Nga Kevin Barrett
Më 6 qershor, Tucker Carlson, eksperti televiziv më i ndjekur në Amerikë, lançoi një shfaqje të re në Twitter. I pa frenuar më nga drejtuesit e Fox Neës, Carlson ishte i lirë të bënte një pyetje të madhe dhe shpërthyese: “Çfarë ndodhi saktësisht më 11 shtator?” Ai u përgjigj: “Epo, është ende i klasifikuar.”
Disa muaj më parë, Carlson ishte shfaqur në podkastin e Clayton Morris dhe kishte sjellë ndërtesën 7 të Qendrës Botërore të Tregtisë, e parë gjerësisht si thembra e Akilit e historisë zyrtare të 11 shtatorit:
“Nëse thoni, ‘Çfarë ndodhi në të vërtetë me ndërtesën 7? Si ndohi kjo? është e çuditshme apo jo? Nuk mundet? si, çfarë është ajo?’… Nëse do të thoshit diçka të tillë në televizion, ata do të lëshonin. Do të dëshironit të humbisni punën tuaj për këtë. Është një sulm ndaj vendit tim. Mund të pyes? nuk e kuptoj vërtet. A shemben me të vërtetë ndërtesat? Jo, ata – ndoshta e bëjnë. Une nuk e di. Por pse nuk mund të bëj pyetje për këtë?”
Fjalët e Carlson-it tradhtojnë disonancën e tij njohëse. “A shemben në të vërtetë ndërtesat (ashtu)? Jo, ata – ndoshta e bëjnë”. Ai thuajse zbulon të vërtetën e dukshme “jo, ata nuk e bëjnë” përpara se të korrigjohet me (ndoshta ironike) “ndoshta po. Une nuk e di“.
Carlson e ndërtoi karrierën e tij duke kultivuar një reputacion për të folur të drejtën, i patrazuar nga korrektësia politike. Por siç sugjeron ai, biseda e drejtpërdrejtë për 11 shtatorin në përgjithësi, dhe ËTC-7 në veçanti, është e padëshirueshme në SHBA-në e sotme. Në mediat kryesore, edhe bërja e pyetjeve është e papranueshme.
Pse nuk mund të bëjmë pyetje rreth ndërtesës 7?Sepse përgjigjet janë shumë të dukshme dhe tepër të turpshme për sundimtarët e perandorive të ndërthurura amerikane dhe izraelite.
Ndërtesa 7 e Qendrës Botërore të Tregtisë, një shumëkatëshe, 47-katëshe, u shemb në gjurmën e saj në orën 5:21 pasdite më 11 shtator 2001, shtatë orë pasi u shkatërruan Kullat Binjake. Dëshmitarë të shumtë raportuan policinë dhe personelin e urgjencës duke njoftuar se ËTC-7 ishte gati të shembej. Sekonda para se të binte, dëshmitarët dëgjuan një numërim mbrapsht për prishjen (“pesë-katër-tre-dy-një”) në radion e policisë, që u pasua nga shpërthimi masiv që përshpejtoi “kolapsin”.
Ndërtesa ra në rënie absolute të lirë për dysekonda e gjysmë të parë, dhe pothuajse në rënie të lirë vazhdoi rrënimi i saj. Kjo do të thotë se të gjitha mbështetëset vertikale të ËTC-7 ishin hequr disi njëkohësisht dhe plotësisht. I vetmi mekanizëm i njohur që mund ta bëjë këtë janë eksplozivët e përgatitur në mënyrë profesionale dhe në kohë.
