Artikulli i fundit i New York Times pranon se ushtria izraelite ka lejuar një sasi të paprecedentë “dëme kolaterale” që kanë përfshirë vrasjen e civilëve. Megjithatë, për ta pastruar këtë informacion që pretendon të zbulojë, artikulli heq dorë nga statistikat kryesore që ishin zbuluar më herët.
Në artikullin e 26 dhjetorit, shpjegohet se Izraeli kishte dhënë një urdhër që lejonte vrasjen deri në 20 civilë për çdo target të ulët të Hamas. “Urdhri, i cili nuk ishte raportuar më parë, nuk kishte precedent në historinë e ushtrisë izraelite,” thuhet në artikull.
Megjithatë, në prill 2024, një media izraelite, +972 Magazine, kishte publikuar jo vetëm këtë fakt, por kishte zbuluar shifra edhe më shokues për atë që konsiderohej “dëm kolateral i pranueshëm”. Artikulli i +972 Magazine tregoi se sulmi ajror izraelit që vrau komandantin e batalionit të Hamasit në Shujaiya, Wisam Farhat, ishte autorizuar për të vrarë 100 civilë. Po ashtu, në rastin famëkeq të Ayman Nofalit, komandantit të Brigadës Qendrore të Gazës, ushtria kishte autorizuar vrasjen e rreth 300 civilëve.
Raporti i +972 Magazine u përmend shkurtimisht nga New York Times, duke shtuar se ushtria izraelite e kishte mohuar këtë informacion. Megjithatë, hetimi i +972 nuk ka filluar në prill. Një artikull i publikuar në nëntor të 2023 përmendte një burim që tha se: “Numrat e viktimave civile, të cilat lejohej të konsideroheshin si dëme kolaterale, u rritën nga disa dhjetëra viktima në operacione të mëparshme, në qindra vdekje civile në sulme.”
Në këtë mënyrë, ndërsa është bërë një bujë e madhe për faktin që një numër kaq i lartë i dëmeve kolaterale nuk ka pasur precedent në historinë e ushtrisë izraelite, ushtria izraelite ka njohur dhe ka shkruar ndër vite civilët si dëme kolaterale. Në fakt, mjafton të shqyrtojmë çdo raport të Kombeve të Bashkuara për veprimet ushtarake të Izraelit për të parë këtë realitet.
Kjo nuk është vetëm një situatë që ka ndodhur në Gaza; ka ndodhur edhe në Liban. Kur Izraeli realizoi asasinimin e Sekretarit të Përgjithshëm të Hezbollah-ut, Seyyed Hassan Nasrallah, ai shpalli hapur se vlerësonte se numri i viktimave do të ishte rreth 300, si pasojë e shkatërrimit të disa ndërtesave civile në jug të Bejrutit.
Në artikullin e New York Times, nuk ka asgjë të re; thjesht konfirmohet ajo që ishte raportuar më parë, por bëhet në një mënyrë që zvogëlon rëndësinë e vrasjeve duke fshirë fakte kyçe dhe duke përsëritur klişe të vjetra.
Për shembull, përsëritet si fakt i provuar akuza e gjerë se Hamas qëllimisht përpiqet të fshihet mes civilëve dhe i përdor ata si mburoja njerëzore, një pikë që ka qenë gjetur të paktën e dyshimtë më parë.
Çfarë është e padiskutueshme, megjithatë, është se Izraeli përdor palestinezët si mburoja njerëzore, siç është dokumentuar në mënyrë të bollshme gjatë luftës dhe që dikur ishte një pjesë e pranuar e doktrinës ushtarake izraelite.
“Që nga nëntori 2023, përballë një reagimi global, Izraeli filloi të ruante municionet dhe të ngushtonte disa nga rregullat e tij të angazhimit, duke përfshirë uljen e numrit të civilëve që mund të rrezikoheshin gjatë goditjes së militantëve me rang të ulët që nuk paraqisnin kërcënim të menjëhershëm,” thuhet në NYT. Pyetja këtu është, nga erdhi ky informacion? Sipas artikullit, burimet janë të gjithë ushtarë dhe zyrtarë izraelitë.
E vetmja dëshmi e paraqitur janë fjalët e izraelitëve. A është bërë ndonjë analizë ose janë cituar shembuj për të provuar se ushtria izraelite do të vriste vetëm dhjetë civilë për çdo luftëtar të Hamasit të rangut të ulët? Aspak, sepse as Izraeli nuk mund të paraqesë këtë informacion për publikun, as emrat e mijëra “luftëtarëve të Hamasit” që ka synuar.
Nëse shkojmë me shifrat zyrtare të Izraelit për numrin e militantëve të dyshuar të Hamasit të vrarë, ato rriten në një ritëm që nuk përputhet me shifrat e numrit të viktimave që pranojnë Kombet e Bashkuara. Ndërkohë, numri zyrtar i viktimave në Gaza është afërsisht 46,000, me 10,000 të zhdukur dhe të supozuar të vdekur, mënyra e vetme që shifrat e “luftëtarëve të Hamasit” të Izraelit kanë kuptim është nëse bilanci i viktimave është shumë më i lartë. Megjithatë, pranuar një bilanc më të lartë viktimash për t’i dhënë më shumë legjitimitet pretendimeve të Izraelit për luftëtarët e Hamasit, New York Times do të kishte një problem tjetër: do të duhej të përballej me faktin që vrasjet u rritën vetëm në nëntor të vitit 2023.
Përveç kësaj, artikulli i +972 nga 3 prilli ofron një pasqyrë shumë më të thellë për sistemet e inteligjencës artificiale të përdorura nga ushtria izraelite dhe vë në dukje se objektivat që ajo krijoi ishin tepër të pasakta. Hetimi zbuloi se kur sistemi Lavender përzgjodhi objektiva të rinj të Hamasit, ushtria izraelite përdorte municione më vdekjeprurëse, sepse “nuk do të dëshironit të humbni bomba të shtrenjta për njerëz të parëndësishëm.”
Për më tepër, +972 vuri në dukje se ndërkohë që një njeri duhet të verifikonte objektivat e zgjedhur nga AI para se të urdhërohej një sulm, kjo përfundonte thjesht në sigurinë që objektivi ishte mashkull – duke kaluar rreth 20 sekonda mesatarisht përpara se të tërhiqej këmbëza.
Askush në artikullin e New York Times nuk përmend masakrat e civilëve ku nuk ka objektiva ushtarake, as nuk përmendet tortura masive, abuzimi seksual ose shkatërrimi i shtëpive për kënaqësinë e ushtarëve. Gjithçka është paraqitur si një ushtri që e teproj me goditjet e saj pas sulmit të 7 tetorit nga Hamas./RT/GazetaImpakt
