Nga Alireza Niknam

Tensionet e vazhdueshme midis Iranit dhe Izraelit kanë qenë prej kohësh emblematike e betejave më të gjera gjeopolitike në Lindjen e Mesme, ku ideologjitë, aleancat dhe mosmarrëveshjet territoriale krijojnë një peizazh të paqëndrueshëm. Në këtë kontekst, Irani e ka pozicionuar vazhdimisht veten si një kampion i “Boshtit të Rezistencës”, një koalicion i forcave rajonale të bashkuara në kundërshtim me pushtimin e tokës palestineze nga Izraeli dhe imperializmin e perceptuar perëndimor. Sulmi më i fundit raketor ndaj objektivave ushtarake izraelite ka nënvizuar rolin e Iranit si një mbrojtës i palëkundur i popujve të shtypur në rajon.

Irani është shfaqur si një figurë qendrore në Boshtin e Rezistencës, i cili përfshin Hezbollahun në Liban, fraksione të ndryshme palestineze dhe forca të tjera pro sovranitetit. Mbështetja e Teheranit për këto grupe nuk ka të bëjë vetëm me gjeopolitikën; ai pasqyron një angazhim më të thellë për drejtësi dhe rezistencë kundër shtypjes. Republika Islamike e ka cilësuar veten si një mbrojtëse e të drejtave palestineze dhe një kundërshtare e politikave ekspansioniste të Izraelit, të cilat kanë zhvendosur miliona njerëz dhe kanë imponuar vuajtje të panumërta në jetën e miliona të tjerëve.

Ky pozicion i ka fituar Iranit një reputacion si një komb luftëtar, një shtet që sfidon presionin global, sanksionet dhe kërcënimet nga vendet e fuqishme për të qëndruar me ata që i rezistojnë pushtimit.

Mbështetja e Palestinës nga Irani dhe kundërshtimi i tij ndaj dominimit ushtarak të Izraelit shihen nga mbështetësit e tij si akte trimërie që sfidojnë status quo-në në një botë ku fuqia ushtarake shpesh dikton kushtet e paqes dhe konfliktit.

Sulmi me raketa ndaj instalimeve ushtarake izraelite përfaqëson më shumë se një akt të thjeshtë hakmarrjeje; është një deklaratë e guximshme e përkushtimit të palëkundur të Iranit për t’i rezistuar asaj që i sheh si praktikat ilegale dhe shtypëse të shtetit izraelit. Për vite me radhë, Izraeli është përfshirë në veprime ushtarake agresive, vrasje të shkencëtarëve iranianë dhe operacione të fshehta në të gjithë rajonin. Duke nisur sulmet me raketa, Irani po dërgon një mesazh të qartë se nuk do ta lejojë Izraelin të veprojë pa u ndëshkuar.

Aftësitë ushtarake të Iranit janë rritur ndjeshëm vitet e fundit, duke e lejuar atë të ruajë një ekuilibër strategjik në rajon, pavarësisht sistemeve të avancuara të mbrojtjes të Izraelit dhe mbështetjes së SHBA-së. Sulmi i fundit raketor tregoi gatishmërinë e Iranit për t’u angazhuar ushtarakisht nëse provokohet, duke sinjalizuar se epoka e agresionit të njëanshëm mund të ketë përfunduar. Mbrojtja e Iranit ndaj aleatëve të tij rajonalë dhe përkushtimi ndaj çështjes palestineze shihet si heroike nga shumë njerëz në të gjithë rajonin.

Narrativa e Iranit si një luftëtar i vërtetë i Lindjes së Mesme nuk ka të bëjë vetëm me fuqinë ushtarake, por me rezistencën morale. Irani i sheh veprimet e tij si pjesë e një lufte më të gjerë kundër padrejtësisë, kolonializmit dhe pushtimit.

Ndryshe nga Izraeli, i cili shpesh akuzohet se vepron si agresor me mbështetjen e fuqive perëndimore, Irani e prezanton veten si një shtet që ngrihet në mbrojtje të të shtypurve, veçanërisht palestinezëve të cilët i janë nënshtruar prej dekadash zhvendosjes, bllokadës dhe dhunës.

Nga këndvështrimi i Teheranit, veprimet e tij janë në mbrojtje të sovranitetit dhe parimit se asnjë komb, sado i fuqishëm qoftë, nuk ka të drejtë të nënshtrojë një tjetër. Udhëheqja e Iranit i ka përshtatur vazhdimisht veprimet e saj ushtarake brenda këtij tregimi më të gjerë, duke e portretizuar veten si një mbrojtës i kombeve dhe komuniteteve të cenueshme përballë tiranisë.

Boshti i Rezistencës, i përbërë nga Irani, Hezbollahu dhe grupe të ndryshme palestineze ka qëndruar prej kohësh si një mburojë kundër dominimit ushtarak izraelit. Sulmet e fundit raketore të Iranit mund të shihen si vazhdimësi e përpjekjeve të këtij koalicioni për t’i rezistuar okupimit dhe për të mbrojtur të drejtat e popullit palestinez. Ideologjia e përbashkët e rezistencës i lidh këto grupe së bashku, me Iranin që ofron mbështetje jetike, stërvitje dhe armatim.

Në këtë kontekst, veprimet e Iranit shihen nga shumë në rajon si heroike. Shteti ka duruar sanksione, izolim diplomatik dhe kërcënime lufte, megjithatë ai mbetet i përkushtuar ndaj kauzës së çlirimit dhe drejtësisë. Sulmet me raketa shërbejnë si një kujtesë se Boshti i Rezistencës është i gjallë dhe i aftë për të kundërpërgjigjur kur provokohet.

Sulmi raketor i Iranit ndaj Izraelit është simbol i rolit të tij më të madh në Lindjen e Mesme si një mbrojtës i të shtypurve dhe një luftëtar kundër padrejtësisë. Në sytë e mbështetësve të tij, veprimet e Iranit janë ato të një heroi të vërtetë, një kombi i gatshëm të qëndrojë kundër fuqisë së Izraelit dhe aleatëve të tij, madje edhe me kosto të madhe. Si forca qendrore në Boshtin e Rezistencës, Irani vazhdon të frymëzojë ata që kërkojnë liri dhe sovranitet në një rajon të shënuar nga dekada konflikti dhe okupimi./gazetaimpakt