Prishja e dukshme e kontrolluar e ndërtesës 7 hodhi një pikëllim të rremë në narrativën zyrtare të qeverisë amerikane për 11 shtatorin. ËTC-7 kishte qenë një nga ndërtesat më të rëndësishme në Amerikë. Ajo strehonte selinë e dytë më të madhe të CIA-s pas Langley, Virxhinia, si dhe Shërbimin Sekret, Komisionin e Letrave me Vlerë dhe Shkëmbime me dosjet e tij Enron, Shërbimin e të Ardhurave të Brendshme dhe shumë nga sulmuesit më të mëdhenj të korporatave të Amerikës. Për më tepër, kati i 23-të i ËTC-7 ishte shtëpia e Zyrës së Menaxhimit të Emergjencave të Nju Jorkut (OEM), ku qeveritë lokale dhe federale do të menaxhonin përgjigjen e tyre të përbashkët ndaj çdo fatkeqësie të madhe, si 11 shtatori.
Përgjigja OEM ndaj 11 shtatorit duhet të ishte drejtuar nga kati i 23-të i ËTC-7. Por nuk ishte.Pse jo? Në një intervistë për ABC-TV me Peter Jennings të kryer në mëngjesin e 11 shtatorit, kryetari i atëhershëm i NYC-së, Rudy Giuliani dha përgjigjen: “Na u tha se Qendra Botërore e Tregtisë do të shembet”, kështu që ata u zhvendosën në një vend alternativ. Rrëfimi i Giuliani për paranjohjen e “kolapsit” të paprecedentë dhe jashtëzakonisht të pamundur të Kullave Binjake ngre pyetjen pse 343 zjarrfikësit që vdiqën më 11 shtator nuk morën të njëjtin paralajmërim.
Giuliani nuk ishte i vetmi me njohuri paraprake të një “kolapsi shembjeje” më 11 shtator. Si BBC ashtu edhe CNN raportuan “kolapsin” e ËTC-7 përpara se të ndodhte.
Megjithëse ndërtesa 7 ishte planifikuar tëshembej me një shpërthim dukshëm tëkontrolluar, ai nuk mund të pranohej. Natyrisht, rrëmbyesit e dyshuar jo shumë kompetentë të fajësuar për 11 shtatorin nuk ishin të dyshuar të besueshëm në shpërthimin shumë profesional të një prej ndërtesave më të sigurta në Amerikë.
Për shtatë vjet, federatat ngecën dhe u errësuan.Një raport i FEMA-s i vitit 2002 anashkaloi ËTC-7, duke pranuar se çdo hipotezë që autorët mund të imagjinonin (duke mos përfshirë atë të pamendueshmen, prishjen) kishte “vetëm një probabilitet të ulët të ndodhjes”. Raporti i Komisionit i 11 shtatorit, i lëshuar në 2004, as nuk përmendi shkatërrimin e ËTC-7. Rrjeti i televizioneve vendosi një ndërprerje në pamjet që transmetonte të “kolapsit” gjatë rrëzimit tësaj.
Më në fund, në vitin 2008, Instituti Kombëtar i Standardeve dhe Teknologjisë (NIST) publikoi raportin e tij të vonuar për ËTC-7. Sipas autorëve, një fenomen fizik deri tani i panjohur, “zgjerimi termik”, kishte bërë që një mbajtëse të zhbëhej, duke hequr në mënyrë magjike të gjithë mbështetjen vertikale të ndërtesës dhe duke shkaktuar në 2.5 sekonda një rënie të lirë absolute të ndodhur në rreth pesë sekonda,afërsisht një renie e lire.
Raporti i NIST, natyrisht, është qesharak. Për detaje, shikoni filmin Seven me profesorin e Universitetit të Alaskës Leroy Hulsey, i cili drejtoi një simulim të detajuar kompjuterik të shkatërrimit të ndërtesës.
