’i adresojë programe të tilla sionizimi dhe koordinatorët e tyre me të njëjtën energji.
Kjo do të shkaktojë fërkime ndërsa ekstremisti i Chabad-it Kushner, i cili është personalisht i fiksuar pas sionizimit të Azisë Perëndimore dhe sjelljes së një Perandorie Hegjemonike Hebreje, mbetet në anën e Donald Trump.
Ekziston gjithashtu rruga më e dukshme që Netanyahu ka të ngjarë të ndjekë për të penguar çdo përparim: marrjen mbrapsht të kolonistëve sionistë të mbajtur si robër lufte nga rezistenca dhe më pas vazhdimin e luftës në Qytetin e Gazës në vend që të tërhiqet.
Netanyahu është më afër se kurrë, dhe më afër se çdo figurë tjetër në histori, për të sjellë një Pax Judaica – një transferim të plotë të hegjemonisë globale nga SHBA-të në entitetin sionist.
Në rastin e papritur që shtetet me shumicë myslimane të refuzojnë të sionizohen si pjesë e këtij “plani paqeje” të ndërmjetësuar nga Kushner, ai dhe Netanyahu (të cilin e ka njohur si figurë atërore që nga fëmijëria e tij) thjesht do të vazhdojnë përpara për të sjellë sionizimin në fund të një arme.
David Miller është producenti dhe bashkë-prezantuesi i emisionit Palestina Declassified të Press TV. Ai u shkarkua nga Universiteti i Bristolit në tetor 2021 për shkak të avokimit të tij për Palestinën./presstv
