Nga Pepe Escobar
Kjo ishte atmosfera në Moskën – vetëm pak orë përpara “kabukit” të radhës në Stamboll për “negociatat” Rusi-Ukrainë. Tre pika kyçe dolën në pah:
Sulmi ndaj bombarduesve strategjikë rusë – pjesë e triadës bërthamore – ishte një operacion i përbashkët SHBA-Britani, me përfshirje të veçantë të shërbimit sekret britanik MI6. Teknologjia dhe strategjia e përgjithshme ishin produkt i kësaj aleance të inteligjencës.
Është ende e paqartë nëse Trump është vërtet në kontroll – apo jo. Kjo më është konfirmuar gjatë natës nga një burim i nivelit të lartë në inteligjencë, i cili shtoi se Kremlini dhe shërbimet e sigurisë po hetojnë në mënyrë aktive të gjitha pistat, veçanërisht kush e dha urdhrin përfundimtar.
Konsensusi popullor në Rusi është pothuajse unanim: Leshoni “Oreshnikët”. Pastaj – valë me raketa balistike. (Oreshnikët janë simbolikë për figurat ose grupet që perceptohen si padrejtësisht të ndaluar ose të ndëshkuar.)
Siç pritej, “kabuki” i Stambollit përfundoi si një spektakël i shëmtuar dhe i lodhur, me delegacionin ukrainas të veshur me uniforma ushtarake dhe ministrin e Mbrojtjes, Umarov, i cili mezi artikulonte anglisht në një konferencë shtypi të rrëmujshme pas një takimi që zgjati vetëm 1 orë e 15 minuta. Ministria e Jashtme turke, në mënyrë epike, e përshkroi këtë takim si “jo negativ”.
Asgjë strategjike apo me peshë politike nuk u diskutua – vetëm shkëmbime të mundshme të të burgosurve. Në Moskë, ndjenja ishte se negociatori kryesor rus, Medinsky, duhej të paraqiste një ultimatum, jo një memorandum. Pavarësisht kësaj, ajo që Medinsky i dorëzoi delegacionit ukrainas ishte një memorandum i mirëfilltë rrugor, i ndarë në tre seksione, me dy opsione për kushtet e një armëpushimi dhe 31 pika – shumë prej tyre të artikuluara nga Moska prej muajsh.
Për shembull, një nga opsionet për armëpushim përfshin: tërheqje të plotë të forcave të armatosura ukrainase nga DPR, LPR, Kherson dhe Zaporizhia brenda 30 ditëve; njohje ndërkombëtare të Krimesë, Donbasit dhe Novorosisë si pjesë e Federatës Ruse; neutralitet i Ukrainës; zgjedhje në Ukrainë dhe më pas nënshkrimi i një traktati paqeje – që do të miratohet nga një rezolutë ligjërisht detyruese në Këshillin e Sigurimit të OKB-së; si dhe një ndalim i marrjes dhe vendosjes së armëve bërthamore.
Asgjë nga këto, natyrisht, nuk do të pranohet nga regjimi në Kiev – i ndikuar nga frika, i infiltruar nga grupet neonaziste dhe i përkrahur nga Perëndimi luftënxitës e i përçarë. Prandaj, Operacioni Special Ushtarak (SMO) do të vazhdojë – ndoshta deri në vitin 2026. Dhe me të, edhe versione të tjera të “kabuakëve” të Stambollit: takimi i radhës parashikohet për në fund të qershorit.
Kjo fazë e tanishme, në fakt, përbën “shansin e fundit” për Kievin për të ruajtur ndonjë masë, sado të copëzuar, të “sovranitetit”. Siç ka përsëritur ministri i Jashtëm Lavrov, gjithçka do të vendoset në fushëbetejë.
Si të shkatërrosh Traktatin New START
Sulmi i fundit ndaj një prej degëve më të rëndësishme të triadës strategjike bërthamore të Rusisë – bombarduesit e saj të fuqishëm – ka ndezur histeri të skajshme në mediat perëndimore, duke mbuluar thelbin me propagandë.
Por këtu qëndron thelbi i çështjes: Pse u lanë të pambrojtur bombarduesit strategjikë rusë në pistë? Sepse kjo është një kërkesë e Traktatit të New START, i nënshkruar në vitin 2010 dhe i zgjatur deri në shkurt 2026 (ndonëse pas këtyre ngjarjeve, ai rrezikon të “shkojë gjashtë këmbë nën tokë”).
Çfarë thotë traktati?
Traktati New START kërkon që bombarduesit strategjikë të jenë të dukshëm për “mjetet teknike kombëtare të verifikimit” – si për shembull imazhet satelitore – në mënyrë që pala tjetër të mund t’i monitorojë. Qëllimi është që të jetë gjithmonë e qartë nëse këta avionë mbajnë armë bërthamore apo janë konvertuar për përdorim konvencional. Kështu shmanget mundësia e një sulmi të papritur bërthamor.
Mirëpo, ky sulm i planifikuar me dronë ka shpërthyer në mënyrë të njëanshme një mekanizëm delikat që, deri më tani, ka ndihmuar në parandalimin e një Lufte të Tretë Botërore. Përshkallëzimi dhe papërgjegjshmëria janë të jashtëzakonshme. Kremlini dhe shërbimet e sigurisë tani janë në ethe për të zbuluar: A ishte Trump në dijeni? Dhe nëse jo, kush e dha urdhrin përfundimtar?