Por ne nuk kishim nevojë të prisnim raportin e Hulsey-t. Vetëm dëgjoni Larry Silverstein, mikun e ngushtë të Benjamin Netanyahut, i cili bleu Qendrën Botërore të Tregtisë dy muaj para 11 shtatorit, dyfishoi sigurimin dhe rastësisht e anashkaloi mëngjesin e tij të zakonshëm në majë të kullës atë mëngjes. Në dokumentarin e PBS, America Rebuilds, transmetuar në vitin 2002, Silverstein rrëfen se “tërhoqi” (d.m.th. shkatërroi) ndërtesën 7. Më vonë ai mblodhi afërsisht tre të katërtat e një miliardë dollarësh nga paratë e sigurimit pikërisht për atë ndërtesë, së bashku me katër miliardë për pjesën tjetër të Qendrës Botërore të Tregtisë, frytet e pretendimit të tij të çuditshëm të dëmshpërblimit të dyfishtë se ai kishte pësuar dy sulme terroriste krejtësisht të veçanta dhe që nuk lidheshin medy avionët.
Fakti i qartë që autoritetet gënjyen dhe gënjejnë ende për ndërtesën 7, ngre pyetjen se për çfarë tjetër gënjejnë dhe tregon për të vetmet prishje pak më pak të dukshme të Kullave Binjake.Ashtu si ndërtesa 7, Kullat Binjake u zhdukën me përshpejtimin gati-gati të rënies së lirë në rrugën e rezistencës më të madhe, duke treguar se edhe atyre u ishin hequr të gjitha mbështetësit vertikalë me saktësi sinkronike. Ashtu si për shkatërrimin e papritur të ndërtesës 7 nuk mund të fajësohen në mënyrë të besueshme disa zjarre të vogla zyrash me origjinë të pacaktuar, po ashtu shkatërrimet e papritura, simetrike dhe të plota të Kullave 1 dhe 2 nuk mund të kenë qenë rezultat i dëmtimit të rastësishëm të shkaktuar nga zyra relativisht modeste me zjarret e ndezura nga vajguri (karburanti i avionit).
Por Kullat u “mbytën” në prishje shpërthyese jokonvencionale, krejtësisht ndryshe nga shpërthimi i ndërtesës 7. Në të vërtetë, aq shumë forcë shpërthyese u përdor për të pluhurosur kullat saqë shumica e përmbajtjes së ndërtesave, duke përfshirë më shumë se 1100 trupa njerëzish, u avulluan, u kthyen në hiç. Dhe nga 1,640 viktimat e çuditshme që lanë të paktën një copë thonjsh ose një copë kocke për t’u rikuperuar nga operacioni më i përpiktë i shoshitjes dhe bërjes së kovës në histori, shumë prej tyre u shpërthyen në copëza, duke lënë vetëm disa fragmente kockash për t’u nxjerrëvite më vonë nga çatitë e ndërtesave fqinje: “Për shembull, një kërkim në vitin 2010 gjeti 76 fragmente të tjera mbetjesh në çatinë e ndërtesës 40-katëshe të “Deutsche Bank”, 250 metra larg Kullës Jugore. Më parë, nga kjo çati u mblodhën mbi 750 fragmente kockash njerëzore, secila më pak se gjysmë centimetra e gjatë. Si mund të kishte qenë ndonjëherë shkatërrimi masiv shpërthyes i dy Kullave dhe avullimi i banorëve të saj dhe pajisjeve të tyre të zyrës i gabuar për një kolaps natyror të shtyrë nga graviteti është një nga ato mistere që do t’i bëjë historianët e ardhshëm të kruajnë kokën.
Shkatërrimi me eksploziv i Qendrës Botërore të Tregtisë, i kryer në mënyrë të tillë që mund të fajësohej (kuazi) për përplasjet e avionëve dhe zjarret, kërkoi shuma të mëdha parash dhe ekspertizë, si dhe akses të brendshëm në ndërtesa. Një kërkesë e anashkaluar shpesh ishte që autorët, të cilët kishin investuar aq shumë në planet e tyre të përpunuara të prishjes, do të duhej të ishin 100% të sigurt se avionët do të godasin ndërtesat për të ofruar një pretekst për prishjet. Pra, ata nuk mund të kishin lejuar thjesht rrëmbyesit radikalë të përpiqeshin të merrnin kontrollin e avionëve dhe të përpiqeshin t’i përplasnin ato në Kullat. Shanset për goditje të suksesshme nga aeroplani në ndërtesë, duke pasur parasysh se nuk kishte pasur rrëmbime të suksesshme në SHBA për dekada, do të ishin afër zeros. Pra, autorët duhet të kenë kontrolluar aspektin e aviacionit të 11 shtatorit, me sa duket duke fluturuar avionë në objektiva me telekomandë. Kjo do të shpjegonte se përse nuk ka prova se ndonjë rrëmbyes i supozuar ishte edhe në bordin e avionëve të supozuar sulmues, dhe prova të bollshme për të kundërtën.
