Ali Huseini
Organizata e Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (MEK/PMOI) është një organizatë paraushtarake që filloi aktivitetet e saj në Iran në vitin 1966. Pas fitores së Revolucionit Islamik Iranian në vitin 1979, kjo organizatë pretendon se Revolucioni Islamik i Iranit u zhvillua nga përpjekjet e këtij grupi. Muxhahedinët e Popullit të Iranit nuk erdhën në pushtet, kështu që ata filluan të zhvillojnë konflikte kundër Republikës Islamike të Iranit në vitin 1981 dhe vranë më shumë se 17 mijë njerëz. Ata nuk u ndalën me kaq dhe ikën në Irak për të vazhduar aktivitetet e tyre kriminale me mbështetjen e Sadamit, ku në Irak vranë më shumë se 4 mijë kurdë irakianë mes tyre gra dhe fëmijë.
Pas rreth 25 vitesh prani në Irak, kjo organizatë u dëbua nga ky vend në fund të sundimit të Sadam Huseinit mbi Irakun dhe u vendos në Shqipëri me mbështetjen financiare të disa vendeve arabe dhe mbështetjen e drejtpërdrejtë të amerikanëve. Prandaj, sa herë që në një vend dëgjohet emri i organizatës muxhahedine, dëgjohen edhe veprime kriminale, pastrim parash, aksione terroriste dhe subversive. Një shembull i qartë i kësaj mund të shihet në përvojën franceze të pranisë së Organizatës së Muxhahedinëve të Popullit gjatë viteve të fundit.
Historia nisi kur policia franceze e antiterrorit sulmoi 13 baza të organizatës dhe arrestoi Maryam Rajavin dhe 165 anëtarët kryesorë të organizatës më 17 qershor 2003, të cilët ishin në krye të kontrollit të qendrave dhe bazave të tyre kryesore në Evropë dhe Amerikë. Ky akt prishi planet e përgatitura të gruas së Masud Rajavit në Evropë. Pas kësaj gazeta “Figaro” zbuloi objektivat e Muxhahedinëve në Evropë dhe planin për të vrarë 25 separatistët e tyre.
Komandantët e organizatës u monitoruan; u zbuluan, dhe u gjurmuan metodat e pastrimit të parave. Plani i tyre per te sulmuar ambasadat iraniane u anulua, transporti i drejtuesve të organizatës dhe transferimi i dokumenteve u anulua dhe për këtë grup terrorist erdhi disfatë pas disfate. Lajmi për operacionet policore dhe aktivitetet kriminale të MEK u be sensacional dhe mediat e mbuluan dhe analizuan shkakun e tij.
Gazeta “New York Times” shprehte motivimin e qeverisë franceze për këtë veprim i cili ishte “ndalimi i transferimit te qendrës politiko-operative të Organizatës Muxhahedin Khalq nga Iraku në Francë”. Në një intervistë për gazetën, Pierre Dubusquet, kreu i agjencisë franceze të inteligjencës, tha se që nga vjeshta e kaluar, agjencitë franceze të inteligjencës vunë re rritjen e numrit të Muxhahidëve dhe pas luftës në Irak, ata vunë re ardhjen e një numri të madh të ushtarëve të MEK-ut në Francë.
Muxhahedinët morën me qira një fabrikë bojërash në qytetin e “Saint-Quentin Lamont” dhe teksa ngrinin një studio televizive dhe instalonin pjata satelitore, qendra ne fakt po kthehej në një qendër komunikimi…
Muxhahedinët kishin planifikuar të sulmonin ambasadat iraniane dhe interesat e tjera të këtij vendi në Evropë dhe të vrisnin 25 ish anëtarë e saj. Kjo organizatë nuk ishte në asnjë mënyrë një lëvizje politike apo demokratike. Ky grup nuk po përgatitej për rivendosjen e demokracisë në Iran. Ata janë një grup krejtësisht ekstremist. Një kult radikal, pa asnjë sistem demokratik; sjellje e ngjashme me kultin në ndjekjen e liderit.
Pas kësaj muxhahedinet nisen nje greve të papritur. Një grup anëtarësh të ndarë të organizatës, emrat e të cilëve ishin në listën e vrasjeve të planifikuara të Masoud dhe Maryam Rajavi – lëshuan një njoftim nën titullin ligjor “Shoqata Politiko-Kulturore e Iranit Peyvand”, ku ekspozuan veprimet e vazhdueshme ligjore dhe të ligjshme kundër kësaj organizate dhe drejtuesve të saj. Në këtë njoftim, pas sqarimit të lajmit të arrestimit dhe zbulimit të planit për vrasjen e kundërshtarëve të organizatës nga mediat e njohura botërore, shkruhej:
“Ne, një numër i disidentëve dhe anëtarëve të ndarë të Muxhahedinëve që banojnë në vendet evropiane, ishim informuar shumë herë për vrasjen e kundërshtarëve muxhahidë nga udhëheqësit e organizatës (Masoud dhe Maryam Rajavi). Anëtarët e pakënaqur që ikën nga organizata e Muxhahedinëve më herët ose muaj më parë kanë pranuar se Masoud dhe Maryam Rajavi inkurajuan dhe urdhëruan anëtarët e tyre të vrisnin anëtarët e pakënaqur dhe kundërshtarët e politikave të muxhahedinëve që banojnë në vendet perëndimore në takime të ndryshme.