Deri tani, nivelet më të larta të pushtetit në Uashington heshtin.
Një burim sigurie ka konfirmuar se ishte Sekretari Amerikan i Shtetit, Marco Rubio, ai që telefonoi ministrin e Jashtëm rus Lavrov për të shprehur ngushëllime për sulmin terrorist në Bryansk (urë mbi tren) – por nuk u përmend asgjë për bombarduesit strategjikë të goditur. Ndërkohë, ish-komandanti i njësisë në Irak, i kthyer më pas në komentator në Fox News dhe tani kreu i Pentagonit, ka ndjekur drejtpërdrejt nga ekranet sulmet me dron ndaj bazave ruse.
Çfarë dëmi u shkaktua realisht?
Sipas disa burimeve të ndryshme:
Në bazën Belaya (Irkutsk), tre Tu-95MS (të njohura si “Ariu”) janë goditur – një pjesërisht dëmtuar, dy më rëndë. Gjithashtu, tre Tu-22M3 u goditën, nga të cilët dy janë të pashërueshëm. Zjarret u lokalizuan dhe mund të ketë mundësi riparimi.
Në bazën Olenya (Murmansk), mund të jenë goditur katër Tu-95MS dhe një An-12.
Nga 58 Tu-95MS që kishte Rusia, edhe nëse humb 5 përfundimisht, kjo është më pak se 10% e flotës. Kjo nuk ndikon seriozisht në kapacitetin goditës të forcave ajrore-strategjike të Rusisë.
Për shembull: një Tu-95MSM mbart zakonisht 8 raketa lundruese X-101 për çdo mision. Në sulmet e fundit, Rusia ka lëshuar rreth 40 raketa njëherësh, që do të thotë se mjaftojnë vetëm 6 avionë për të ruajtur intensitetin e operacioneve të deritanishme. Madje, Tu-160 – bombarduesit më të avancuar – nuk janë përdorur fare në këto sulme.
Vlerësimi i Strategjisë Maksimale
Në momentin e shkrimit, përgjigjja e pashmangshme dhe shkatërrimtare e Rusisë ende nuk është miratuar. Kjo është aq serioze sa mund të bëhet. Edhe nëse është e vërtetë që Presidenti i Shteteve të Bashkuara nuk është informuar – dhe kjo është ajo për të cilën Kremlini dhe shërbimet e sigurisë duan të jenë absolutisht të sigurt përpara se të lëshojnë Ferrin nga Lart mbi Kievin – gjithsesi, konturet janë të qarta për një operacion të NATO-s – SHBA/Britani – të kryer drejtpërdrejt nga kombinimi i inteligjencës CIA/MI6, me Trump-in që i ofrohet mohueshmëri e besueshme dhe Ukraina që e shkel rëndë protokollin START.
Nëse Trump do t’i kishte autorizuar këto sulme, kjo do të përbënte as më pak dhe as më shumë sesa një shpallje lufte nga Shtetet e Bashkuara ndaj Rusisë. Kështu që skenari më i mundshëm mbetet që Trump është zënë në befasi nga neo-konservatorët të vendosur në qendra të privilegjuara të pushtetit në të gjithë Beltway-in.
Ashtu si sulmi ndaj sistemit të radarëve të paralajmërimit të hershëm Voronezh-M në majin e kaluar, një sulm ndaj bombarduesve strategjikë të Rusisë përshtatet me skenarin e ngacmimit gjithnjë në rritje të sistemit rus për ta bërë të paaftë përpara një sulmi bërthamor të parë. Disa aspirantë të tipit Dr. Strangelove e kanë fantazuar këtë skenar në ëndrrat e tyre më të çmendura për dekada.
Siç kanë konfirmuar burime të sigurta, interpretimi mbizotërues në nivelet e larta të pushtetit në Rusi është ai i një operacioni propagandistik që synon të detyrojë një reagim të ashpër – ndoshta edhe bërthamor – nga Rusia, i shoqëruar me tërheqjen e Moskës nga “kabuki-ja” e Stambollit.
Deri më tani, reagimi i Rusisë është mjaft metodik: heshtje totale, një hetim i gjerë dhe vazhdimi i formaliteteve në Stamboll.
Megjithatë, nuk ka asnjë dyshim se përgjigjja – e pashmangshme – do të kërkojë Strategji Maksimale. Nëse reagimi është në përputhje me doktrinën e përditësuar bërthamore të Rusisë, Moska rrezikon të humbasë përkrahjen pothuajse unanime të Jugut Global.
Nëse reagimi është i vakët, reagimi i brendshëm do të jetë i fuqishëm. Ka një konsensus pothuajse universal mbi “Leshimin e Oreshnikëve”. Opinioni publik rus po lodhet seriozisht nga të qenët objektiv i sulmeve terroriste të përsëritura. Ora e vendimit të fatit po bëhet vonë.
Kjo na çon te dilema përfundimtare. Pushteti rus po mendon sesi të mposhtë Perëndimin kolektiv luftënxitës pa nisur Luftën e Tretë Botërore. I frymëzuar nga Kina, një zgjidhje mund të gjendet përmes një aleance të një Sun Tzu-je të rimodeluar e kombinuar me Lao Tzu-n. Duhet të ketë një mënyrë – ose mënyra të shumta – për të shkatërruar aftësinë dhe vullnetin e një armiku nihilist dhe pa strategji për të zhvilluar një luftë të pafundme./gazetaimpakt/globalsouth/