Natyrisht, të brendshëm të fuqishëm ishin përgjegjës. Pyetja është, cilët të brendshëm?
Përgjigja e shkurtër, me të cilën shumica e studentëve të çështjes do të pajtoheshin, është “neokonservatorët”. Besnik me fanatizëm ndaj Izraelit dhe të dëshpëruar për ta kthyer ushtrinë amerikane kundër armiqve të tyre muslimanë, autorët e Rindërtimit të Mbrojtjes së Amerikës (shtator 2000) njoftuan në mënyrë të famshme se “procesi i tyre i dëshiruar i transformimit … ka shumë mundësi të jetë një proces i gjatë, pa ndonjë katastrofë dhe ngjarje katalizuese si një Pearl Harbor i ri”.
11 shtatori ishte Pearl Harbor i ri i neokonistëve. Imazhet tronditëse të 11 shtatorit dhe mbi 2000 viktimat i ngjanin shumë sulmit origjinal të Pearl Harbor të vitit 1941, ndikimi psikologjik i të cilit transformoi një opinion 80% kundër luftës në një fole grerëzash të zemëruar të luftënxënësve. Por 11 shtatori nuk ishte krijuar thjesht për të nisur pushtimet e Irakut dhe Afganistanit, apo edhe shkatërrimin e “shtatë vendeve në pesë vjet”. Qëllimi i tij më pak i dukshëm, por më i rëndësishëm ishte të implantonte islamofobinë thellë dhe përgjithmonë në ndërgjegjen perëndimore. Duke e barazuar Islamin me terrorizmin, 11 shtatori mashtroi Perëndimin duke i parë armiqtë e Izraelit si të tijtë. Epidemia e islamofobisë e shkaktuar nga 11 shtatori ndoshta do të vazhdojë të nxehet dhe përhapet në dekadat e ardhshme. Në të vërtetë, ka shumë mundësi të jetë më e gjatë se vetë entiteti sionist.
Por, pavarësisht nga parashikimet e PNAC, 11 shtatori dështoi të kontribuojë në krijimin e një “shekulli të ri amerikan”. Megjithëse ushtria amerikane u rrëmbye me sukses dhe u kthye kundër armiqve të Izraelit, kostoja për vetë perandorinë ishte astronomike, jo vetëm në aspektin e dollarëve, por edhe në reputacion dhe fuqi të butë.
Ndërsa SHBA-ja ishte e bllokuar në Azinë Perëndimore, duke luftuar me vendet me të cilat duhej të kishte miqësi, konkurrentët e tjerë Rusia dhe Kina u ngritën për të sfiduar dominimin perandorak të Amerikës dhe aleanca BRICS u shfaq duke paralajmëruar një botë shumëpolare. Kur pluhuri të qetësohet, ka shumë mundësi që 11 shtatori do të shihet se ka përshpejtuar rënien e perandorisë amerikane me dy ose tre dekada. Dhe entiteti sionist, gjithashtu, me ose pa 11 shtatorin së shpejti do të zbresë në koshin proverbial të plehrave të historisë.
Pra, i gjithë mashtrimi vrasës, një shfaqje e gjallë e njerëzve të këqij që janë në gjendje të bëjnë, do të dalë e kotë. Siç na thotë Kur’ani, “Ata kurdisin dhe Allahu planifikon; dhe Allahu është planifikuesi më i mirë”./gazetaimpakt/ crescent
