Një bosht i Azerbajxhanit po ngrihet në Kaukaz!

Nga: Selçuk Turkyilmaz

Mund të jetë shumë shpejt për të festuar, por ngjarjet aktuale po hedhin bazat për mendime shumë pozitive në lidhje me të ardhmen. Tani mund të flasim për një bosht të Azerbajxhanit në Kaukaz. Pushtimi armen i tokave azerbajxhanase nuk është një çështje që mund të ngushtohet vetëm në tre dekadat e fundit. “Misionet shkollore” nga SH.B.A. dhe shtetet evropiane në lidhje me armenët dhe mbështetjen e tyre për Armeninë filluan në mesin e shekullit të 19-të. Në mënyrë të ngjashme, mbështetja e Rusisë Cariste për Armeninë gjithashtu daton në të njëjtën periudhë kohore. Gjatë spastrimit të Perandorisë Osmane, e cila ishte e njohur si çështja Lindore, fuqitë e mëdha ishin në marrëveshje të plotë vetëm në lidhje me mbështetjen e armenëve. Rusia, Bashkimi Evropian dhe SH.B.A. u bashkuan edhe një herë në mbështetjen e tyre për armenët në pushtimin që rifilloi në vitet 1990. Presidenti Ilham Aliyev dhe fitorja e Azerbajxhanit sot kuptohet më mirë kur merret parasysh brenda këtij konteksti historik dy shekullor.

Ngjarjet që zhvillohen brenda kontekstit të Mesdheut Lindor dhe përgjithësisht Mesdheut, Francës dhe operacioneve të shteteve të tjera perëndimore, që të kujtojnë epokën kolonialiste, ishin zhvillime që do të ndikonin në të gjithë botën. Kryqëzatat e reja që filluan me rënien e Sovjetikëve kishin përfshirë edhe Azerbajxhanin, me synimin për të eleminuar turqit e Kaukazit. Ideja për të ndarë integritetin rajonal nuk ishte arbitrare. Nëse do të jepnim një datë të caktuar, duhet të shënohej se Kryqëzatat e Reja që filluan në vitet ’90 u ndaluan saktësisht më 15 korrik 2016. Hedhja e dritës mbi aspekte të caktuara të historisë që mbeten në errësirë ​​është një proces i gjatë, megjithatë, duhet të theksohet se ata që sulmuan atdheun tonë në 15 korrik, ishin të njëjtët që sulmuan Kaukazin në vitet ’90. Turqia deklaroi se periudha e mbrojtjes kishte mbaruar pas vitit 2016. Ndërsa Turqia vazhdoi të hetojë në rrethimin në thelbin e saj, ata zhvilluan zona të reja të rrethimit. Mbështetja e Turqisë për Libinë është në këtë kontekst.

Përfaqësuesit e Organizatave terroriste të kontrolluara nga Franca, Emiratet e Bashkuara Arabe, Arabia Saudite, Izraeli dhe shtetet e tjera synuan të dobësojnë Turqinë duke e shpërqendruar atë në çdo fushë. Prandaj, armenët u mobilizuan në Kaukaz. Qëllimi i tyre ishte të shpërqendronin Turqinë. Megjithatë, Turqia po mbështeste forcat kombëtare në Azerbajxhan, e ngjashme me përpjekjet e saj për të krijuar një bosht në burimin e saj duke mbështetur forcat lokale dhe kombëtare të Sirisë dhe Libisë. Suksesi i Ushtrisë Kombëtare Siriane ishte një tregues i rëndësishëm. Vende të tilla si Franca, Emiratet e Bashkuara Arabe, Arabia Saudite dhe Egjipti nuk arritën ta shohin këtë realitet. Fakti që Aliyev po e çon Azerbajxhanin në lartësi të paimagjinueshme u kuptua qartë me çlirimin e tokave të pushtuara.

Pavarësisht duke u tërhequr nga tokat e pushtuara, Armenia tregoi edhe një herë se po kërcënonte të gjithë Azerbajxhanin me sulmin e saj mbi Tovuz. Ata do të tërhiqnin vëmendjen e Turqisë në Kaukaz dhe do të bënin që Azerbajxhani të humbasë besimin e tij. Sulmet javën e kaluar në vendbanimet civile duhet të konsiderohen brenda këtij konteksti. Është e qartë se civilët janë veçanërisht në shënjestër, ashtu si në vitet 1990. Duke u mbështetur në Rusinë, shtetet evropiane dhe SHBA, me Emiratet e Bashkuara Arabe gjithashtu në anën e tyre, ata donin të ringjalleshin atë terror. Ata menduan se Azerbajxhani do të mjaftonte me aktivizimin e mekanizmave ndërkombëtarë. Në fakt, Irani gjithashtu ka mbështetur armenët gjatë gjithë kohës.

Meqenëse ata nuk e prisnin një përgjigje kaq të shpejtë dhe të ashpër nga ushtria Azerbajxhanase, strategjitë e tyre dështuan shpejt. Fitorja spektakolare e Ushtrisë Islamike të Kaukazit në vitin 1918, mund të thuhet se Turqit e Kaukazit që kanë heshtur për dy shekujt e fundit janë rikuperuar. Me siguri ka pasur arritje të rëndësishme gjatë kësaj kohe dhe heronj, emrat e të cilëve janë shkruar përgjithmonë në histori. Ne do të bëjmë një përpjekje për të shkruar edhe për to. Sidoqoftë, sot ne diskutojmë fuqinë e Azerbajxhanit si shtet. Kjo është mjaft e rëndësishme. Kush thotë se turqit e Anadollit dhe turqit e Kaukazit nuk e ndihmojnë njëri-tjetrin? Si mundet që vendet simotra të mos ndihmojnë njëra-tjetrën? Por të gjitha palët e dinë se fitorja u përket turqve të Kaukazit.

Është e qartë se ata që kanë kohë që thonë se Turqia është vetëm dhe kështu i përcaktojnë hapat e ndërmarra si të paplanifikuar, nuk e prisnin këtë shpërthim nga Azerbajxhani. Në vend të kësaj ata kishin menduar se Azerbajxhani do të kërkonte me ngulm ndihmë nga këtu dhe atje, dhe se Turqia do të ishte në telashe. Këto grupe do të vazhdojnë të përjetojnë dëshpërimin.

Pas boshtit të Turqisë, boshti i Azerbajxhanit në kaukaz i shkatërroi të gjitha strategjitë. Është e qartë se ky shpërthim i fortë nga Azerbajxhani do të sjellë rezultate kritike në rajonin tonë. Duke ndjekur gjurmët e babait të tij, Ilham Aliyev do të ketë gjithashtu një vend jashtëzakonisht të rëndësishëm në historinë e Azerbajxhanit./GazetaImpakt/ YeniSafak/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne