Nga: Alireza Niknam
Grupet opozitare distancohen nga organizata terroriste Muxhahedin-e Khalq, e cila i pëlqen kaq shumë Perëndimit.
MEK (Muxhahedin-e Khalq) është një organizatë paraushtarake që filloi aktivitetet e saj në Iran në vitin 1965. Pas fitores së Revolucionit Islamik në 1979, MEK, që e konsideron veten pronar të revolucionit islamik, futet në konflikt me Iranin Islamik.
Në vitin 1981 vjen për të kryer një aksion të armatosur kundër Republikës duke kryer operacione të mëdha dhe të vogla terroriste; më shumë se 17,000 iranianë janë vrarë; më i rëndësishmi nga këto veprime është sulmi ndaj Kryeministrisë dhe Zyrës së Partisë së Republikës Islamike, ku vriten presidenti, kryeministri dhe shefi i Gjykatës së Lartë të Republikës Islamike të Iranit.
Kur Muxhahedinët e Khalq u largua nga vendi, ai u strehua në Irak dhe filloi të bashkëpunonte me Sadam Huseinin: në fakt kjo organizatë mori armët kundër vendit të tij dhe mori pjesë në të paktën dy operacione kundër Republikës Islamike.
Pas pranimit të paqes nga Irani dhe Iraku, MEK, falë armëve të furnizuara nga Saddam Husseini, sulmon Iranin me shpresën për të pushtuar kryeqytetin e tij brenda pak ditësh.
Sot, kjo organizatë e sheh veten si një alternativë ndaj Republikës Islamike dhe po bën të pamundurën për të sulmuar Teheranin.
Pas rreth 25 vitesh prani në Irak, MEK u dëbua nga vendi në fund të sundimit të Sadamit dhe u vendos në Shqipëri me mbështetjen financiare të disa vendeve arabe dhe mbështetjen e drejtpërdrejtë të amerikanëve.
Pasi në Shqipëri, organizata Muxhahedin Khalq u përpoq të rindërtonte imazhin e saj të dhunshëm dhe terrorist duke theksuar “respektimin e të drejtave të njeriut” duke u paraqitur si demokratike, ndërsa veprimet e saj në periudha të ndryshme tregojnë se këto janë vetëm slogane që nuk shqetësojnë “Iranin, pasi tani janë diku tjetër”.
MEK ka treguar vazhdimisht se me paratë e tyre blenë edhe senatorë amerikanë, të cilët për këtë arsye tradhtuan vendin dhe popullin e tyre, për shuma dollarësh në këmbim të gjakut: gjashtë këshilltarë amerikanë u vranë.
Ditët e fundit, Nancy Mace (anëtare e Dhomës së Përfaqësuesve të SHBA-së), i dërgoi një letër Sekretarit të Shtetit Antony Blinken në mënyrë propagandistike për të siguruar që Kryeministri shqiptar Edi Rama të tërhiqej nga vendimi i marrë kundër MEK-ut (sipas Ramës ajo duhet të largohet nga Shqipëria nëse ai synon të vazhdojë luftën e tij kundër Iranit).
Letra tregon se qeveria shqiptare do të kishte shkelur të drejtat e njeriut të anëtarëve të MEK-ut dhe se anëtarëve të këtij kulti nuk do t’u lejohej aksesi në internet.
Tani ju rendisim disa elementë që ia vlen të theksohen: kjo letër ndjek një objektiv, pikërisht të bëjë presion mbi qeverinë shqiptare për ta lënë të lirë MEK-un për të kryer aktivitetet e saj politike dhe terroriste.
Por askush nuk i ka kushtuar vëmendje faktit se janë drejtuesit e kultit Rajavi (kreu historik i MEK-ut) ata që kanë kufizuar aksesin në internet për anëtarët e tij dhe nuk është se kjo ka ndodhur kohët e fundit: Për më shumë se 40 vjet ata nuk kishin akses në shtyp, as nuk u lejuan të hynin në internet apo as të bënin thirrje telefonike. Interneti në këtë sekt përdoret vetëm për të bërë propagandë kundër Iranit në mënyrë sistematike duke përdorur armën shpifëse të trollëve (gjuhëprogrami ose programe për të rritur artificialisht mbështetjen). Militantët janë de fakto të huaj për botën e jashtme, të cilët nëse do të largoheshin nga kampi do t’i nënshtroheshin torturave fizike dhe mendore, burgosjes dhe deri në ekzekutim, si zonja Fahima Azarani, një nga anëtarët e MEK-ut, e cila kishte planifikuar të largohej, disa kohë më parë, por për shkak të presionit psikologjik dhe seancave të shumta të larjes së trurit, ajo pësoi një atak në zemër dhe humbi jetën.
Nëse zonja Nancy Mace thotë të vërtetën dhe vërtet përpiqet të respektojë të drejtat e njeriut të anëtarëve të MEK-ut, me bashkëpunimin e qeverisë amerikane, ajo mund t’i shpëtojë këta njerëz nga kampi dhe kazermat dhe të lejojë secilin prej tyre të jetojë lirshëm, ose të shembë muret dhe të lejojë anëtarët të arratisen nëpër Shqipëri, të kontaktojnë lirisht me familjet e tyre ose t’i vizitojnë ata në Tiranë.
Për më shumë se 40 vjet, anëtarët e këtij grupi kanë qenë të burgosur në kampe të ndryshme të Ashrafit në Irak, Francë dhe Shqipëri dhe asnjë organizatë e të drejtave të njeriut nuk i ka dëgjuar zërat e këtyre të burgosurve.
Zonja Nancy Mace, nëse vërtet dëshironi të respektoni të drejtat e njeriut të anëtarëve të MEK-ut, në vend që të bëni presion mbi qeverinë shqiptare dhe kryeministrin Rama, i cili thjesht dëshiron të zbatojë ligjin, shpëtojini anëtarët e MEK-ut nga kampi-burg i tyre.
Vitet e fundit, aktivitetet dhe aktivitetet e MEK nuk kanë qenë të fshehura nga sytë e vëzhguesve ndërkombëtarë.
“Mbështetja verbale e Muxhahedin e Khalq kushton para. Ai konfirmon dhe mbështet një grup që iranianët e konsiderojnë më keq se qeveria aktuale”, tha për Ëashington Examiner, Michael Rubin, një nga kundërshtarët e Republikës Islamike të Iranit.
Në një raport, “The Persian Independent”, shkroi se anëtarët e organizatës Popullore Muxhahedin-e Khalq urrehen nga populli iranian.
Shumë figura politike dhe aktivistë socialë në opozitën e diasporës iraniane e konsiderojnë këtë grup si një grup të papërshtatshëm; besojnë se Organizata Muxhahedin-e Khalq ka kryer veprime të çuditshme kundër popullit iranian, historia e të cilit rrallë eksplorohet jashtë vendit.
Në të njëjtin artikull të “Ëashington Examiner”, Michael Rubin shkruan: “Iranianët e urrejnë MEK”. Ai vazhdoi duke vënë në dukje gabimet që ata bënë në Irak dhe tha: “Iranianët nuk do t’i falin ata për aleancën me Sadam Huseinin, i cili bombardoi qytetet iraniane dhe vrau ushtarë iranianë”. Përsëri Rubin shtoi duke u shprehur se: “Ata kryen gjithashtu një valë operacionesh terroriste për të destabilizuar Republikën Islamike, në të cilën u vranë qindra iranianë të pafajshëm”. A e mbyll rrëfimin e tij duke thënë. “Me fjalë të tjera, opinioni i iranianëve për MEK është i ngjashëm me opinionin e popullit amerikan për qytetarët amerikanë që janë anëtarë të talebanëve”.
Cambiz Atabai, shefi i zyrës së Farahut, gruaja e Shahut të rrëzuar të Iranit, protestoi kundër MEK-ut, gjë që vlen të përmendet. Në një letër drejtuar ish-sekretarit amerikan të Shtetit Pompeo, ai kritikoi hapur praninë e tij në takimin e anëtarëve të Muxhahedinëve të MEK në Shqipëri dhe shkruante: “Mxhahedinët e Popullit janë një kult politik me një histori të aktiviteteve terroriste që kanë çuar në vdekjen e shumë njerëzve, si këshilltarët amerikanë të ushtrisë iraniane në vitet 1970”.
Më poshtë, Atabai e quan “tronditëse” mbështetjen e Pompeos për Muxhahedinët e MEK dhe tha:
“Ndërsa ajo dhe disa ish-politikanë të nivelit të lartë amerikan marrin pjesë në mitingun e Muxhahedinëve të MEK, e vërteta është se pjesëmarrësit e tubimeve aktuale të protestës në Iran nuk kanë pasur asnjë lidhje me MEK-un për katër muajt e fundit”.
Ndërsa theksoi se protestuesit e rinj në Iran nuk kanë ndonjë përkatësi të veçantë politike, Atabai theksoi, “Muxhahedinët e MEK janë të urryer brenda Iranit”.
Reagime të ngjashme ka edhe opozita jashtë vendit. Të gjithë theksojnë se veprimet e Organizatës së Muxhahedinëve të MEK janë shumë të dhunshme dhe të pakontrollueshme.
Kjo tregon se asnjë nga këta njerëz dhe grupe nuk është i gatshëm të bashkëpunojë me MEK-un në armiqësinëe tyre kundër Republikës Islamike të Iranit. /gazetaimpakt/ comedonchisciotte.org