…duke ditur natyrën e vërtetë të Muxhahedinëve dhe ideologjinë e tyre të urrejtjes dhe hakmarrjes, kemi vënë në dukje në mënyrë të përsëritur këtë çështje…, dhe paralajmërojmë përsëri të gjithë anëtarët e ndarë nga muxhahedinët për të parandaluar dhe ndjekur penalisht planet terroriste të muxhahedinëve duke iu referuar autoriteteve ligjore të vendeve ku ata banojnë. Ne paralajmërojmë forcat e policisë, organizatat e të drejtave të njeriut dhe aktivistët politikë për planet terroriste të Muxhahidëve në Evropë dhe e konsiderojmë policinë evropiane përgjegjëse për mbrojtjen e jetës dhe sigurisë së refugjatëve politikë dhe qytetarëve iranianë.”
Incidenti francez i terboi krerët e organizatës. Pasiguria e vendimit të gjykatës, mundësia e ekstradimit të Maryam Rajavit dhe disa anëtarëve të tjerë të arrestuar në Iran, dhe më e rëndësishmja ngatërrimi i marrëveshjeve dhe përgatitjeve të hartuara me kujdes, e bënë organizatën të mendojë se duhet të reagojë sipas natyrës së saj sektare. Dhjetë anëtarë të Organizatës së Muxhahedinëve të Popullit te Iranit u vetëdogjen në shenjë proteste kundër arrestimit të Maryam Rajavit dhe një grupi shoqërues të saj!
Rezultati i parë ishte vdekja e 3 personave: Ali Malek, Marzieh Babakhani dhe Neda Hasani dhe djegiet e rënda të të tjerëve. Ideja e udhëheqjes së organizatës ishte se ky veprim i tmerrshëm do të ndikonte në opinionin publik në Evropë dhe Amerikë dhe do ta detyronte qeverinë franceze të rimendonte veprimet e saj. Një nga krerët e organizatës njoftoi në faqen e internetit “Iran Liberty” se: “Qindra njerëz e kanë vendosur veten në listën e vetëdjegjes dhe nëse qeveria franceze nuk i jep fund komploteve të përbashkëta me regjimin (qeverinë e Iranit), ata janë të vendosur për t’i vënë flakën vetes.”
Sipas gazetës “Le Parisien”, para dhe pas vetëdjegjes, anëtarët muxhahedinë kanë thirrur disa gazetarë në celularët e tyre dhe zëdhënësi i marrëdhënieve me jashtë të “Këshillit Kombëtar të Rezistencës” (NCRI) (Mohammad Mohaddessin) ka dhënë emrat e personave qe kane ndërmarrë këtë veprim.
Disa nga separatistët e organizatës në Irak kanë dhënë edhe të dhëna dhe prova që tregojnë: pas arrestimit të Maryam Rajavit dhe anëtarëve të grupit të saj në Paris, sipas detyrave të zyrtarëve dhe komandantëve të organizatës në “Bazën Ashraf” në Irak. – të cilat janë nën kontrollin e forcave ushtarake amerikane, secili komandant i detyronte anëtarët të shkruanin një kërkesë “vullnetare” për vetëdjegie , duke menduar se keshtu mund të bënin presion me ato letra”.
Kur ky veprim pati rezultatin e kundërt dhe në kundërshtim me parashikimet dhe dyshimet e drejtuesve të organizatës, opinioni publik dhe publiku i Evropës dhe vendeve të tjera reaguan negativisht dhe u zgjua një valë neverie, urrejtjeje dhe habie, organizata dhe drejtuesi i saj pretendonte se këto lëvizje ishin spontane dhe kjo ndodhi vullnetarisht dhe anëtarët e tyre nuk u vetëdogjen me urdhër të organizatës!
Kjo përvojë e hidhur për Francën tregon se prania e një organizate terroriste sikur MEK-u, historia e së cilës ka qenë histori terrorizmi nga fillimi deri në fund, tregon qe MEK- perbente rrezik per Francen, nje vend demokratik dhe liberal. Veprimet dhe veprimtaritë politike të MEK-ut në Shqipëri dhe Francë duhet të kundërshtohen dhe ndalohen. Ajo që organizata e Muxhahedinëve po ben ne ditet tona në Shqipëri dhe Francë, mund te sjelli ripërsëritjen e ngjarjeve dhe përvojave të hidhura që Franca ka përjetuar ne vitet e fundit. Ky është një paralajmërim edhe për Shqipërinë. Historia e MEK-ut mund te perseritet edhe ne Shqiperi./gazetaimpakt
